V

“คุณมาทำอะไรสวนหลังร้านคนเดียว”

หลังจากที่ปิดร้านแล้ว เซี่ยนปิ่นพบว่าที่ประจำของ
ฮาเดสไม่มีเงาของคนนั่งอยู่ พอจัดการเก็บร้าน ก็เหลือบไปเห็นเงาดำตะคุ่มอยู่ที่สวนหลังร้าน เขาจึงออกมาตามแขกที่กลายเป็นเพื่อนไปแล้วให้กลับเข้าร้าน

“อยู่ตรงนี้แล้วใจสงบ”

ฮาเดสตอบกลับ ยังคงนั่งมองผืนดิน

“พ่อบ้านคุณกลับไปแล้วหรือ”

“ธานาทอสน่ะหรือ กลับไปแล้ว เขามีหน้าที่ที่ต้องทำ”

“แล้วคุณไม่กลับไปกับเขาล่ะ”

“ไม่ไป ที่นั่นไม่มีเมลอนบัน”

“ผมทำไปส่งให้ได้นะ”

เซี่ยนปิ่นยื่นข้อเสนอ ดูแล้วฮาเดสน่าจะเป็นลูกคนรวยจริงๆ ใช้ทองแทนเงิน มีพ่อบ้านสวมสูทมาตามถึงที่ ชายหนุ่มชาวไต้หวันคิดว่าเขาน่าจะช่วยให้คนนี้ยอมกลับบ้านอาจจะเป็นการดีกว่า อย่างไรก็คงไม่สามารถอยู่ด้วยกันได้ตลอดอยู่แล้ว แถมที่บ้านจะได้ไม่เป็นห่วงด้วย ก็ฮาเดสเล่นเป็นคนแปลกๆ อย่างที่พ่อบ้านคนนั้นพูดจริงๆ

“ไม่ได้หรอก ข้ากินตอนมันอุ่นๆ อร่อยกว่า” ฮาเดส
ปัดตกข้อเสนอ

“ผมรู้สึกเหมือนกำลังช่วยเด็กหนีออกจากบ้าน”

ส่วนเซี่ยนปิ่นก็ถอนหายใจ พูดออกมาตามที่คิด

ทว่าไม่มีเสียงใดตอบกลับ หลังร้านเงียบเหงาและวังเวง เจ้าของร้านไม่อยากให้บรรยากาศเงียบเกินไป จึงสานบทสนทนาต่อ

“สวนหลังร้านผมมีอะไรน่าสนใจงั้นหรือ”

“สวนเจ้าเคยเป็นที่ฝังคนตาย”

“หา”

“สุสานเก่านั่นแหละ”

“ล้อเล่นกันรึเปล่า”

“อยากให้ข้าลองเรียกคนในหลุมขึ้นมาให้ดูรึเปล่าล่ะ” อีกอย่างที่ติดอยู่ในใจจ้าวนรกคือการที่ธานาทอสโกหกเซี่ยนปิ่น เขาขึ้นชื่อว่าเป็นเทพเจ้าแห่งความเที่ยงธรรม ดังนั้นเขาจึงไม่ชอบการโกหก และไม่อยากปิดบังความจริงถึงแม้ว่ามันอาจจะเป็นสิ่งที่ดีกว่าก็ตาม

ฮาเดสพิพากษาว่าเซี่ยนปิ่นไม่ควรถูกโกหก

เขาอยากให้อีกฝ่ายรู้จริงๆ ว่าเขาเป็นใคร

“เลิกเล่นเถอะคุณ”

เซี่ยนปิ่นเริ่มใจเสียจริงๆ แล้ว บรรยากาศน่าขนลุกแบบนี้ เขาเพิ่งเคยเจอเป็นครั้งแรก

“ไปเอานมคาราเมลมา”

เจ้าของร้านขนมลอบอมยิ้ม ถอนหายใจ บรรยากาศมืดครึ้มเมื่อครู่เหมือนจะหายใจสะดวกมากกว่าเดิมนิดหน่อย

“ที่แท้ก็อยากกินสินะ”

“เอามาเรียกคนตายต่างหากเล่า!”

“อยากกินก็บอกเถอะ เดี๋ยวผมไปชงให้”

ว่าเช่นนั้นก่อนหมุนตัวจากมาจากสวนหลังบ้าน เซี่ยนปิ่น
ล้างอุปกรณ์ทำอาหารไปแล้วก็จริง แต่ก็ไม่ใช่เรื่องลำบากอะไรในการชงนมคาราเมลให้จ้าวแห่งพิภพที่กำลังดื้อรั้น

ครั้นพอนมคาราเมลอุ่นๆ มาเสิร์ฟถึงที่ จ้าวนรกกลับไม่พอใจ

“ไปเอาโค้กมา”

“ไม่ใช้นมคาราเมลเรียกคนตายแล้วหรือไง”

“ก็เจ้าเล่นทำมาหอมขนาดนั้น จะให้ข้ากล้าเทลงพื้นได้อย่างไร”

คนทำขนมอมยิ้ม

“ผมมีคันนอนชินิด้วยนะ เพิ่งได้สูตรมาเลยลองทำเมื่อเย็น ตอนนี้มีอยู่ในตู้สองสามชิ้น”

แถมยังพูดถึงขนมอบจากอิตาลี เขามักจะสรรหาสูตรขนมจากที่ต่างๆ มาลองทำเองบ่อยครั้งในยามว่างหรือเลิกงาน และเจ้าสิ่งนี้ก็ดูไม่ได้ยากเกินกว่าฝีมือเขา แถมวัสดุก็ไม่ได้หายาก เขาใช้วัตถุดิบที่มีอยู่แล้วในการทดลองทำขนมชิ้นนี้

เสียแต่ยังไม่กล้าเอาวางขาย

“เอามา”

“ให้คนตายหรือ”

เชฟเอ่ยล้อเลียน

“ไม่ ข้าจะกินเอง คนตายกินแค่โค้กก็พอแล้ว!”

“เด็กจริงๆ”

“ไปเอาโค้กมา ข้าจะทำให้ดู”

พอเห็นฮาเดสดึงดันเช่นนั้น เขาก็กลับเข้าร้านอีกครั้ง ยังพอมีน้ำอัดลมอยู่บ้างทำให้ไม่ต้องออกไปซื้อที่ร้านสะดวกซื้อ เซี่ยนปิ่นหยิบโค้กในตู้เย็นออกมาหนึ่งขวด พร้อมกับขนมอบเชื้อสายอิตาลี ตามบัญชาของสหายแปลกหน้า

ฮาเดสยกยิ้มพอใจ เก็บขนมกับนมไว้แนบอก ก่อนเปิดฝาขวดน้ำอัดลม เทราดมันลงไปรดบนดิน เอ่ยพึมพำเป็นภาษากรีกโบราณที่เซี่ยนปิ่นไม่เข้าใจ

พื้นดินดูดซับน้ำโค้กไปจนหมด ไม่เหลือความชื้นที่เพิ่งเกิดขึ้น

ทันใดนั้น แผ่นดินสั่นสะเทือนเพียงวูบเดียว เงาดำตะคุ่มค่อยๆ ปรากฏตัวตรงหน้าฮาเดส ไม่ช้า เงาดำที่ไร้รูปร่างก็เริ่มก่อตัวเป็นรูปเป็นร่างชัดเจน

มันเป็นวิญญาณที่หลับอย่างสงบอยู่ใต้ผืนดินนี้ บัดนี้มันถูกจ้าวนรกเรียกใช้ ตอบแทนน้ำโค้กที่เรียกมันมา มันปรากฏกายในท่าคุกเข่า สภาพร่างกายผุพังตามกาลเวลาจนเหลือเพียงโครงกระดูก และเสื้อผ้าแหว่งวิ่นไม่เหลือสภาพดี

“เหวอ! นี่มันซอมบี้เหรอ”

เซี่ยนปิ่นตกใจกับภาพที่เห็น เขาผงะ ถอยหลังไปสามก้าวเมื่อเจอเหตุการณ์ประหลาด และไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองว่าจะเห็นโครงกระดูกมีชีวิตต่อหน้า

“เป็นไงล่ะ พลังแห่งจ้าวนรก”

ฮาเดสหันมายิ้มเยาะ พ่นลมหายใจอย่างพึงพอใจที่
ทำให้อีกฝ่ายหวาดกลัวและรู้ความจริงของตนได้ เขาไม่ใช่เด็กน้อยที่คิดว่าตัวเองเล่นบทบาทฮาเดสเสียหน่อย เขาคือ
ฮาเดสอย่างแท้จริงต่างหาก

เซี่ยนปิ่นตกใจจนพูดไม่ออกไปชั่วขณะ แต่พอเห็นผีในสวนหลังร้านตัวเองไม่ได้เข้ามาทำร้าย มันแค่อยู่ในท่าคุกเข่าพร้อมรับใช้ฮาเดสเฉยๆ และพอฮาเดสบอกให้เลิกคุกเข่า มันก็ยืนตัวตรง โคลงเคลงไปมาอย่างไร้พิษภัย

“...ถ้าเป็นถึงจ้าวนรก ทำไมต้องใช้ของเรียกคนตายด้วยล่ะ แค่ใช้พลังเรียกเฉยๆไม่ได้หรือไง”

เชฟขนมถามอย่างข้องใจ เขาไม่อาจปักใจเชื่อได้เต็มร้อย เรื่องแบบนี้เหนือความคาดหมายของเขาเกินไปมาก เขาตั้งคำถามพร้อมกับเดินถอยหลังด้วยความหวาดหวั่นไปหนึ่งก้าว

“พลังข้าจะเสื่อมลง ถ้าอยู่ที่โลกมนุษย์นานๆ”

“งั้นหรือ...ผมว่าคุณเหมือนหมอผีมากกว่านะ”

“ระวังคำพูดด้วย! ข้าเป็นจ้าวนรกนะ!”

“อืม เอาเค้กทีรามิสุมั้ย”

“เอา!”

ถึงอย่างนั้น เซี่ยนปิ่นก็ไม่มีความคิดที่จะไล่จ้าวนรกให้ออกไปพ้นบ้านเลยสักนิด

หนำซ้ำยังปล่อยให้ฮาเดสพักอาศัยที่ร้านของตนอย่างไม่มีกำหนดวันไล่ ปล่อยให้อีกฝ่ายกินขนมที่เขาทำ และลอบมองรอยยิ้มเปี่ยมสุขยามฮาเดสได้ลิ้มรสชาติขนมจากฝีมือเขา

รายงานถึงซุส: พบฮาเดสอยู่กับมนุษย์เพศชายที่ร้านขายขนมหวาน พบเหตุการณ์ผิดปกติ คาดว่ามีการเรียกคนตายขึ้นมา แต่ไม่มีผลกระทบใดๆ เกิดขึ้น ขณะนี้คาดการณ์ว่าฮาเดสอาจจะถูกมนุษย์เพศชายหลอกล่อให้อยู่ในร้านขนมอย่างไม่มีกำหนดกลับนรก จบการรายงาน.

เสียงฟ้าร้องดังกระหน่ำไปทั่วเขาโอลิมปัส ซุสกรีดร้องทันทีที่อ่านรายงานจบ

“น้องข้าถูกหลอก!!”

#หมายจับฮาเดส