บนท้องถนนที่มีรถยนต์สัญจรไปมา แม้จะเป็นยามที่พระอาทิตย์ลับขอบฟ้าไปแล้ว แต่แสงไฟตามทางทำให้ทั้งเมืองยังมีสว่างไสวไม่ต่างจากเวลากลางวัน สมกับชื่อเมืองหลวงที่ไม่เคยหลับใหล

“ทำไมทำหน้าแบบนั้น”

ภายในรถคันหนึ่งมีคนสองคนนั่งอยู่ แม้ว่าจะจอดรถได้พักหนึ่งแล้ว แต่ก็ยังไม่มีใครลงจากรถ จนกระทั่งคนที่นั่งอยู่เบาะคนขับเอ่ยถาม

“ก็เปล่า”

‘ลิลิธ’ ถอนหายใจ อีกฝ่ายยังคงรู้ทันเธอทุกอย่างเสมอ รู้ว่าเธอคิดและรู้สึกยังไง อาจเป็นเพราะ ‘เร็น’ ผู้ชายที่นั่งอยู่ในรถด้วยกันคือคนเรียกได้ว่าอยู่กับเธอมาแทบทั้งชีวิตก็เป็นได้ และถึงแม้จะรู้ว่าเธออยู่ในสภาวะอารมณ์ไหน เขายังคงเลือกที่นิ่งเงียบ รอให้เธอเป็นฝ่ายเอ่ยปากออกมาเอง

เป็นแบบนี้เสมอ ตั้งแต่เมื่อก่อนจนถึงตอนนี้

แต่เธอก็ไม่ปฏิเสธว่านั่นคือข้อดีของเร็น และเพราะเขาเป็นแบบนี้ เธอถึงได้สบายใจที่จะอยู่ด้วย

“นายไม่น่าพาฉันมาด้วย”

ผ่านไปครู่ใหญ่ คนที่นั่งเงียบมาตลอดทางก็ยอมเปิดปาก

“ทำไมล่ะ” เอ่ยถามอีกครั้ง “ทุกคนอุตส่าห์นัดรวมตัวฉลองที่เรียนจบกันทั้งที”

ใช่แล้ว วันนี้เป็นวันที่เหล่าเพื่อนๆ ที่เรียนมาด้วยกันในสมัยมัธยมและกระจัดกระจายไปเรียนต่อในมหาวิทยาลัยต่างๆ ได้นัดหมายและจองโรงแรมแห่งนี้เพื่อฉลองการจบการศึกษา

แม้จะไม่ได้เรียนที่เดียวกัน แต่ก็ยังติดต่อกันอยู่

พูดอีกนัยหนึ่งงานนี้ก็คืองานคืนสู่เหย้าที่จัดกันเอง

“แต่ฉันแทบไม่ได้ติดต่อใครเลย”

“คิดมากไปได้ ถึงจะไม่ค่อยได้คุยกัน แต่ไม่มีใครลืมเธอหรอก” มือหนาลูบศีรษะคนคิดมากให้คลายกังวล “พวกนั้นบอกว่าจะมาด้วยนะ คาลน่ะ”

ชื่อที่ได้ยิน ทำเอาหัวใจของคนฟังกระตุก

“งั้นเหรอ”

“ถึงเธอจะไม่ได้เจอมันเลย แต่คาลไม่ใช่พวกคิดเล็กน้อย แล้วเธอกับมันก็ออกจะสนิทกัน เพราะฉะนั้นเลิกทำหน้าแบบนั้นได้แล้ว”

“ขอบใจนะ” ริมฝีปากคลี่ยิ้มบางให้คนที่คิดบวก

“ถ้างั้นพวกเราไปกันเลยมั้ย”

“อืม”

แม้ภายนอกใบหน้าที่ได้รับการแต่งแต้มเบาๆ จนสวยเด่นอย่างเป็นธรรมชาติจะเรียบนิ่ง แต่ภายในใจกลับว้าวุ่นขัดกลับสิ่งที่แสดงออกมาอย่างสิ้นเชิง

สนิทกัน?

เธอกับเขา

กับ ‘คาลวิน’ น่ะเหรอ

ลิลิธอดที่จะเอ่ยถามกับตัวเองในใจไม่ได้

หากเป็นเมื่อก่อน เธอก็คิดว่าตัวเองสนิทกับคนที่ถูกพูดถามพอสมควร แม้จะไม่ได้มากมายเท่ากับเพื่อนสมัยเด็กอย่างเร็นก็ตาม

แต่ตอนนี้หลายอย่างได้เปลี่ยนไป ด้วยเหตุผลหลายๆ อย่าง

เธอในตอนนี้ไม่แน่ใจว่าจะสามารถเรียกได้ว่าสนิทกับเขาได้อยู่หรือเปล่า

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

สวัสดีนักอ่านทุกท่านที่เข้ามาค่ะ เรื่องนี้เป็นนิยายออริเรื่องแรกของเค้า ขอให้มีความสุขในการอ่านและขอฝากผลงานเรื่องนี้ด้วยนะคะ

บีริน