Day 01 : In My Dream

Keywords : Dream /Holding Hands /Dance
 

1st Published : 15 FEB 2021

Rewrite : 26 FEB 2022
 

===========

เขาฝันอีกแล้ว…
 

เขาฝัน... ฝันที่เฝ้าตามหลอกหลอนมานับตั้งแต่สูญเสียครอบครัวที่เหลืออยู่เพียงหนึ่งเดียวให้แก่อสูร
 

ภาพหญิงสาวในเสื้อคลุมฮาโอริลายแปลกตา เคลื่อนไหวไปมาดุจผีเสื้อเริงระบำ ติดตราตรึงใจนับแต่ครั้งแรกที่ฝันถึงเธอ...
 

ภาพชายหนุ่มที่ดูจะสูงวัยกว่าเขาในเวลานี้ นั่งเคียงคู่กับหญิงสาวร่างเล็กคนนั้นบนเฉลียงหลังบ้านแห่งหนึ่ง แหงนมองชมแสงจันทราในคืนวันเพ็ญเคียงข้างกัน
 

มือเล็กบอบบางแต่แสนอบอุ่นของหญิงสาวค่อย ๆ เคลื่อนขยับมาสัมผัสมืออันหยาบกร้านของเขา ให้ความอบอุ่นท่ามกลางสายลมเย็นของปลายฤดูใบไม้ผลิที่คอยพัดกลีบดอกฟูจิให้ฟุ้งกระจายไปทั่วบริเวณ
 

เจ้าหล่อนเบือนหน้าหันมาสบตาเขา นัยน์ตาสีม่วงส่องเป็นประกายพราวระยับล้อแสงจันทร์ แล้วเอื้อนเอ่ยถ้อยคำที่เขาจดจำได้ตั้งแต่ครั้งแรกที่ฝัน
 

‘คืนนี้พระจันทร์สวยดีนะ ว่าไหมคะโทมิโอกะซัง...’

…………

“เฮ่ย! แกทำอะไรของแกวะกิยู น่าขยะแขยงชะมัด”

เสียงห้าวของสหายร่วมสำนักเพียงหนึ่งเดียวปลุกโทมิโอกะ กิยู ให้ตื่นจากห้วงนิทรา เด็กชายกะพริบตาไปมา ขับไล่ความง่วงไปพร้อมตั้งสติว่าเหตุใดซาบิโตะถึงได้โวยวายเสียงดังลั่นแต่เช้ามืด
 

หากเมื่อสบนัยน์ตาสีเข้มที่มองจ้องเขม็งมายังมือซ้ายของตนที่ยังคงเกาะกุมมือขวาของอีกฝ่ายแน่นไม่ปล่อย กิยูก็เข้าใจว่าทำไมเพื่อนสนิทของตนถึงได้โมโหโกรธายิ่งนัก
 

“ขอโทษ...”
 

เด็กชายผมดำว่าพลางรีบชักมือตนออกมา ขณะที่เด็กหนุ่มผมสีส้มรีบถูมือขวาที่บัดนี้เป็นอิสระเข้ากับเสื้อคลุมฮาโอริอย่างเอาเป็นเอาตาย ปฏิกิริยาที่ทำนัยน์ตาสีครามกะพริบปริบ ๆ กับท่าทีของคนเป็นเพื่อน
 

“...รังเกียจเหรอ?”
 

“ไม่ใช่!” ซาบิโตะตวาดแหวอย่างอดไม่ได้กับความไม่ประสาโลกของเพื่อนรัก แต่เมื่อมองนัยน์ตาสีครามที่จับจ้องตนอย่างจ๋อย ๆ เด็กหนุ่มจึงได้แต่ถอนใจยาวอย่างอ่อนใจพลางเอื้อมมือไปตบไหล่อีกฝ่ายเบา ๆ “เห้อ... เอาเป็นว่า เกิดมาเป็นลูกผู้ชายอย่าไปเที่ยวจับมือใครแบบนี้มั่วซั่วแล้วกัน”
 

กิยูพยักหน้าเป็นเชิงรับรู้ แม้จะไม่เข้าใจว่ามันแตกต่างจากเวลาเขาจับมือเดินกับพี่สาว หรือถูกคนเป็นเพื่อนฉุดกระชากให้ลุกขึ้นมาฝึกฝนอย่างไรกัน
 

จวบจนเขาและซาบิโตะฝึกซ้อมกระบวนท่าในวันนั้นเสร็จ กลับเป็นฝ่ายซาบิโตะที่เปิดประเด็นถึงเรื่องเมื่อช่วงเช้าก่อน
 

“ฝันอีกแล้วเหรอกิยู”
 

“ทำไมถึงรู้...”
 

“ก็แกเคยเล่าให้ข้าฟัง แล้วเมื่อเช้าเล่นละเมอจับมือข้าแน่น ยิ้มจนน่าขยะแขยงขนาดนั้น มันก็คงจะมีแค่เรื่องความฝันนั้นของแกล่ะ”
 

“ซาบิโตะ นายว่ามันแปลกไหม...”
 

เด็กหนุ่มรำพันก่อนแหงนหน้ามองท้องฟ้าย่ำค่ำ คืนนั้นเป็นคืนข้างแรม แสงจันทร์จึงไม่ได้กระจ่างตาเทียบเท่าความฝันของเขา
 

น่าแปลก ทั้งที่เขาฝันแบบเดิมซ้ำไปซ้ำมานับแรมปี แต่เขาไม่เคยจะจดจำใบหน้าของเธอผู้นั้นได้แม้แต่น้อย มีเพียงถ้อยคำกระซิบแผ่วที่เจ้าหล่อนเอื้อนเอ่ย กับนัยน์ตาสีม่วงเข้มส่องเป็นประกายที่ติดตราตรึงใจเขาถึงตอนนี้
 

“ไม่เชิง... แค่มันอาจเป็นได้หลายอย่าง” ซาบิโตะเอ่ยพลางทรุดตัวนั่งข้างเขาพร้อมแหงนมองขึ้นฟ้า “ท่านแม่ของข้าเคยเล่าว่า ความฝัน อาจเป็นจิตนิวรณ์ถึงอดีตชาติ อาจเป็นสัญญาณว่าแกติดใจอะไรอยู่ หรืออาจใช่ลางบอกเหตุในอนาคตก็เป็นได้”
 

“งั้นเหรอ...”
 

“ไม่แน่ ผู้หญิงคนนั้น อาจเป็นเนื้อคู่ของแกว่ะ ฝันถึงบ่อยขนาดนั้น”
 

คำพูดแกมหยอกล้อที่นาน ๆ ที ของซาบิโตะทำกิยูเงียบกริบ หมดคำที่จะโต้ตอบ เพราะลึก ๆ เขาเองก็อดคิดแบบเดียวกับที่คนเป็นเพื่อนพูด
 

“แทนที่แกจะมัวแต่คิดเรื่องนางในฝันของแก ข้าว่าแกต้องเอาจริงกับการฝึกกว่านี้เถอะ นี่ก็ใกล้ถึงการคัดเลือกครั้งสุดท้ายแล้ว”
 

เด็กหนุ่มในชุดฮาโอริสีขาวลุกขึ้นยืนก่อนเปลี่ยนน้ำเสียงมาพูดด้วยท่าทีที่จริงจังเหมือนที่เป็นมาตลอดตั้งแต่รู้จักกัน
 

“อย่าลืมเป้าหมายสูงสุดของแกล่ะ กิยู...”
 

คำพูดที่ทำให้เขาจำต้องลุกตาม เพื่อการฝึกฝนฝีมือก่อนเข้ารับการทดสอบครั้งสุดท้าย อันจะเป็นบันไดขั้นแรกสู่จุดมุ่งหมายของทั้งคู่ในการเข้าร่วมหน่วยพิฆาตอสูร สืบสานเจตนารมณ์ในการปกป้องผู้คนให้ไม่ต้องสูญเสียคนที่รักไปอย่างที่พวกเขาได้ประสบมา...
 

...โดยหารู้ไม่ว่า นี่จะเป็นครั้งสุดท้าย ที่เขาจะมีโอกาสได้พูดถึงความฝันอันแสนประหลาดให้คนเป็นเพื่อนสนิทฟัง...
 

===========
 

Author's Talk (15 FEB 2021)
 

สวัสดีค่า
 

จบไปแล้วสำหรับ Day 1 นะคะ สารภาพเลยว่า จริงๆ พล็อตเดิมในหัวเรามีแค่ความฝันของกิยู กับซาบิโตะปลุกกิยูให้ตื่นนี่แหละค่ะ ส่วนไอ้ที่ละเมอจับมือนี่ เขียนแล้วมือมันเพลิน แต่ก็เข้ากับบุคลิกของทั้งสองคนดีค่ะ (เอ๊ะ?)
 

กับรู้สึกว่ามันเข้าทีกว่าที่ซาบิโตะปลุกกิยูแล้วคุยกันเฉยๆ มากกว่าด้วยแหละค่ะ
 

ไปๆ มาๆ นี่ก็เริ่มสงสัยแล้วว่า เราเขียนกิยูชิโนบุอยู่นะ ไม่ใช่ซาบิโตะกิยู (แต่ก็น่ารักทั้งสองคู่เลยค่ะ <3)
 

จริง ๆ เราชอบซาบิโตะมากเลยค่ะ เป็นตัวละครที่ออกมาน้อย แต่อิมแพคสุดๆ จนอดคิดไม่ได้ว่า ถ้าพี่แกยังมีชีวิตอยู่รอดมา เรื่องราวคงเปลี่ยนไปในอีกรูปแบบค่ะ (ขนาดออกมาน้อยคนยังหวีดกันสุดๆ เลย)

พรุ่งนี้เจอกันกับ Day 2 นะคะ ^^
 

Author's Talk (26 MAR 2022)
 

สวัสดีอีกครั้งค่า กลับมาพบกันอีกครั้งกับฉบับ Rewrite ที่เราทำไว้สำหรับรวมเล่มนะคะ อาจจะมีปรับคำบ้าง เกลาภาษาบ้าง แก้ไขเนื้อหาบางส่วนให้ครบถ้วนสมบูรณ์ขึ้นบ้าง
 

แต่หลัก ๆ คงเป็นการดึงอารมณ์ค่ะ (มีใครสังเกตบ้างไหมเอ่ย ^^ แอบเมนต์ทิ้งไว้ได้นะคะ)
 

รูปเล่มหลังจากดีเลย์มานาน ไม่เกินจันทร์นี้คงได้ฤกษ์ส่งโรงพิมพ์แล้วค่ะ (หวังว่าจะไม่มีแก้ไขไปมากกว่านี้นะคะ)
 

แล้วพบกับตอน 2 ฉบับ rewrite กันวันเสาร์หน้าค่ะ ^^ อย่าลืมดูแลรักษาสุขภาพกันด้วยนะคะ