"ไอ้เซียน เลิกมองกูแล้วอ่านหนังสือได้แล้ว!" เสียงหวานของอิงฟ้าตะคอกอย่างขัดเขินขึ้นมาท่ามกลางความเงียบ ทำเอาไอ้คนตัวสูงกว่าที่นั่ง (แกล้ง) อ่านหนังสืออยู่ข้าง ๆ สะดุ้งสีหน้าเหลอหลา

อ่าว ไม่เนียนหรอกเหรอ

เซียนบึนปากไม่ใส่ใจไปทีนึงแล้วเสสายตากลับมาอ่านหนังสือตรงหน้าต่อ มองนิดมองหน่อยก็โวยวายอีกแล้วยัยคนนี้

ก็หลังจากที่เธอเอ่ยปากขอร้องมันไปอย่างลืมตัวเมื่อราว ๆ ครึ่งชั่วโมงที่แล้ว อิงฟ้าก็หน้าแดงก่ำกลับมาอย่างเห็นได้ชัดจนเซียนมองออกเลยแหละว่ามันเขิน เธอถึงได้สติขึ้นมาว่าเมื่อกี้เธอได้หลุดพูดห่าม ๆ อะไรออกไป

เผลอพูดออกไปแล้วเหรอเนี่ย เธอคิดว่าตัวเองพูดในใจเสียอีก

แต่ตอนที่เธอกำลังจะเอ่ยปากกลบเกลื่อนไปว่า ล้อเล่น แก้เขิน เพื่อนตัวเล็กของเธอกลับเอ่ยขัดขึ้นมากลางปล้องด้วยน้ำเสียงท้าทายว่า

“แน่ใจเหรอว่าทำเป็น? ”

นั่นแหละคือสิ่งที่อิงฟ้าเอ่ยกลับมา… หนอย คิดว่าตัวเองกร้านโลกอยู่คนเดียวหรือไง เซียนที่ได้ยินอย่างนั้นก็หุบปากฉับ แล้วค่อย ๆ แย้มยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์เมื่ออิงฟ้าเป็นฝ่ายเสนอตัวขึ้นมาเอง เธอไม่ได้หลอกไม่ได้แกล้งอะไรเลยนะ เหยื่อน้อยของเธอเป็นฝ่ายกระโดดลงหลุมพรางเธอมาเองเฉยเลย

นั่นแหละ แต่ลูกเล่นของตัวแสบก็มากมายเหลือเกิน พอได้ยินแบบนั้นเธอก็เลยพุ่งตัวขึ้นไปข้าง ๆ มันบนโซฟาทันที แล้วเตรียมจะจรดริมฝีปากลงบนต้นคอขาวขึ้นมาจริง ๆ แต่เธอกลับโดนเจ้าของร่างดันหน้าออกมาอย่างไว้ตัว

แล้วก็ยื่นเงื่อนไขว่าทำอย่างไรก็ได้ให้เธอเข้าใจเนื้อหาวิชาที่เราเรียนด้วยกันตั้งแต่แรกซะก่อน เธอถึงจะยอมให้ทำเพื่อเป็นรางวัลแก่คนเก่ง

แหม รางวัล พูดมาได้ ตัวเองเป็นคนเสนอเองแท้ ๆ !

แล้วถามว่าเธอเอาไหม ก็เรื่องอะไรเธอจะปล่อยลูกแมวช่างยั่วให้หลุดมือไปล่ะจริงมั้ย

ตอนนี้เราสองคนก็เลยนั่งพิงกันอยู่บนโซฟาตัวเดิม อิงฟ้าที่ต้องอ่านเนื้อหาทบทวนใหม่ตั้งแต่แรกก็เหนื่อยอ่อนจนเอนตัวมาพิงเธอแทบจะทั้งตัวอยู่แล้ว แถมมันยังไม่ยอมผละกายออกห่างเธอเลยตลอดเวลาที่นั่งอ่านด้วยกัน เออ เดี๋ยวนี้มันไม่ค่อยหวงตัวกับเธอแล้วนะ แรก ๆ ก็ทำเป็นไม่ชอบที่เราแกล้งหยอกบ้างแหละ ตัวนี้คุณเค้าพัฒนามาอ่อยให้เราอยากเองซะแล้ว

แล้วคนอย่างเซียนมีเหรอจะไม่ชอบ มีกลิ่นหอม ๆ ที่ติดมาพร้อมกายนุ่มนิ่มของอิงฟ้ามาเบียดกันแบบนี้ก็ของหวานเลยสิคะ จะลอบมองอะไรมันก็ง่ายไปหมด

"แล้วจะมาพิงทำไม คอเสื้อก็กว้างมันก็เห็นหมดแล้วเนี่ย" เซียนไม่ได้บ่น ตาก็ลอบมองเนินขาวนั่น แต่มือมันไปแตะไม่ได้นี่เนอะ.. เธอแอบเซ็งที่มันใส่มายั่วกันตรงหน้าแต่กลับทรมานกันด้วยการห้ามคนอย่างเซียนจับซะงั้น

"ห้องกูเนอะ ใส่ไรก็ได้ป้ะ" คนตัวเล็กเลิกคิ้วมองอย่างกวนส้นตีน ดูมันนะ ปากก็ด่าแต่ก็ไม่ขยับตัวหนีสายตากันสักนิด

อิงฟ้าหันกลับไปจับจ้องชีทเรียนต่อ ส่วนเซียนที่หมดอารมณ์จะอ่านแล้วเพราะตัวหอม ๆ ของอิงฟ้ามันรบกวนกัน เลยถือโอกาสที่เป็นคนตัวสูงกว่าก้มลงไปสูดความหอมจากหัวทุย ๆ ของยัยคนขี้กวนเสียฟอดใหญ่ พาลให้คนตัวเล็กเหลือบขึ้นมองตาเขียวปั๊ด

ดุนักนะ ดมนิดดมหน่อยทำมาเป็นมองตาขวาง

"แล้วใครให้ดม"

"แล้วคุณจะทำไมคะคุณอิง" เซียนเอ่ยติดน้ำเสียงหยอกล้อแล้วก็ก้มลงไปหอมอีก แกล้งหอมหูหอมคอหลายฟอดจนคนตัวเล็กปัดป้องเป็นพัลวัน

เพี้ยะ!

"ไอ้เซียนนน เลิกแกล้ง!" คนมือหนักฟาดลงมาเต็มแรงจนได้ยินเสียงร้องโอดโอยหลุดออกจากปาก ทั้งผลักทั้งตีจนจะช้ำไปทั้งตัวแล้วเนี่ย

ความจริงอิงฟ้าก็ไม่ได้ไม่ชอบขนาดนั้นหรอก ก็เซียนชอบทำตัวเหมือนหื่นกระหายในตัวเธอมากขนาดนั้น แต่มันก็ไม่เคยล่วงเกินเธอก่อนเลย พูดกันตามตรงก็เธอนั่นแหละที่ชอบไปแกล้งอ่อยมันก่อน พอเห็นเซียนมันเป็นแบบนั้นก็รู้สึกว่าตัวเองเป็นคนสวยที่ถูกพะเน้าพะนอเอาใจอย่างไรไม่รู้ มันก็น่าตื่นเต้นดี ถึงจะเขินบ้างแต่มันก็ไม่แย่ ก็เลยปล่อยตามเลยไปเลยมาตลอดเลย

เซียนได้แต่เบ้หน้าด้วยความเจ็บ ลูบแขนตัวเองป้อยๆ

"แล้วบทนี้จะอ่านเสร็จเมื่อไหร่ กูจะได้ของเข้าห้องมั้ยวันนี้" อิงฟ้าแสร้งบ่นกระปอดกระแปดเอ่ยทวงถามเรื่องไปซื้อของที่ซูเปอร์ขึ้นมาแก้เขิน จนเซียนเกือบจะลืมไปแล้วว่ามันจะทำอาหารให้กิน เธอก็เลยหยุดแกล้งทันควันเพราะตัวเองก็หิวแล้วเหมือนกัน

จริง ๆ แล้วตอนแรกก็อ่านหนังสือด้วยกันดี ๆ นี่แหละ แต่ไป ๆ มา ๆ อิงฟ้าก็ขี้เกียจอ่านเอง เลยปล่อยให้หน้าที่อ่านหนังสือเป็นของเทพเซียน แล้วบังคับให้มันอ่านให้ฟังแทน

ก็เธอชอบเสียงนุ่ม ๆ ของเซียนเวลาอ่านสรุปให้ฟังมากเลยนี่ สอนเก่งแบบนี้ควรไปเป็นติวเตอร์หรืออาจารย์แทนอาจารย์คนปัจจุบันที่สอนเธออยู่ตอนนี้ก็ยังได้

"พอก่อนก็ได้ อิงก็ลุกไปเปลี่ยนเสื้อดิ" เซียนขยับตัวเล็กน้อยพร้อมจะลุก มือดันไหล่คนตัวเล็กออกเบาๆ จนอิงฟ้าเงยหน้ามองกันสีหน้าฉงน

"เปลี่ยนทำไมอะ? "

"จะสายเดี่ยวเดินซูเปอร์? " เซียนถามกลับพลางลอบมองชุดที่ยับยู่ยี่ของคนตัวเล็กด้วยใบหน้ายุ่งเหยิง แต่งตัวก็ไม่เรียบร้อยยังคิดจะออกไปเดินข้างนอกอีก กลัวคนไม่รู้หรือไงว่าเป็นคนแซ่บ

"ก็เดี๋ยวใส่เสื้อคลุมแทน ใกล้ ๆ แค่นี้เอง"

เซียนยอมคลายคิ้วที่ขมวดลงแล้วพยักหน้ารับไปอย่างขอไปที เธอเหลือบตามองร่องอกนั้นไว ๆ แล้วรีบเลื่อนสายตามาสบกับเจ้าของร่างเล็กทันทีอย่างกลัวเสียมารยาท

แต่ก่อนจะไปก็ต้องขอทวงสัญญาก่อนได้ไหมนะ

"แล้วไหนอะ"

"ไหนอะไรของมึง" อิงฟ้าขมวดคิ้วทำสีหน้ามึนงง ก็อยู่ดี ๆ มันก็เอ่ยทักอะไรก็ไม่รู้ แล้วพอตอบไปแบบนั้นมันก็บึนปากงอแงใส่กันเฉยเลย

คนตัวสูงไม่ได้พูดอะไร เธอเอื้อมมือไปแตะที่ลำคอของคนตัวเล็กด้วยปลายนิ้วแผ่วเบา เลื่อนจากไหปราร้าทรงสวยนั่นแผ่วเบาแล้วลากนิ้วมาจรดกกหู ร่างกายอิงฟ้าก็พลันขนลุกวาบไปทั้งตัว

"... ทำได้หรือยังอะ" เซียนเอ่ยด้วยน้ำเสียงแผ่วเบากล้า ๆ กลัว ๆ

อิงฟ้ากลืนน้ำลายดังอึกเมื่อนึกออกว่าตัวเองท้าทายอะไรไว้ แอบเห็นเซียนมันเลียปากตัวเองแล้วใจก็กระตุกขึ้นมา

"..."

"ว่าไง ถ้าไม่ห้ามจะทำแล้วนะ"

"ก็ทำสิ"

เซียนเผยรอยยิ้มมากเสน่ห์นั้นออกมาอย่างถูกใจเมื่อได้ยินคำอนุญาตเสียที ไม่รอช้าคนตัวสูงกว่าก็ดันไหล่อีกคนชิดพนักโซฟาด้านหลัง แล้วก้มลงจรดริมฝีปากแตะลงบนลำคอคนตัวหอมแผ่วเบา

“อื้อ” แค่เพียงสัมผัสอุ่นวาบแตะลงมาแผ่วเบา คนตัวเล็กก็เผลอส่งเสียงแปลก ๆ ออกมาอย่างไม่ตั้งใจ

เซียนโน้มตัวลงไปซุกหน้าแล้วกดจูบเข้ากับลำคอขาวของอีกคนอย่างบรรจง ความนุ่มนิ่มของเพื่อนตัวเล็กทำเอาเซียนใจเต้นตึกตักดังกลบหูไปหมดด้วยความตื่นเต้น แค่แตะปากลงไปก็ใจสั่นขนาดนี้เลยนะ ยังไม่ทันจะขยับทำอะไรเลยด้วยซ้ำ

เจ้าของลำคอขาวตัวกระตุกด้วยความสยิวกับสัมผัสบางเบานั่นจนเผลอยกตัวแนบชิดเข้าหาอีกคนแนบแน่น

เห็นมันชอบพูดว่าอยากกัดอยากเลียมาตั้งหลายที แต่ความจริงก็ยังไม่เคยโดนเซียนเลียอย่างที่พูดเลยสักครั้ง แล้วครั้งนี้เธอก็อยากรู้มันจะทำจริงแล้วใช่มั้ย รู้ตัวอีกทีอิงฟ้าก็เผลอคาดหวังสัมผัสแบบนั้นจากคนที่ชอบแสดงความหื่นกระหายของมันขึ้นมาซะงั้น

อยากรู้ อยากลอง… เก่งอย่างที่ปากว่าจริงหรือเปล่า

คิดแล้วมือเล็กก็กดหัวมันให้จมเนื้อหนังเธอมากกว่าเดิม ขยับสักทีสิ อยากให้ทำมากกว่านี้แล้วนะ

ทางด้านคนตัวสูงที่ยังมัวเมากับการไล้ริมฝีปากนั้นวนไปมา พอรู้สึกได้ถึงแรงกดจากต้นคอตัวเองให้ลึกลงไปอีกเธอก็เริ่มคะนองปากและอยากรู้อยากเห็นมากกว่าเดิม เซียนไม่หยุดแค่แตะแล้วจากไปเฉย ๆ แน่นอน เธอค่อย ๆ กดจูบผิวนุ่มนิ่มนั่นอย่างหนักหน่วงขึ้นจนได้ยินเสียง จุ๊บ ตอนที่เธอผละและกดจูบลงไปใหม่ซ้ำไปซ้ำมาอย่างนั้น จากนั้นก็ลากริมฝีปากไปทั่วลำคอขาว จากซ้ายสลับไปขวา ไป ๆ มา ๆ ก็กลายเป็นซุกไซร้เต็มปากเต็มจมูกไปหมด

“ฮื่อ เซียน” อิงฟ้ากลั้นครางเสียงสั่นเพราะตื่นเต้นที่เห็นเซียนดูจะมัวเมากับลำคอเธอขนาดนั้น เธอเหลือบมองใบหน้าที่เต็มไปด้วยความลุ่มหลงนั้นซุกไซร้ไปมาซ้ายทีขวาทีจนเธอทำอะไรไม่ถูก ได้แต่แหงนหน้ารับสัมผัสอยู่แบบนั้น มือก็ยังคงกกกอดศรีษะของอีกคนแนบแน่นไม่ปล่อย

หอมจัง

ตัวอิงฟ้าหอมมากเลย ยิ่งได้แนบชิดกับลำคอขาวแบบนี้ก็ยิ่งได้กลิ่นหอมหวานของอิงฟ้าติดปลายจมูก ทั้งกลิ่นประจำตัวและกลิ่นน้ำหอมของเธอก็ผสมเข้ากันได้ดีจนเซียนหลงโงหัวแทบไม่ขึ้น

โงหัวไม่ขึ้นจริง ๆ แหละ ไม่อยากจะผละหน้าออกเลยด้วยซ้ำ

กลิ่นหอมแบบนี้ รสชาติคงจะหวานน่าดู

ไม่หยุดแค่ความคิด เซียนเผยอปาก แลบลิ้นแตะผิวขาวด้วยปลายลิ้นแผ่วเบา พาลให้คนตัวเล็กขนลุกชันเพราะโดนความเย็นจากน้ำลายชื้นนั่นแตะเข้า เจ้าของร่างส่งเสียงอื้ออึงเพราะความตกใจแต่ก็ยังกำคอเสื้อมันแน่น ด้านเซียนก็เริ่มลากตวัดลิ้นช้า ๆ และแผ่วเบา เธอขยับหัวลากไล้ริมฝีปากและปลายลิ้นของตัวเองตั้งแต่ต้นคอขาว ลากไปจนถึงปลายคางอย่างเชื่องช้า ทำแบบนั้นซ้ำ ๆ ทั้งกดจูบ ทั้งไล้เล็มไปทั่วทั้งลำคอหลายต่อหลายทีจนคนตัวเล็กรู้สึกได้ว่าคอของตัวเองคงถูกจับจองด้วยน้ำลายของเซียนจนถ้วนทั่วไปหมดแล้วมั้ง

“อื้ม หวานจังเลย รู้ตัวมั้ยคะ” เซียนเอ่ยพร่ำเพ้อดูลุ่มหลง จนคนตัวเล็กต้องกัดปากกลั้นเสียงครางฮือไม่ให้หลุดดังออกมา

จุ๊บ

เธอได้ยินเสียงริมฝีปากคนตัวสูงที่กำลังทั้งลากทั้งเลียคอเธออยู่ชัดเจนเต็มสองหู ไหนจะเสียงน้ำลายยามผละจากการกดจูบที่ฟังดูน่าลามกก็หลุดออกมาให้คนฟังหน้าแดงอีก ทำเอาเธอแทบจะกลั้นเสียงครางหวานด้วยความสยิวไม่ได้อยู่แล้ว

แม้อิงฟ้าพยายามจะกลั้นเสียงครางแผ่วของตัวเองเอาไว้เท่าไรแต่ก็แทบจะไม่เป็นผลเมื่อคนตัวสูงก็ยังคงโลมเลียเธอไม่หยุด… มือเล็กของเธอกำคอเสื้อไอ้คนขี้รังแกเสียแน่น ส่วนลำคอสวยก็เชิดตรงขึ้น เอียงซ้ายขวาปล่อยให้เพื่อนตัวสูงสำรวจจนกว่าจะพอใจ

เซียนเหลือบตามองดวงตาหวานฉ่ำของอิงที่ชายตามองลงมาแล้วยิ้มกริ่ม อิงฟ้าตอนนี้มัน….

โคตรเซ็กซี่

เซ็กซี่กว่าตอนที่เธอไปเจอมันในห้องนั้นกับคนอื่นสิบเท่าเลย

แอบคิดแล้วก็หงุดหงิด เซียนเชื่อว่าตัวเองทำได้ดีกว่าพี่เจษอะไรนั่นสิบเท่าเหมือนกัน ว่าแล้วเธอก็ถือดี อ้าปากดูดดุนลำคอขาวนั้นอย่างหมั่นเขี้ยวแล้วค่อย ๆ ขยับลากจูบขึ้นมาตามกรอบหน้าสวยเชื่องช้า เลียผ่านไปจนถึงกกหู คราวนี้เธอได้ยินเสียงครางอื้ออึงดังหลุดออกมาจากปากเล็กสักทีหลังจากที่มันกลั้นอยู่ในคอตั้งนาน ยิ่งได้ยินก็ยิ่งอยากแกล้ง อยากทำให้อิงทรมานบ้าง

สองมือก็รัดกอดเอวบางอีกคนแน่น จนลำตัวของทั้งคู่บดเบียดกันจนแทบไม่เหลือช่องว่างให้อากาศได้ลอดผ่าน

จากนั้นคนตัวสูงกว่าก็ลากปลายลิ้นไปหยุดใต้กกหูเล็กอีกครั้ง เมื่อกี้เลียตรงนี้แล้วอิงมันคราง อันนี้คือจุดอ่อนไหวของมันหรือเปล่านะ

"อ.. อ๊ะ! เซียน"

คงใช่

ยิ่งอิงครางยิ่งย่ามใจ มือเล็กที่หยุดตรงคอเสื้อคนตัวสูงก็เริ่มพยายามดันออก เพราะรู้สึกว่าเซียนทรมานกันเกินไปแล้ว

แต่มีหรอได้แกล้งแล้วจะหยุด เซียนตวัดเลียไปมาแล้วกดจูบย้ำ ๆ จุดเดิมหลายทีจนตัวอิงฟ้าสั่นเล็กน้อย เสียงในลำคอก็อื้ออึงดังมากขึ้นทั้งที่ปากก็พยายามกัดกลั้นเสียงเอาไว้

อิงฟ้าโคตรเซ็กซี่เลยว่ะ

เธออยากได้มากกว่านี้ แค่นิดหน่อยก็ยังดี

ขอทีเถอะ มันอดใจไม่ไหวแล้ว

เซียนครางฮึมฮัมในลำคออย่างพอใจ แต่ปากที่ได้แค่เล็มแค่เลียมันก็รู้สึกยังไม่พอ เธอจึงอ้าปากดูดลำคอขาวคนตัวเล็กหนัก ๆ สักทึจนได้ยินเสียงประท้วงงอแงออกมา เซียนงับเนื้อหอม ๆ นั่นเข้าปากมาดูดดุนเล็กน้อยแล้วปล่อยออก ทำซ้ำ ๆ แบบนั้นจนกะแรงไม่ถูก เธอเผลอดูดเข้าเต็มปากเสียจนเจ็บลิ้นไปหมดเลย แรงดูดจากปากเธอคงมากพอที่จะทำให้ผิวขาว ๆ นั่นเกิดรอยแดงไปแล้วล่ะ

อิงฟ้าสะดุ้งเฮือกเมื่อรู้สึกว่าเซียนมันทำอะไรแปลก ๆ กับเธออีกแล้ว เธอพยายามสะบัดหน้าย่นคอหนีแต่เซียนก็ยังแลบลิ้นตามมาตวัดปลายลิ้นโลมเลียเธอไม่หยุด

"เซียน! มึงดูดคอหรอ!"

เธอว่าพลางจับบริเวณร้อนผ่าวนั้นด้วยความตกใจ ส่วนเซียนผละออกมาเลียปากตัวเองแล้วเอ่ยเสียงอ่อย "แค่ดูดเอง ไม่ได้หรอ"

"เหี้ยอะไรเนี่ย มึงเลียไม่ปล่อยเลยอะ!!!"

"แล้วรู้หรือยังว่าอยากเลียทั้งตัวจริง ๆ " เซียนยิ้มทะเล้นอย่างไม่สะทกสะท้าน

"อีควาย! ไม่ให้แล้วนะ ออกไปเลยไป" อิงมุ่ยหน้าแล้วผลักมันเบา ๆ ทีนึงด้วยท่าทีเอาแต่ใจ ใจเธอยังสั่นกับสัมผัสวูบวาบเมื่อกี้อยู่เลยอะ ขนาดนั่งเฉย ๆ ให้มันซุกยังเธอยังหายใจแทบไม่ทันอยู่แล้ว

อิงฟ้าวางมือที่ไหล่อีกคนแต่มันก็ไม่ยอมผละออกไปสักที จนเธอต้องหยิกแล้วดันตัวออกมานั่งจ้องหน้าทำตาดุใส่มันไปทีหนึ่งนั่นแหละ มันถึงยอมขืนตัวแล้วหยุดให้ ก็ถ้าไม่หยุดเธอก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว ถ้าปล่อยให้ทำต่อเธออาจจะเสียสติไปเองก็ได้

เซียนยอมผละตัวออกมามองคนตัวเล็กยิ้ม ๆ เอื้อมมือไปคลึงหูอ้วนยัยตัวเล็กเบา ๆ เป็นการหยอกล้อจนเจ้าของร่างต้องย่นคอหนี

"งั้นวันหลังค่อยเลียตรงอื่น" ไม่พูดเปล่า เซียนมันยังแลบลิ้นและตวัดให้ดูอีก ทำเอาคนมองหน้าแดงปลั่งจนมองเห็นได้ชัดเจน

เพี๊ยะ!

"ไอ้เหี้ยเซียน!!!"

………………………………………………..

หลังจากอิงฟ้าหายไปจัดการตัวเองเสร็จก็กลับออกมาพร้อมเสื้อตัวใหม่ เซียนได้ยินเสียงคนตัวเล็กบ่นกระปอดกระแปดว่ารอยที่เธอเผลอทำมันเห็นเป็นรอยชัดเกินไป ขนาดคนคุยมันมันยังไม่ให้ทำรอยเลยนะ อันนี้พอเซียนได้ยินอย่างนั้นก็แอบยิ้มกริ่มขึ้นมา เห็นมันบ่นอย่างนั้นแต่ก็แทบไม่มีเลยสักครั้งที่มันห้ามอย่างจริงจัง เซียนก็เลยปล่อยให้บ่นไปจนกว่าจะพอใจ

ก็กลัวอิงมันไม่ให้ทำอีกน่ะสิ

“เซียน ไม่ต้องไปซูเปอร์นะ ขับเลยไปห้างเลยแล้วกัน” พอเธอสตาร์ทรถไม่ทันถึงนาทีดี คนตัวเล็กข้างกายก็เอ่ยขึ้นมาเสียอย่างนั้นจนเธอเงยหน้ามองอย่างงง ๆ ส่วนคนโดนมองก็ทำเป็นมองนู่นมองนี่ไปเรื่อยราวกับไม่ต้องการจะอธิบายอะไรต่อ คนมองอย่างเซียนเห็นท่าทางไม่รู้ไม่ชี้นั่นแล้วก็หมั่นเขี้ยวชิบหายเลยล่ะ

ท่าทีแบบนี้ หลอกให้เธอพาออกไปช็อปปิ้งตั้งแต่แรกแล้วมั้งเนี่ย!

“จ้าตัวเอง” เซียนจีบปากจีบคอตอบกลับไปอย่างกวน ๆ จนโดนมองตาเขียวใส่อีกแล้ว

ถึงจะมองออกแต่เธอก็ยอมอยู่ดีแหละ วันนี้อิงฟ้ามันก็โดนเธอแกล้งไปตั้งเยอะแล้วด้วย พาไปช็อปปิ้งสักหน่อยถือเป็นของปลอบใจแล้วกันนะ คิดอย่างนั้นเธอก็เลยยอมเคลื่อนรถไปยังเป้าหมายที่คนข้างกายต้องการทันที

แต่พอพากันเดินเข้าห้างมาได้ไม่ทันไร คนตัวเล็กก็เดินฉิวเข้าร้านน้ำหอมแบรนด์ดังไปนู่นแล้ว! เซียนมองตามอย่างเหวอ ๆ แต่ขาก็รีบสับตามคนตัวเล็กราวกับเป็นบอดี้การ์ดอย่างไรอย่างนั้น

"มาร้านนี้ทำไมเนี่ย ไหนบอกจะซื้อของเข้าห้องไง"

"ก็นี่ไง ซื้อน้ำหอมใหม่ก็เข้าห้องกูเหมือนกันมั้ยล่ะ" อิงฟ้าลอยหน้าลอยตาตอบกลับมา แล้วเชิดหน้าเดินไปเลือกกลิ่นต่อสบายใจเฉิบ เซียนหรี่ตามองอย่างนึกหมั่นไส้

"แกล้งป้ะเนี่ย พอบอกจะจ่ายให้นี่พามาห้างเลยนะ"

"ทำไม? จะไม่จ่ายให้? " อีกคนหันมามองกันอย่างเอาเรื่อง สีหน้าเริ่มจะหงุดหงิดอีกแล้วที่โดนคนขัดใจน่ารำคาญเช่นนั้น ก็แล้วไม่มีใครเคยบอกมันหรือไงว่าอย่ามาขัดมู้ดผู้หญิงเวลาซื้อของอะ!

แล้วใครมันจะไปตอบว่าไม่ยอมก่อน มองกันตาเขียวปั๊ดอย่างนี้เธอกลัวตัวเองจะตาเขียวกลับมาแทนมากกว่า

เซียนไม่ได้พูดอะไรได้แต่เดินตามยัยตัวเล็กต้อย ๆ เดินเข้าออกร้านนู้นร้านนี้เป็นว่าเล่น พอเสร็จจากร้านน้ำหอม (ที่เธอเป็นคนรูดบัตรให้) มันก็เดินตัวปลิวเข้าร้านข้าง ๆ อีกแล้ว แถมทิ้งให้เธอหิ้วถุงแบรนด์ตามหลังให้มันไปด้วยเนี่ย!

…เธอเองก็ไม่น่าปากมาก บอกว่าจะซื้อของเข้าห้องให้มันเลย

ใครจะไปรู้ล่ะว่าอิงฟ้ามันจะหมายถึง ‘ของทุกอย่าง’ ที่เอาเข้าห้องได้แบบนี้อะ!

"แล้วให้ซื้อไรก็ได้จริงป้ะ? " อิงฟ้าหันมาถามตาเป็นประกายราวกลับจะถามย้ำอีกทีให้มั่นใจ แหม รูดบัตรเธอไปหลายพันแล้วพึ่งจะหันมาถามเธอเนอะ เซียนทำท่าจะหันไปพูดแขวะใส่อีกคน แต่ก็ต้องเผลอชะงักเมื่อสบเข้ากับแววตาประกายสดใสนั่นเข้าให้อย่างไม่ตั้งตัว

“จะซื้อให้อิงใช่มั้ยคะ”

ฟังดูแล้วแอบเสียวสันหลังอยู่นะ…

แต่ก็น่ารักดี

ไม่รู้ว่านี่เรียกว่าอ้อนของมันหรือเปล่า แต่ก็น่ารักกว่ามามองเธอตาเขียวปั๊ดอยู่แล้ว ถ้าอยากได้อะไรแล้วยอมมาอ้อนเธอแบบนี้บ่อย ๆ บางทีเซียนอาจจะเหมาห้างให้มันไปเลยก็ได้

…พอดีเป็นโรคแพ้คนสวย

"อ..อืม แล้วอิงอยากซื้ออะไรบ้างอะ"

"หืม ใจดีจังนะคะ อิงอยากซื้อเยอะเลยค่ะ"

โอ๊ย แล้วมาพูดจาคะขาแบบนี้อีกกะจะไม่ให้ปฏิเสธได้เลยมั้ง! เซียนเม้มปากเขินเมื่อได้ยินอย่างนั้น เธอล่ะเกลียดนักยัยผู้หญิงสวยที่รู้จักหัดบริหารเสน่ห์ของตัวเองเนี่ย รู้มั้ยว่าเธอเอาชนะยาก

ส่วนคนตัวเล็กก็ใช่ว่าจะไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเสียหน่อย ก็เธอน่ะใช้วิธีนี้อ้อนให้มันหลงซื้อของให้มาหลายต่อหลายครั้งแล้วไงล่ะ เธอน่ะจับทางมันได้หมดแล้ว

แหม สงสัยสเปคของเซียนจะชอบคนขี้อ้อนนะ

"ก็ซื้อไปเถอะ ถือว่าเป็นค่ารอยคอ" ถึงจะแอบเขินแต่เซียนก็ไม่วายทิ้งความกะล่อนนั้นไปอยู่ดี ก็เธอชอบต่อปากต่อคำกับอิงฟ้านี่นา อยากรู้ว่ามันจะรีแอคยังไงที่เธอดึงท็อปปิคนี้ขึ้นมาอีกแล้ว เธอจะไม่ยอมเขินคนเดียวหรอกนะ

ด้านคนฟังอย่างอิงฟ้าก็ค้อนขวับเข้าให้เลยน่ะสิ ปากเล็กจึงขมุบขมิบด่าไม่หยุด

"ปากดี เดี๋ยวได้หมดตัวแน่มึง"

เซียนพยักหน้ารับ จ่ายให้กี่หมื่นกี่แสนก็ยอมเหอะ ถ้ามันจะน่ารักขนาดนี้อะ ถือเป็นกำไรให้ตัวเองในอนาคตแล้วกัน

จะทบต้นทบดอกเลยคอยดู ยัยตัวเล็ก

………………………………………....

"นี่อิง มันก็หลายอย่างแล้วนะ"

เธอขอถอนคำพูดทันมั้ยเนี่ย!!!

เซียนเอ่ยทักขึ้นมาอย่างหงุดหงิดเมื่อเธอรู้สึกว่าเดินวนไปมาในห้างเป็นชั่วโมงจนเมื่อยขาไปหมดแล้ว คนตัวเล็กมันก็ยังไม่หยุดช็อปเลย! แขนทั้งสองข้างเกี่ยวถุงเสื้อผ้ารองเท้าเยอะจนไม่รู้จะเยอะยังไงแล้วด้วย ปกติมันซื้อเยอะขนาดนี้ที่ไหนกัน

แล้วเธอก็จะไม่บ่นเลยนะ ถ้าไม่ใช่เพราะของที่เต็มสองแขนเธอตอนนี้มันมาจากบัตรเครดิตของเธอน่ะ!

แกล้งกันชัดๆ ที่บอกว่าจะช็อปให้หมดตัวสงสัยไม่ใช่เรื่องล้อเล่นแล้วมั้งเนี่ย

อิงหันมายิ้มเยาะใส่ "ก็ค่ารอยที่คอไงคะ"

"กี่หมื่นแล้วเนี่ย เดี๋ยวเตี่ยหาว่ากูเลี้ยงสาวที่ไหนอีกอะ"

เซียนมุ่ยหน้าเมื่อเถียงไม่ได้ ยิ่งเห็นอีกคนหัวเราะเสียงดังใส่เซียนก็ยิ่งหน้ายับไปหมด นี่มันยังจะมาทำเป็นขำใส่กันอีกนะ "มึงก็บอกเตี่ยไปดิว่าเลี้ยงสาวที่ชื่ออิงฟ้า เตี่ยอาจจะส่งบัตรมาให้กูเพิ่มก็ได้ป้ะ"

เซียนกลอกตามองบนเพราะหาคำแก้ตัวไม่ทัน …ก็เพราะมันแทบไม่ใช่เรื่องที่เกินความจริงอะไรเลยนี่สิ ลูกรักเตี่ยอย่างอิงฟ้ามันได้อะไร ๆ จากเตี่ยมากกว่าที่เธอเคยได้แล้วด้วยซ้ำแล้วมั้ง

สปอยล์อิงมันทั้งเซียนกับเตี่ยนั่นแหละ

"ไปซื้อของกินได้แล้ว เมื่อยแล้วนะ"

"ดูกระเป๋าแปบนึงดิ" พูดไปมันก็ไม่ได้ฟังหรอก นู่น เดินนำลิ่วเข้าช็อปแบรนด์ดังไปอีกแล้ว

เซียนถอนหายใจอย่างปลง ๆ แล้วจึงเดินตามต้อย ๆ เข้าไป คิดแล้วก็สงสัยว่าต้องมาเดินตามตูดมันขนาดนี้เลยเหรอ เมียก็ไม่ใช่เนี่ย เห็นแบบนั้นก็เริ่มหงุดหงิด ทั้งเหนื่อยทั้งหิวอิงฟ้าก็ยังไม่หยุดสักที

คราวนี้ไม่ซื้อให้แล้ว จะซื้อของให้เพื่อนครึ่งแสนก็ใช่เรื่องมั้ย

"เซียนนนนน"

เอาล่ะ เสียงอ้อน… เธอเหลือบมองคนตัวเล็กอย่างระแวง

"อะไร ไม่ซื้อแล้วนะ เดี๋ยวต้องไปซื้อของสดอีก" เซียนแสร้งทำเสียงดุ แอบเห็นอิงชักสีหน้าหงุดหงิดแว่บนึงแต่พอมองอีกทีกลายเป็นสายตาหวาน ๆ ซะแล้ว

ลูกไม้นี้อีกแล้ว เธอคิดว่าฉันจะยอมหรอยัยอิงฟ้า

"เซียนขา ซื้อให้หน่อยได้มั้ยคะ"

โอ๊ย จะเอาบ้านเอารถเอาไรก็เอาไปหมดเลยมั้ย!!!

เซียนที่ตีสีหน้าเรียบนิ่งก็เริ่มกลอกสายตาไปมาอย่างคนเลิกลัก ยิ่งคนตัวเล็กเลยเดินมากอดแขนออเซาะเธอเสียแน่นแบบนี้ก็เริ่มทำตัวไม่ถูกขึ้นมาอีกแล้ว นี่เธอยังเก๊กได้ไม่ถึงสองนาทีดีเลย!

“นะคะ นะค้าา” อิงฟ้าทำเสียงเล็กเสียงน้อยใส่อย่างออดอ้อน หวานระรื่นหูจนเธอเคลิ้ม ไหนจะดึงแขนเธอไปกอดให้มันฝังกลางหน้าอกนั่นอีก

ดูมัน เอาตัวเข้าแลกซะด้วย เธอมองตามตำแหน่งแขนตัวเองแล้วรีบเสสายตาหลบ

แต่ไม่ได้สิ กระเป๋าบ้านี่ไม่เคยต่ำกว่าแสนอยู่แล้ว ถ้าต้องซื้อขนาดนี้ต้องมาเป็นเมียเธอแล้วมั้ย

"อิงฟ้า"

"ไหนจะตามใจอิงไงคะ"

"เป็นเมียกูมั้ย อ้อนเย็ดขนาดนี้"

เพี้ยะ!

"เซียน!! ไอ้ควายพูดอะไรตรงนี้!!" เซียนขำสีหน้าเลิกลักของเพื่อนตัวเล็กที่ละล่ำละลักด่าเธอด้วยความตกใจ มองซ้ายมองขวาระแวงอย่างกับกลัวใครมาได้ยินความลับอย่างไรอย่างนั้น มันก็ต้องพูดแบบนี้แหละถึงจะหยุดอ้อนกัน กลัวตัวเองเผลอใจอ่อนยกบัตรเครดิตให้มันหมดกระเป๋าไปจริง ๆ น่ะสิ

ก็ได้ผลแหละ อิงฟ้าเงียบไปเลย คิ้วก็ขมวดด้วยความเสียดาย แถมสายตาก็ยังเอาแต่จ้องกระเป๋าใบนั้นไม่หยุดเลย อย่า อย่าทำสีหน้าละห้อยแบบนั้นได้มั้ย มันเหมือนลูกแมวหลงทางเลยอะ เซียนมองสีหน้าหงอยๆ แล้วเผลอทำคิ้วลู่ตาม

แล้วเธอก็แพ้แมวซะด้วยสิ

“แต่อิงอยากได้….” อิงฟ้าพูดพึมพำแผ่วเบากับตัวเอง เห็นอย่างนั้นก็ใจอ่อนอีกแล้ว

ก็ไหน ๆ วันนี้ได้จ่ายหนักไปแล้ว จะจ่ายอีกสักหน่อยจะเป็นอะไรไป ราคามันจะสักเท่าไหร่กันเชียว

เซียนถอนหายใจแล้วชะโงกหน้าไปดูป้ายราคา แต่พอเห็นเลขศูนย์ตามหลังเท่านั้นแหละ

ชิบหาย แสนห้า

สงสารตัวเองเหอะที่อยากตามใจเพื่อนตัวเล็กขนาดนี้!! เซียนถอนหายใจอย่างยอมแพ้กับความขี้ใจอ่อนของตัวเอง

"อยากได้มากเลยหรอ"

อิงฟ้าหันกลับมาพยักหน้าหงึกหงักให้อย่างน่ารัก ส่งสายตาเป็นประกายวิ้ง ๆ มาอีกแล้ว โอ้ย น่ารักอะ เซียนเม้มปากกลั้นใจเตรียมจะพูดออกไป

แต่ของอย่างนี้ก็ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนกันนิดนึงเนอะ เธอเองก็ไม่ใช่คนดีไม่หวังผลอะไรสักหน่อยนี่ พอคิดอะไรดี ๆ ออกเซียนก็แสยะยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา

"งั้นมาตกลงกัน ถ้าอิงตกลงเดี๋ยวเซียนซื้อให้เลย"

"ตกลงอะไรอะ ไม่ให้เย็ดนะ" เซียนหลุดทำหน้าเซ็ง ใจคอจะคิดว่าเธอหื่นกระหายคิดแต่เรื่องแบบนั้นตลอดเวลาเลยหรือไง

"ไม่ได้จะทำ!"

อิงฟ้าคลายคิ้วที่ขมวดลง รอยยิ้มก็เริ่มกลับเต็มใบหน้าอีกครั้งอย่างพึงพอใจ ก็ถ้าไม่ใช่เรื่องนั้นอิงฟ้าก็ทำได้หมดแหละ แล้วเซียนก็คงไม่คิดจะแกล้งให้ทำเธออะไรพิเรนทร์ ๆ หรอกมั้ง …เธอคิดว่านะ

"แล้วตกลงอะไรคะ"

"โรลเพลย์กับเซียน"

"ฮะ?!! "

คนฟังถึงกับตกใจอ้าปากค้างเมื่อนึกออกได้ทันทีว่าอีกฝ่ายหมายถึงอะไร แต่ก็กลั้นใจถามอีกทีเพื่อความมั่นใจ

"หมายถึงอะไร โรลเพลย์อะไรของมึง"

เซียนยิ้มขำกับใบหน้าระแวงนั้นแล้วเอ่ยยิ้ม ๆ "มาเล่นโรลเพลย์กันไง เซียนเป็นป่ะป๊า แล้วอิงก็เป็นหนูขาของเซียน"

"อีเซียน มึงจะหื่นเกินไปป้ะ" ได้ยินแบบนั้นคนตัวเล็กก็เกิดต่อต้านขึ้นมา จะมันบ้าหรือไง! จะให้เธอไปเป็นเด็กเสี่ยเนี่ยนะ?! ถึงเสี่ยที่ว่านั่นมันจะเป็นเซียนเองก็เถอะ แต่เธอไม่ได้อยากเป็นนี่!

“ก็แค่สวมบทบาทเอง เซียนไม่ได้ขอให้อิงมาเป็นเด็กของเซียนจริง ๆ มั้ยล่ะ” คนตัวสูงพยายามโน้มน้าวอย่างเจ้าเล่ห์

“อะไรอะไม่เข้าใจ ไม่ได้ให้ไปเป็นจริง ๆ แล้วจะมาขอให้เล่นด้วยทำไมอะ”

“ก็แค่… อยากมีฟีลเป็นป่ะป๊าสักครั้งอะ อยากมีเด็กมาอ้อนป๊าคะป๊าขานี่นา” อิงมองใบหน้าที่ยิ้มอย่างเพ้อฝันนั่นแล้วก็ขนลุกขึ้นมา คิดภาพตัวเองไปออดอ้อนมันว่าป่ะป๊าแล้วก็…

โอ๊ยยย! ไม่ได้ป้ะ!!!

อิงฟ้าคิดหนัก "มึงมันบ้า!!!"

"กระเป๋ามันตั้งแสนห้าเลยนะ ไม่สิ รวมของพวกนี้อีกก็สองแสนแล้วอิง" เซียนพูดแล้วยกถุงแบรนด์เนมที่เต็มสองแขนเธอขึ้นชูให้ดู ถอนหายใจแล้วเหลือบมองถุงเสื้อผ้านับสิบตาละห้อย

ความจริงแล้วที่เป็นอยู่ตอนนี้ก็ไม่ต่างกับเป็นหนูขาเธอจริง ๆ หรือเปล่าวะ… เมื่อกี้ก็พึ่งจะอ้อนให้เธอซื้อของให้อยู่เลย ทั้งทำตาอ้อน แล้วกอดแขนเธอเดินอีก แค่เรียกเธอว่าป่ะป๊าเพิ่มสักหน่อยมันก็ไม่น่ายากเท่าไหร่ไหมนะ

"ก็ไหนบอกว่าจะตามใจไง"

"ไม่เอาก็หยุดที่ห้าหมื่นแค่นั้นแหละ กระเป๋าก็ไม่ต้องเอา"

"แสนห้ากูซื้อเองก็ได้เหอะ"

"เหรอคะ งั้นก็ซื้อเองสิ” เซียนยิ้มกริ่มเพราะรู้ว่าถึงมันจะเป็นจำนวนเงินที่อิงฟ้าเองก็จ่ายได้ แต่การจะจ่ายเงินก้อนเป็นแสน ๆ นั้นโดยไม่เสียดายก็มีแค่เซียนที่เป็นลูกอีลีทระดับประเทศเท่านั้นแหละที่ทำได้

ก็รู้ว่าซื้อเองได้ แต่ให้เซียนซื้อให้มันก็ต้องดีกว่าอยู่แล้วสิ

“.....” อิงฟ้าได้แต่ขมวดคิ้วมุ่นอย่างคิดหนัก อีกฝ่ายได้ทีจึงรีบใช้โอกาสพูดแทรกต่อไม่ให้มันยื้อเวลาคิดนาน

“ให้ป่ะป๊าซื้อให้ไม่ดีกว่าเหรอคะ หนูจะได้เอาเงินไปทำหน้าทำเล็บไง” เซียนแกล้งซ้อมเรียกอย่างเย้าแหย่ อิงฟ้าที่ได้ยินอย่างนั้นก็หูแดงขึ้นมา

เอ๊ะ…. แต่มันก็ไม่ได้แย่เท่าไหร่นะ

อิงฟ้าเริ่มชั่งน้ำหนักกับข้อเสนอเมื่อกี้ขึ้นมาอย่างจริงจัง ก็แค่เรียกมันว่าป่ะป๊า ก็แค่แทนตัวเองว่าหนู (ข้อนี้แหละยากสุด) แต่เธอก็แกล้ง ๆ รับปากไปก่อนแล้วค่อยทำเป็นลืมก็ได้หนิ ถ้าซื้อกระเป๋ามาแล้ว เซียนมันจะทำอะไรเธอได้ คิดได้อย่างนั้นอิงก็เลยมีสีหน้าอ่อนลง

".. กี่วัน" คราวนี้เป็นเซียนที่ตาประกาย

"เดือนนึง"

"มากไป!" อิงฟ้าแหวเสียงดังจนเซียนสะดุ้ง แต่ก็ยังไม่ยอมแพ้

"นี่จ้างแพงนะ ตั้งสองแสนเลยนะ"

“ก็ทำรอยที่คอกูไปแล้วไง กูคิดเงินบ้างดีมั้ย” อิงฟ้าจิ๊ปากอย่างรำคาญใจคนช่างตื๊อ จนเซียนหลุดทำหน้าจ๋อยแล้วยอมอ้อมแอ้มต่อรองดู

“อิงจะเอากี่วันก็ตามใจอิงแล้วกัน”

อิงฟ้ายิ้มกริ่มในใจอย่างพึงพอใจในข้อเสนอ แค่วันเดียวก็เกินพอแล้วไอ้โรลเพลย์พิเรนท์บ้านี่ แทบจะไม่ต้องคิดต่อเลย อิงฟ้ารีบพยักหน้ารัว ๆ ตอบรับข้อตกลงทันที

….กลับกลายเป็นว่าคนที่ยิ้มมุมปากออกมาอย่างเจ้าเล่ห์คือคนตัวสูงซะอย่างนั้น เซียนตอบกลับไปอย่างรวดเร็ว "ดีลค่ะ"

"ดีล"

สองแสนแลกกับหนูขาก็คุ้มอยู่นะ