คำถามที่ 0

-

เธอเคยถามฉันว่า เรากำลังจะทำอะไรกัน งั้นเหรอ ฉันตอบกลับไปว่าเรื่องสนุก แต่เอาเข้าจริง ๆ ก็คิดไม่ออก

การจะต้องใช้ปลายปากกาขีดลงบนกระดาษ คงทำให้ทุกอย่างยุ่งยาก ฉันเรียบเรียงความคิดไม่เก่ง และถ้าหากวันนึงมาย้อนอ่าน ทุกบันทัดบรรทัด จะต้องเต็มไปด้วยปากกาแดง

แน่ล่ะ ฉันไม่ใช่นักอ่านที่ดีเหมือนเธอ และคง ไม่มีทางได้เป็นนักเขียนที่เก่งกาจ แต่ช่างมันปะไร ทีคำอย่างนี้ล่ะ เขียนถูก สิ่งที่ยากที่สุดของความสำเร็จย่อมเป็นก้าวแรกอยู่แล้ว ไลฟ์โค้ชสักคนบอกฉัน

ฉันไม่ได้ชอบพวกเขาเป็นพิเศษหรอกนะ แต่คำพูดบางอย่างมันก็พอจะฟังดูเท่ดี

คำพูดอย่าง ถึงจะเป็นแค่ก้าวเล็ก ๆ ของมนุษย์คนหนึ่ง แต่เป็นก้าวที่ยิ่งใหญ่ของมนุษยชาติ อะไรทำนองนั้น มันฟังดูเท่ดีไม่ใช่เหรอ

นั่นมันคำพูดที่พูดถึงนีล อาร์มสตรองนะ

สิ่งที่เรากำลังจะทำมันจะเป็นความลับ ฉันกับเธอตกลงกันแล้ว ถึงจะไม่รู้ว่าเราจะรักษามันไว้ได้หรือเปล่า แต่ก็ช่างมันปะไร! สิ่งสำคัญคือตอนนี้เราตั้งใจ จะทำมันนี่นา โอเค ฉันว่าเธอชอบที่ตัวเองเขียนคำว่าช่างมันปะไรได้

เพราะฉะนั้นทุกครั้งที่จะหยิบมันขึ้นมา มองซ้ายมองขวาให้แน่ใจนะว่าจะไม่มีใครจับได้

ฮ่า ๆ พอถึงตรงนี้ ฉันว่ามันเริ่มจะสนุกดีแล้วล่ะ (ใช่ ๆ ฉันลังเลนานมากว่ามันควรจะเป็นคำว่า ฮ่า ๆ หรือว่า 555 ดี แต่ฉันไม่ชอบการเขียนเลขห้าติดกันลงไปในกระดาษ มันดูไม่เท่เท่าไร เหมือนเรากำลังจะส่งข้อความยังไงยังงั้น เพราะฉะนั้นฉันจะใช้ฮ่า ๆ และหวังว่าเธอจะเห็นด้วยนะ) วงเล็บของเธอยาวกว่าข้อความข้างหน้าอีก รู้ตัวบ้างไหม แต่ก็ใช่ ฉันเห็นด้วย เธอควรใช้คำว่า ฮ่า ๆ มันช่วยลดเสียงหัวเราะหนวกหูของเธอเวลาที่อ่านลงไปเยอะเชียวล่ะ

เอาล่ะนะ เรากำลังจะเริ่มมันแล้วนะ

จ้า ๆ เอาไงก็เอาเหอะ

คำถามข้อแรกที่ฉันจะถามและฉันจะตอบ ได้แรงบันดาลใจมาจากพี่ชายของฉันเอง เขาดูหนังเกี่ยวกับโลกที่กำลังจะแตกสักเรื่องหนึ่ง เรื่องที่เป็น ปี ค.ศ. ไหนสักอย่าง ปีที่ใครหลายคนบอกว่าจะเป็นการสิ้นสุดของมวลมนุษย์โลก แต่สุดท้ายก็จะผ่านพ้นไปเหมือนลมตด การได้เห็นว่าพี่ชายก็ดูเพ้อเจ้อเป็นกับเขาด้วย เลยทำให้ฉันตัดสินใจจะใช้คำถามของเขาเป็นคำถามแรกของเรา

หวังว่าเธอจะมีคำตอบดี ๆ ให้ได้อ่านนะ แต่ตัวฉันก็จะไม่ยอมแพ้ให้กับเธอหรอก

ไม่มีทาง!

เอาล่ะน้า

คำถามแรกของเราก็คือ

ถ้านักวิทยาศาสตร์ประกาศว่าดวงอาทิตย์ของเราจะดับมอดกลายเป็น เศษหินขนาดยักษ์บนอวกาศในอีกสิบปีข้างหน้า

เราจะเป็นยังไงงั้นเหรอ

ให้ตายสิ คำว่า เศษหิน กับคำว่า ยักษ์ มันไปด้วยกันตรงไหนเนี่ย

ฉันจะเขียนคำตอบของฉันเอาไว้ที่หน้าถัดไป ห้ามลอกนะ ห้ามเด็ดขาด ฉันขีดเส้นใต้เอาไว้ด้วย

เราจะไม่เปิดอ่านหน้าที่เขียนไปแล้วยกเว้นแค่หน้านี้ แล้วคำถามหน้าที่เธอจะเขียนเอาไว้ ก็ต้องเขียนคนละหน้ากับคำตอบก่อนหน้านี้นะ ถ้าเธอเปิดอ่าน ฉันจะขอให้ร้านโตเกียวหน้าโรงเรียนที่เธอชอบย้ายไปขายตรงอื่น!! คำพูดของฉันมันศักดิ์สิทธิ์นะ

น่ากลัวซะจริง นี่! อย่าเขียนเหมือนฉันเป็น เด็กนะ อ้าว ฉันคิดว่าเธอจะไม่อ่านมันซะอีก โอ๊ย ๆๆๆ ไม่ให้เขียนตอบแล้วนะ!ขี้โวยวาย เดี๋ยวเถอะ!!จ้า ๆ 

เอาล่ะนะ ฉันน่ะ เตรียมคำตอบเอาไว้แล้ว พอถึงวันศุกร์ฉันจะเอามันไปให้เธอ ส่วนวันศุกร์หน้าก็จะกลายเป็นของเธอบ้าง ให้เวลาข้อละสัปดาห์เลยแหละ!

เพราะฉะนั้น ถ้าวันอื่นเราย้อนกลับมาอ่านจะต้องทึ่ง แน่ ๆ ฉันมั่นใจเลย ขี้โม้ เห็นนะ!!!!

เอาล่ะ ๆ ได้เวลาเปิดไปหน้าถัดไปแล้วนะ

#ถ้าวันนึงเธอหยิบมันมาอ่านอีกทีคงดีนะ