ณ ผับหรูย่านใจกลางเมืองแห่งหนึ่ง

เวลา 23.41 น.

'รามสูร' มองเหล่าผีเสื้อราตรีที่กำลังแข่งกันวาดลวดลายอย่างไม่มีใครยอมใคร มือหนากระดกแก้วน้ำสีอำพันขึ้นดื่มรวดเดียวหมด

เขาไม่ได้ลงไปเต้นกับพวกนั้นหรอก มันน่าขยะแขยงจะตาย มีทั้งกลิ่นไม่พึงประสงค์และความสกปรกโสโครกเต็มไปหมด ไหนจะผู้หญิงพวกนั้นอีก...

...แค่นึกภาพตอนที่เขาถูกพวกเธอรุมขอเบอร์ หรือบางคนก็ขอแม้กระทั่งได้มีเซ็กส์กับเขาสักครั้ง ภาพพวกนั้นก็ทำให้เขาสะอิดสะเอียนแล้ว

ดังนั้นเขาจึงเลือกที่จะดื่มด่ำกับบรรยากาศที่ชั้น VIP ซึ่งมีผู้มีอิทธิพลเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่จะเข้ามาได้

"หึ"

ชายหนุ่มหัวเราะในลำคอเมื่อมองดูเหตุการณ์ข้างล่าง มีทั้งคนที่กำลังแลกลิ้นกัน คนที่กำลังชกต่อยกัน คนที่เต้นแบบลืมโลก และ...คนที่เมาจนหมดสภาพ

รามสูรชอบมองคนอย่างสุดท้ายที่สุด มันสนุกดีที่เห็นคนพวกนั้นหล่อสวยตอนเข้ามา แต่สภาพดูไม่ได้ตอนกลับไป คนพวกนั้นสร้างความบันเทิงให้เขาได้เป็นอย่างดี...

"คุณรามดูอะไรอยู่เหรอคะ?"

...และก็มีอีกสิ่งหนึ่งที่ทำให้ความรู้สึกดีของเขาสมบูรณ์ยิ่งขึ้น

รามสูรหันไปมองนางแบบสาวชื่อดังที่นั่งข้างๆเขา หน้าอกขนาดใหญ่เกินมาตรฐานดันแขนแกร่งอย่างเอาใจ บนตักของเขายังมีผู้หญิงอีกคนหนึ่งซึ่งหน้าตาสวยไม่แพ้กัน เธอคือดาราสาวที่โด่งดังอยู่ในตอนนี้

"เปล่าหรอก ฉันก็ดูไปเรื่อยนั่นแหละ" เขาเลิกสนใจพวกข้างล่างแล้วกลับมาเค้นคลึงอกอวบแทน อีกมือที่ว่างก็บีบขยำก้นกลมกลึงของดาราสาวไปด้วย

"อ๊ะ อ๊าาาา" เสียงครางของพวกเธอทำให้เขายิ้มอย่างพอใจ รามสูรประกบปากจูบคนข้างๆ ส่งลิ้นเข้าไปสำรวจโพรงปากหวานอย่างเร่าร้อน

ใช่แล้วล่ะ เขาจะสนใจพวกผู้หญิงข้างล่างไปทำไมในเมื่อเขาสามารถเลือกได้ว่าจะนอนกับใคร

"เธอจูบเก่งขึ้นนะ"

"ทำอย่างอื่นก็เก่งขึ้นด้วยนะคะ" ไม่พูดเปล่า มือเรียวสวยเลื่อนไปที่ต้นขาแกร่งก่อนจะบีบมันเบาๆ

"งั้นทำให้ดูหน่อย"

รามสูรแทบไม่ต้องจ่ายเงินให้กับคู่นอนคนไหน เพราะผู้หญิงทุกคนต่างอยากมีเซ็กส์กับเขาด้วยกันทั้งนั้น

ก็นะ ใครจะไม่อยากนอนกับผู้ชายที่เพียงพร้อมไปด้วยรูปร่าง หน้าตา ชาติตระกูลแบบเขากันล่ะ ถ้าไม่สนใจเขาก็โง่เต็มทีแล้ว...

"...."

รามสูรชะงักเมื่อเห็นแขก VIP คนใหม่เดินเข้ามา ดวงตาสีรัตติกาลเหลือบมองเรือนร่างผอมบางในชุดแซกสีดำเว้าหลังจนเกือบถึงสะโพก ริมฝีปากบางที่ถูกเคลือบด้วยลิปสติกสีแดงเลือดเข้ากับผิวขาวราวหิมะได้เป็นอย่างดี ความสวยของเธอเรียกสายตาของผู้ชายทุกคนให้หันไปมอง ไม่เว้นแม้แต่รามสูร

"...ยัยเด็กนั่น"

เขารู้จักเธอดี เธอเป็นรุ่นน้องที่มหาวิทยาลัยแถมยัง...เป็นน้องรหัสของเขาอีก

"คุณรามจะไปไหนคะ!?"

อะไรบางอย่างดลใจให้เขาเดินเข้าไปหาเธอ เขารู้สึกหงุดหงิดที่เธอแต่งตัวแบบนี้ แถมยังยอมให้ผู้ชายมองด้วยสายตาแทะโลมโดยไม่ทำอะไรอีก

หมับ

"คนโปรด"

"คะ" หญิงสาวหันไปสบตากับร่างสูง ริมฝีปากบางคลี่ยิ้มหวาน "เรียกฉันเหรอ?"

"มาทำอะไรที่นี่" เขาแปลกใจกับสรรพนามที่เธอใช้เรียกแทนตัวเอง แต่เพราะความหงุดหงิดทำให้เขาเลือกที่จะปล่อยมันไป

"ก็มาเที่ยวไงคะ" คนโปรดยกแก้วค็อกเทลขึ้นจิบ "ในสถานที่แบบนี้คุณคิดว่าฉันมานั่งสมาธิเหรอ?"

"ไม่ตลกนะ" รามสูรแย่งแก้วค็อกเทลจากมือเล็ก เขาจำได้ว่าเธอคออ่อน ตอนที่ไปรับน้อง ดื่มไปนิดเดียวยังเมาเป็นหมา แล้วทำไมตอนนี้ถึงดื่มค็อกเทลแรงๆ แบบนี้เหมือนดื่มน้ำเปล่าได้ล่ะ?

"เอาคืนมานะคะ"

"กลับบ้าน"

"ไม่กลับ คุณเป็นใครถึงมีสิทธิ์มาสั่งฉัน"

"ฉันก็เป็นพี่รหัสเธอไง" ท่าทางดื้อดึงของคนโปรดความหงุดหงิดของรามสูรเพิ่มขึ้นอีกเป็นเท่าตัว เขากระชากข้อมือเล็กให้ขยับเข้ามาใกล้ "กลับบ้าน"

"ไม่เอา~ ฉันอยากอยู่กับคุณนี่"

"...อะไรนะ?"

"ฉันอยากนอนกับคุณ"

"คนโปรด!" รามสูรตวาดเธอเสียงดังลั่น และนั่นทำให้พวกเขากลายเป็นจุดสนใจของทุกคนทันที

"อย่าล้อเล่นแบบนี้นะ" แต่เขาไม่สนใจแล้ว เด็กคนนี้มันต้องถูกสั่งสอนเสียบ้าง "เรื่องอื่นพี่ยังโอเค แต่เรื่องนี้..."

เสียงดุๆ นั่นถูกทำให้กลืนหายไปในลำคอด้วยริมฝีปากสีแดงสด รามสูรชะงักเมื่อลิ้นเล็กส่งเข้ามาเย้าแหย่ แต่เพียงชั่วครู่...เขาก็จูบตอบเธอกลับไปอย่างดูดดื่มยิ่งกว่า

"ฉันทำได้มากกว่าจูบอีกนะคะ" เธอมองเขาด้วยสายตาหวานเยิ้ม มือเรียวลูบแผงอกกว้างไปมา "แค่คุณบอกมา"

"...."

"อย่าปฏิเสธเลยค่ะ ฉันรู้..." คนโปรดเขย่งเท้าขึ้นเพื่อให้ใบหน้าของเธออยู่ในระดับเดียวกับใบหน้าหล่อ "...ว่าคุณเองก็ต้องการเหมือนกับฉัน"

"แน่ใจแล้วเหรอว่าจะทำแบบนี้"

"ถ้าไม่แน่ใจแล้วฉันจะจูบคุณเหรอ?"

"...." รามสูรมองใบหน้าหวานนิ่ง ดวงตาสีรัตติกาลเต็มไปด้วยความสับสน เขาอยากกระชากเธอมาตะโบมจูบใจจะขาด แต่ว่า...

...นี่มันคนโปรดนะ

และ 'คนโปรด' ไม่เหมือนผู้หญิงในลิสต์ของเขา

คนโปรดเป็นแค่ 'เด็ก' ผู้หญิง

"ลังเลอะไรอยู่คะ?" เธอสร้างความปั่นป่วนให้เขาไปอีก ริมฝีปากนุ่มคลอเคลียที่ต้นคอ ร่างเล็กเบียดเขาจนแทบจะหลอมเป็นคนเดียวกันอยู่แล้ว "ฉันอยากจะแย่แล้วนะ~"

"...."

"คุณรามสูร~"

"...."

"ฉันอยากนอนกับคุณ"

"...แค่ one night stand นะ" รามสูรก้มลงมองคนโปรด "จะไม่มีการติดต่อกันหลังจากจบคืนนี้"

"...."

"ถ้าเธอรับไม่ได้ก็กลับบ้านไปซะ"

"รับได้สิคะ"

"...."

"ฉันรับได้ทุกอย่าง ขอแค่ได้มีเซ็กส์กับคุณ" มือเรียวลูบแก้มของรามสูร ดวงตากลมโตที่มองเขาเต็มไปด้วยความต้องการ

"...ก็ได้" รามสูรพูดเสียงเบา แขนแกร่งโอบรัดเอวบาง "เธอขอเองนะ"

ในเมื่อคนโปรดต้องการ เขาก็พร้อมที่จะจัดให้ เขาเป็นคนเลือกคู่นอน และคืนนี้...

...คนโปรดคือผู้หญิงคนนั้น

.

.

.

เช้าต่อมา

7.30 น.

"อึก"

คนโปรดตื่นเพราะความเจ็บปวดที่ช่วงล่างลำตัว เธอลืมตาที่หนักอึ้งขึ้นมองเพดาน...

...ที่นี่ที่ไหน

เพดานห้องของเธอเป็นสีฟ้าไม่ใช่สีดำ เธอไม่มีตู้เสื้อผ้าบานเลื่อนแบบนี้ ไม่มีโซฟาสีดำแบบนี้ ไม่มีผ้าปูที่นอนสีกรมแบบนี้ ไม่มี...

...ผู้ชายนอนข้างๆแบบนี้

ตึกตัก ตึกตัก

หัวใจดวงน้อยเต้นระรัวเมื่อเห็นรอยเลือดบนผ้าปูที่นอน เธอพอจะปะติดปะต่อเรื่องได้แล้ว แต่อาจจะไม่ชัดเจนนัก

หัวของเธอปวดตุบราวกับกำลังจะระเบิด กลิ่นแอลกอฮอล์ที่คละคลุ้งรอบห้องทำให้เธออยากอาเจียน อย่าบอกนะว่าเธอดื่มไปด้วย?

"...."

ดวงตาสีเปลือกไม้มองผู้ชายข้างๆ อย่างละเอียดอีกครั้ง เธอค่อยๆ หยิบผ้าห่มออกจากหน้าของอีกฝ่ายและพบว่า...

...เขาคือ 'รามสูร'

“...ฉิบหาย”