บทนำ

            จันทร์จรัสเพิ่งเรียนจบมาหมาดๆ ตอนนี้จึงหมกมุ่นอยู่กับการหางานทำ เธออยากได้งานเร็วๆ เพราะต้องการแบ่งเบาภาระพี่ชาย ซึ่งเป็นคนส่งเสียเธอจนเรียบจบ แทนบิดามารดาที่เสียไปเมื่อห้าปีก่อนด้วยโรคร้ายในระยะเวลาไม่ห่างกันมากนัก

            “จันทร์ พรุ่งนี้ว่างหรือเปล่า” ตะวันฉายเดินขึ้นมาหาน้องสาวที่ห้องนอนบนชั้นสองของบ้านไม้ซึ่งค่อนข้างเก่ามากแล้ว เพราะสร้างมาตั้งแต่สมัยปู่ทวด แต่เขายังไม่มีเงินพอจะรีโนเวทมันเสียที ทั้งที่บ้านรั้วติดกันนั้นกลายเป็นบ้านแบบโมเดิร์นไปหมดแล้ว

            “ตอนนี้หนูว่างยี่สิบสี่ชั่วโมงเลยค่ะ” หญิงสาวหมุนเก้าอี้ทำงานหันไปทางพี่ชายวัยสามสิบปี ผู้มีรูปร่างสูงใหญ่ผิวคล้ำเข้มรับกับใบหน้าดุดัน ชายหนุ่มหยุดยืนอยู่หน้าประตูห้องนอนของเธอที่ไม่ได้ปิดไว้

หลายคนมักไม่ค่อยอยากเชื่อว่าพวกเขาเป็นพี่น้องแท้ๆ พ่อแม่เดียวกัน เพราะคนเป็นน้องสาวตัวเล็กบอบบางและหน้าตาจิ้มลิ้มชวนเอ็นดูผิดกับพี่ชายมาก

            “ครูประจำชั้นของน้องพีติดต่อมาขอให้พี่ไปพบน่ะ”

            “อ้าว! ทำไมถึงติดต่อมาที่พี่ตะวันล่ะคะ ทำไมไม่ติดต่อพี่กุล” จันทร์จรัสเอ่ยถามด้วยความสงสัย เพราะตอนนี้หลานชายของเธออยู่กับมารดาอย่างกุลสินีซึ่งเลิกกับตะวันฉายไปนานแล้ว นานๆ ครั้งจึงจะยอมให้ลูกชายกับคนเป็นพ่อเจอกันบ้าง

            “พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน เขาบอกว่ามีเรื่องสำคัญจะปรึกษา แต่ว่าพรุ่งนี้พอดีงานที่ต้องไปซ้อมแผนหนีไฟให้กับโรงเรียน เขาขอเลื่อนวันเร็วขึ้น น่าจะกลับมาไม่ทันเวลานัดกับคุณครูเขา” เนื่องจากตะวันฉายเป็นพนักงานดับเพลิง เวลาที่ไม่มีเหตุคับขันจะต้องไปเป็นวิทยากรให้ความรู้เกี่ยวกับอัคคีภัยอยู่เสมอ

            “ได้ค่ะ เดี๋ยวหนูจะไปแทนเอง อยากเจอน้องพีด้วย ไม่ได้เจอกันตั้งนานแล้ว”

            ความบาดหมางของกุลสินีกับตะวันฉายนั้นรุนแรงมากจนถึงขั้นเลือดตกยางออก เนื่องจากอดีตภรรยาของพี่ชายหยิบมีดฟันพ่อของลูกจนเลือดอาบ แผลนั้นยังคงหลงเหลือรอยแผลเป็นบนบ่าอยู่เลย ส่วนสาเหตุก็มาจากพี่ชายเธอหึงหวงและจับได้ว่าแม่ของลูกแอบคุยกับผู้ชายอื่น

            ดังนั้นเมื่อถึงเวลานัดเธอจึงเดินทางไปยังโรงเรียนของหลานชาย เมื่อแจ้งความประสงค์ของตัวเองกับยามที่หน้าโรงเรียนเรียบร้อยแล้วจึงเดินเข้ามาด้านในพลางมองหาตึกของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 ห้อง 3 ที่นักเรียนกลับกันไปหมดแล้ว เนื่องจากตอนนี้เป็นเวลาหลังเลิกเรียน

            “อาจันทร์” เด็กชายตัวเล็กๆ ส่งเสียงเรียกเธอดังลั่น ก่อนจะวิ่งเข้ามากอด

            จันทร์จรัสย่อตัวลงกอดหลานชายแน่นด้วยความคิดถึง หอมแก้มซ้ายขวาจนพอใจแล้วถึงได้หันไปมองทางครูประจำชั้นของหลาน ทำให้มีข้อความหนึ่งโผล่ขึ้นมาในหัวของเธอทันที

            #ครูหล่อบอกต่อด้วย