มันคือจระเข้ ที่มีขนาดใหญ่มาก มีความยาวลำตัวเกือบ 5 เมตรได้ แต่มันไม่ได้มาตัวเดียว มันมาพร้อมกับจระเข้น้อยใหญ่อีกนับ 20 กว่าตัวได้ คนที่เคราะห์ร้ายตกน้ำไป พากันจมหายไปกันทีละ 2-3คน สีของน้ำจากเดิมที่เป็นสีเขียวมรกต แต่ตอนนี้มันได้พลันเปลี่ยนเป็นสีแดงชาด จากเลือดของผู้เคราะห์ร้ายเหล่านั้น เอกที่เป็น1ในคนที่ตกลงไป เหมือนจะได้สติเร็วที่สุด เขารีบว่ายน้ำตามแพและขอนไม้อีก2ลำ ที่ขณะนี้กำลังเร่งฝีพายเต็มที่

          "รีบพายไปเต็มกำลังอย่าเพิ่งหยุด เร็วว!!" กรได้ตะโกนขึ้นมาด้วยความตระหนก

          พวกเขาทั้งหมดในแพและขอนไม้อีก 2 ลำ ได้รีบเร่งฝีพายด้วยความตระหนก ตอนนี้พวกเขามาได้ครึ่งทางของระยะทางทั้งหมดแล้ว เอกนั้นก็ยังไม่ละความพยายามในการว่ายน้ำมาเรื่อย ๆ ในตอนนี้เขาเป็นคนเดียวที่รอดมาได้

          ยามคับขันแบบนี้เขาว่ายน้ำได้รวดเร็วยิ่งกว่าจระเข้เหล่านั้นเสียอีก เอกว่ายน้ำมาจนถึงขอนไม้ของพวกภูแล้ว ภูที่เห็นดังนั้นจึงได้ยืนมือไปรับเอกที่กำลังเกาะขอนไม้อยู่ เอกดูเหมือนจะรอดแล้วเขากำลังปีนขอนไม้ขึ้นมา แต่ทันใดนั้นได้มีจระเข้ตัวนึงกัดขาของเอกไว้ แล้วกระชากเขากลับลงไปในน้ำ เอกส่งเสียงกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส ตอนนี้เหมือนกับว่ามันคือวาระสุดท้ายของเขาแล้ว ภูที่เห็นเพื่อนถูกดึงกลับไปต่อหน้าต่อตาก็ตกใจตาค้างทำอะไรไม่ถูก เขาค่อย ๆ มองดูอสูรกายเหล่านั้นรุมกัดกินเอกไปต่อหน้าต่อตา พวกมันกัดไปที่ลำตัวของเอกแล้วหมุนตัวอย่างรวดเร็ว ทำให้อวัยวะต่าง ๆ ของเอกไหลทะลักกระจายออกจากร่าง เสียงกรีดร้องของเอกค่อย ๆ เงียบเบา พร้อมกับโลหิตสีแดงสดค่อย ๆ ไหลรินออกจากร่างที่อวัยวะต่าง ๆ ที่กฉีกขาดของเขา ทะเลสาบตอนนี้จากสีเขียวมรกตได้เปลี่ยนเป็นสีแดงแทบทั้งผืนน้ำ

          ดูเหมือนว่าจระเข้น้อยใหญ่เหล่านั้นจะเลิกไล่ตามพวกเขามาแล้ว ภูอึ้งกับเหตุการณ์ตรงหน้าที่เขาได้เห็นนานจนใกล้ถึงฝั่ง เมื่อถึงฝังแล้วเขาคิดในใจเพียงว่าขอให้เรื่องร้าย ๆ จบลงเพียงแค่นี้ แต่แล้วในขณะที่พวกเขากำลังขึ้นฝั่งกันนั้น เฟิร์นที่อยู่บนแพเป็นคนสุดท้าย และกำลังจะขึ้นมาก็ได้ถูกจระเข้ยักษ์ตัวนั้นที่ยาวกว่า 5 เมตร ลากลงไปในน้ำ โดยที่เธอไม่มีแม้กระทั่งโอกาสเปล่งเสียงออกมา ร่างของเธอจมหายไปใต้น้ำเสียแล้ว ทำเอาทุกคนที่อยู่บนฝั่งถึงกับตกตะลึง

          กรที่มีความสัมพันธ์กับเฟิร์นมากที่สุดถึงกับทรุดลงไปแล้วหลั่งน้ำตาออกมายกใหญ่ เสียงกรีดร้องด้วยความเศร้าเสียใจของเขานั้นทำเอาทุกคนที่เหลือรอดที่ตอนนี้มีไม่ถึง 20 คน หดหู่ตามๆ กันไป ในขณะที่ทุกคนกำลังรู้สึกเศร้าจากการตายของเพื่อนกันอยู่นั้น กรก็พุ่งตัวขึ้นไปหาภูด้วยความโกรธ พร้อมปล่อยหมัดขวาเข้าเต็ม ๆ ใบหน้าของภู และตะโกนขึ้นเสียงดังด้วยความโกรธกริ้วถึงขีดสุดว่า

          "มึงทำให้เฟิร์นต้องตาย! ถ้าไม่ทำตามที่มึงบอกเราคงจะรอดกันหมดแล้ว!!"