Day 02 : Our First Sight

Keywords : Misunderstanding / Flowers / Fairytale

 

1st Published : 16 FEB 2021

Rewrite : 02 APR 2022

===========

 

กาลเวลาผ่านพ้นไป...
 

จากเด็กหนุ่มในวันนั้นได้เติบใหญ่ขึ้นจนเป็นเสาหลักวารีของหน่วยพิฆาตอสูร ในระยะเวลาเพียงสามปีเท่านั้น

 

หากการเปลี่ยนแปลงก็พรากรอยยิ้มบนใบหน้าของโทมิโอกะ กิยู ไปตลอดกาล ด้วยความตายของสหายคนสนิทผู้เสียสละชีวิตของตนเพื่อช่วยทุกคนที่เข้าร่วมการทดสอบครั้งสุดท้าย... ขณะที่เขาบาดเจ็บจนสิ้นสติไปตั้งแต่วันแรกของการทดสอบ

 

คนไร้ความสามารถเยี่ยงเขา จึงไม่คู่ควรกับตำแหน่งเสาหลักอันทรงเกียรตินี้…

 

หรือแท้จริงแล้ว เขาไม่ควรยืนอยู่ที่นี่ ตรงนี้ ด้วยซ้ำ…

 

ความรู้สึกคู่ไม่ควรกัดกร่อนจิตใจของกิยูมาร่วมกว่าสามปี จนเจ้าตัวได้แต่พยายามปิดตายความรู้สึกทุกสิ่ง เหลือไว้เพียงการปฏิบัติหน้าที่เพื่อสานต่อปณิธานของสหายคนสำคัญที่ไม่มีโอกาสจะได้ทำมันกับมือแล้ว…

 

และเศษเสี้ยวของความฝันแสนประหลาด ที่ยังคงรบกวนจิตใจของเขา แต่ไร้ซึ่งผู้คอยรับฟังมัน…
 

ฝันที่ยังคงเลือนราง แต่ชั่วระยะเวลาไม่นาน โทมิโอกะ กิยู ก็เหมือนจะทราบว่า เจ้าของนัยน์ตาสีม่วงอันแสนคุ้นมานับแรมปีเป็นใคร

 

น่าแปลก... ที่คนอย่างเขาจดจำได้ถึงครั้งแรกที่เขาได้พบเจอหญิง... ไม่สิ เด็กสาวเจ้าของนัยน์ตาสีม่วงคู่นั้นได้เป็นอย่างดี ราวกับเรื่องราวเพิ่งเกิดขึ้นไม่นานมานี้…

 

วันนั้น เขาได้รับบาดเจ็บจากการปฏิบัติหน้าที่ล่าตระเวนของหน่วยพิฆาตอสูร ภายหลังจากที่ต่อสู้กับอสูรสามตัวรวดในคืนเดียว

 

ตอนแรกเขาคิดว่าเขาคงไม่บาดเจ็บมาก แต่โคโต คาคุชิที่เข้ามาเก็บกวาดพื้นที่ยืนกรานว่าเขาต้องเข้ารับการรักษาที่คฤหาสน์ผีเสื้อในทันที

 

โคโจ คานาเอะ เสาหลักบุปผาผู้เป็นเจ้าของคฤหาสน์ผีเสื้อ หนึ่งในเสาหลัก และรั้งตำแหน่งหัวหน้าฝ่ายพยาบาลของหน่วยพิฆาตอสูรควบคู่กันมาตั้งแต่ก่อนเขาขึ้นเป็นเสาหลักวารีด้วยซ้ำ ก็ยืนกรานว่าบาดแผลของเขาค่อนข้างสาหัสกว่าที่เขาคิด และคงจะดีหากเขาเข้ารับการรักษาที่คฤหาสน์ผีเสื้อในสองสามวันนี้

 

กิยูคุ้นเคยกับเจ้าหล่อนจากการประชุมของกลุ่มเสาหลักอยู่บ้าง อีกทั้งได้ยินกิตติมศักดิ์ในความสามารถด้านการรักษาของเจ้าเรือนผีเสื้อมาไม่น้อย ทำให้เขาไม่ลังเลที่จะปฏิบัติตาม หากแต่วันนั้น มีบุคคลบาดเจ็บเป็นจำนวนมาก รวมถึงชินาซึงาวะ ซาเนมิ ผู้ออกปฏิบัติหน้าที่ในฐานะเสาหลักวายุครั้งแรก และกลับมาโดยเต็มไปด้วยบาดแผลฉกรรจ์ยิ่งกว่าเขาอยู่ไม่น้อย ทำเอาเสาหลักบุปผาถึงกับต้องวางมือจากเขา และเรียกเธอคนนั้นเข้ามาดูแล

 

เด็กสาวร่างเล็กปรากฏกายแทบจะทันทีเมื่อสิ้นเสียงของผู้เป็นพี่ ดวงหน้าอ่อนเยาว์ของเจ้าหล่อนมีสีหน้าเรียบเฉยผิดกับรอยยิ้มอ่อนหวานบนใบหน้าสะสวยของเสาหลักบุปผา เจ้าหล่อนแทบไม่มีอะไรให้สะดุดตา นอกจากร่างกายที่เล็กแบบบางจนเหมือนเด็ก และนัยน์ตาที่ฉายแววถือดีกว่าคนรุ่นราวคราวเดียวกัน

 

ทันทีที่เขาสบกับนัยน์ตากลมโตคู่นั้น ประกายพราวระยับและสีม่วงเข้มที่ได้เห็น ช่างเหมือนภาพจำหลักในความทรงจำของเขาทั้งยามหลับและยามตื่น ทำให้โทมิโอกะ กิยู ทราบในทันที…

 

“...เธอ?!” 

 

โคโจ ชิโนบุ น้องสาวร่วมสายเลือดเพียงคนเดียวของเสาหลักบุปผา คือหญิงสาวเจ้าของนัยน์ตาสีม่วงในความฝันตลอดกาลของเขา

 

เมื่อเวลาผ่านล่วงไป โทมิโอกะ กิยู ก็เริ่มคิดว่าเขาอาจเข้าใจผิด โคโจ ชิโนบุ อาจจะไม่ใช่หญิงสาวในความฝันของเขาก็เป็นได้

 

ข้อแรก...หญิงสาวในฝันของเขา ดูจะมีอายุกว่านี้
 

ข้อสอง...หญิงสาวในฝันของเขา ดูจะยิ้มแย้มกว่านี้
 

ข้อสาม…

 

“บาดแผลของท่านเสาหลักวารีดูจะสมานตัวแล้วนะคะ คิดว่าอาทิตย์หน้าก็คงกลับไปปฏิบัติภารกิจได้แล้วล่ะค่ะ”

 

เจ้าหล่อนว่าพลางผูกผ้าพันแผลรอบกายของเขาแน่น... แน่นจนเขารู้สึกเจ็บขึ้นมา แน่นจนไม่น่าเชื่อว่า มือเล็กที่แสนบอบบางคู่นั้นจะสามารถออกแรงขนาดนั้นได้

 

กิยูลอบมองมือของเธอสลับกับมือของเขา หากจำไม่ผิด มือของเธอในฝันผู้นั้นก็เล็กไม่แพ้กับมือของเธอคนนี้

 

เว้นแต่ว่า…

 

“โทมิโอกะซัง... มีปัญหาอะไรหรือเปล่าคะ?!”

 

“หืม?”

 

นัยน์ตาสีครามมองใบหน้าเล็กที่จ้องเขาเขม็ง ดูท่าเจ้าหล่อนจะทำแผลให้เขาเสร็จเป็นที่เรียบร้อยแล้ว หากแต่น้ำเสียงที่เธอผู้นั้นใช้จริงจังราวกับเขากำลังทำอะไรผิดอยู่

 

“ฉันเห็นคุณทำหน้าแปลก ๆ น่ะค่ะ”

 

“เปล่า...”

 

เขาตัดสินใจตอบปฏิเสธ เพราะไม่อยากให้ใครล่วงรู้ถึงสิ่งที่เขากำลังคิดอยู่

 

คงไม่มีทางที่เธอจะกุมมือกับเขาแบบในฝันนั้น... ไม่มีวันเป็นได้แน่

 

“ถ้าเช่นนั้น นี่คือยาที่โทมิโอกะซังต้องรับประทานให้ครบค่ะ ไม่นั้นแผลของคุณอาจอักเสบขึ้นมาใหม่ได้ และสองสามวันนี้คงต้องขอให้คุณพักรักษาตัวที่บ้านก่อนนะคะ” 

 

ชิโนบุว่าพลางหยิบห่อยาสมุนไพรส่งให้เขา แค่เห็นปริมาณห่อยา โทมิโอกะ กิยู ถึงกับต้องลอบกลืนน้ำลายยามนึกถึงรสฝาดของยาที่ไหลผ่านลงลำคอของเขาตลอดสองวันที่ผ่านมา

 

“ฉันหวังว่า คงไม่ต้องเจอคุณที่นี่อีกเร็ว ๆ นี้นะคะ”

 

เด็กสาวว่าพลางส่งยิ้มให้เขาเป็นครั้งแรก ยิ้มที่แฝงความซุกซนต่างจากรอยยิ้มอ่อนหวานของหญิงสาวผู้นั้นในฝัน หากขับใบหน้าของเธอให้สดใสสมวัย

 

กิยูหิ้วห่อยาเดินออกมานอกคฤหาสน์ผีเสื้อ ก่อนหันไปรับคำนับจากเด็กสาวที่เดินมาส่งเขาถึงประตูรั้ว

 

ภาพเด็กสาวในดงดอกฟูจิที่ผลิบาน ดูสวยงามละม้ายคล้ายเทพธิดาในตำนานปรัมปราที่มารดาและพี่สาวของเขาเคยเล่าขานให้ฟัง

 

แต่ก็ช่างแตกต่างจากความฝันของเขาอยู่ดี…

 

นั่นแหละ เขาคงเข้าใจผิดไปเอง

 

คงเป็นแค่ความฝันบ้า ๆ ของเขาเท่านั้น หาเป็นอื่นไม่…

 

===========

Author's Talk (16 FEB 2021)

สวัสดีค่า

จบไปกับ Day 2 นะคะ ตอนนี้อยากลองเล่นความสัมพันธ์ของกิยูและชิโนบุในช่วงคานาเอะยังมีชีวิตอยู่แหละค่ะ หนูชิโนบุช่วงนั้นน่าจะแสบสันต์และเฮี้ยวเอาเรื่องอยู่ไม่น้อยเลย

เนื้อหาในส่วนนี้ อาจจะมีจุดไปขยายกับฟิคต่อไปที่เราจะลงหลังเรื่องนี้จบนะคะ

อนึ่ง ดีใจมากว่าตอนที่แล้ว มีพี่ที่เคารพท่านหนึ่งสังเกตว่า เราเล่นประเด็นที่กิยูเปิดใจให้ซาบิโตะมากกว่าคนอื่น แล้วพอซาบิโตะตายก็ไม่ได้คุยกับใครเท่าไร ปิ๊งป่อง ถูกต้องนะคะ ดีใจมากที่มีคนสังเกตเห็นแหละค่ะ

พรุ่งนี้ไม่แน่ใจว่าจะได้ลง Day 3 เลยไหม เพราะวันพุธติดประชุมค่ะ อาจจะต้องเตรียมตัวเข้าห้องเชือดนิดนึง แต่ถ้าไหว ก็เจอกันพรุ่งนี้นะคะ หรือไม่ก็วันพุธเลยค่ะ

ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านนะคะ ^^

Author's Talk (02 APR 2022)

สวัสดีอีกครั้งค่า วันนี้ก็เป็นคิวลงฉบับ Rewrite สำหรับรวมเล่มนะคะ เพื่อให้เนื้อหาออกมาครบถ้วนสมบูรณ์ที่สุดเท่าที่เราจะทำได้ค่ะ

ไม่รู้มีใครสังเกตจุดที่เราเพิ่มขึ้นมาบ้างไหม แอบใบ้ว่าใส่ตัวละครตัวหนึ่งที่ถ้ามีโอกาสก็คงอยากเขียนถึงเขาบ้างค่ะ

แล้วก็มีอัพเดทรูปเล่มนะคะ เมื่อวานทาง Fastbook ส่งเล่มตัวอย่างมาให้แล้ว ตอนนี้เลยเป็นช่วงตรวจทานก่อนส่ง Final Version ให้ทางโรงพิมพ์ค่ะ (คงไม่เกินพรุ่งนี้)

ใครอยากเห็นภาพ กดที่นี่ ได้เลยนะคะ (หรือแวะไป Follow เราได้ที่ ig @pcp_workspace ก็ได้ค่ะ เผื่อดูแต่อัพเดทงานอย่างเดียว)

แล้วพบกับตอน 3 ฉบับ rewrite ในวันเสาร์หน้านะคะ ^^ ตอนนี้เราถูกกักตัวเป็นรอบที่ 3 ค่ะ น้องในทีมกับลูกพี่ลูกน้องติดโควิดทั้งสองคนเลย อย่าลืมดูแลสุขภาพกันด้วยนะคะ