Chapter 19

Number nine My Sun

หมายเลขเก้าของดวงตะวัน

#IXMYSUN

วันนี้คือครบรอบหนึ่งปีที่ได้เจอกันที่สมุย ชายหนุ่มตัวโตเอาแต่งอแง้ตั้งแต่ตื่นขึ้นมาที่ห้องของคนน้อง เขาไม่อยากไปทำงานแม้แต่วินาทีเดียว เขาอยากหยุดฉลองและบางทีอาจจะทบทวนความหลังด้วยกันอันเร่าร้อนตั้งแต่ตื่นลืมตาขึ้นมาเลย เขากอดก่ายซุกตัวอยู่บนที่นอน ยังมิวายกวนคนที่ยังไม่ตื่นด้วยการชวนเล่นผีผ้าห่ม จับผ้าห่มคลุมโปง ปืนขึ้นไปคร่อมบนตัว จูบลงบนซกคอ กลิ่นสัมผัสที่คุ้นเคยเข้ามากระทบที่จมูก คนที่หื่นกระหายอยากเขาอดใจไม่ไหวดูดขบเม้มฝากรอยสีช้ำเลือดไว้ที่ซกคอ จนอดใจไม่ไหวกัดลงที่คอไปหนึ่งที

“อื้อ...” คนกำลังหลับอย่างสบายตื่นด้วยอาการเจ็บต้นคอ “ไอ้พี่ซันทำอะไรเนี่ยแต่เช้าเลย!!” ไนน์เอามือไปลูบที่ต้นเรื่อง “บอกแล้วไงว่าอย่าทำรอยวันนี้”

พลัว!! ตุ๊บ!! เสียงแรกคือฝ่ามือที่ฟาดไปยังต้นแขน และตามมาด้วยฝ่าเท้ายันไปอีกทีจนต้องตกลงไปพื้น

“โอ๊ย...รังแกผัวแต่เช้าเลย” ยิ่งนานวันยิ่งหนักขึ้น ไม่เกรงใจล่ะผัวเผอมือตีนมาหมด

“อีกทีดีไหมครับ” เสียงถามที่เหี้ยมเกรียม

คนพี่ลุกขึ้นมานั่งบนเตียง ทำหน้าบูดบึ้ง “วันนี้เป็นวันครบรอบที่เราเจอกัน ทำไมต้องไปทำงานด้วย พอให้เลื่อนประชุมไปก็ไม่ยอม พี่เคลียร์งานให้เราเป็นอาทิตย์เลย ใช่สิเห็นงานสำคัญกว่าพี่อีก” คนพี่เบะแกใส่พร้อมๆ กับสะบัดบ๊อบทิพย์ใส่เขาอีก

คนที่เพิ่งตื่นต้องปวดหัวกับคนป่วน นี่ผู้บริหารหรือเด็กสามขวบกับแน่ “ก็เราคุยกันแล้วนิครับ ไนน์มีประชุมสำคัญจริงๆ งั้นตอนเย็นค่อยไปกินข้าวด้วยกันนะ แล้วพรุ่งนี้ก็วันหยุดเราค่อยออกไปเที่ยวด้วยกันนะครับ”

“...” คนตัวโตยกมือขึ้นกอดอก

คนน้องยังไม่หมดความอดทนเท่าไหร่ ขยับตัวโน้มตัวไปกระซิบที่ข้างหูและหวังว่าแผนนี้จะได้ผล “ถ้าพี่ซันยอมให้ไนน์ไปทำงานแต่โดยดีและกลับมาเจอกันตอนหนึ่งทุ่มที่คอนโด ไนน์ยอมให้กินรอบเช้าตกลงไหม” เขาไม่รอให้คนพี่ตอบตกลงหรือปฏิเสธ รีบวิ่งเข้าไปตรงไปยังห้องน้ำ

ความตื่นตัวในตอนเช้าของมนุษย์ผู้ชายมันคือเรื่องปกติ แต่พอมาโดนคนน้องยั่วต่อเข้าไปอีก สิ่งที่ขยายใหญ่อยู่แล้วยิ่งขยายตัวเพิ่มไปอีก คนตัวโตเลียริมฝีปาก ก้าวเดินไปยังจุดหมายข้างหน้าคือห้องน้ำ

แกร๊ก

เสียงประตูห้องน้ำถูกเปิดออกและปิดลงอย่างรวดเร็ว ซันก้าวขาเดินตามเสียงน้ำจากฝักบัวที่กระทบลงบนพื้น เขามองเห็นคนที่หายเข้ามา ยืนตัวเปล่าไร้เสื้อผ้าอาพร หยดน้ำที่เกาะบนผิวขาวละเอียด สายตาไล่ตั้งแต่หัวไหล่ ไปยังเอวที่คอดเล็กน้อย ก้นงอนที่หันมาทางเขา พลางคิดว่าเพียงจินตนาการถึงยามสะโพกกระทบ มือได้ขยุ้มก้นขาวจนเป็นรอยแดงของนิ้วทั้งสิบ คนน้องที่ยืนหันหลังเอียงคอหันมามองคนที่เข้ามาใหม่

“อาบน้ำด้วยกันไหม?” ริมฝีปากที่กัดเผยอออก

“ซี๊ด...” เสียงร้องพร้อมกับเสียงขบกรามแน่น “ยั่วจังสงสัยภรรยาคนสวยอยากคลานไปทำงานแน่เลย”

ทันทีสิ้นสุดคำพูดปากคนพี่จับตัวหันมาประกบเข้ากับปากคนน้อง บดเบียดริมฝีปากอย่างเร่งรีบจนหลังอีกคนกระทบที่ผนังห้องน้ำ เรียวลิ้นเกี่ยวตวัดพันกัน ปากที่อ้าออกและประกบเข้ากันใหม่อีก มือหนาทั้งสองข้างไล้ลูบไปยังเอวลากลงต่ำไปยังก้อนซาลาเปานุ่มสีขาว ก่อนจะออกแรงขย้ำอย่างแรง

“อะ...” คนน้องสะดุ้งนิ้วเรียวยาวสะกิดที่ปากทางเข้า

“ทำไม หื้อ...” เสียงกระซิบถามที่กกหู

“อื้อ...อ้า...” นิ้วเรียวยาวแทรกตัวเข้าไปเบิกทางเข้าที่ฝืดเล็กน้อยถึงแม้จะมีน้ำเป็นตัวช่วยอยู่บ้าง

ซันจำใจต้องถอนนิ้วออกมาเพราะกลัวคนน้องจะเจ็บ ควานหาเจลที่มีติดอยู่ในห้องน้ำอยู่แล้วโชลมที่นิ้วก่อนจะสอดเข้าไปยังจุดเดิม ปลายนิ้วคอยกระทุ้งกดย้ำตรงจุดที่เขาจดจำไว้ตั้งวันแรกที่ได้สัมผัส ข้างในยังคงบีบรัดแน่นอย่างทุกครั้งที่เข้าไป นิ้วเพิ่มมาครบจำนวนที่เข้าเคยๆ เข้ามา ถูกถอดออก ซันยกข้างซ้ายขึ้นพาดไว้ที่ผนังกำแพง มือจับแก่นกายแทรกตัวเข้าไปจนมิด

“อุ๊ก!” สีหน้าเหยเกจากความจุก “ละ ลึกไปครับ”

ตอนนี้ตัวซันเองก็ไม่น้อยหน้าไปกว่าคนน้องช่องทางที่บีบรัดแน่นจากความเสียวจากการยัดดุ้นเข้าไปจนของเขาแทบจะหักคาอยู่มิร่อมมิล่อ เขาแช่ตัวอยู่นิ่ง ค่อยประกบปากเข้าไปดูดลิ้นคนน้อง ช่องทางหลังเริ่มคลายตัวลิ้นถูกปล่อย เขายกยิ้มกริ่ม หัวเราะในใจ ...สวรรค์ข้ามาแล้ว... เอวที่ขยับสอบเข้าออกช้าบ้างเร็วบ้างแต่ละครั้งจะตอกเข้าไปยังจุดเดิมเสมอ คนถูกกระทำแทบจะไม่มีแรงยืนเขาพร้อมจะหลอมละลายไปกับคนพี่ โชคยังดีที่อีกคนล็อกตัวเขาไว้ด้วยท่อนแขนตรงหัวเข่า มือประคองหน้าคนพี่มาป้อนจูบ พละปากออกมาร้องครางระบายความเสียวและกดปากกลับไปจูบซ้ำ

“อ๊า!” คนน้องเริ่มทนไม่ไหว น้ำที่ปริ่มจะทะลักออกมา เขาปล่อยมือหมายจะกอบกุมส่วนหน้า

“ไนน์” เสียงเรียกที่แหบแห้งพร้อมกับมือที่ปัดป้องไม่ยอมให้คนน้องจับส่วนนั้น

“พะ พี่ซัน...อ้า...” น้ำเสียงกระเส่าแกมขอร้องเอื้อนเอ่ยจากปากบางๆ ราวกับเป็นยาปลุกเซ็กส์ขนานเอก ส่วนแกนกายขยายใหญ่ขึ้นมาอีก “มะ มัน...” เขาทั้งสองรับรู้เช่นเดียวกันว่ามันคืออะไร

แกนกายที่ขยายใหญ่ตอกเข้าออกอย่างเร็ว เอวที่เด้งรับของคนน้อง แรงขับเคลื่อนสอดรับประสาน เขาทั้งสองเติมเต็มระหว่างกัน เซ็กส์ที่เกิดจากความรักช่วยสนองความใคร่ แสงสีขาวที่ปลายทางมันช่างมีความสุขสม

“อ้า../อืม...” เสียงครางที่ดังพร้อมกันเมื่อสู่ปลายทางพร้อมกัน น้ำสีขาวอุ่นฉีดพุ่งเข้าไปด้านในไหลออกข้างในลงไปที่ต้นขาขาว กำแพงมนุษย์ที่กักตัวร่างโปร่งเลอะคราบน้ำรักตรงกล้ามหน้าท้อง

“อาบน้ำกันเถอะครับ ป่านนี้คีนคงมารอแล้ว” เสียงคนน้องที่หอบแห้งบอกแก่คนพี่

“งั้นพี่อาบให้เรานะ” ไม่ว่าเปล่า แต่การอาบน้ำให้ของคนพี่มันคือการควักล้วง ลูบไล้ โลมเลีย เสียงน้ำที่กระทบพื้นมาพร้อมกับเสียงคราง อ้า... อื้อ... ของคนที่ถูกอาบให้เรื่อยๆ

เขาทั้งคู่ออกจากห้องนอน พร้อมกับแต่งชุดสูทเต็มตัวการแต่งตัวจะแต่งออกในสีโทนเดียวกัน คนน้องน่ะไม่เท่าไหร่หรอก ถ้าไม่ยอมแต่สีเหมือนกันจะแสดงสีหน้างอแงทันที ซันถือว่ามันเป็นความภูมิใจเล็กๆ น้อยๆ เหมือนเราใส่ชุดคู่ไปทำงานด้วยกันทุกวัน วันไหนไม่ได้มาอยู่ด้วยกันจะโทรมาบอกหรือถามว่าใส่ชุดแบบไหน สไตล์ไหน เสื้อข้างในสีอะไร กางเกงสีอะไร เสื้อนอกสีอะไร แต่สิ่งที่เหมือนกันในทุกๆ วันคือ นาฬิกาคู่ที่คนน้องตัดสินใจซื้อให้และยังคงเป็นเรื่อนเดียวที่หยิบมาใส่ในทุกวัน คนที่พี่อาสาถือเสื้อตัวนอกให้คนน้องเสมอเดินมาลงมา ก่อนจะยื่นเสื้อให้แก่บอดีการ์ดคู่กาย

“กาแฟและแซนวิชครับ” คีนที่รู้หน้าที่จัดการส่งของกินให้แก่คนเป็นนาย แต่ยังมีเผื่อให้คนของนายด้วยอีกทุกครั้งที่มานอนค้างที่นี่ แต่เหมือนกับว่าจะบ่อยเกินไปล่ะครับ “นี่ของคุณซันครับ”

“ป่ะไปได้แล้วสายมากแล้ว แล้วเจอกันพี่ซัน” ทั้งหมดเดินออกจากห้องไปยังลิฟต์ลงไปยังลานจอดรถ

ชายหนุ่มในตำแหน่งรองประธานเข้ามาทำหน้าที่ในช่วงสายกว่าทุกวันที่ผ่านมา วันนี้เขามีประชุมแต่เป็นเพียงประชุมสรุปงานกับเลขาไม่ใช่ประชุมงานสำคัญอย่างที่บอกคนพี่แต่อย่างไร เวลาล่วงเลยมาจนเที่ยงพอเสร็จเอกสารและสรุปงานอีกนิดหน่อย

บรรดาเหล่าบอดี้การ์ดและเจ้านายตรงกลับมายังคอนโดที่พวกเขาจากไปเพียงไม่กี่ชั่วโมง เจ้าของห้องจัดตกแต่งห้องเพื่อเซอร์ไพร์วันครบรอบแก่คนรัก ตั้งแต่เกิดมาจนอายุปาเข้าไป27ปี เขาไม่เคยทำสิ่งนี้ให้ใคร ซันคือคนแรกที่เขาตั้งใจทำ เขายืนยิ้มนึกถึงวันแรกที่เราเจอกัน เขาทั้งหงุดหงิดและรำคาญอย่างมาก ก่อกวนไม่เลิกวิธีเข้าหาเหรอ ‘ผมพอจะคุ้นหน้าไหมครับ’ ในใจบ่นคุ้นกับผีมึงสิ แต่เขาแปลกใจที่ยอมไม่ไล่แบบจริงจัง อาจเป็นเพราะดวงตาคู่นั้น คู่ที่ทำให้เขาหลงเสน่ห์ หลังจากอีกคนแอบเนียนย้ายมาอยู่ด้วยกันช่วงเที่ยว ค่อยๆ แทรกซึมเข้ามาทีละเล็กน้อย ช่วงแรกเขาแค่รู้สึกดีด้วยเท่านั้น แต่พอเวลาผ่านไป เรื่องราวต่างๆ ที่เข้ามา เขาสัมผัสได้ถึงความจริงใจ ความห่วงใย ความเอาใส่ใจแม้แต่เรื่องเล็กๆ น้อย จนถึงวันนี้ทำให้เขารับรู้ว่าขาดคนคนนี้ไปไม่ได้ ในวันที่เขารู้สึกแย่คนนี้ก็ยืนอยู่ข้างๆ จนถึงวันที่เขารักคนนี้ที่แทบไม่เคยคิดว่าจะชาตินี้จะยกให้ใครได้

เหล่าบอดี้การ์ดเรียกเขาให้ตื่นจากความคิดคะนึงหา ถามว่าเขาของต่างๆ วางไว้ตรงไหน เขาซุ่มเตรียมงานวันนี้มาวัน และเจ้าคีนขันอาสาที่จะช่วงเจ้านายอย่างเต็มที่ แต่เขาก็อายเกินที่จะให้ใครเห็นได้ เพียงออกคำสั่ง ต้องใช้คำว่าคำสั่งเลย ห้ามทุกคนเข้ามาที่คอนโดตั้งแต่เขาของมาส่ง รวมถึงสมาชิกที่เหลืออีกแปดคน อย่าถามถึงหน้าแต่ละคนที่รู้เรื่องว่าเขาจะทำอะไรให้ซัน งอนหมดหลังจบงานนี้ต้องหาเวลาไปง้อสักหน่อย เพลียใจกับตัวเองพี่ก็ดูแล ผัวเฮ้ยแฟนก็ต้องเอาใจ และตั้งแต่อนุญาตให้คนรักของเขาเข้าอยู่ภายในพื้นที่ส่วนตัว เขาต้องเปลี่ยนรหัสเข้าห้องรู้แค่สองคน อ๋อ! ยกเว้นไอ้คีนด้วยอีกคน แต่ส่วนรหัสเข้าคอนโดยังคงใช้อันเดิม ด้วยความที่กลัวว่าจังหวะนัวเนียกันแล้วมีบุคคลอื่นมาเห็น นั่นไม่ดี

ซันขับรถมาจอดยังคอนโดของคนรักอย่างไนน์ตอนนี้เป็นเวลาหนึ่งทุ่มตรงตามที่นัดกันไว้ เขาเดินผิวปากอย่างอารมณ์ดีไปเปิดประตูรถด้านหลัง อุ้มช่อดอกไม้กุหลาบสีแดงและสีขาวสลับกันขนาดใหญ่ที่จะกลืนเขาให้หายเข้าไปในช่อนั้น กดสแกนนิ้วเพื่อขึ้นไปยังห้องพัก

เขาเปิดประตูเข้าไปภายในห้องที่มีเพียงแค่แสงสว่างจากเทียนหอมที่วางไว้สองข้าง ตรงกลางเป็นทางเดิน ซันอมยิ้ม ก้าวเดินระหว่างทางมีลูกโปร่งสีขาวและสีน้ำเงินที่ห้อยเชือกยาวลงมาตรงปลายมีรูปของเขาและไนน์ในอิริยาบถต่างๆ เขาหยิบรูปขึ้นมาดูทุกรูป เขาจำเหตุการณ์ของแต่รูปได้หมด น้องเลือกรูปแรกคือตอนที่เราเจอกันครั้งแรกและรูปต่อๆ มาคือเหตุการณ์ถัดมา สิ่งที่คนน้องต้องการสื่อกับเขาคือนี่คือการเดินทางระหว่างเรา เขามองไปยังปลายทางมีคนรักของเขายืนถือช่อดอกทานตะวัน น้องยืนยิ้มเกาแก้มแก้เขินที่สบตากับเขา ดูแล้วเขาว่าน้องน่าจะไม่เคยทำแบบนี้กับใคร ยิ่งเขาเดินเข้าไปใกล้น้องยิ่งเม้มปากแน่น

ชายหนุ่มวางช่อดอกไม้ที่เขาถือมาไว้ที่ลงโต๊ะก่อนจะก้าวมายืนตรงหน้ารับช่อดอกไม้ที่ยื่นมาให้ เขาใช้มือแตะไปที่แก้ม ประทับจูบที่หน้าผากไปหนึ่งครั้ง ก้มลงเอาหน้าผากแตะเข้าไว้ด้วยกัน

“ขอบคุณครับ” เขาพูดกับคนที่ยื่นช่อดอกไม้มาให้

คนน้องยิ้มกว้าง “ครับ”

“...” เขาทั้งคู่ยิ้มให้กัน เป็นยิ้มที่มีความสุขและอิ่มเอมตลบอบอวลไปด้วยความรัก

“ครบรอบหนึ่งปีที่เราได้เจอกัน แต่ผมยังไม่เคยบอกคำนั้นให้พี่ซันฟังเลย” นี่คือการสารภาพความรู้สึกของไนน์ครั้งแรกในชีวิต ใจที่เต้นรัวในระดับร้ายแรง ไม่ใช่แค่เพียงคนที่กำลังพูดคนเดียวเท่านั้นแต่ยังรวมไปถึงคนกำลังฟังก็ใจเต้นรัวไม่แพ้กัน “ผมรักพี่ซันนะครับ ขอบคุณความรักที่พี่มีให้ ความเอาใจใส่และดูแล อยู่ข้างไนน์มาตลอด”

“แต่งครับ” คนพี่ตอบกลับไปเสียงจริงจัง คนตัวโตแทบวิ่งออกไปตะโกนให้โลกรับรู้ว่า ...น้องบอกรักกูแล้วโว้ย ไอ้เชี่ยกูไม่ได้ฝันไปใช่ไหม กูแม่งโคตรรักแฟนกูเลยว่ะ...

“ไอ้พี่ซัน! ใครเขาขอแต่งงาน แค่บอกรัก!!!” คนน้องถลึงตาใส่ ใบหน้าและหูที่แดงจัดด้วยความเขิน

“ครับ แค่บอกรักทำไมพี่รู้สึกถึงวันที่ใส่สูทสีดำยืนคู่กับเราที่ใส่สูทสีขาวเลยนะ ยืนกล่าวขอบคุณแขกบนเวที ตามด้วยมีคนเชียร์ให้พี่จูบเรา” คนพี่โน้มตัวจะเข้ามาจูบคนน้อง

ไนน์ยกมือมาปิดปากไม่ให้จูบ เพราะว่าถ้าจูบด้วยบรรยากาศแบบนี้คงไม่จบแค่จูบแน่นอน “อ่ะ เมื่อเช้ากินไนน์ไปแล้วครับ คืนนี้งดนะครับ” เขาเงยหน้าจูบไปที่ปลายคางคนพี่

“...” ซันขมวดคิ้ว สีหน้างุนงง บ้าเหรอบรรยากาศอย่างงี้มันต้องไม่ใช่แบบนี้แต่คิดว่าน้องอาจจะมีเซอร์ไพรส์ที่หลังล่ะมั่ง เขาจึงยอมทำตามแต่โดยดี “ดอกไม้ครับ” ซันคลายกอด เดินไปหยิบช่อกุหลาบมาให้ “แล้วดอกทานตะวันให้พี่เรารู้ความหมายของดอกไม้ใช่ไหมครับ?”

“รู้สิครับ ดอกทานตะวันหมายถึงความรักที่มั่นคง รักเดียว และภักดีต่อคุณดุจดั่งทานตะวันที่จะไม่หันไม่มองใครนอกจากดวงตะวัน แต่ไนน์มีอีกความหมายแฝงนะครับ”

“...” คนฟังจ้องหน้ารอฟังคำตอบ

“เพราะไนน์ได้ทานตะวันดวงนี้ไง” นิ้วชี้จิ้มลงไปที่อกคนพี่

คนฟังรีบคว้าช่อดอกไม้ทั้งสองวางลง ถ้าไม่ห่วงว่ามันมีความหมายต่อเราทั้งสองเขาจะโยนทันทิ้งเลย เดินเอาไว้วางที่โต๊ะตัวกลางหน้าทีวี “ก็ยั่วพี่แบบนี้ใครจะอดใจไหว” แขนหนาโอบเข้าเอวรวบตัวให้แน่นขึ้น หน้าของคนตัวโตซุกไปที่ซอกคอ สูดกลิ่นน้ำหอม

“อื้ม...” มือบางจับไปที่หัวเจ้าคนซุกซนยกออกมาจากคน “งดครับ พรุ่งนี้เรามีบินตอนแปดโมงเช้าครับ”

“หือ.. มีบิน? ไปไหนครับ?” คนตัวโตผงะหน้ามาถาม

“ครับ บินไปทบทวนความหลัง รับรองว่าพอถึงที่นั่นผมจะตามใจพี่ซันเลยทุกอย่างแม้จะไม่ได้เห็นเดือนเห็นตะวันก็ยอม” คนน้องกัดปากยั่วไปให้อีกที

“ฮืมมมม” เสียงร้องจากคนที่ถูกยั่ว “โห!จะ..จะอดไหวเนี่ย!!” ชายหนุ่มกัดกรามแน่น ยกมือไปลูบแก่นกายตัวเองที่โดนยั่วจนปวดบวมในกางเกง

“...” คนน้องพลักคนที่ให้ล้มลงบนโซฟา ส่วนตัวเองลงไปคลานไปตรงหว่างขาคนพี่ ใช้นิ้วลูบไล่ที่ปากให้เผยออกและตามด้วยเสียงที่เบา “งั้นให้อันนี้ช่วยแทนนะครับ”

มือขาวปลดเข็มขัดหนังออกจากจากกางเกง ช้อนสายตาขึ้นมามองก่อนก้มหน้าลงใช้ปากกัดซิปรูดลง ใช้นิ้วเกี่ยวกางเกงในแบรนด์ Calvin Klein สีดำขอบสีขาว แน่นอนสีเดียวกันตัวที่อยู่ในตัวเขา แกนกายที่ขยายใหญ่ดีผึ่งเขาต้องเอี้ยวหน้าหลบกลัวมันจะฟาดปากเอา มือจับประคองมาจ่อที่ปาก จุ๊บ! กลีบปากที่ชมพูจุ๊บที่ส่วนปลาย ปลายลิ้นค่อยเลียชิมตรงรูที่มีน้ำเยิ้มออกมา “ซี๊ด...” เสียงร้องของคนด้านบน ปากอ้ากว้างครอบเข้าไปจนหมด เขากินกันบ่อยจนรู้ว่าจะต้องทำไงให้อีกคนรู้สึกดี ปรนเปรอคนพี่อยากสุขสม เขาละเลียอมราวกับมันคือไอศกรีมชาเขียวรสโปรด มือหนาๆ จับหน้าล็อกดันดุ้นเข้าไปมิดกดแช่ไว้สักครู่ ดันโยกหัว

“อ๊อก...” ของเหลวรสคาวฉีกพุ่งเข้าไปลำคอ ไหลมาที่มุมปาก ไนน์ตวัดลิ้นเลียเก็บทุกหยาดหยด โน้มตัวก้มลงไปลงลิ้นเลียทำความสะอาดของคนพี่

“พี่ว่าเราแยกกันอาบน้ำและมานอนดูการ์ตูนกันดีไหม?” ซันรีบลุกออกไปยังห้องน้ำโดยไม่รอให้ไนน์ตอบตกลงอะไร

เครื่องบินลงจอดที่สนามบินนานาชาติเกาะสมุย นี่คือการเที่ยวสมุยรอบที่สองของทั้งคู่ ต่างจากครั้งที่แล้วต่างคนต่างมาและมาเจอกันที่นี่ แต่ครั้งนี้เขามาด้วยกัน จูงมือกันเดินขึ้นเครื่อง นั่งมาด้วยกัน ยันเครื่องจอด เดินไปขึ้นรถที่จะไปที่พักยังมือยังมิคลายออกจากกันเลย

“เที่ยวสมุยรอบนี้ซ้อมพรีฮันนีมูนก่อนนะครับ ปีหน้าของจริงและปีต่อไป ต่อไปอีก” ร่างสูงพูดและกระซับมือให้แน่นขึ้น

“ใครเขาจะแต่งด้วย หมั้นหน้าเกินไปหรือเปล่า นี่คนที่มีทั้งสาวและหนุ่มอยากจดทะเบียนด้วยอันดับหนึ่งของประเทศนะครับ” ไนน์ยักคิ้วยียวน

“เดี๋ยวไปถึงห้องพักก่อนเถอะพี่จะเอาให้ปฏิเสธคำขอพี่ไม่ได้เลย ใครกันแน่ที่เราต้องจดทะเบียนด้วย” คนร่างสูงโน้มไปกัดคอเป็นการสั่งสอน

“...” ไนน์ถลึงตาใส่ ถึงพวกเขาจะอยู่บนรถเพียงแค่สองคนแต่ก็ยังมีคนขับรถอยู่นะ

“สวัสดีครับ ผมขอเช็กอินห้อง XXXX ครับ” ทั้งคู่เดินไปคุยกับพนักงานต้อนรับตรงรีเซฟชั่น

“ค่ะ แต่ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาเช็กอินนะคะ เวลาเช็กอินบ่ายโมงค่ะ” พนักงานตอบกลับพวกเขา

“ครับผมเข้าใจ เมื่อวานผมโทรคอมเฟริ์มเรื่องที่พักแล้วนะครับ ไม่ทราบเรื่องนี้เลยเหรอครับ?” เขาเคาะนิ้วตรงเคาน์เตอร์เพื่อระบายความหงุดหงิด “ห้องนี้ผมจองและแจ้งล่วงหน้าเกี่ยวกับรายละเอียดทั้งหมดไว้นะครับ!” น้ำเสียงปลายออกจะหงุดหงิดเล็กน้อย

“เอ่อ...รอสักครู่นะคะ” พนักงานหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทร เขาเดาว่าน่าจะโทรหาผู้จัดการของที่นี่

ไนน์ขยับตัวหันหลังพิงตรงเคาน์เตอร์ “พี่ซัน”

“ครับ” ซันยกมือขึ้นมาลูบหัวให้คนน้องใจเย็นลง เขาเข้าใจว่าคนน้องคงต้องวางแผนงานนี้อย่างเต็มที่ และคงไม่อยากให้มีอะไรผิดพลาด พอมาเจอพนักงานที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยพลอยจะอารมณ์เสีย

“ซื้อที่นี่เก็บไว้เลยดีไหม จะได้มาพักเมื่อไหร่ก็ได้ ห้องเราไม่ต้องให้ใครพักด้วยไม่ชอบให้ใครมานอนทับที่ด้วย” น้ำเสียงติดไปทางเชิงรำคาญที่ต้องมายืนรอแทนที่จะได้เข้าพัก

เสียงฝีเท้าที่วิ่งออกมา “ขอโทษด้วยครับ เดี๋ยวผมเรียกพนักงานมายกกระเป๋าเข้าไปให้นะครับ เอาคีย์การ์ดมาสิยืนรออะไรมิทราบ?”

ผู้จัดการที่ทราบเรื่องที่พนักงานต้อนรับแจ้งไป เขาทราบทันทีว่าคนที่ยืนรอนั่นคือใคร เขารู้เรื่องการเข้าพักตั้งแต่มีพนักงานโทรไปแจ้งว่ามีคนจะขอเข้าพักก่อนเวลาที่ห้อง XXXX เพียงแค่นั้นเข้าคิดว่ามีเรื่องแน่ เขารีบโค้งตัวขอโทษขอโพยอย่างมาก และหันไปดุพนักงานต้อนรับทั้งที่เข้าเขียนโน้ตบอกไว้แล้วยังจะมาทำพลาดอีก

“อืม” เสียงตอบรับมาในลำคอ ก่อนที่ตามมาด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ “ระบบจัดการไม่ค่อยดีเท่าไหร่นะ พนักงานใหม่เหรอ เปลี่ยนเจ้าของจะดีขึ้นไหมน้า” น้ำเสียงท้ายเหมือนจะเป็นการบ่นลอยๆ เท่านั้นแต่คนฟังถึงกลับกลืนน้ำลาย

“หึ หึ” เสียงหัวเราะที่ดังตามมาของซัน

ไนน์เริ่มติดนิสัยผู้บริหาร หลังจากการเปิดตัวเดอะทัชที่ขายออกอย่างรวดเร็วเหมือนแจกฟรี สนนราคาเริ่มต้นที่ 40ล้านต่อห้องหรือห้องที่เล็กที่สุด 40ตรว. พวกกรรมการบริหารเลยยกให้คนรักของเขาก้าวขึ้นมาทำตำแหน่งประธานบริหารแทนเจ้าสัวชัชที่ต้องการยกให้ตั้งนานแล้ว ที่บอกว่าติดนิสัยมาเนี่ย ปกติไนน์จะไม่บ่นอะไรใครแค่โบกมือให้จัดการให้มันจบไปซะ แต่ตอนนี้ไนน์กลับมองเรื่องการทำงานที่ไม่เป็นระบบ ไม่รู้จักการจัดการส่งงานกันภายใน

“ผู้จัดการครับ แค่นี้พอแล้วที่เหลือผมจัดการเอง” ซันยื่นมือไปรับคีย์การ์ดและออกปากไล่พนักงานที่ยกกระเป๋ามาส่งพร้อมกับผู้จัดการให้กลับไป “เข้าข้างในกันเถอะครับ” นั่นไงว่าแล้ว เขาดันหลังไนน์ให้เข้าห้องก่อนที่อารมณ์เสียไปมากกว่านี้ ส่วนตัวเองลากกระเป๋าตั้งสองใบตามเข้ามา

“มะไนน์ช่วยครับ” ไนน์คว้ากระเป๋าของตัวเองที่คนพี่ลากเข้ามาในห้อง ไปไว้ตรงที่ตู้เสื้อผ้า

“อ่ะ!!” เสียงร้องตกใจโวยวาย ไนน์ที่ถูกซันกอดเข้าที่ด้านหลังและลากตัวมายังเตียงนอน และพากันล้มตัวลงไปบนเตียง

ซันพลิกตัวขึ้นไปคร่อมบนตัวร่างโปร่ง ไล่จูบหน้าผาก ขมับ เปลือกตาทั้งสองข้าง ริมฝีปากไล้ลงมาที่แก้มทั้งสองข้าง ย้ายไปที่ใบหูกระซิบอย่างแผ่วเบา

“ใครบอกว่ามาถึงแล้วจะตามใจพี่ไงครับ อะไรน้า... ถึงจะไม่เป็นเดือนเห็นตะวันก็ยอม”

คนใต้ร่างยกมือขึ้นมาจับที่ใบหน้า ลูบไล้อย่างยั่วยวนไล่ลงไปผ่านกล้ามอกที่แน่น รอนกล้ามท้อง ก่อนที่จะไปหยุดที่ส่วนที่แข็งขื่อลูบขึ้นลง ค่อยไล้กลับมาตามทางที่ผ่านไปสักครู่ ยกคืนมาคล้องคอ ตอบกลับไปด้วยรอยยิ้มยั่วยวน

“อยู่ที่ว่าพี่ซันจะทำได้แค่ไหน?”

ไนน์โน้มคอคนด้านบนมาประกบปากจูบ บรรจงค่อยขบเม้ม ลิ้นร้อนตวัดเลียเล็มตามริมฝีปากก่อนค่อยๆ แหย่หยอกเย้าแทรกเข้าไปในปาก ลิ้นทั้งสองพันตวัดรัดกัน ช่วงชิมความหวานซึ่งกันและกันราวกับว่าเขาไม่ได้จูบกันมาก่อนหน้านี้ สายน้ำลายยืดออกจากปากที่แยกจากกัน ลิ้นซากลากผ่านลำคอขวา ดูดขบเม้ม “อ่ะ!” ไนน์ร้องเจ็บที่คอพี่กัดเข้าที่ต้นคอ ซันมักจะสมานแผนที่เข้าทำด้วยการใช้ลิ้นเลียบรรเทาความเจ็บ สำหรับไนน์ยิ่งกระตุ้นความต้องการมาอีกเท่าตัวความเจ็บที่ตามมาด้วยความสยิว

มือหนาลูบไล้เข้าในเสื้อ ถลอกขึ้นและดึงออกไปจากร่างกายทางด้านบนหัว ซันประกบปากดูดที่ตุ่มไตสีหวาน ตวัดลิ้นเลียรอบฐานสีชมพูอ่อน ออกแรงขบไปที่ยอดด้านบนเบาอยู่หลายครั้งและใช้ลิ้นเลียซ้ำ ก่อนจะย้ายไปอีกข้างทำเช่นเดียวกันกับอีกข้างก่อนหน้านี้ ส่วนล่างที่แข้งชันบดเบียดกันและกัน

“อ้า!...”

ซันผละจากยอดอก จูบไล่ลงรอนกล้ามท้องเล็ก มือแกะกระดุมกางเกงดึงพรวดเดียวให้หลุดออกจากร่าง กลายว่ามีไนน์คนเดียวที่เปลือยเปล่า ส่วนอีกคนยังครบชุดทุกกระเบียดนิ้วแม้แต่ถุงเท้ายังไม่ถอด ซันจับไนน์แยกขากว้างก้มลงไปยังรอยจีบ เลียรอบปากทาง กดจูบดูดดันลิ้นละเลงสอดลิ้นเข้าไป มือแหวกร่องก้นให้กว้างลิ้นจะแหย่เข้าไปให้ลึกอีก

“อ่ะ! อ้า..พะ พี่ซัน พะ พอก่อน” เสียงครางอย่างไม่เป็นคำ

ไนน์เกร็งตัวด้วยความเสียว เขาปล่อยมือขยุ้มดึงผ้าปูที่นอน ดันตัวลุกขึ้นมาเกาะที่บ่าก่อนจะพลิกตัวคนพี่ให้นอนราบไปกับเตียง เขาจะไม่ยอมแตกเพราะลิ้นทางด้านหลังเด็ดขาด ถึงจะชอบมากแต่เขาก็ยังรักศักดิ์ศรีอดีตฝ่ายรุกอยู่นะ

“ทำไมครับทนไม่ไหวแล้วเหรอ” แลบลิ้นเลียปากอย่างหิว วิวที่คนน้องนั่งคุกเข่าคร่อมอยู่บนตัวเขา ช่วงสวยงามและน่าจับกระแทกที่สุดและปล่อยให้น้องโยก

ไนน์จัดการลอกคราบคนพี่ให้หมด ซันยกตัวขึ้นพิงที่หัวเตียงใช้มือรองที่หัวมองดูภาพคนเปลือยถอดกางเกงเขา ก่อนจะคลานมาจูบที่ส่วนหัวที่มีน้ำมาหล่ออยู่ด้านบน คนน้องลุกขึ้นไปหยิบเจลและถุงยางอนามัยมากองบนเตียง ฉีกถุงยางสวมให้เขาบีบเจลลงที่นิ้วตัวเองและขึ้นมานั่งบนตัวเขา

นิ้วแรกที่ผ่านการชำแหละแทรกเข้าไปในช่องทางของตัวเอง ถึงจะเป็นนิ้วตัวเอง แต่ก็ไม่เสียวเท่านิ้วคนพี่ที่ยาวกว่า วันนี้ไนน์ตั้งใจจะบริการคนพี่เต็มที่ นิ้วแรกที่เข้าออก “อ๊า...” เขาค่อยเพิ่มนิ้วที่สองตามมา คนด้านบนรวบแก่นกายที่ชูชันแข็งบวมทั้งสองอันเข้าด้วยกัน

“อ๊า!... พะ..พี่..พี่ซัน ชะช่วยหน่อยครับ” เสียงคราบปนเสียงหอบสำลักบอกคนพี่อย่างกระท่อนกระแท่น

“อืม...”

คนพี่รวบแก่นกายที่ขนาดต่างกันเพียงแค่หนึ่งนิ้วสองด้วยมือสองข้างรูดสาวขึ้นลงไปพร้อมกัน ใบหน้าเหงนมองสีหน้าคนน้องที่เหยเกด้วยความเสียว เสียงนิ้วที่เข้าออกดัง แจะ แจะ อยู่ใกล้ๆ นิ้วทั้งสามถอดออก พร้อมกับมือที่หยุดขยับขึ้นลงตามจังหวะที่นิ้วผุบเข้าออก ไนน์ประคองแก่นกายขนาดแปดนิ้วของคนพี่ให้ตั้งตรง ดันมันเข้าไป ไนน์เสียวกับจุกไปพร้อมกัน เขาไม่ค่อยได้เป็นคนจับใส่เองเท่าไหร่ปกติคนพี่บริการตลอดแต่จะการควบคุมจังหวะจะสลับกัน ช่วยให้สนุกร่วมกันอย่างไม่เกี่ยง

สวบ!!!

“อ้า!!!” เสียงร้องดังลั่นพร้อมกับหน้าที่บิวเบี้ยวเหยเกจากที่คนพี่กระแทกเข้าทีเดียว น้ำตาไหลอาบสองแก้มซุกหน้าลงบนไหล่กว้างทุบไปหนึ่งทีพร้อมกับบ่นด้วยเสียงอู้อี้ “เจ็บนะ”

คนพี่ประคองหน้ามาจูบซันน้ำตา “พี่ขอโทษครับ พี่พยายามแล้ว เรายั่วพี่เกินไป”

“อะอืม” ไนน์ขานรับในลำคอ

สวบ! สวบ!

แรงขยับตัวขึ้นลงของเขาโดยมีหนาๆ ช่วยประคองจังหวะอีกแรง ยกเอวกระแทกสวนกลับไปครั้งคราว ซันที่เครื่องเริ่มติดเขาชักอยากจะคุมเกมเอง พลิกตัวคนน้องลงมานอนแนบเตียงดันสะโพกสวนเข้าไปยังจุดกระสันกดย้ำเข้าอีก

“อ๊า!...”

“ไนน์ รอบนี้พี่ขอนะครับ พี่ทนไม่ไหวแล้ว อืม...” เอวหนาสอบเข้าออกอย่างหนักหน่วง เอาสุดออกสุดตามความยาวที่จะดึงออกมาได้ กดย้ำจุดเสียว คนใต้ร่างดวงตาเปลือกชิ้นมือปัดป่ายขยุ้มจิกที่แผ่นหลัง

“อ๊า... อ้า...”

“ไนน์มันดีมากเลย จะกี่ครั้งขอแค่เป็นไนน์มันดีมากเลย” เสียงแหบพร่ากระซิบที่ข้างหูพร้อมริมฝีปากที่พรมจูบทั่วใบหน้า

“อ๊ะ! อ๊า...พะ พี่ซันมันดีเหมือนกัน อ้า...” เสียงครางปนเสียงตอบที่แหบพร่า

ความหื่นกระหายของทั้งคู่เข้าสู่จุดที่สูงสุด เอวที่สอบบดเบียดหมุนควงเข้าออกกระแทกอย่างถึงใจ เสียงครางที่ดังระงมไม่สนใจว่าจะดังขนาดไหน ขอเพียงแค่ระบายความเสียวออกมา ทั้งคู่ไล่แตะไปถึงปลายทางในสมองขาวโพล่ง

“อ่ะ อ๊า...” ไนน์ร้องครางน้ำสีขาวกลิ่นคาวพุ่งออกมาเลอะที่หน้าท้อง และครั้งนี้เขาเสร็จโดยไม่แตะต้องส่วนหน้าอีกแล้ว พักหลังเซ็กส์ที่ซันมอบให้ถึงใจจนไม่ต้องใช้มือช่วยอยู่บ่อยครั้ง

“หึ่ม!..” เสียงครางในลำคอของซันยามที่เข้าสุขสมฉีดพุ่งของเหลวเข้าไปในถุงยางที่กักเก็บเอาไว้

พลัก!!! 

เสียงถอนอาวุธออกจากปากทางรอยจีบ ซันรูดดึงเครื่องป้องกันมามัดและโยนกองไว้ที่พื้น และฉีกอีกซองที่กองอยู่ข้างมาสวมอีกอัน เขาและน้องรู้กันดีกว่าถ้าเวลามีเซ็กซ์ที่ยาวนานแบบนี้เขาจะใส่ถุงยางเพื่อต้องการความต่อเนื่อง แต่ถ้าแค่รอบสองรอบพวกเขามักจะสดความแนบเนื้อซึ่งกันและกัน พวกเขามักจะบอกว่าสัมผัสรัก

สวบ!!! อาวุธแปดนิ้วดันเข้าไปในร่างคนที่ยังหอบเหนื่อยอยู่บนเตียง บทรักและไฟราคะถูกจุดครั้งแล้วครั้งเล่า และไม่มีท่าทีจะดูดดับไปโดยง่ายของคนทั้งสอง จนเวลาล่วงเลยมายังหกโมงเย็น ไฟราคะถึงมอดลง พวกเขาทั้งคู่พักยกกินอาหารเย็นที่รวบข้าวเที่ยงไปด้วย และพากันไปแช่น้ำล้างตัว แต่พอมีการสัมผัสตัวไฟที่มอดแต่ยังไม่ดับสนิท คล้ายมีลมพัดมาให้มันลุกขึ้นอีกครั้ง เสียงครางและเสียงน้ำกระเพื่อมที่ดังออกมา

“อ๊า!! อ้า....”

“ไนน์ครับ ราตรีนี้ยังอีกยาวไกล” ซันกระซิบที่ข้างหูคนน้องที่อยู่ในท่าคุกเข่าเกาะขอบอ่างจากุดซี่

“อ้า...อืม...” คนน้องได้แค่ขานรับและพยักหน้าหงึกๆ เขาเดาว่าคืนนี้ถ้าเขาไปไม่สลบคาอกพี่มันคงไม่ยอมหยุดง่ายอย่างแน่นอน

หลังจากคืนที่ยาวนานและแสนหวาน คนที่หลับใหลคนแรกไปตอนไหนไม่รู้ ตามตัวเต็มไปด้วยรอยรักที่แดงกุหลาบแต่งแต้มจนแทบไม่มีที่ว่างเว้นค่อยขยับตัวขึ้นมา และแน่นอนอาการปวดร้าวตามตัวเขาจึงเลือกที่นั่งพิงที่หัวเตียง ตัวไม่เหนียวและส่วนนั้นยังเจ็บอยู่บ้างแต่คิดว่าคนพี่คงใส่ยาให้แล้ว กลิ่นสบู่ลอยออกมาห้องน้ำไม่นานชายหนุ่มร่างสูงเดินออกมาพร้อมชุดคลุมอาบน้ำ คนบนเตียงยิ้มกว้างต้อนรับคนที่เข้ามาใหม่

“มอนิ่งคิสครับ รอยยิ้มของพี่” ริมฝีปากประทับจูบเบาๆ “พี่ชอบรอยยิ้มของเราที่สุด ตื่นเช้ามาได้เห็นทุกวันยิ่งดีมากเลยครับ” มือหนาลูบที่แก้ม

“รอยยิ้มของพี่?” คำนี้มาอีกแล้วเขาถามด้วยเสียงที่แหบแห้ง “พี่ซันครับไนน์สงสัยทำไมเรียกไนน์ว่ารอยยิ้มของพี่ ครั้งแรกที่เจอกันไนน์แทบจะไม่ยิ้มให้พี่เลยด้วยซ้ำ” คนถามเอียงหัวไปมาคลางแคลงสงสัย

“เราไม่เจอกันครั้งแรกที่สมุยสักหน่อย” ซันตอบด้วยยิ้มที่กรุ้มกริ่มอย่างมีเล่ห์สนัย

“หื้อ...พี่เคยเจอไนน์มาก่อนเหรอ” คนถามขมวดคิ้ว

“พี่ใช้คำว่าเรานะ เราเคยเจอกันครับ” ตอบน้ำเสียงที่หนักแน่นคนฟังยิ่งขมวดคิ้วหนัก

“จริงดิ บอกนะพี่ซัน!” น้ำเสียงที่ดุกึ่งคาดคั้นมาจากคนน้องพร้อมกับแววตาที่จ้องเขม่ง

“งั้นจูบพี่ก่อนสิ ขอรางวัลหน่อยรู้สึกไม่มีแรงเล่ายังไงไม่รู้” นิ้วชี้แตะที่ปากของตัวเอง

จุ๊บ ไนน์ใช้ปากแตะเข้าที่ปากคนพี่และผละออกมา สัมผัสแค่เพียงปากไม่ได้รุกล้ำเข้าไป เพราะเขารับรู้ว่าถ้าหากมากกว่านี้คงไม่จบแค่นี้และไม่รู้เรื่องกันพอดี “ได้กำลังใจพอหรือยังครับ ถ้ายอมเล่าดีๆ จะมีของแถมให้นะ”

“ต้องย้อนกลับไปเมื่อห้าปีก่อน พี่ประสบอุบัติเหตุรถคว่ำ เราพอจะคุ้นบางหรือยัง” ซันจ้องมองหน้าคนน้อง

“...” คนฟังทำปากยู้ส่ายหน้าไปมา ก่อนจะกลอกตาขึ้นบนคล้ายกำลังใช้ความคิดประมวลผลนึกเรื่องราวในอดีต ใบหน้าที่ยู้ยี่เมื่อครู่เปลี่ยนเป็นตกตะลึง ตาขยายโตขึ้นและร้องตามมาด้วยเสียงอันดัง “โอ๊ะ!! คนนั้นคือพี่ซันเหรอ”

คนพี่คลี่ยิ้มและเริ่มเล่าเรื่องราวต่อ “วันนั้นพี่ออกไปดื่มเหล้าจนเมา แต่ด้วยความประมาทและเข้าข้างตัวเองคิดว่ามีสติพอที่จะขับรถกลับเองได้ พี่เลยขับกลับและเลือกเส้นทางแบบงงไปไหนก็ไม่รู้ ระหว่างนั้นพี่เห็นรถออกมาจากซอยเลยหักหลบครับ คนที่สติสัมปชัญญะไม่ครบถ้วยการหักหลบเลยกลายเป็นพลิกคว่ำ ระหว่างที่นอนรอความตาย มีมอไซด์คันหนึ่งขับผ่าน” เขาหยุดเล่าและจับมือของน้องมากอบกุม

“ด้วยความใจดีหรือพรหมลิขิตคนคนนั้นเลือกที่ขับรถย้อนกลับมาดู ลากพี่ออกจากรถด้วยสภาพที่น่าจะเลือดท่วมเพราะพี่เจ็บไปทั้งตัว คนคนนั้นช่วยเรียกรถพยาบาล นั่งคุยกับ เรียกพี่ จับมือพี่ไว้ตลอดเวลาและที่สำคัญเขายิ้มให้พี่ คนคนนั้นบอกพี่ว่ารอยยิ้มของเขาคือกำลังใจช่วยอยู่ต่อนะ และคนคนนั้นบอกว่าอยากให้พี่กลับมาเห็นรอยยิ้มของเขาอีกครั้ง” ระหว่างที่เล่าซันได้แต่สบตากับคนฟัง

ร่างโปร่งนั่งฟังอย่างเงียบจนคนพี่เล่าจบ และเขาพูดด้วยสีหน้าและแววตาที่รู้สึกผิดอย่างมาก “ไนน์ขอโทษนะครับที่จำพี่ไม่ได้”

ซันยกมือขึ้นมาลูบหัวปลอบประโลม “ไม่ต้องขอโทษครับ เราไม่ผิดอะไรสักหน่อย พี่ก็ไม่ได้หวังว่าเราจะจำพี่ได้ สภาพตอนนั้น พี่ถึงได้ถามเราครั้งแรกที่เจอกันว่าพี่พอจะคุ้นหน้าบ้างไหมแล้วพี่ได้คำตอบมา ว่าเราจำพี่ไม่ได้ พี่ไม่เสียใจนะครับ ตอนนั้นแค่ได้เจอพี่ก็ดีใจที่สุด ยิ่งสถานะตอนนี้มันเกินฝันพี่ไปมาแล้ว” ถ้อยคำที่บอกออกมามันเต็มไปด้วยความรู้สึกดี

คนฟังประกบจูบ เป็นจูบที่เต็มไปด้วยกลิ่นอายของความรักที่มันล้นออกมา เขากวาดต้อนความหวานฉ่ำจากคนพี่ ลิ้นแทรกเข้าไปหยอกล้อ จูบที่ปลอบประโลมคนพี่และอยากขอโทษที่จดจำคนตรงหน้าไม่ได้เพียงแต่นิดทั้งที่บอกใบ้มาหลายครั้งแล้ว

ซันผละจูบออกมาและถามเรื่องที่เขาสงสัยมาตลอด “พี่ตามหาเรามาตลอดเลยนะ วันที่ไปส่งพี่แล้วเราหายไปไหน พอพี่ฟื้นได้สติพี่ก็ให้คนมาสอบถามข้อมูลเกี่ยวกับเราทันทีเลย”

ไนน์โน้มตัวเอาหน้าผากไปแตะสิ่งเดียวกัน “ไนน์นั่งเฝ้าพี่ที่หน้าห้องถึงเช้าแหละครับ แต่วันนั้นมีสอบวันสุดท้ายเลยต้องกลับไปสอบ แต่กว่าจะเลิกและขับรถมาก็ค่ำมาแล้ว พอสอบถามพยาบาลเขาบอกว่าทางครอบครัวย้ายพี่ไปรักษาที่โรงพยาบาลเอกชน เลยไม่ได้ถามต่อว่าที่ไหนปล่อยเลยตามเลย ได้แต่ภาวนาขอให้พี่มีชีวิตต่อไป”

“ขอบคุณนะครับที่รอยยิ้มของเราในวันนั้นทำให้พี่ได้กลับมาเห็นรอยยิ้มนี้อีกครั้ง รอยยิ้มของพี่ รักนะครับ”

“รักเหมือนกันครับ”

Tbc…