“มาทำไม”

“โห ต้อนรับแขกกันแบบนี้เลยเหรอ”

คนตัวสูงแสร้งทำหน้าเศร้าสร้อย พร้อมเปล่งน้ำเสียงน้อยใจออกมาเมื่อเจ้าของห้องตัวเล็กโผล่หน้ามาเปิดประตูห้องให้เธอสักที หลังจากทั้งเคาะทั้งกดเรียกไปนาทีกว่ามันถึงจะเดินมาเปิดให้! กวนตีนแหละดูออก แล้วดูมันนะ เดินออกมาเสื้อผ้าก็ไม่เรียบร้อย แล้วยังจะมากอดอกพ่นน้ำเสียงกวนประสาทใส่กันอีก เห็นหน้าเธอแล้วอิงฟ้ามันต้องทำหน้าเซ็งขนาดนั้นเลยไหม

ตัวเองก็เป็นคนชวนมาแท้ ๆ

ส่วนเจ้าของห้องก็ทำเพียงบึนปากใส่อย่างคนที่รู้ทันกัน ก็แค่แกล้งหยอกมันไปงั้นแหละน่า อิงฟ้ายักไหล่ไปทีแล้วก็เปิดประตูค้างไว้ปล่อยให้แขกของเธอเดินตามเข้ามาเองอย่างไม่ใส่ใจ ก็ไม่ใช่ครั้งแรกเสียหน่อยที่เซียนมันจะมาห้องนี้น่ะ จะต้องบริการมันไปทำไมก่อน

วันนี้อิงฟ้ากับเพื่อนตัวสูงมีนัดกันมาติวที่คอนโดเธออย่างกะทันหัน เพราะผลสอบของอาทิตย์ที่แล้วพึ่งจะออกสด ๆ ร้อน ๆ เช้านี้ มันปรากฏผลไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่ อิงฟ้าที่เป็นคนรักเรียนมาก (?) เลยขอร้องแกมบังคับให้เพื่อนคนเก่งของเธอมาช่วยติวให้ถึงห้องซะเลย

“มีไรกินบ้างอะอิง” พอเดินเข้ามาภายในห้องคอนโดหรูขนาดใหญ่ใจกลางเมืองของอิงฟ้าได้ไม่ทันไร นักกินอย่างเซียนก็รีบวางกระเป๋าแล้วตรงดิ่งไปห้องครัวอย่างคุ้นเคย

แต่ก็ต้องมุ่ยหน้าผิดหวังเพราะมันไม่มีอะไรให้เธอกินเลย! ทั้งคุ้ยทั้งหาไปทั่วครัวแล้วก็ไม่เจอแม้แต่มาม่าสักซอง ไม่ซื้อของเข้ามาเติมอีกแล้วนะ

อยู่ไปได้ยังไงเนี่ย

“มาติวหนังสือจ้า ไม่ใช่โรงอาหารเนอะ” เซียนได้ยินอย่างนั้นก็เผลอทำหน้างอแงออกมาอย่างขัดใจ

ขอร้องให้มาติวให้ แล้วไหนอะรางวัลของคนใจดี!

“ไม่มีอะไรกิน ไม่ติวแล้ว ไม่มีแรง” เซียนเอ่ยติดน้ำเสียงแง่งอนจนเจ้าของห้องอดเลิกคิ้วสูงอย่างแปลกใจไม่ได้ คือมันจะงอนอะไรขนาดนั้นก่อนแค่เธอไม่มีอะไรให้มันกินเนี่ยนะ

“โอ๊ย อย่าเยอะนะเซียน ช่วยติวหน่อย!” ว่าแล้วก็เดินไปยืนกอดอกค้ำหัวมันที่กำลังนอนแผ่บนโซฟาอย่างขี้เกียจ เธอเรียกแล้วมันก็ยังไม่ขยับ ใช้ตีนเขี่ยมันก็ทำเป็นปัด ๆ ทิ้งอีก โอ๊ย! ขี้งอนอะไรขึ้นมาล่ะเนี่ย

อิงฟ้าจิ๊ปากเสียงดังก่อนจะยื่นมือไปฉุดมันขึ้นมาอย่างเต็มแรง… ก็เต็มแรงแล้วนะ แต่มันไม่ขยับเลยอะ!

“ลุก!!”

“ม่าย ฉันหิว ฉันไม่มีแรง” คนตัวสูงที่นอนแผ่อยู่เอ่ยออกมาอย่างขี้เกียจด้วยน้ำเสียงยานคางที่ฟังดูก็รู้ว่ากวนประสาท ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคนอย่างมันก็ขี้เกียจเป็นด้วย แต่มันต้องไม่ใช่วันที่เธออยากจะขยันมั้ย

“เซียนน! ลุก อย่ามาขี้เกียจนะ จะสอนกูได้หรือยังเนี่ย” เมื่อดึงแล้วไม่ได้ผล อิงฟ้าก็เลยพลั้งมือทุบอกมันเสียงเต็มแรงจนได้ยินเสียงอั่กหลุดออกมาจากปากคนตัวสูงเข้าให้ เซียนไอค่อกแค่กจนคนตัวเล็กแอบหน้าเสียแต่ก็ยังแสร้งขมวดคิ้วดุอยู่

“โอ๊ย! มันเจ็บนะอิง” คนโดนทุบก็เจ็บเสียจนหลุดใบหน้าเหยเกออกมา มองค้อนคนตัวเล็กอย่างหงุดหงิดแต่ก็ยอมลุกนั่งอย่างจำใจ ข้าวก็ไม่มีให้กิน เจ้าของห้องก็มาทุบกันอีก แล้วนี่ยังจะให้เธอสอนมันอีกเหรอ! มันชักจะเกินไปไหมนะ

บ่นมุบมิบไปงั้นแหละ เธอทำอะไรมันได้ที่ไหนเล่า

คิดแล้วก็น่าหงุดหงิด คนหิวข้าวก็ไม่ตามใจกัน แล้วยังจะทำร้ายกันอีก! เธอเองก็ร่างบางเหมือนกันนะ ทุบมาได้ยังไงเนี่ย เซียนคิดอย่างนั้นแล้วเผลอทำหน้าลู่คิ้วน่าสงสารออกมาอย่างน่าเอ็นดู

อิงฟ้าเห็นอย่างนั้นแต่ก็เม้มปากฉับเพราะรู้ตัวว่าตัวเองก็แอบเอาแต่ใจเกินไปเหมือนกัน ก็เลยเผลอทำหน้าหงอยลงด้วยความรู้สึกผิดเล็ก ๆ

“.....อยากกินอะไร”

“หือ” เซียนหันหน้าขวับไปมองคนตัวเล็กอย่างงง ๆ แต่พอเห็นหน้ามันหงอยลงอย่างนั้นเซียนก็เลยคลายคิ้วที่ขมวดกันนิดนึง

กลัวเธอโกรธด้วยแฮะ

“อยากกินอะไรก็ได้ที่อิงทำ” เซียนแกล้งเอ่ยลองใจ

“ก็ได้”

“จริงอะ? ” คนตัวสูงประหลาดใจที่มันยอมง่ายขนาดนี้ นาน ๆ ทีมันจะเข้าครัวด้วยเถอะ ดูได้จากของในครัวที่แทบไม่มีอะไรที่เป็นของกินเลยสักอย่าง เครื่องครัวก็มีติดไว้ราวกับเป็นเครื่องประดับห้อง นี่ถ้าคุณหญิงย่าของมันมาเห็นเข้าคงลมจับไปแล้วมั้ง

พอมันตามใจจะทำให้กินก็หายหงุดหงิดแล้วแฮะ รู้งี้แกล้งงอนบ่อย ๆ ก็ดีหรอก

“แต่ไม่มีของ อยากกินก็ต้องลงไปซื้อของที่ซูเปอร์นะ” คนตัวเล็กเอ่ยติดน้ำเสียงเจ้าเล่ห์เมื่อนึกอะไรดี ๆ ออกขึ้นมาทันควัน แหม พูดอย่างนี้ไปเซียนมันจะได้ซื้อของให้เธอน่ะสิ อยู่กับลูกสาวเจ้าสัวเศรษฐีผู้ยิ่งใหญ่แห่งประเทศไทยอย่างเซียนเธอจะไปอดตายได้ยังไง เซียนมันเคยบอกว่าถ้าอยู่กับมันไม่ต้องเสียเงินสักบาท เห็นคนทำท่าอวดรวยขนาดนั้นเธอก็เลยได้ใจน่ะสิ ..เทียบกับลูกสาวเจ้าสัวอย่างมันแล้ว เงินเธอก็แค่เศษเงินสินะ

งั้นก็เลี้ยงเธอให้ได้ตลอดแล้วกัน!

ยิ่งเป็นของที่มันอยากกินเองเธอก็ทำให้ได้อยู่แล้วขอแค่ใช้เงินมันจ่ายก็พอ เนี่ยพอลงไปซื้อของกันนะ เธอก็จะได้อ้อนให้มันซื้ออย่างอื่นให้ด้วยซะเลย

แผนเธอเจ๋งมั้ยล่ะ

อิงฟ้ายิ้มเยาะในใจอย่างซุกซน แล้วคิดว่าเนียนมากมั้งนั่น คนมองอย่างเซียนดูออกตั้งแต่เอ่ยปากให้ซื้อของละ เธอส่ายหน้าน้อย ๆ อย่างรู้ทันแต่ก็ยอมตกลงไปก่อน

ของแค่นี้ทำไมเธอจะซื้อให้ไม่ได้ คนมันรวยซะเปล่า

“ซื้อให้ก็ได้…” ได้ยินอย่างนั้นอิงฟ้าก็หันมามองกันด้วยแววตาวิบวับอย่างกับลูกแมวเจอของโปรด

… แต่ไม่รู้จะถูกใจจริงหรือเปล่านะ “แต่มีข้อแลกเปลี่ยนนะคะ”

พอได้ยินพูดต่อท้ายมาแบบนั้น อิงฟ้าก็เผลอทำหน้ายุ่งออกมาอย่างเอาแต่ใจ ชอบเล่นแง่กับเธออยู่เรื่อยเลยไอ้บ้านี่

“อะไรอีก”

“หนูต้องเอาตัวมาแลกเงินป๊าน้า”

ไม่ว่าเปล่า เซียนก็แกล้งทำหน้าหื่นใส่เธออย่างเปิดเผย แถมยังแลบลิ้นตวัดอากาศให้ดูอย่างยั่วยวน (กวนประสาท) กันอีก!

ปัก!

“โอ๊ย! จะทุบบ่อยไปแล้วนะอิงฟ้า!” โดนหมัดสิคะจะอะไร…. อิงฟ้าหน้าขึ้นสีกับคำพูดสองแง่สองง่ามของมันอย่างช่วยไม่ได้ ก็ไม่ได้ตั้งใจทุบแต่มือมันไปก่อนน่ะสิ

แล้วมันพูดอะไร หนูอะไร แล้วป๊าบ้าอะไรเล่า!!

“พูดอะไร ทะลึ่ง!”

“ป่ะป๊ากับหนูขาไง อิงเป็นหนูของป๊า แล้วเซียนก็เป็นป๊าของหนู”

“อีบ้า!!!” หูจะแตกแล้วเนี่ย เซียนคิดอย่างนั้นแล้วเผลอนิ่วหน้าออกมา แต่ปากก็ยังอยากจะแกล้งมันอยู่

“ชอบอะ โรลเพลย์กันสักวันไหมล่ะอิง” เซียนพูดอย่างนึกสนุก เมื่อกี้ก็แค่พูดไปอย่างนั้นแหละ แต่พอคิด ๆ ดูแล้วก็อยากลองเป็นป่ะป๊า แล้วให้มันเป็นเด็กเราดูขึ้นมาจริง ๆ เหมือนกันนะ

ก็มันชอบอ้อนให้ซื้อของให้อะ ไม่ใช่เด็กเสี่ยก็ใกล้เคียงแล้วป้ะ

“ไม่เอา อ้วกแตก!”

“อ้วกแตกจริงเหรอ อย่าให้รู้นะว่าชอบ” เซียนยิ้มล้อ แล้วดึงให้คนตัวเล็กที่แทบจะนั่งติดพนักโซฟาอีกข้างไปแล้วให้ขยับเข้ามาใกล้ ๆ กัน แหมทำเป็นกลัวเธอนะ พอเอาเข้าจริงก็เป็นอิงฟ้าเนี่ยแหละเริ่มอ่อยเธอก่อนตลอดเลย

“ไม่ต้องมาแตะ ไอ้หมาหื่น” อิงฟ้าแกล้งปัดมือทิ้ง แล้วยกมือกอดตัวเองอย่าสะดีดสะดิ้งน่าหยิก พาลให้คนมองทิ้งสายตามองมันอย่างเหนื่อยหน่าย เฮ้อ เห็นเธอเป็นคนยังไงเนี่ย

“หมาเหรอ เดี๋ยวหมาก็เลียให้หรอก” ไม่วายทิ้งความกะล่อน เห็นอิงมันเป็นอย่างนั้นก็ยิ่งหมั่นไส้ ชอบด่าเธอนักเดี๋ยวหมาตัวนี้จะกัดให้จมเขี้ยวเลยหนิ

“เลียตีนกูก่อนมั้ยล่ะ” อิงฟ้าเอ่ยอย่างท้าทาย ยกตีนให้ดูประกอบคำพูดอย่างกับกลัวว่าเธอจะไม่เห็นภาพอย่างนั้นแหละ

หมั่นไส้ชะมัด

เห็นคนตัวเล็กท้าทายกันแบบนั้นแล้วใครมันจะไปยอมให้โดนหยามกัน ไม่ทันได้คิดอะไรมากไปกว่านั้น เซียนก็ยื่นมือไปคว้าข้อเท้าอิงฟ้าข้างนั้นแล้วดึงเข้าหาตัวอย่างแรง จนเจ้าของร่างบางร้องวี้ดว้ายหงายหลังจมโซฟาอย่างไม่ทันตั้งตัว

“กรี๊ด! เซียน ทำเหี้ยอะไรเนี่ย” ยังไม่ทันจะหายใจหายคออะไรเลย ไอ้หน้าหมาข้าง ๆ ก็เปลี่ยนมาจับข้อเท้าเธอทั้งสองข้างแล้วลากเข้าหาตัวทันที ตัวก็แทรกเข้ามาคั่นกลางหว่างขาเธออย่างหวาดเสียว ส่วนมือทั้งสองข้างก็เลื่อนขึ้นมาจับต้นขาเธอแล้วดันขึ้นเล็ก ๆ อย่างหมิ่นเหม่ด้วยความรวดเร็ว

อะไรมันจะมือไวขนาดนี้เนี่ย!

อิงฟ้าผงกหัวมองท่าทางอันน่าล่อแหลมด้วยหัวใจที่เต้นดังกลบหูไปหมดเพราะความตกใจ ใบหน้าก็เหลอหลาอย่างคนตั้งตัวไม่ทัน เธอถลึงตามองใบหน้าเจ้าเล่ห์ของคนบนตัวเธออย่างนึกไม่ถึงว่ามันจะเล่นกันอย่างนี้!!

“เลียหรอ เดี๋ยวหมาก็เลียมันทั้งตัวซะเลยหนิ” เซียนเอ่ยน้ำเสียงติดเจ้าเล่ห์ที่เธอไม่ค่อยจะเห็นนัก ไม่น่าไว้ใจเลยสักนิด แล้วมาเล่นอะไรตอนนี้ก่อน เธอไม่มีแรงจะสู้มันหรอกนะ! ยิ่งเธอดิ้น เซียนก็ยิ่งกดต้นขาเสียแน่นจนแทบจะขยับไม่ได้

“เซียน!!”

“เนี่ย เซียนก็จะเลียตั้งแต่ตีนเธอ…” ร่างสูงพูดพลางแกล้งก้มใบหน้าลงต่ำจนแทบจะแนบกับเท้าเธอจริง ๆ อิงฟ้ามองตามตัวแข็งทื่อ

“.....”

“...แล้วก็เลียขึ้นมาบนต้นขา” ว่าแล้วก็เคลื่อนหน้าขึ้นมาตามที่พูดจริง ๆ คนด้านบนจ่อใบหน้าที่ต้นขาสวยแล้วกดจมูกเบา ๆ ทักทายไปทีหนึ่งจนอิงฟ้าขนลุกซู่

“นี่! พอเลย”

“แล้วก็จะเลียข้างในเธอด้วย… ในนี้” เซียนเหลือบตาขึ้นมองแล้วใช้ปลายจมูกเขี่ยขอบกางเกงไปมาหยอกล้อ

“ไอ้..ไอ้ลามก” อิงฟ้าเผลอหายใจผิดจังหวะขึ้นมาเมื่อเห็นท่าทางหมิ่นเหม่อย่างนั้น ขาก็เริ่มเกร็งหุบแต่มันติดที่ตัวไอ้เซียนคั่นกลางอยู่นี่แหละ กลายเป็นว่าตอนนี้เธอแทบจะเกี่ยวขารอบเอวมันอยู่แล้ว

“ฮึ่ม ถอดกางเกงได้มั้ย เซียนจะเลียตรงนี้” ไม่ว่าเปล่าเซียนก็จ้อง ‘ตรงนั้น’ อย่างไม่ปิดบัง คนขี้แกล้งเผลอกลืนน้ำลายเมื่อจินตนาการตามสิ่งที่ตัวเองพูดขึ้นมาจริง ๆ

ชิบหาย พูดเองก็อยากเอง

เซียนเหม่อมองต้นขาสวยอย่างหลงไหลชั่วขณะ ก่อนจะหูตาพล่าลายไปกับความหอมเย้ายวนติดจมูกนี้อย่างไม่ตั้งใจ แค่จะแกล้งเท่านั้น แต่ดันหลงเสน่ห์ขึ้นมาซะได้…

ไม่ทันรู้ตัว เซียนก็เผลอจ้องตรงนั้นด้วยสายตากระหายบางอย่างขึ้นมาชั่วครู่จนคนนอนมองไม่ทันสังเกตเห็น

แต่ชั่ววินาทีต่อจากนั้นอิงฟ้าก็ใจเต้นระรัว เมื่อเห็นว่าเซียนมันแลบลิ้นยาวออกมาช้า ๆ แล้วทำท่าจะแตะมันลงไป ‘ตรงนั้น’ จริง ๆ อย่างที่ปากพูด เธอจึงได้สติขึ้นมาฉับพลัน

พลัก!

“โอ๊ย!! มึงถีบกูเลยหรอ!!!”

………………………………………………..

“มีงไม่ต้องมางอนกูเลยนะ ค…ใครบอกให้มาทำอย่างนั้นเล่า!!!” คนตัวเล็กเหลือบมองอีกคนที่กำลังนั่งพิงโซฟาข้างขาเธออยู่อย่างแง่งอน เห็นมันทำหน้ายับตั้งแต่โดนเธอถีบตกโซฟามาเมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้วไม่หยุดงอนเธอเลย

อะไรมันจะขี้งอนขนาดนั้น เธอเนี่ยมากกว่ามั้ยที่ต้องโกรธมันอะ!

“ไม่ได้งอน ก็อิงถีบอะ”

… ก็ไม่ได้งอนจริง ๆ นั่นแหละ

แต่เธอแค่กำลังเขินอยู่แค่นั้นเอง

คิดบ้าอะไรอยู่ไม่รู้ เมื่อกี้เธอถึงได้รู้สึกว่าตัวเองมีอารมณ์ขึ้นมาซะงั้น เธอไม่ใช่คนโรคจิตเสียหน่อย! ไม่เข้าใจตั้งแต่วินาทีที่เธอจับขาอีกฟ้ามาพาดรอบเอวตัวเองแล้วแหละ

ก็ใครให้มายั่วกันล่ะ

“มึง..ก็..ก็มึงลามกอะ” อิงฟ้าเผลอหลุดน้ำเสียงตะกุกตะกักออกมาอย่างไม่เป็นตัวเอง โอ๊ย อยู่กับมันทีไรเสียเชิงให้มันตลอดเลยอะ ปณิธานที่ว่าจะเปิดโปงมันก็ชักจะยากขึ้นทุกที เพราะเธอสู้มันไม่เคยได้เลยนี่สิ!

“แค่แกล้งหรอก ทำไมต้องรุนแรงด้วย” ว่าแล้วก็อมลมเข้าปากทำอย่างกับน่ารักนักหนา เห็นแล้วอยากถีบอีกที เธอก็แกล้งใช้ขาเขี่ยกระแซะ ๆ ตัวมันให้เลิกทำหน้าแบบนั้นซักทีแต่ก็โดนค้อนขวับกลับมาทันควัน

แล้วแหม มันน่ะเหรอแกล้งทำ แกล้งบ้าอะไรล่ะก็เห็นอยู่ว่ามันจะทำเธอจริง ๆ อะ!! ถ้าเธอได้สติไม่ทัน มีหวัง…

ไม่รู้ล่ะ!! เธอไม่ได้ผิดอะไรสักหน่อยนี่

“พอ ๆ เลิกงอน เลิกเล่นได้แล้ว วันนี้จะได้อ่านหนังสือมั้ยเนี่ย” อิงฟ้าบ่นอุบอิบแล้วทำทียกชีทเรียนขึ้นมาอ่าน แสร้งว่าจะตั้งใจเรียนจริง ๆ แล้วนะ วิญญาณนักเรียนอย่างเทพเซียนจะได้ประทับเข้าร่างมันสักที

ก็มัวแต่เล่นกันอยู่นั่นแหละ วันนี้จะได้เรื่องไหมก่อน

“เฮ้อ ก็ได้ เซียนติวให้แล้วก็อย่าลืมทำอะไรให้กินด้วยละกัน” เห็นอิงฟ้าตั้งใจขึ้นมาเธอก็เริ่มอยากอ่านขึ้นมาแล้วเหมือนกัน นาน ๆ ทีมันจะขอร้องให้ช่วยสอนนี่นะ ถ้าไม่สอนเดี๋ยวก็หาว่าเธอไม่ได้เรื่องอีก

เซียนสะบัดหัวไล่ภาพขาว ๆ และกลิ่นหอม ๆ ของคนตัวเล็กที่นั่งค้ำหัวเธอให้ออกไปจากความคิดตัวเองสักที เธอแสร้งหยิบชีทขึ้นมาพลิกดูบ้างอย่างขยันขันแข็ง

“สักทีเถอะค่ะแม่คุณ” ว่าแล้วก็โน้มตัวลงไปฟังเนื้อหาการเรียนจากปากเด็กเรียนอย่างเซียนทันทีด้วยความตั้งใจ

………………………………………………..

ติ๊ด

“หืม? ใครอะ” เซียนเอ่ยเสียงเบาเมื่อหูมันได้ยินเสียงแตะคีย์การ์ดอยู่ใกล้ ๆ เธอเหลือบตามองเจ้าของห้องที่ทำหน้างงอยู่เหมือนกันก่อนเลยเผลอขมวดคิ้วดุออกมา

อะไรก่อน คนเข้าห้องมายังไม่รู้ตัวอีก

คนโดนมองดุอย่างนั้นก็ทำสีหน้าเลิกลักเพราะไม่รู้จริง ๆ ว่าเซียนหมายถึงอะไร แต่ยังไม่ทันจะได้ขยับปากถามอะไรต่อ เจ้าของเสียงแปลก ๆ นั่นก็โผล่หน้าเข้ามาให้เห็นซะก่อน

“อ้าว อิงมีแขกหรอครับ”

โอเค ผัวมันนี่เอง

แหม ถ้าเป็นโจรคงโดนยิงตายแล้วมั้ง รู้ตัวช้าขนาดนี้

เซียนถอนหายใจพรืดออกมาอย่างหงุดหงิด ที่ไม่รู้ว่าหงุดหงิดอะไร ก็คงแค่เหม็นหน้าผู้ชายของเพื่อนล่ะมั้ง แถมยังโผล่มาแบบไม่มีมารยาทอีก

ไม่หรอก เซียนไม่ใช่คนขี้อคติซะหน่อย แต่ก็แค่เซียนรู้สึกไม่ถูกชะตาอีพี่คนนี้อย่างแรง

ส่วนอิงฟ้าที่ทำหน้างงอยู่เมื่อกี้ก็ร้องอ๋อเมื่อนึกออกว่าที่เซียนพูดมันหมายถึงอะไร เธอหันไปยกยิ้มให้ชายหนุ่มตรงหน้าซะหวานเจี๊ยบ แม้ในใจเธอจะรู้สึกตะขิดตะขวงใจอยู่นิดหน่อยก็เถอะที่ ‘พี่เจษ’ มันโผล่หน้ามาให้เห็นแบบไม่บอกไม่กล่าวกันก่อนแบบนี้

ก็ถ้าเธอไม่อยู่ห้องนี่มันจะเข้ามายกเค้าเธอมั้ยเนี่ย

“มาได้ไงคะ” อิงฟ้าแอบเอ่ยเสียงแข็งไปนิด ๆ อย่างห้ามไม่ได้ นึกโทษตัวเองนิดหน่อยที่ปล่อยให้คนนอกเข้าพื้นที่ส่วนตัวของตนได้ตามใจตัวเองแบบนี้ รู้งี้ไม่น่าเมาแล้วลืมคีย์การ์ดไว้กับมันเลย พอจะขอคืนพี่แกก็ทำเนียนลืมตลอด แต่เธอก็บอกปัด ๆ ไปแบบไม่ได้สนใจอะไร เพราะไม่เห็นว่าจะสำคัญอะไรด้วยแหละเธอเลยยอมให้คนคุยหน้าหล่อคนนี้ของเธอถือคีย์การ์ดห้องเธอไปด้วย

แต่ปกติพี่เจษไม่ได้ไร้มารยาทขนาดนี้นะ

“ขอโทษที่ไม่ได้บอกนะครับ พี่ขอแวะมาแปบเดียว” สัญชาติญาณมันบอกน่ะว่ากำลังจะโดนวีน เจษก็เลยเอ่ยเสียงอ้อนอย่างน่ารักกลับไป คนตัวเล็กได้ยินก็เผลอใจอ่อนขึ้นมานิด ๆ เพราะตัวเองก็ไม่คิดว่าจะเรื่องใหญ่อะไรเหมือนกัน

ทำไงได้ ก็เธอแพ้คนหน้าตาดีอ่า

“อยากได้อะไรหืม” ว่าแล้วอิงฟ้าก็เดินนวยนาดไปหาชายหน้าหล่อคนนั้น แล้ววางมือไล้บนบ่าแกร่งนั้นอย่างยั่วยวน จนคนที่สามอย่างเซียนมองอย่างอึ้ง ๆ เมื่อเห็นร่าง ‘ตกผู้’ ของเพื่อนตัวเล็กกับตาตัวเองเป็นครั้งแรก

แหม ทีกับเธอนะ แค่แกล้งนิดหน่อยก็ถีบมาได้!

“พี่ขอแวะมาอาบน้ำได้มั้ยครับ ขอใช้ห้องน้ำแปบเดียวน้า” เจษเอ่ยเสียงเล็กเสียงน้อยอย่างไม่ขัดเขินคนกลางอย่างเซียนเลย เขากล่าวพลางวางมือเกาะเอวบางของเพื่อนสนิทเธอหลวม ๆ อย่างออดอ้อน ส่วนเจ้าของห้องเองก็รู้สึกอารมณ์ดีขึ้นมานิด ๆ แล้วล่ะ

ชอบแหละผู้ชายเอาใจอะ

“ได้ค่า มีเสื้อพี่เจษยังอยู่ในตู้นะคะ” อิงฟ้าพูดพลางเขย่งตัวจุ๊บแก้มเล็กน้อยแล้วผละออก ไม่ใช่อะไร เพื่อนตัวเองกำลังนั่งมองเธอกอดกับผู้ชายกลมอยู่ข้างหลังแล้วมันก็เขินเป็นเหมือนกันนะ เธอก็เลยปล่อยต้นคอหนาของอีกคนออกอย่างเสียดาย

“ขอบคุณครับ ขอสิบนาทีนะ” เจษเอ่ยน้ำเสียงติดดีใจแล้วก้มลงจุ๊บปากผู้หญิงตัวเล็กอย่างดีใจหางกระดิก แล้ววิ่งฉิวเข้าห้องน้ำไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้คนมองอย่างเซียนไม่รู้จะรีแอคยังไงกับสถานการณ์ตรงหน้าก่อนดี….

“มองไร อ่านหนังสือไปสิ” อิงฟ้าเอ่ยเสียงสะบัดอย่างเอาแต่ใจ อะไรวะ คนเรามันเปลี่ยนน้ำเสียงได้ไวขนาดนี้เลยเรอะ!

เซียนทำหน้าแหย ๆ แล้วหันกลับมาอ่านหนังสือของตัวเองด้วยท่าทีไม่ใส่ใจมาก จริง ๆ มากกว่านี้ก็เคยเห็นแล้วมั้ง แค่เพื่อนจุ๊บกับผู้ชายของตัวเองมันจะไปน่าแปลกใจอะไรล่ะ

ส่วนเจ้าของห้องก็หยุดอ่านหนังสือไปแล้วเพราะไม่มีสมาธิเลย กลับมานั่งไถโทรศัพท์รอพี่เจษอยู่เพียงไม่กี่นาทีก็เดินฉิวเข้าห้องนอนตามไปติด ๆ เซียนแอบคิดอยู่นะว่ามันจะไปทำอะไรกันในห้องหรือเปล่า แต่เพื่อนนั่งหัวโด่อยู่ตรงนี้ทั้งคนมันจะกล้าทำอะไรแบบนั้นกันก่อน เซียนสะบัดทิ้งความคิดนั้นไปก่อนจะตั้งใจอ่านหนังสือจริง ๆ สักที ไว้พี่เจษอะไรนั่นกลับไปค่อยลากมันมาอ่านซ้ำอีกทีก็ได้มั้ง

………………………………………………..

อืม…นี่มันก็จะยี่สิบนาทีแล้วเนอะ

ไหนพี่เจษมันบอกว่าอาบน้ำแค่สิบนาทีไงวะ

เซียนคิดอย่างไม่พอใจเพราะเธอน่ะตรงต่อเวลามาก จะมาพาเพื่อนตัวเองเสียการเรียนก็ไม่ใช่ ไม่สิ ไอ้เพื่อนตัวเล็กของเธอนั่นแหละหนีไปทำอะไรก่อน! อยากอ้อนผัวหรือแค่ขี้เกียจอ่านหนังสือกันแน่ ไหนบอกเรียกให้มาติวหนังสือไง นี่หนีไปกกผู้ชายหรอเนี่ย

คิดอย่างนั้นคนตัวสูงก็เลยเดินสับตรงดิ่งไปที่ห้องนอนนั้นอย่างรวดเร็ว แต่พอถึงหน้าประตูห้องขึ้นมาจริง ๆ เธอกลับชะงักขึ้นมาซะงั้น

ก็ถ้ามันเอากันอยู่ เธอจะเอาหน้าไปไว้ไหนก่อน

อยู่ ๆ ก็รู้สึกหน้าร้อนขึ้นมาเฉยเลย แต่ไม่ได้สิ! เรียกมาติวหนังสือแล้วก็ต้องติวไหม มัวเถลไถลอยู่ได้ยังไง

พอตกลงกับตัวเองได้ เซียนก็เลยยกมือเคาะห้องสองสามทีอย่างใจเย็น

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

…..

ยัง

ยังอีก

เซียนขมวดคิ้วมุ่นแล้วลองเคาะดูอีกที

…..

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

เงียบ

ทำอะไรกันอยู่เนี่ย!!

คนตัวสูงพ่นลมหายใจอย่างหงุดหงิดเพราะรู้สึกเหมือนโดนทิ้งอย่างไรอย่างนั้น คือมันจะทิ้งเพื่อนแล้วไปกกกับผู้ชายไม่ได้หรือเปล่า เพื่อนก็นั่งอยู่ในห้องเนอะ ว่าแล้วเซียนก็เลิกคิดแล้วถือวิสาสะค่อย ๆ บิดประตู แง้มเปิดเข้าไปอย่างเชื่องช้า

“อื้ม.. อือ พี่เจษ~”

อะไร ทำอะไรกัน!!?

เซียนหัวใจเต้นระรัวเมื่อได้ยินเสียงครางหวานของคนตัวเล็กลอยเข้าหูมาอย่างไม่ทันตั้งตัว เสียงหวานแปลกหูมันก็น่าตกใจอยู่หรอก แต่มันใช่เวลามาตกใจเรื่องนั้นมั้ย!

ว่าแล้วก็กวาดสายตามองภายในห้องอย่างรวดเร็ว ไม่ได้จะถ้ำมองหรอกนะ แค่อยากรู้เฉย ๆ ว่าทำอะไรกันอยู่ ถ้าเอากันอยู่จริง ๆ ก็จะได้กลับ เซียนคิดอย่างนั้นแล้วก็เผลอจิกเล็บด้วยความตื่นเต้นปนลุ้น

“แฮ่ก.. พี่เจษ เดี๋ยว”

“อื้ม อีกนิดนะครับ”

เซียนมองภาพที่เห็นตรงหน้าด้วยหัวใจที่ยังเต้นเร็วไม่หยุด เธอตัวแข็งทื่อตกใจกับภาพตรงหน้าเสียจนหัวใจแทบจะหลุดออกมาอยู่แล้ว

เซียนมองอิงฟ้าที่ตอนนี้ไปนั่งอยู่บนโต๊ะเครื่องแป้งอย่างหมิ่นเหม่อย่างไรก็ไม่รู้ คนตัวเล็กโดนกดลงจนลำตัวแนบสนิทไปกับกระจกด้านหลัง โดยมีคนร่างหนาโน้มตัวลงมากกกอดมันอยู่ไม่ห่างกาย ริมฝีปากของทั้งสองคนที่เอาแต่บดจูบกันอยู่อย่างนั้นแทบจะไม่ละออกจากกันสักเสี้ยววินาที เสียงหอบเสียงครางหลุดออกมาให้คนมองได้ยินจนหน้าแดงก่ำ

ยิ่งเห็นฝ่ามือหนานั่นกำลังบีบเคล้นสะโพกสวยของคนตัวเล็กอย่างมันมือก็ทำเอาคนมองยิ่งเขินเข้าไปใหญ่.. ก่อนที่คนร่างหนานั่นจะผละริมฝีปากมาซุกไซร้ซอกคอเพื่อนตัวเล็กของเธออย่างหื่นกระหาย เซียนสังเกตเห็นหนวดพี่เจษที่มันกำลังไชซอกคอแล้วก็แอบจั๊กจี้แทน

เซียนเหม่อมองร่างบางตรงหน้าที่ตอนนี้ท่วงท่ามันช่างเซ็กซี่เหลือเกิน ใบหน้าเหยเกแบบนั้นก็แสนเร้าอารมณ์จนคนมองอย่างเซียนเผลอหายใจหอบขึ้นมา…

ไม่ใช่แล้ว!! นี่มันใช่เวลามาแอบมองคนนัวเนียกันมั้ยเนี่ย!

ยังไม่ทันที่เซียนจะผละออกจากห้องไปอย่างที่นึกไว้ สายตาเธอก็เผลอสบกับคนตัวเล็กเข้าจนได้ แอบเห็นมันสะดุ้งด้วยแหละ

พึ่งจะนึกขึ้นได้หรือไงคะว่าเพื่อนยืนอยู่ตรงนี้น่ะ เธอมองแววตาตื่นตระหนกนั้นเพียงเสี้ยววิและรีบผละตัวออกมาอย่างรวดเร็ว

“พอแล้วค่ะ!” พออิงฟ้าเหลือบตามาเห็นกันก็พลันได้สติ เธอจัดการผลักอกคนเอาแต่ใจตรงหน้าอย่างแรงจนผละออกจากกัน ก่อนจะกระโดดลงจากโต๊ะแล้วจัดเสื้อผ้าตัวเองให้เข้าที่ด้วยใบหน้าแดงก่ำ ไม่ได้เขินพี่เจษมันหรอก แต่อายมากกว่าที่เซียนมาเห็น…

อิงฟ้าก้มหน้างุดแล้วแอบเหลือบมองตรงประตูอีกทีก็ไม่เห็นเซียนอยู่ตรงนั้นแล้ว เธอแอบเป่าปากด้วยความโล่งอกก่อนจะหันมาดุคนตรงหน้าแทนอย่างใส่อารมณ์

“พี่เจษ อิงบอกให้พอทำไมไม่พอ!”

พอได้ยินเสียงตวาดแหลมนั่นขึ้นมากลางปล้องก็ทำเอาคนฟังสะดุ้งออกมาสุดตัว

เมื่อกี้ยังส่งเสียงหวานอยู่เลยแท้ ๆ “ข…ขอโทษครับ”

“ออกไปเลยค่ะ อิงอารมณ์เสีย!” อิงฟ้าพูดจบก็เดินหนีอย่างหงุดหงิด เมื่อกี้ก็ทีนึงละ แค่จูบไม่กี่ทีเธอจะไม่ว่าเลยนะ นี่จะมาเอาแต่ได้ได้ยังไง บอกไปแล้วด้วยนะว่าเพื่อนรออยู่ข้างนอกอะ! เธอล่ะเกลียดคนพูดไม่รู้เรื่องที่สุดเลย

“ครับ ครับ งั้นไว้เจอกันนะครับ” เจษพูดน้ำเสียงเลิกลักก่อนจะรีบคว้าของของตัวเองวิ่งฉิวออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว

กลัวองค์แม่วีนเข้าร่างน่ะสิ เอาใจยากกว่าใครก็เธอคนนี้แหละนะ….

………………………………………………..

พอจัดการอีกฝ่ายออกไปได้หนึ่งอิงฟ้าก็ถอนหายใจออกมาราวกับเจอเรื่องหนักอกหนักใจอะไรนักหนา ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่ายังมีอีกหนึ่งชีวิตรออยู่ในห้องนี่เนอะ…. อิงฟ้าขมวดคิ้วอย่างคิดไม่ตกว่าจะออกไปสู้หน้ามันอย่างไรดี ก็เลยได้แต่เดินไปเดินมาอยู่ในห้องนั้นอยู่เกือบสิบนาที

โอ๊ยยย แล้วทำไมมันต้องมาเห็นเธอนัวกับผู้ชายในห้องตัวเองด้วยเนี่ย!!

คิดแล้วก็เผลอยกมือทึ้งหัวตัวเองด้วยใบหน้าแดงก่ำ แล้วแบบนี้มันจะมองเธอยังไงก่อน เห็นเธอเป็นคนยังไงไปแล้วอะ มันจะว่าเธอแรดมั้ย เจอหน้าแล้วมันจะล้อหรือเปล่า แล้วมันจะคิดยังไงกับเธอกันเนี่ย

ไม่สิ ทำไมเธอต้องสนด้วยล่ะ

คิดอย่างนั้นอิงฟ้าก็ชะงักขึ้นมา เออ ก็นั่นน่ะสิ นี่ห้องก็ห้องเธอ พื้นที่ก็เป็นของเธอ แถมเมื่อกี้ก็ไม่ได้ตั้งใจจะนัวกันให้มันเห็นด้วย มันนั่นแหละเปิดประตูเข้ามาดูเธอเองนี่!

หนอยแน่ไอ้นิสัยไม่ดี มาเปิดห้องคนอื่นมั่วซั่วได้ยังไง!

พอเลิกคิดมากแล้วอิงฟ้าก็กระแอมไปสองสามที เชิดหน้าส่องกระจกดูความเรียบร้อยเสียหน่อย เธอยกมือปาดลิปสติกก็เลอะขอบปากเธออย่างหงุดหงิดเพราะไอ้บ้าพี่เจษก็มูมมามเหลือเกิน เธอไม่ชอบเลยเวลามันทำอย่างนั้น ทำอย่างกับไม่เคยจูบผู้หญิงไปได้

คิดไปก็จัดเสื้อผ้าตัวเองไป เธอก้มมองเสื้อสายเดี่ยวของตัวเองที่ออกจะยับยู่ยี่ไปหน่อยอย่างปลง ๆ จะเปลี่ยนก็เปลืองเสื้อผ้าเกิน แค่ออกไปนั่งอ่านหนังสือกับเพื่อนทำไมจะต้องรักษาภาพลักษณ์ตัวเองด้วยล่ะ

อืมนั่นสิ อิงฟ้าคิดอย่างนั้นก็เดินตัวปลิวออกจากห้องนอนไปแล้วแสร้งทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ถึงจะปากเก่งอย่างน้ัน แต่พอเห็นหน้าเพื่อนตัวสูงของเซียนเพียงแค่เสี้ยววิใบหน้าเธอก็เห่อร้อนขึ้นมาอีกแล้ว เซียนเองก็ยังนั่งอยู่ตำแหน่งเดิม พิงโซฟาอยู่บนพื้นเหมือนเดิมไม่ได้ผิดเพี้ยนไปจากความทรงจำสุดท้ายก่อนเกิดเหตุการณ์เมื่อกี้เลยสักนิด มือก็เปิดชีทเรียนอ่านราวกับไม่ใส่ใจกัน

ก็ถือว่าวางตัวดี

ดีแล้วที่มันไม่ได้พูดอะไร ไม่อย่างนั้นเธอเองเนี่ยแหละที่คงจะอายจนแทบจะแทรกแผ่นดินหนีไปเองแล้ว!

อิงฟ้ากระแอมไอเบา ๆ สองสามทีแล้วเดินลงไปนั่งบนโซฟาตามตำแหน่งเดิมของตัวเองราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทำทีเป็นหยิบชีทเรียนมาอ่านบ้างด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง

ทางด้านเซียนที่ได้กลิ่นหอม ๆ ของอิงฟ้าลอยมาแตะจมูกกันอีกครั้งก็เผลอใจสั่นขึ้นมา สมองก็เผลอนึกไปถึงฉากเร่าร้อนเมื่อกี้อย่างห้ามไม่อยู่ …จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลยเว้ย! เมื่อกี้เซียนเดินมานั่งสงบจิตสงบใจ เปิดนู่นเปิดนี่อ่านให้วุ่นไปหมด เธอก็พยายามจะไม่คิดเกินเลยกับร่างกายเล็กเผ็ดแสบปากของเพื่อนตัวเองแล้วนะ แต่เหมือนจะหยุดคิดไม่ได้เลยอะ

ยิ่งมันยังเอาขาขาว ๆ มาเบียดไหล่เธอแบบนี้ก็ยิ่งรบกวนสมาธิกันเข้าไปอีก เธอเหลือบตาขึ้นลอบมองปฏิกิริยาของอิงฟ้าเกร็ง ๆ แต่พอเห็นว่ามันดูไม่ได้เขินอายอะไรเลย เซียนก็เลยหายเกร็งขึ้นมาบ้างแล้ว ในเมื่อมันไม่เขิน ไอ้เราจะไปเขินแทนทำไมก่อน

“มองอะไร” คนตัวเล็กถามเสียงนิ่ง

“จะดุไปไหนเนี่ย มองเฉย ๆ เอง”

“มองมากเดี๋ยวกูเก็บตังค์นะ” อิงฟ้าเอ่ยอย่างล้อ ๆ พยายามทำตัวให้เป็นปกติอยู่น่ะสิ

“งั้นเซียนเก็บตังค์ค่าสอนบ้างดีมั้ย” พอเห็นคนตัวเล็กต่อปากต่อคำกับเธอเซียนก็เลยคิดว่าอิงฟ้าคงไม่ได้คิดอะไรกับเหตุการณ์เมื่อกี้มั้ง

แหม แต่เดินออกมานั่งคุยกับเพื่อนได้ราวกับเมื่อกี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเนี่ยมันจะดูกร้านโลกไปหน่อยไหมนะ

คิดอย่างนั้นก็แอบหมั่นไส้ขึ้นมา คงจะอะไร ๆ กับคนอื่นบ่อยเลยใช่ไหมเนี่ยถึงได้ดูไม่เคอะเขินเลย หรือเป็นเพราะเธอไม่เอ่ยทักกันแน่มันถึงทำเป็นนิ่งได้อยู่แบบนี้อะ

ก็อยากจะรู้นักเชียวว่ากร้านโลกไม่ขี้เขินกับเรื่องอย่างว่าจริงไหม

“นี่อิง ทีหลังจะเอากับใครก็ให้เพื่อนกลับไปก่อนก็ได้นะ” เซียนแกล้งเอ่ยออกมาลอย ๆ ท่ามกลางความเงียบ คือก็พูดจริง ๆ นั่นแหละ พูดแก้เขินให้ตัวเองด้วยที่เผลอไปเห็นมันเข้า แต่อีกใจก็อยากแกล้งมันนั่นแหละ เธอคิดพลางแอบยิ้มเจ้าเล่ห์รอดูรีแอคชั่นของมัน

แล้วก็เป็นไปตามคาด

“อีเซียน!! พูดหาแม่มึงเหรอไง!!!”

ว่าแล้วว่าต้องวีน…..

แสดงว่าเมื่อกี้ก็แค่เก๊กใช่ไหมล่ะนั่น เธอล่ะชอบนักแหละแกล้งแซะให้มันหลุดคาแรคเตอร์เชิด ๆ เนี่ย เซียนคิด

“เอ้า ก็พูดจริงอะ เห็นเองกับตาเลยด้วย” เซียนเอ่ยกระเซ้าพลางหมุนตัวไปมองคนบนโซฟาเต็มตัว แล้ววางคางบนต้นขานุ่มนั้นอย่างขี้เล่น

“ไม่ได้เอา ไม่ต้องพูดด้วย โรคจิตหรือไงชอบมองคนอื่นเค้าจูบกันอะ” เจ้าของร่างบางมุ่ยหน้าอย่างคนเอาแต่ใจ พยายามปิดสีหน้าที่คล้ายจะเห่อร้อนขึ้นมาเพราะคำพูดของอีกฝ่าย ไหนจะท่าทางของมันตอนนี้อีก มองด้วยสายตาแวววับแบบนั้นคืออะไร จะล้อกันใช่ไหม!!

“ก็ใครจะไปคิดว่ามึงจะจูบกับแฟนอยู่ล่ะ” เซียนยิ้มเผล่หยอกล้อ

อิงฟ้าก้มมองหน้าคนบนต้นขาตัวเองอย่างหงุดหงิด “ไม่ใช่แฟน!!”

ได้ยินอย่างนั้นเซียนก็เลิกคิ้วด้วยความแปลกใจ ว้าว ยัยตัวเล็กของเธอนี่ก็แซ่บใช้ได้จริง ๆ นะเนี่ย ถึงจะหลุดเขินมาบ้าง แต่การที่บอกว่าคนที่จูบปากจูบคอกันเมื่อกี้ไม่ใช่แฟนก็ดูจะเป็นคนเจ้าชู้ไม่น้อยเลย

“จูบกับคนคุยด้วยเหรอ” เซียนเอ่ยถาม แล้วเอียงหน้าแนบแก้มตัวเองกับต้นขานุ่มนิ่มนั้นอย่างเพลินใจ

ก็หลอกชวนคุยไปก่อนเผื่อว่าอิงฟ้าจะลืมนึกไปว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่ แหม ก็คนมันอ่านหนังสือมาเหนื่อย ๆ ไหนจะเจอเหตุการณ์ชวนใจเต้นแบบเมื่อกี้อีก มานั่งออดอ้อน นั่งดมขาเพื่อนสักหน่อยคงไม่เป็นอะไรมั้ง

“ทำไมจะไม่ได้? ”

“ไม่ได้บอกว่าไม่ได้ แค่ไม่คิดว่าอิงจะทำ” อิงฟ้าได้ยินอย่างนั้นก็ขมวดคิ้วมุ่น

“ทำไม กูมันทำไม พูดดี ๆ เลยนะ” โธ่แม่คุณ ยังไม่ทันจะว่าอะไรเลย เตรียมวีนอีกแล้ว

เซียนถอนหายใจปลง ๆ แล้วแอบกดจมูกลงกับต้นขานุ่มไปทีนึง แล้วเหลือบตามองขึ้นตอบ

“ก็เปล่า ดูไม่ใช่คนแซ่บขนาดนั้นที่-”

“ไม่ใช่คนแซ่บอะไร กูเนี่ยแซ่บที่สุดในโลกแล้ว”

ยังไม่ทันที่เซียนจะเอ่ยจบประโยคเลยด้วยซ้ำ อิงฟ้าที่ได้ยินคีย์เวิร์ดไม่เข้าหูก็รีบเอ่ยแทรกอย่างคนไม่ยอมคน ก็กล้าดียังไงมาบอกว่าเธอไม่แซ่บ! ด่าอะไรก็ได้แต่เรื่องนี้เธอไม่เคยยอม! คนตัวเล็กจ้องเขม็งมองคนที่นั่งตำแหน่งต่ำกว่าเธออย่างกระฟัดกระเฟียด

เซียนเห็นอย่างนั้นก็อึ้งไปเลย อะไรมันจะพยายามแซ่บขนาดนั้น

แต่ของอย่างนี้มันต้องพิสูจน์สิ จะมาพูดปากเปล่าได้ยังไงล่ะเนอะ

“เหรอ แซ่บแล้วทำไมผัวเธอปล่อยไปง่ายจัง ถ้าเป็นเซียนนะ….” ไม่ว่าเปล่า เจ้าของเสียงเจ้าเล่ห์ก็แกล้งพูดทิ้งน้ำเสียงเนิบนาบราวกับจะหยอกล้อกัน สายตาก็เริ่มเปลี่ยนไปราวกับกำลังดูแคลนเหยื่อน้อยผู้น่าสงสารอย่างไรอย่างนั้น

หนอย อย่ามาดูถูกกันเชียว คนอย่างอิงฟ้าน่ะ ฆ่าได้หยามไม่ได้อยู่แล้ว!

“ทำไม ถ้าเป็นมึงจะทำอะไรกูเหรอ” อิงฟ้าเอ่ยอย่างท้าทาย ยกมือขึ้นเกาคางราวกับเอ็นดูคนหน้าหมีตรงหน้านี้นักหนา

หน้าก็เหมือนหมีริอ่านจะเป็นเสือ โธ่เอ๊ยไอ้เสือเด็กโฮ้กปี๊บ

เซียนส่งเสียงหึในลำคออย่างถูกอกถูกใจ แค่ยั่วยุอารมณ์อิงฟ้านิดหน่อยก็มาท้าทายกันซะแล้ว คนอะไรขึ้นง่ายเหลือเกิน เซียนคิดพลางลากไล้ริมฝีปากลงบนจุดเดิมอีกครั้งอย่างเชื่องช้า พลันเจ้าของร่างที่สัมผัสได้ถึงความอุ่นวาบจากริมฝีปากคนตัวสูงเมื่อกี้ ก็พาลให้ร่างกายมันก็เผลอเกร็งขึ้นมาอย่างตื่นเต้น ตัวเธอยังคงนั่งนิ่งให้เซียนมันกดจูบย้ำ ๆ ต้นขาอยู่แบบนั้นราวกับไม่สะทกสะท้านอะไร

กระทั่งใบหน้ามันเริ่มไล้ขึ้นมายังต้นขาด้านในนั่นแหละ อิงฟ้าถึงได้ยกมือดันบ่ามันอย่างไว้ตัว

“ยังพูดไม่จบหนิ ถ้าเป็นเซียนจะทำไม” อิงฟ้าทวงถามเมื่อเซียนมันไม่ยอมเฉลยสักที อยากรู้นักว่าจะต่อปากต่อคำกับเธออย่างไร

“ถ้าเป็นเซียน ก็คงเย็ดจนเธอเสร็จไปแล้วมั้ง”

โอ๊ย อีเซียนแม่งขี้หื่นชิบหาย!!!

อิงฟ้าเผลอกลั้นหายใจเมื่อได้ยินอย่างนั้นจากปากมันตรง ๆ พูดมาได้ไม่อายปาก อีนี่มันเป็นบ้าไปแล้วเหรอไง เรื่องอะไรจะมายงมาเย็ดเธอเนี่ย! อิงฟ้าคิดบางเม้มปากกลั้นเสียงคราง เมื่อคนข้างล่างเธอแกล้งไถใบหน้าไปมาอีกแล้ว

“พอเลย เลิกแกล้งกูได้แล้ว” แล้วก็เป็นอีกครั้งที่อิงฟ้าขอยกธงขาวยอมแพ้

ถามจริงใครจะไปสู้ก่อน ขืนเธอยังพูดเล่นอ่อยเล่นต่อไปอีเซียนมันไม่จับเธอเย็ดจริง ๆ เหรอ เมื่อกี้ถึงรู้ว่ามันพูดเล่นแต่สายตาก็ไม่ธรรมดาเลยนะ เธอคิดแล้วดันหน้ามันออกอย่างแรง

ไม่เล่นด้วยแล้ว!

“ชิ ดมแค่นี้ก็ไม่ได้ ทีพี่เจษอะไรของมึงยังทำได้เลย” เซียนแกล้งบ่นอุบอิบให้มันได้ยิน แต่ก็ยอมผละใบหน้ามาวางที่เดิมอย่างใจเย็น

“นี่ กูก็ไม่ได้จะเล่นหนังสดให้ดูมั้ยล่ะ”

“เธอตัวเล็กเนอะ.. เมื่อกี้เห็นจมอกพี่เจษเลย” เซียนชวนคุย แม้เรื่องที่คุยจะหวาดเสียวไปหน่อยก็เถอะ

“ก็คนมันตัวเล็ก” อิงฟ้ายักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ แต่สายตาก็กวาดมองรอบห้องไปทั่วอย่างไม่รู้จะวางสายตาไว้ไหน ส่วนคนด้านล่างที่เห็นอย่างนั้นก็จับจ้องมองสรีระเล็กอย่างที่ปากนางว่า อืม…ตัวเล็กจริง ๆ นั่นแหละ

แต่หุ่นโคตรแซ่บเลย

“อิง”

“หืม” คนตัวเล็กขานรับในคอแล้วเสสายตามามองคนเรียกเมื่อครู่อย่างงง ๆ

“เซียนขอทำแบบนั้นบ้างได้มั้ย”