Day 03 : Her Sorrow
 

Keywords : Partner – in – Crime/Tears/Banter
 

1st Published : 17 FEB 2021

Rewrite : 09 APR 2022
 

===========
 

(หมายเหตุ เนื้อหาต่อจาก Giyuu's Guidan นะคะ)
 

เวลาผ่านไปกว่าสามปี

 

เวลาที่เหมือนจะทอดยาว หากกลับสั้นยิ่งกว่าที่ใครหลายคนเคยคาดถึง

 

สามปีที่ทุกสิ่งผันแปรไปตามกาลเวลา ไม่เว้นแม้แต่หน่วยพิฆาตอสูร ที่ความเปลี่ยนแปลงทำทุกสิ่งแปรเปลี่ยนไป

 

...การถอนตัวออกจากหน่วยพิฆาตอสูร ของอดีตเสาหลักเพลิง เรนโงคุ ชินจูโร่...ที่ถูกสานต่อโดยบุตรชายคนโตอย่างเรนโงคุ เคียวจูโร่…

 

...การเข้ามาของเสาหลักหน้าใหม่ ทั้งเสาหลักอสรพิษ อิงุโระ โอบะไน เสาหลักความรักที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นผู้สืบทอดของเสาหลักเพลิงอย่างคันโรจิ มิซึริ และเด็กอัจฉริยะ ทายาทของนักดาบผู้ใช้ปราณเริ่มต้นในอดีตกาล ผู้สามารถก้าวสู่ตำแหน่งเสาหลักได้ภายในระยะเวลาสองเดือนหลังจากเริ่มจับดาบอย่างโทคิโค มุอิจิโร่…

 

รวมถึงเธอ…

 

โทมิโอกะ กิยู เหลือบมองหญิงสาวที่นั่งคอยอาหารอยู่ด้านขวามือ เจ้าของรอยยิ้มอ่อนหวาน ผู้เอ่ยเสียงขอบคุณอย่างนุ่มนวลยามเจ้าของร้านยื่นชามราเม็งให้

 

เสาหลักแมลง โคโจ ชิโนบุ

 

เด็กสาวหน้านิ่ง มือหนัก หากเต็มเปี่ยมด้วยชีวิตชีวา คนที่เขาพบเจอครั้งแรกเมื่อสามปีก่อน ได้เติบโตขึ้นกลายเป็นหญิงสาวร่างเล็กแสนอ่อนโยนแต่งามสง่า ด้วยท่าทีนุ่มนวลอันละม้ายคล้ายคลึงกับผู้เป็นพี่สาวอย่างอดีตเสาหลักบุปผา โคโจ คานาเอะ แทบไม่ผิดเพี้ยน

 

บุคคลผู้เป็นต้นเหตุแห่งความเปลี่ยนไปของเธอ…

 

โทมิโอกะ กิยู ไม่สามารถปฏิเสธได้ว่า นับวันหญิงสาวข้างกายเขาจะเติบใหญ่จนคล้ายเธอคนนั้นในฝันของเขาขึ้นเรื่อย ๆ แต่เขากลับสัมผัสได้ถึงเปลือกนอกแห่งความว่างเปล่า ราวกับรอยยิ้มอ่อนหวานของคนข้างกายเป็นเพียงภาพลวงตาที่ไม่มีอยู่จริง

 

ความตายของโคโจ คานาเอะ ไม่เพียงแต่สร้างความเจ็บปวดให้แก่ใครหลายคน แต่ยังเป็นการพรากตัวตนที่แท้จริงของโคโจ ชิโนบุ ให้ตายจากไปภายในวันเดียวกัน…

 

การที่เขาได้มีโอกาสใกล้ชิดกับเธอมาตลอดกว่าสามปี จากคนเคยคุ้นที่กลายมาเป็นคู่หูร่วมปฏิบัติภารกิจที่ได้รับมอบหมายจากนายท่านอุบุยาชิกิ คากายะ ในหลายต่อหลายครั้ง ยิ่งทำให้โทมิโอกะ กิยู สัมผัสได้ถึงความเปลี่ยนแปลงของคนข้างกาย

 

ไม่มีแล้ว... เด็กสาวร่างเล็กที่คอยปกป้องคนเป็นพี่ตลอดเวลา…

 

ไม่มีแล้ว... เด็กสาวที่ลากเขาไปเป็นคู่หูคอยขัดขวางยามเสาหลักบุปผาอยู่ใกล้ชิดกับเสาหลักวายุ จนทำเขาถูกชินาซึงาวะ ซาเนมิ เขม่นขี้หน้ายันทุกวันนี้…

 

ไม่มีแล้ว... เด็กสาวที่แสร้งทำหน้าขรึมทุกครั้งที่เขาบาดเจ็บ ก่อนจะลงมือทำบาดแผลให้เขาอย่างไม่ใคร่จะอ่อนโยนนัก และเปล่งเสียงหัวเราะร่ายามเขานิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด…

 

คงเหลือแต่ร่างจำแลงของโคโจ คานาเอะ อย่างที่โคโจ ชิโนบุ ปรารถนาให้เป็นเช่นนั้น…

 

และฝังกลบตัวตนที่แหลกสลายของโคโจ ชิโนบุ ไปพร้อมกับความตายของโคโจ คานาเอะ

 

“โทมิโอกะซัง ฉันประทับใจนะคะที่คุณพูดเมื่อครู่นะคะ”

 

หญิงสาวเอ่ยด้วยน้ำเสียงนิ่มนวลขณะเจ้าหล่อนจรดผ้าชุบดอกฟูจิเพื่อฆ่าเชื้อรอบบาดแผลที่แขนซ้ายของเขาซึ่งเธอสังเกตเห็นหลังกินอาหารเย็นร่วมกันแล้วเสร็จ จนกึ่งลากกึ่งบังคับให้เขาต้องมานั่งนิ่งให้เธอปฐมพยาบาล ณ คฤหาสน์ผีเสื้อ

 

ถ้อยคำที่เขาได้แต่เงยหน้ามองเธอพลางขมวดคิ้วมุ่นอย่างสงสัย ด้วยนึกไม่ออกว่าอีกฝ่ายประทับใจในคำพูดใดของเขา

 

“ฉันหมายถึง... ฉันดีใจที่คุณยอมรับว่าคุณเป็นพวกเดียวกับฉันค่ะ”

 

“อืม...”

 

กิยูได้แต่ตอบรับ แม้ในใจจะค้านโดยทันควันว่าเขานั้นต่างออกไปจากทุกคน

 

แต่ก็ไม่มีจังหวะให้ได้พูด... คงได้แต่ปล่อยให้เธอทำแผลต่อไปจนเสร็จเรียบร้อย

 

“จริง ๆ แล้ว โทมิโอกะซังดูจะผ่านอะไรมาไม่น้อยนะคะ”

 

“ก็นะ... ทุกคนที่นี่ก็ผ่านอะไรมาไม่น้อย”

 

“คุณเป็นอย่างนี้ไงคะ ทุกคนถึงได้ไม่ชอบคุณ...”

 

ชิโนบุหัวเราะนิด ๆ ขณะเก็บอุปกรณ์ทำแผลลงกล่อง นัยน์ตาสีม่วงคู่งามหลุบลงก่อนจะทอดมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างใช้ความคิด

 

“เพราะเป็นเสาหลักสินะคะ ถึงต้องปกป้องผู้คนที่ควรได้รับการปกป้อง”

 

คำพูดปริศนาอย่างไม่มีที่มาที่ไป หากเขารู้โดยทันทีว่าเธอกำลังพูดถึงเรื่องใด ด้วยเป็นเรื่องที่คงติดค้างอยู่ในใจเขาทั้งสอง

 

แม้ชิโนบุจะยังคงหยอกเย้าเขาทุกครั้งที่สบโอกาส…

 

แม้นัยน์ตาสีม่วงคู่สวยที่สะกดเขาได้ตั้งแต่แรกพบจะยังคงพราวระยับยามเขามีปฏิสัมพันธ์ต่อเธอ…

 

หากเจ้าตัวก็ไม่อาจกลบความโศกเศร้าและความชิงชังจากการสูญเสียครอบครัวร่วมสายเลือดที่เหลืออยู่เพียงหนึ่งเดียว

 

ความโศกเศร้าที่ต้องสูญเสียพี่สาวเพียงคนเดียวไป…

 

ความรู้สึกผิดที่ไม่สามารถปกป้องใครได้…

 

ไม่ต่างจากความรู้สึกผิดที่กัดกินจิตใจของเขามาตลอดเกือบเจ็ดปี

 

ถึงเขาตั้งปณิธานนับจากวันที่ขึ้นเป็นเสาหลักว่าเขาจะไม่มีวันไหวหวั่นกับสิ่งใดทั้งนั้น เพื่อสานต่อจุดมุ่งหมายในการเป็นนักล่าอสูร และเพื่อปกป้องผู้คนอื่นตามที่เพื่อนรักผู้ล่วงลับตั้งปฏิญญาไว้

 

หากประสบการณ์ที่เขาเผชิญมาตลอดชีวิตช่างคล้ายคลึงกันกับเธอผู้นั้นยิ่งนัก เมื่อตัวเขาก็เสียครอบครัวร่วมสายเลือดเพียงหนึ่งเดียวให้แก่อสูร

 

ความเจ็บปวดจากการสูญเสียคนสำคัญที่ต้องเผชิญ…

 

ความเศร้าที่เขาสัมผัสได้และเข้าใจมันยิ่งกว่าใคร…

 

ความขมขื่นที่ไม่อาจปกป้องสิ่งสำคัญไว้ได้ด้วยพลังอันน้อยนิด... ที่คอยกัดกร่อนกินจิตใจเขาทุกค่ำคืน…

 

ความทรมานที่ต้องทนอยู่บนโลกนี้ต่อไป... ด้วยหน้าที่และสัญญาที่รักษาไว้

 

ความมุ่งมั่นที่จะไม่หวั่นไหวต่อสิ่งใดจึงเริ่มสั่นคลอนโดยที่เขาไม่นึกรู้ตัว.…

 

กิยูแย้มริมฝีปาก อยากบอกอีกฝ่ายว่าเขาเข้าใจความรู้สึกนั้นดี หากเมื่อเห็นนัยน์ตาสีม่วงที่ทอดมองสู่ความมืดมิดอันไร้จุดหมาย ราวกับเธอกำลังจมอยู่ในห้วงอดีตในวันวาน ห้วงอดีตที่ไม่อาจหวนคืนกลับมา ห้วงอดีตอันแสนเศร้าที่ไม่อาจลบเลือน

 

วันที่ทุกสิ่งเปลี่ยนแปรผันในชั่วพริบตา…

 

วันที่ทำให้โลกทั้งใบที่เหลือของเธอคนนี้ล่มสลาย... 

 

สุดท้าย ภาพเมื่อสามปีก่อนที่เขาเห็นในวันนั้น ก็ทำให้เขาไม่นึกอยากขุดย้อนความทรงจำแสนเศร้านั้นขึ้นมาให้หญิงสาวผู้นี้ต้องเจ็บปวดไปมากกว่านี้

 

ภาพเด็กสาวร่ำไห้กอดร่างไร้วิญญาณของพี่สาวผู้ล่วงลับยังคงฝังลึกอยู่ในความทรงจำ…

 

หากเพียงเขาไปถึงที่นั่นเร็วกว่านี้... เธออาจไม่ต้องทุกข์ทรมานอย่างที่เป็นอยู่

 

รอยยิ้มที่คงจะส่งให้เขา แม้ไม่ใกล้เคียงกับภาพฝัน แต่คงเป็นรอยยิ้มที่มาจากใจของเธอ... มากกว่าเป็นรอยยิ้มงดงามหากแสนว่างเปล่าเหมือนทุกวันนี้

 

เพราะเขาเป็นเสาหลัก การที่เขาอยากปกป้องเธอผู้นี้จากบาดแผลนั้น มันคงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร…

 

ปกป้องคนที่คู่ควรแก่การปกป้อง

 

===========
 

Author's Talk (17 FEB 2021)

สวัสดีค่า

จบแล้วนะคะสำหรับวันที่ 3 จริง ๆ ตอนนี้ค่อนข้างแอบหนักใจค่ะว่า เราเขียนคุณพี่กิยูหล่อเกินคาร์แรกเตอร์ของอ.เข้ไปไหม

แต่สุดท้ายก็เลือกที่จะเอาตามนี้แหละค่ะ เพราะรู้สึกว่าพี่แกเป็นพวกที่ ถ้าสนใจอะไร ก็จะเก็บมาคิด แต่ไม่รู้จะแสดงความรู้สึกตัวเองกลับออกไปอย่างไรค่ะ

แล้วคิดว่าการเซ็ตแบบนี้ น่าจะมีเอฟเฟคต่อตอนต่อ ๆ ไป และฟิคต่อไปที่จะเขียนหลังเรื่องนี้ด้วยค่ะ

ดีใจมากที่เพื่อนสนิทแอบสังเกตว่า ทำไมตอนก่อนคุณพี่คานาเอะถึงรีบออกไป เราจงใจหรือสร้างซีน ปิ๊งป่อง ถูกต้องนะคะ :P จริง ๆ คือจงใจเลยค่ะ แล้วก็ซาเนมิน่าจะบาดแผลสาหัสกว่าด้วย เพราะเจ้าตัวเป็นพวกเลือดร้อนกว่า ชอบเอาตัวเองไปเสี่ยงกว่า กับตอนนั้นพี่ท่านเพิ่งขึ้นเป็นเสาหลัก คงยังไม่ชำนาญเหมือนกับที่เห็นในมังงะหรืออนิเมแหละค่ะ

พรุ่งนี้ไม่แน่ใจว่าจะมาลงได้ไหม แต่คิดว่ายังไงคงเจอกันไม่เกินวันพฤหัสบดีนี้ค่ะ

ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านนะคะ ^^

Author's Talk (09 APR 2022)

สวัสดีอีกครั้งค่า วันนี้ก็เป็นคิวลงฉบับ Rewrite สำหรับรวมเล่มนะคะ เพื่อให้เนื้อหาออกมาสมบูรณ์ที่สุดเท่าที่เราจะทำได้ค่ะ

บทนี้มีเนื้อหาเพิ่มจากฉบับเดิมก่อน Rewrite มากนะคะ ไม่รู้มีใครสังเกตได้ว่าตรงไหนบ้างเอ่ย

ส่วนความคืบหน้าเรื่องรวมเล่มนะคะ เราส่งเนื้อหาฉบับจริงให้ทาง Fastbook แล้วค่า แต่เล่มจริงน่าจะได้หลังสงกรานต์เลย ไว้ถ้าได้มาจะรีบเอามาโชว์ให้นะคะ

หลังจากนี้จะขออนุญาตอัพเนื้อหาทุกเสาร์และพุธค่ะ ช่วงนี้สะดวกแล้ว เย่ กับจะเริ่มจัดการเล่ม KNY FF - In The Remembrance of Her นะคะ

แล้วพบกับตอน 4 ฉบับ Rewrite ในวันพุธนี้ค่ะ ^^ ช่วงนี้คนรอบตัวเราติดโควิดเพิ่มอีกมาก ทั้งลูกพี่ลูกน้อง อดีตแม่บ้าน ทุกคนโปรดดูแลสุขภาพด้วยนะคะ