​

​

3

ภารกิจพิเศษ

ผมโดนจัสตินดึงปลอกคอลากเข้าบ้าน

“บ็อก!” ผมพยายามดิ้นให้หลุด ไม่อยากอยู่ใกล้ฮีโร่อันดับ 1 แสนโรคจิตที่ปลดปล่อยเพราะโดนหมากัดจู๋ สะบัดหัวประหนึ่งจระเข้

“ลีโอ อย่าดิ้น”

“บ็อก!” (ปล่อยนะ ไอ้งั่ง!)

ผมอ้าปากกัดมือจัสติน แต่อีกฝ่ายกลับหัวเราะในลำคอ แล้วดันนิ้วชี้เขี่ยเพดานปากอย่างวาบหวาม ทำเอาผมเสียวสันหลังวาบ

“งื้ดดดดด” ผมคราง รีบคายมือจัสติน นิ้วเรียวไม่ยอมปล่อยผมเป็นอิสระ ล้วงเข้ามาจับลิ้นแล้วกำหลวมๆ ชักขึ้นชักลง

อะ ไอ้บ้า!

ผมดิ้นพล่าน ทุเรศที่สุด นี่ลิ้นหมานะ ไม่ใช่จู๋!

“หึหึ” จัสตินหัวเราะ ดึงลิ้นผมราวกับมันคือเชือกจูง ถ้าผมไม่อยากลิ้นขาดก็ต้องเดินตามอีกฝ่าย ผมยอมจำนนต่อฮีโร่อันดับ 1 กระโดดเกาะเอวหนาด้วยขาทั้ง 4 ข้าง ไม่ยอมลิ้นขาดด้วยน้ำมือคนโรคจิต

จะบ้าตาย ไอ้หมอนี่สมควรแล้วที่โดนแบนจากซ่องประเวณี

จัสตินฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี เดินผ่านห้องรับแขกขึ้นบันไดวนที่สร้างจากไม้สีดำหรูหรา ตรงไปยังห้องนอนใหญ่

ปกติเขาพาหมาลีโอเข้าห้องนอนด้วยเหรอ?

จากรายงานที่เซนมอบให้ผม จัสตินเป็นคนรักความสะอาด เขาไม่เคยพาสัตว์เลี้ยงเข้าบ้าน แต่จะออกไปเล่นกับมันเวลาว่าง

แปลกมาก เขาพาผมเข้าห้องนอนแบบไม่รังเกียจเลยสักนิด

“ลีโอ ลงมา”

จัสตินขยี้ลิ้นผม ผมจึงกระโดดลงจากเอวอีกฝ่าย

“อาบน้ำกันไหมลีโอ” จัสตินก้มหน้าลงมากระซิบข้างหูตั้งๆ ของสุนัขพันธุ์โดเบอร์แมน ผมตกใจอ้าปากกัดจมูกจัสติน

“แง่ง!” ผมเกลียดหน้าหล่อๆ เจ้าเล่ห์นั่นมาก ให้ตายเถอะ

“หึหึหึหึหึ” จัสตินหัวเราะโรคจิต ตบก้นผมเต็มแรง

ป้าบ!

“เอ๋ง!” ผมสะดุ้งโหยง ก่อนจะถูกจัสตินลากเข้าห้องน้ำ โดยไม่รู้ตัวก็โดนโยนเข้าอ่างขนาดใหญ่ น้ำอุ่นๆ ไหลออกมาจากก๊อกน้ำทองคำ

จัสตินถอดเสื้อตัวเองออกทั้งหมด เขาจ้องหน้าผมเขม็ง นิ้วมือเกี่ยวขอบชั้นในที่เลอะคราบน้ำขาวขุ่น ผมอ้าปากค้างเมื่อเขาค่อยๆ เลิกขอบชั้นในลง

“ใหญ่ไหมลีโอ”

ใหญ่...

เฮ้ย! จะมาแก้ผ้าโชว์หมาไม่ได้นะโว้ย!

ผมกระโดดออกจากอ่างน้ำ แต่ก็โดนดึงหางกลับมาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม เขาหัวเราะ จับปลอกคอผมด้วยมือข้างหนึ่ง ส่วนมืออีกข้างจับแก่นกายยักษ์ที่มีขนาดไม่ต่างจากไม้กระบองทุบตีสัตว์ประหลาด

ป๊อง

จัสตินใช้ไอ้นั่นเขกหัวผม

“แง่ง!” ผมโกรธ อ้าปากหมายจะกัดจู๋จัสติน แต่พอเห็นจู๋ที่ไร้ผ้าปิดบัง เห็นสีเนื้อเนียนสวยตัดกับจุดยอดสีแดงเข้ม ผมก็ลังเลว่าจะกัดดีไหม

ถะ ถ้ากัด ผมก็เหมือนว่าผมกำลังใช้ปากให้จัสตินใช่ไหม?

จัสตินหัวเราะลั่น

ป๊อง

เขาใช้จู๋เขกหัวผมอีกรอบ “ลีโอ กลับร่างเดิมสิ ฉันจะได้ยัดมันเข้าปากให้แบบเน้นๆ แบบจุกๆ อยากกัดไม่ใช่เหรอ จะให้กัดสมใจเลย”

ขณะที่ผมกำลังสับสนว่าจัสตินพูดอะไร จัสตินก็อุ้มผมเข้าอ่างอาบน้ำ มือร้อนลูบไปทั่วขนสีดำวาวของสุนัขพันธุ์โดเบอร์แมน

ผมรู้สึกผ่อนคลายเพราะโดนนวด แช่น้ำอุ่นพิงร่างกำยำของจัสติน เสียงหัวเราะไม่น่าไว้ใจดังข้างหู จัสตินเลื่อนมือมาหยิกจุกนมสุนัข

“บ็อก!” (ไอ้บ้า!)

“ลีโอ อย่าเห่าในห้องน้ำ”

“บ็อก บ็อก!” (ไอ้วิตถาร! นี่แกลวนลามหมาเหรอ!)

เหมือนจัสตินจะรู้ว่าผมหมายความว่าอะไร เขาแอ่นเอวขึ้นควงท่อนเอ็นฟาดปากหมาๆ ของผม เอ่อ...ก็ปากหมาจริงนั่นแหละ หน้าผมหันซ้ายที หันขวาที เพราะจัสตินหมุนเอวซ้ายขวา

“บ็อก!” (ทุเรศ! ผมอยู่ในร่างหมานะ!)

“ฉันไม่ใช่คนวิตถาร” จัสตินหย่อนเอวลงตามปกติ “คิดว่าฉันไม่รู้เหรอ ว่าจริงๆ แล้วแกไม่ใช่หมา หืม กลับร่างคนสิ แล้วมาปล้ำกันดีกว่า”

​

[จัสติน] ได้ส่งคำขอ [ลีโอ]

ให้มาร่วมเซ็กซ์

ตกลง / ปฏิเสธ

​

ผมตกใจ รีบตะกุยมือกดปุ่มปฏิเสธ ก่อนที่จัสตินจะเห็นชื่อผม

ยะ แย่แล้ว

ผมรู้ได้ในทันทีว่าจัสตินรับรู้ถึงพลังแปลงร่างของผม รีบกระโดดออกจากอ่างน้ำ แต่จัสตินก็ไวกว่า ดึงหางปลอมๆ ของผมกระชากกลับมา

“ลีโอ หึหึ” จัสตินลูบก้นผม “ชื่อเหมือนสัตว์เลี้ยงฉันเลย”

“บ็อก!” (ช่วยด้วยยยยยย)

“อย่าเห่าสิ แกเข้ามาในบ้านฉันเองนะ” จัสตินกัดหูผม หูแหลมๆ ของสุนัขพันธุ์โดเบอร์แมนแท้จริงแล้วก็คือหูของลีโอ ฮีโร่ปราบเมะคลั่ง

“งื้ดดดด” ผมสยิว พยายามหักคอหนี

“ฉันไม่อยากเลียหูหมา กลับร่างคนสิลีโอ”

“บ็อก!” (ไม่!)

ผมจะให้จัสตินเห็นร่างที่แท้จริงไม่ได้ ไม่อย่างนั้นแผนการปราบเมะคลั่งเป็นอันต้องล้มเหลวแน่

จัสตินหงุดหงิด “ลีโอ ฉันไม่มีอารมณ์กับหมานะ กลับร่างคนเดี๋ยวนี้”

“บ็อก!” (เอามือออกไป!)

ผมเข้าใจแล้วว่าทำไมจัสตินถึงได้กล้าดึงหางสุนัข ทั้งที่ในประวัติจากเซนระบุว่าจัสตินไม่เคยทำร้ายสัตว์เลี้ยง ไม่เคยดึงหาง

เขารู้ว่าผมคือมนุษย์! หางปลอมๆ ของผมต่อให้ดึงจนขาด ผมก็ไม่เจ็บ

“อันนี้ใช่จู๋แกไหม” จัสตินลูบจู๋หมา

“หงิง!” ผมตกใจกลัว

เคร้ง!

พลันก็เกิดม่านบาเรียขวางกั้นนิ้วของจัสตินที่พยายามจะจับจู๋ของหมาพันธุ์โดเบอร์แมน เหตุเพราะผมไม่ได้ยินยอมที่จะมีเซ็กซ์ด้วย ทำให้ระบบส่งพลังขวางการล่วงเกินของจัสติน

ใช่แล้วครับ จู๋หมาลีโอ = จู๋ลีโอเอง

ผมน้ำตาเล็ด กลัวฮีโร่อันดับ 1 สุดใจ

“ลีโอ กดปุ่มยินยอมสิ” จัสตินกระซิบข้างหูผม

“บ็อก” (ฝันไปเถอะ)

“กดเถอะนะ” จัสตินทำเสียงอ้อนวอน

“บ็อก” (ไม่)

“ลีโอ” จัสตินเสียงเหี้ยม “กด!”

​

[จัสติน] ได้ส่งคำขอ [ลีโอ]

ให้มาร่วมเซ็กซ์

ตกลง / ปฏิเสธ

​

ผมแลบลิ้นแตะปุ่มปฏิเสธ เหมือนกบส่งลิ้นจับแมลงวัน

จัสตินกัดฟันแน่น “อย่าเผลอกดตกลงนะ” เขาบีบปากผมอย่างหงุดหงิด “วันไหนแกกดปุ่มตกลง ฉันจะกระแทกให้ยับ!”

ภาพชายขายบริการคลานออกมาจากหอคอยแห่งรักฉายเข้าหัวผม ผมกลัวจนตัวสั่น ทำให้จัสตินยิ้มร้าย บีบสบู่เหลวจากขวดเหล็กหรู มาป้ายตามตัวแล้วถูไถกับตัวผม เหมือนผมคือใยขัดตัว

“บ็อก!” (หยุดนะ!)

“ไม่ให้ฉันปล้ำ ก็มาเป็นใยขัดตัวให้ฉัน” ฮีโร่สุดร้ายกาจจับหัวผมไถลตามแขนตามขา ฟองสบู่เกิดขึ้นทุกจุดที่หัวผมไถลผ่าน “บทเรียนของคนที่ลอบเข้าบ้านคนอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาต”

ฮืออออ โหดร้ายที่สุด

หลังจากปล่อยให้จัสตินไถลหัวหมาทุกซอกมุม กระทั่งซอกหว่างขาก็ไม่เว้น เขาก็ล้างสบู่ให้ตัวเองและผมจนสะอาดหมดจด อุ้มผมมานอนบนเตียงใหญ่

ตุบ

ผมโดนกอดติดเตียงไม่ให้หนีหาย จัสตินใช้เวลาอาบน้ำนานมาก นอกหน้าต่างเป็นภาพท้องฟ้ายามกลางคืน บ่งบอกว่าเขาจับหัวผมถูซอกตัวนานแค่ไหน โดยเฉพาะตรงหว่างขากับซอกก้น จัสตินเอาหัวผมไปถูนานเป็นพิเศษ

“บ็อก!” (ปล่อยนะ!)

ผมดิ้นเพราะอยากจะหนีออกไปจากบ้านหลังนี้

“นอนกันเถอะลีโอ”

ป้าบ!

จัสตินตบก้นผมแรงๆ หนึ่งทีอย่างมันเขี้ยว

ผมน้ำตาเล็ด แผนหมากัดจู๋หยุดยั้งจัสติน นอกจากจะไม่สร้างแผลให้จู๋ของฮีโร่อันดับ 1 แล้วนั้น ยังทำให้ผมต้องอยู่ในสภาพน่าเวทนาด้วย

ไหนๆ ก็หนีไม่ได้แล้ว ผมที่เหนื่อยจากการใช้พลังแปลงร่างพลันหลับใหลในเวลาไม่นาน ปล่อยให้จัสตินนอนกอดตลอดคืน

‘อ๊าาาาาา’

ผมฝันว่าตัวเองกำลังโดนใครบางคนปล้ำ

‘ลีโอ’

เสียงทุ้มเรียกชื่อผม ผมน้ำตาไหลพราก ความเสียวซ่านแล่นไปทั่วตัว เมื่อเงยหน้ามองร่างกายตัวเองก็เห็นแท่งขนาดมหึมาที่เสียบเข้าเสียบออกอย่างดุร้าย

‘อือออออออ’ ผมครางเสียงกระเส่า รู้สึกเหมือนสติกำลังจะดับวูบ

‘ลีโอ!’

ผมสะดุ้งเฮือก ตื่นขึ้นมาในเช้าวันใหม่

แสงอาทิตย์ส่องทะลุหน้าต่างห้องมาโดนร่างของผม ความอุ่นกระจายไปทั่วเรือนร่าง ผมขยับตัว ก่อนจะรู้สึกแน่นเพราะมีแขนใครบางคนรัดไม่ปล่อย

ผมหันมามองหน้าหล่อเหลาในระยะเผาขน

จัสตินนอนหลับสนิท ดวงตาสีน้ำเงินเข้มบัดนี้ปิดลงให้เห็นแพขนตายาว

ผมกลืนน้ำลาย เจอความหล่อเหลาระยะใกล้ ทำเอาหัวใจเต้นผิดจังหวะไปชั่วขณะ รีบท่องในใจว่าจะไม่นอกใจเอเวน ดาราสุดหล่อ เอเวน เอเวน เอเวน

เอเวน ทั้งหล่อ และไม่โรคจิตเหมือนจัสติน

เอเวนเท่านั้น!

“อืม...”

จัสตินขยับตัวเพราะผมขยับยุกยิก ผมพลันหน้าซีดเพราะเพิ่งรู้ตัวว่าร่างกลับคืนสู่สภาพ ‘ลีโอ’ SUPER X-RO แล้วเรียบร้อย

ผมไม่ได้อยู่ในร่างหมาลีโอ ถ้าจัสตินเห็นผมในร่างนี้ ผมต้องแย่แน่ๆ

คงเป็นเพราะพลังไม่อาจคงอยู่ได้นานข้ามคืน ผมจึงคืนกลับร่างเดิม ตัวผมเรืองแสงสว่างวาบในเวลาต่อมา กลายร่างเป็นผีเสื้อตัวเล็ก รีบบินออกจากแขนของจัสติน หนีไปจากบ้านคนโรคจิต

“ฮือๆๆๆๆ รอดแล้วๆๆๆๆ ”

ผมบ่นคนเดียว บินบนฟ้าสูง ก่อนจะก้มลงมองสนามหญ้าหน้าบ้านจัสติน

หมาลีโอถูกปลดปล่อยจากรั้วตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่ทราบ มันนอนหมอบหน้าบ้านสบายใจเฉิบ

โอเค ผมยอมรับความพ่ายแพ้

แผนการปราบจัสตินครั้งแรก ล้มเหลว

ผมเดินทางมาหาเซน รายงานความล้มเหลว

“ก็ไม่ล้มเหลวเสียทีเดียว อย่างน้อยเราก็ไม่เห็นรายงานว่าจัสตินออกไปหาเหยื่อมาเสพกามตอนกลางคืน” เซนตบไหล่ผม

“เขาน่ากลัวมาก สมควรแล้วที่โดนหอคอยแห่งรักไล่ตะเพิด” ผมตัวสั่นกลัว “ไม่แปลกใจเลยที่เขาจะทำคู่นอนเลือดตกยางออก!”

เซนยิ้มมุมปาก แอบถามผม “เห็นแล้วเหรอ? ใหญ่ไหม?”

ผมผงกหัว ก่อนจะขมวดคิ้ว “มีพลังพยากรณ์ ไม่ใช่ว่าเห็นแล้วเหรอครับ ว่าจัสตินใหญ่ขนาดไหน?”

เซนขำพรืด ตบไหล่ผมรัวๆ

“เราแค่หลอกถามน่ะ ว่าคุณเห็นของจัสตินแล้วหรือยัง” เซนเดินวนรอบตัวผม “เรามีพลังพยากรณ์ เราเห็นกระปู๋ทุกคนได้ด้วยพลังของเรา เราก็แค่ถามเพื่ออยากยืนยันอะไรบางอย่างน่ะ”

เซนไม่ได้พูดโกหก

พลังของเขามองเห็นกระปู๋ทุกคนจริงๆ

“อันนี้ขนาดของคุณลีโอใช่ไหม” เซนกางนิ้วโป้งกับนิ้วนางเป็นขนาดของแก่นกายผม ผมกระแอมไอแก้เขิน

“น่าจะมีหน่วยจับพวกฮีโร่สายพยากรณ์นะครับ แอบดูของลับคนอื่นมันเข้าข่ายล่วงละเมิดนะ”

“เราไม่ได้อยากจะเห็นหรอก ก็ภาพมันเข้ามาในหัวเองนี่นา” เซนเบะปาก

“ภาพอะไร?” ผมเลิกคิ้วถาม

เซนไม่ได้ตอบ แต่หันไปมองประตูห้องที่มีใครบางคนเดินเข้ามา

“สะ สวัสดีครับ”

ชายหนุ่มวัย 22 ปีหน้าตาหล่อเหลาอ่อนโยน ผมสีชมพู หางตาตกลง ร่างกำยำเต็มไปด้วยมัดกล้าม สูงกว่าผมและเซนหลายคืบ เดินเข้ามาอย่างประหม่า

เขาสูงพอๆ กับจัสติน

ผมหันไปหาเซนว่าชายคนนี้คือใคร

เซนยิ้ม แนะนำตัวให้ผมรู้จักกับอีกฝ่าย

“ลีโอ ชายคนนี้คือฮีโร่มือใหม่อันดับ 360 ที่จะร่วมเดินทางกับคุณไปปราบสัตว์ประหลาดที่ต่างจังหวัด ชื่อ ลูเซียน”

ผมมองชายผมสีชมพูสว่าง เขายิ้มหวานให้ผม

ช่างเป็นชายหนุ่มที่ดูใสซื่ออะไรแบบนี้

“ลูเซียน ชายคนนี้คือ ลีโอ SUPER X-RO ที่จะร่วมเดินทางไปปราบสัตว์ประหลาดด้วยกัน เป็นภารกิจพิเศษสำหรับฮีโร่มือใหม่”

“สวัสดีครับ ลีโอ” ลูเซียนเอื้อมมือมาทักทาย

ผมจับมือกับลูเซียน “ครับ ลูเซียน”

ลูเซียนเม้มปากเล็กน้อยที่จับมือผม เขาชักมือกลับอย่างเขินอาย

ผมหันไปหาเซน

“เดินทางไปปราบสัตว์ประหลาด?”

เขาไม่ได้บอกผมเรื่องนี้มาก่อน

เซนบีบแขนผมเบาๆ “เรายังไม่มีเวลาบอกคุณ ก็เลยจะถือโอกาสบอกในวันนี้เลย คุณจะต้องเดินทางไปปราบสัตว์ประหลาดที่ต่างจังหวัดกับลูเซียน”

“ทำไมผมต้องไปปราบสัตว์ประหลาด...” ผมเหงื่อตก

ผมไม่เคยสู้กับสัตว์ประหลาดแบบจริงๆ จังๆ มาก่อน

“ไม่ต้องห่วง ลูเซียนมีพรสวรรค์ เขาปกป้องคุณได้แน่”

ลูเซียนยิ้มกว้าง “ผมจะปกป้องพี่ให้ได้ครับ!”

เดี๋ยวสิ ประเด็นคือทำไมผมต้องไปปราบสัตว์ประหลาดต่างหาก

“ทำไม...” ผมไม่ทันจะถาม เซนก็ตอบ

“ลีโอ เราเห็นภาพว่าถ้าคุณปราบสัตว์ประหลาดตนนี้สำเร็จ จะได้รับพลังที่สำคัญในการเป็น SUPER X-RO” เซนพูดอย่างมั่นใจ

พลัง…

ผมอึ้งไปครู่หนึ่ง

เซนยื่นหน้ามากระซิบ

“อีกอย่าง ลูเซียนคือเมะคลั่งคนที่ 2 เราอยากให้คุณลีโอจับตาดูลูเซียนไว้ให้ดี ป้องกันไม่ให้เขาไปย่ำยีใครเหมือนจัสติน”

ผมอ้าปากกว้าง หันไปมองชายหัวชมพู

​

​

[ลูเซียน] Rank 360

พลังจุดระเบิด

​

ลูเซียนยิ้มไม่รู้เรื่อง ดวงตาที่หางตาตกดูอ่อนโยน ไม่เหมือนจัสตินที่ดุร้ายและหื่นกาม คนแบบนี้น่ะเหรอคือเมะคลั่ง?

พลังของลูเซียนคือการจุดระเบิด สร้างแรงระเบิดโจมตีศัตรู เป็นพลังสายจู่โจมต่างจากผม ไม่แปลกใจเลยที่เซนบอกว่าเขามีพรสวรรค์ด้านการต่อสู้

ลูเซียนกล้าๆ กลัวๆ กุมมือผม

เขาหน้าแดงแจ๋

“มะ มาพยายามไปพร้อมกันนะครับ!”

ผมเดินออกมาจากสำนักงานฮีโร่แห่งชาติ โดยลูเซียนเดินตามหลังต้อยๆ ไม่ห่าง ผมครุ่นคิดเกี่ยวกับหน้าที่ของ SUPER X-RO

ผมต้องปราบเมะคลั่ง...แบบจัสติน

นั่นมันฮีโร่อันดับ 1 เลยนะ

การปลอมตัวเป็นหมาลีโอทำให้ผมรู้ถึงความห่างชั้น ผมไม่สามารถสู้เขาที่เป็นฮีโร่อันดับ 1 ได้

ถ้าพลังที่ได้จากการปราบสัตว์ประหลาดสำคัญต่อภารกิจ หมายความว่าผมจะได้รับพลังที่ทำให้รับมือกับจัสติน ฮีโร่อันดับ1 ได้อย่างนั้นเหรอ?

แสดงว่าผมจะแข็งแกร่งขึ้นในฐานะฮีโร่!

ผมลูบมือตื่นเต้น หัวเราะในลำคอ ก่อนจะดูนาฬิกาข้อมือ

พลังงานชีวิต 12% โปรดมีเซ็กซ์เพื่อเติมเต็มพลังงานชีวิต

ก่อนเดินทางไปปราบสัตว์ประหลาด ผมจะต้องมีเซ็กซ์เพื่อเติมเต็มพลังชีวิต ผมหยุดเดิน ทำให้ลูเซียนหยุดตาม ผมหมุนตัวเดินไปอีกทาง

“พี่จะไปไหนเหรอครับ?” ลูเซียนตาแป๋ว

ผมโบกมือหย็อยๆ

“ไว้เจอกันพรุ่งนี้” พรุ่งนี้พวกเราต้องเดินทางไปต่างจังหวัดตามแผนการของเซน “ผมมีธุระต้องไปทำ”

หมับ

ลูเซียนจับแขนผมไม่ให้เดินไปไหน

“พี่จะไปไหนเหรอครับ?” ลูเซียนถามอย่างสงสัย ดวงตาใสซื่อเต็มไปด้วยคำถามมากมาย

ผมโชว์นาฬิกาข้อมือให้ลูเซียนเห็นตัวเลข 12% ของพลังงานชีวิต

“ผมจะไปใช้บริการหอคอยแห่งรัก”

ลูเซียนกลืนน้ำลาย จ้องผมไม่ละสายตา

“พี่...” เขาพูดอ้ำๆ อึ้งๆ

ผมสะบัดมือออก “ไว้เจอกันพรุ่งนี้”

ไม่ทันจะก้าวขาเดิน ลูเซียนก็ดึงแขนผมอีกครั้ง

“ทำกับผมก็ได้นะครับ”

ผมขมวดคิ้ว “ฮะ?”

“พี่...มีเซ็กซ์กับผมก็ได้นะครับ” ลูเซียนเกาท้ายทอย ก้มหัวงุดๆ

​

[ลูเซียน] ได้ส่งคำขอ [ลีโอ]

ให้มาร่วมเซ็กซ์

ตกลง / ปฏิเสธ

​

----------

#ปราบเมะคลั่ง

คำเตือน Reverse

​