1 ตอน The beginning of sh*t
โดย sunnie
ณ ผับหรูย่านใจกลางเมืองแห่งหนึ่ง
เวลา 23.41 น.
'รามสูร' มองเหล่าผีเสื้อราตรีที่กำลังแข่งกันวาดลวดลายอย่างไม่มีใครยอมใคร มือหนากระดกแก้วน้ำสีอำพันขึ้นดื่มรวดเดียวหมด
เขาไม่ได้ลงไปเต้นกับพวกนั้นหรอก มันน่าขยะแขยงจะตาย มีทั้งกลิ่นไม่พึงประสงค์และความสกปรกโสโครกเต็มไปหมด ไหนจะผู้หญิงพวกนั้นอีก...
...แค่นึกภาพตอนที่เขาถูกพวกเธอรุมขอเบอร์ หรือบางคนก็ขอแม้กระทั่งได้มีเซ็กส์กับเขาสักครั้ง ภาพพวกนั้นก็ทำให้เขาสะอิดสะเอียนแล้ว
ดังนั้นเขาจึงเลือกที่จะดื่มด่ำกับบรรยากาศที่ชั้น VIP ซึ่งมีผู้มีอิทธิพลเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่จะเข้ามาได้
"หึ"
ชายหนุ่มหัวเราะในลำคอเมื่อมองดูเหตุการณ์ข้างล่าง มีทั้งคนที่กำลังแลกลิ้นกัน คนที่กำลังชกต่อยกัน คนที่เต้นแบบลืมโลก และ...คนที่เมาจนหมดสภาพ
รามสูรชอบมองคนอย่างสุดท้ายที่สุด มันสนุกดีที่เห็นคนพวกนั้นหล่อสวยตอนเข้ามา แต่สภาพดูไม่ได้ตอนกลับไป คนพวกนั้นสร้างความบันเทิงให้เขาได้เป็นอย่างดี...
"คุณรามดูอะไรอยู่เหรอคะ?"
...และก็มีอีกสิ่งหนึ่งที่ทำให้ความรู้สึกดีของเขาสมบูรณ์ยิ่งขึ้น
รามสูรหันไปมองนางแบบสาวชื่อดังที่นั่งข้างๆเขา หน้าอกขนาดใหญ่เกินมาตรฐานดันแขนแกร่งอย่างเอาใจ บนตักของเขายังมีผู้หญิงอีกคนหนึ่งซึ่งหน้าตาสวยไม่แพ้กัน เธอคือดาราสาวที่โด่งดังอยู่ในตอนนี้
"เปล่าหรอก ฉันก็ดูไปเรื่อยนั่นแหละ" เขาเลิกสนใจพวกข้างล่างแล้วกลับมาเค้นคลึงอกอวบแทน อีกมือที่ว่างก็บีบขยำก้นกลมกลึงของดาราสาวไปด้วย
"อ๊ะ อ๊าาาา" เสียงครางของพวกเธอทำให้เขายิ้มอย่างพอใจ รามสูรประกบปากจูบคนข้างๆ ส่งลิ้นเข้าไปสำรวจโพรงปากหวานอย่างเร่าร้อน
ใช่แล้วล่ะ เขาจะสนใจพวกผู้หญิงข้างล่างไปทำไมในเมื่อเขาสามารถเลือกได้ว่าจะนอนกับใคร
"เธอจูบเก่งขึ้นนะ"
"ทำอย่างอื่นก็เก่งขึ้นด้วยนะคะ" ไม่พูดเปล่า มือเรียวสวยเลื่อนไปที่ต้นขาแกร่งก่อนจะบีบมันเบาๆ
"งั้นทำให้ดูหน่อย"
รามสูรแทบไม่ต้องจ่ายเงินให้กับคู่นอนคนไหน เพราะผู้หญิงทุกคนต่างอยากมีเซ็กส์กับเขาด้วยกันทั้งนั้น
ก็นะ ใครจะไม่อยากนอนกับผู้ชายที่เพียงพร้อมไปด้วยรูปร่าง หน้าตา ชาติตระกูลแบบเขากันล่ะ ถ้าไม่สนใจเขาก็โง่เต็มทีแล้ว...
"...."
รามสูรชะงักเมื่อเห็นแขก VIP คนใหม่เดินเข้ามา ดวงตาสีรัตติกาลเหลือบมองเรือนร่างผอมบางในชุดแซกสีดำเว้าหลังจนเกือบถึงสะโพก ริมฝีปากบางที่ถูกเคลือบด้วยลิปสติกสีแดงเลือดเข้ากับผิวขาวราวหิมะได้เป็นอย่างดี ความสวยของเธอเรียกสายตาของผู้ชายทุกคนให้หันไปมอง ไม่เว้นแม้แต่รามสูร
"...ยัยเด็กนั่น"
เขารู้จักเธอดี เธอเป็นรุ่นน้องที่มหาวิทยาลัยแถมยัง...เป็นน้องรหัสของเขาอีก
"คุณรามจะไปไหนคะ!?"
อะไรบางอย่างดลใจให้เขาเดินเข้าไปหาเธอ เขารู้สึกหงุดหงิดที่เธอแต่งตัวแบบนี้ แถมยังยอมให้ผู้ชายมองด้วยสายตาแทะโลมโดยไม่ทำอะไรอีก
หมับ
"คนโปรด"
"คะ" หญิงสาวหันไปสบตากับร่างสูง ริมฝีปากบางคลี่ยิ้มหวาน "เรียกฉันเหรอ?"
"มาทำอะไรที่นี่" เขาแปลกใจกับสรรพนามที่เธอใช้เรียกแทนตัวเอง แต่เพราะความหงุดหงิดทำให้เขาเลือกที่จะปล่อยมันไป
"ก็มาเที่ยวไงคะ" คนโปรดยกแก้วค็อกเทลขึ้นจิบ "ในสถานที่แบบนี้คุณคิดว่าฉันมานั่งสมาธิเหรอ?"
"ไม่ตลกนะ" รามสูรแย่งแก้วค็อกเทลจากมือเล็ก เขาจำได้ว่าเธอคออ่อน ตอนที่ไปรับน้อง ดื่มไปนิดเดียวยังเมาเป็นหมา แล้วทำไมตอนนี้ถึงดื่มค็อกเทลแรงๆ แบบนี้เหมือนดื่มน้ำเปล่าได้ล่ะ?
"เอาคืนมานะคะ"
"กลับบ้าน"
"ไม่กลับ คุณเป็นใครถึงมีสิทธิ์มาสั่งฉัน"
"ฉันก็เป็นพี่รหัสเธอไง" ท่าทางดื้อดึงของคนโปรดความหงุดหงิดของรามสูรเพิ่มขึ้นอีกเป็นเท่าตัว เขากระชากข้อมือเล็กให้ขยับเข้ามาใกล้ "กลับบ้าน"
"ไม่เอา~ ฉันอยากอยู่กับคุณนี่"
"...อะไรนะ?"
"ฉันอยากนอนกับคุณ"
"คนโปรด!" รามสูรตวาดเธอเสียงดังลั่น และนั่นทำให้พวกเขากลายเป็นจุดสนใจของทุกคนทันที
"อย่าล้อเล่นแบบนี้นะ" แต่เขาไม่สนใจแล้ว เด็กคนนี้มันต้องถูกสั่งสอนเสียบ้าง "เรื่องอื่นพี่ยังโอเค แต่เรื่องนี้..."
เสียงดุๆ นั่นถูกทำให้กลืนหายไปในลำคอด้วยริมฝีปากสีแดงสด รามสูรชะงักเมื่อลิ้นเล็กส่งเข้ามาเย้าแหย่ แต่เพียงชั่วครู่...เขาก็จูบตอบเธอกลับไปอย่างดูดดื่มยิ่งกว่า
"ฉันทำได้มากกว่าจูบอีกนะคะ" เธอมองเขาด้วยสายตาหวานเยิ้ม มือเรียวลูบแผงอกกว้างไปมา "แค่คุณบอกมา"
"...."
"อย่าปฏิเสธเลยค่ะ ฉันรู้..." คนโปรดเขย่งเท้าขึ้นเพื่อให้ใบหน้าของเธออยู่ในระดับเดียวกับใบหน้าหล่อ "...ว่าคุณเองก็ต้องการเหมือนกับฉัน"
"แน่ใจแล้วเหรอว่าจะทำแบบนี้"
"ถ้าไม่แน่ใจแล้วฉันจะจูบคุณเหรอ?"
"...." รามสูรมองใบหน้าหวานนิ่ง ดวงตาสีรัตติกาลเต็มไปด้วยความสับสน เขาอยากกระชากเธอมาตะโบมจูบใจจะขาด แต่ว่า...
...นี่มันคนโปรดนะ
และ 'คนโปรด' ไม่เหมือนผู้หญิงในลิสต์ของเขา
คนโปรดเป็นแค่ 'เด็ก' ผู้หญิง
"ลังเลอะไรอยู่คะ?" เธอสร้างความปั่นป่วนให้เขาไปอีก ริมฝีปากนุ่มคลอเคลียที่ต้นคอ ร่างเล็กเบียดเขาจนแทบจะหลอมเป็นคนเดียวกันอยู่แล้ว "ฉันอยากจะแย่แล้วนะ~"
"...."
"คุณรามสูร~"
"...."
"ฉันอยากนอนกับคุณ"
"...แค่ one night stand นะ" รามสูรก้มลงมองคนโปรด "จะไม่มีการติดต่อกันหลังจากจบคืนนี้"
"...."
"ถ้าเธอรับไม่ได้ก็กลับบ้านไปซะ"
"รับได้สิคะ"
"...."
"ฉันรับได้ทุกอย่าง ขอแค่ได้มีเซ็กส์กับคุณ" มือเรียวลูบแก้มของรามสูร ดวงตากลมโตที่มองเขาเต็มไปด้วยความต้องการ
"...ก็ได้" รามสูรพูดเสียงเบา แขนแกร่งโอบรัดเอวบาง "เธอขอเองนะ"
ในเมื่อคนโปรดต้องการ เขาก็พร้อมที่จะจัดให้ เขาเป็นคนเลือกคู่นอน และคืนนี้...
...คนโปรดคือผู้หญิงคนนั้น
.
.
.
เช้าต่อมา
7.30 น.
"อึก"
คนโปรดตื่นเพราะความเจ็บปวดที่ช่วงล่างลำตัว เธอลืมตาที่หนักอึ้งขึ้นมองเพดาน...
...ที่นี่ที่ไหน
เพดานห้องของเธอเป็นสีฟ้าไม่ใช่สีดำ เธอไม่มีตู้เสื้อผ้าบานเลื่อนแบบนี้ ไม่มีโซฟาสีดำแบบนี้ ไม่มีผ้าปูที่นอนสีกรมแบบนี้ ไม่มี...
...ผู้ชายนอนข้างๆแบบนี้
ตึกตัก ตึกตัก
หัวใจดวงน้อยเต้นระรัวเมื่อเห็นรอยเลือดบนผ้าปูที่นอน เธอพอจะปะติดปะต่อเรื่องได้แล้ว แต่อาจจะไม่ชัดเจนนัก
หัวของเธอปวดตุบราวกับกำลังจะระเบิด กลิ่นแอลกอฮอล์ที่คละคลุ้งรอบห้องทำให้เธออยากอาเจียน อย่าบอกนะว่าเธอดื่มไปด้วย?
"...."
ดวงตาสีเปลือกไม้มองผู้ชายข้างๆ อย่างละเอียดอีกครั้ง เธอค่อยๆ หยิบผ้าห่มออกจากหน้าของอีกฝ่ายและพบว่า...
...เขาคือ 'รามสูร'
“...ฉิบหาย”