CW : canon compliant,ตัวละครทั้งสองตัวเป็นคู่รักกัน,อาจจะหลุดคาร์แรกเตอร์,ตัวละครแสดงพฤติกรรมอยากครอบครองอีกฝ่าย

✿✿✿✿✿✿

ชายหนุ่มหลับตาพริ้ม จรดริมฝีปากลงบนเรือนผมสีบลอนด์สลวยอย่างทะนุถนอม บนใบหน้าเปี่ยมไปด้วยความอ่อนโยน กลิ่นหอมจาง ๆ จากหญิงสาวทำให้เขาอ้อยอิ่งอยู่เนิ่นนาน แพขนตางอนงามไหว

เขาค่อย ๆ เปิดเปลือกตา มือข้างหนึ่งโอบศีรษะนักเดินทางสาวให้เข้ามาซบอยู่บนอกตน ริมฝีปากหยักรอยยิ้มบาง

ดวงตาสีอเมทิสต์ตวัดมองคนที่กล้าส่งเสียงหยอกแซวคนของเขาทั้งที่เขายังนั่งอยู่ตรงนี้ 

อายาโตะนึกทั้งขันทั้งฉุน ภาพที่ปรากฏต่อสายตาเขาเมื่อครู่ ดูเป็นการทักทายธรรมดาทั่วไป

ซึ่งเขาควรจะเข้าใจ เพราะนักเดินทางต่างถิ่นผู้นี้มีชื่อเสียงเลื่องลือ เป็นที่รักของชาวเมือง การออกมาเดินแล้วมีผู้คนทักทาย จำเธอได้มันผิดตรงไหนกัน

หากแต่ว่า...เขาไม่ชอบ ทั้งหงุดหงิดปานกลืนกินของที่มีรสชาติขมปร่า

คนผู้นั้นเหตุใดถึงอาจหาญเอ่ยปากชมเธอ รู้จักกับเธอหรือ? แล้วสนิทกันมากเท่าใด?

นัยน์ตาสีม่วงอ่อนขรึมลง สายตาที่เขาจ้องตอบกลับคนผู้นั้นทำให้อีกฝ่ายใจเริ่มหดเกร็ง

มิหนำซ้ำยังได้รอยยิ้มหวานตอบกลับจากเธออีก ไม่เห็นหรือว่านักเดินทางสาวคนนี้มากับใคร?

คำถามมากมายผุดเข้ามาในหัวของอายาโตะ

พลันสีหน้า แววตาของเจ้ากรมยาชิโระพลันแปรเปลี่ยนเป็นราบเรียบ เย็นชาราวกับมีน้ำแข็งแผ่นบางเคลือบอยู่ คนหนุ่มที่เมื่อกี้ยังยิ้มแย้มแจ่มใสรีบหุบยิ้ม ปิดปาก เดินก้มหน้าก้มตาจากไปทันที

"คุณอายาโตะ? เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า" ลูมีนพยายามขืนตัวออกจากวงแขนของเขา แต่ไม่เป็นผล เขากลับกดน้ำหนักให้หน้าเธอจมแผงอกแข็งแกร่งของเขา

นักเดินทางสาวกำลังจะกล่าวต่อว่าเขาสักคำ แต่กลับต้องชะงัก กลิ่นกายอันเป็นเอกลักษณ์ของบุรุษที่กำลังกอดเธอโชยเข้าโพรงจมูก 

กลิ่นกายของชายผู้นี้ชวนให้คนเคลิบเคลิ้มเสียจริง นอกจากหน้าตาหล่อเหลาสมกับเป็นผู้ดีมีชาติตระกูลแล้ว บุรุษผู้นี้ยังเหมือนมีมนต์เสน่ห์สะกดให้ตรึงสายตาไว้เพียงที่เขา

ชั่วขณะที่สติของลูมีนหลุดลอย เธอก็ได้ยินคำกระซิบ

น้ำเสียงทุ้มลึกพร้อมเสียงหัวเราะในลำคอดังกังวาน

"เธอทำให้ผมหึงนะ รู้ตัวหรือเปล่า"

ข้างหูลูมีนที่แนบอยู่ตำแหน่งอกซ้ายได้ยินเสียงตึกตักเป็นจังหวะเร็ว สองข้างแก้มของนักเดินทางสาวร้อนวูบ

"คะ คุณพูดอะไรคะ!?" ลูมีนผลักอกเขาออกด้วยแรงที่มีทั้งหมด หน้าอกสะท้อนขึ้นลง เธอหายใจหอบ

การจะสลัดคนคนนี้ให้หลุดได้ต้องใช้แรงมหาศาลเลยทีเดียวเชียว

ดวงหน้าหวานของนักเดินทางสาวย้อมไปด้วยสีแดงฉาน อายาโตะยกมือขึ้นมาลูบคางมนพลางหัวเราะ

"ร้อนหรือครับ" เขาถามกลับ น้ำเสียงสุภาพ นัยน์ตายิ้มสั่นเนื้อในอกของลูมีนให้เต้นถี่แรง

"เปล่าค่ะ ถ้าคุณเสร็จธุระแล้ว---" เธอตั้งท่าจะจากไป เพียงแต่อายาโตะมือไวกว่า เพียงแค่ยื่นไปสุดแขน รวบเอวคอดกิ่ว ก็รั้งร่างบางกลับมาไว้ในอ้อมแขนได้อย่างรวดเร็ว

ลูมีนตกใจจนเผลอกรีดร้องออกมา สองมือของเธอยกขึ้นปิดปากตัวเอง เพิ่งนึกขึ้นไปว่าตอนนี้พวกเขาสองคนอยู่แถวร้านค้าในริโตว ถึงจะเป็นยามเย็นที่ไม่มีผู้คนสัญจร แต่ก็ยังมีทหารของกรมคันโจวเดินลาดตระเวนตรวจดูความสงบเรียบร้อย

"ปล่อยฉันเถอะนะ" ลูมีนร้องขอเสียงอ่อย 

อายาโตะแย้มยิ้ม เขาพึงพอใจสีหน้าของนักเดินทางสาวที่แสดงอยู่ในตอนนี้ไม่น้อย 

คล้ายกับลูกกระต่ายที่ไร้หนทางหนี รอหมาป่าให้ความเมตตา

"มันกวนใจผม" อายาโตะโน้มหน้าลงไปกระซิบตรงหลังหูเจ้าหล่อน สัมผัสร้อนฉ่าป่ายไปมาอยู่บริเวณนั้นย้ำ ๆ จนลูมีนต้องหดคอ

"อะไรที่กวนใจคุณ" นักเดินทางสาวเบนตัวหนีการใกล้ชิด

"รอยยิ้มเธอ" อายาโตะซุกปลายจมูกลงบนไหล่เปลือยเปล่า กลิ่นดอกไม้หอมอ่อน ๆ วนเวียนอยู่ในประสาทรับกลิ่น

"คะ?" ลูมีนงงงัน เธอไม่เข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไร

รอยยิ้มของเธอทำให้เขาไม่สบายใจ หรือว่ามันไปกวนอะไรเขาตรงไหน

"เธอยิ้มให้ชายคนนั้น"

ตัวของลูมีนชาดิก ร่างเกร็งไปทั้งร่างเมื่อสัมผัสได้ถึงอะไรอุ่นร้อนชื้นตรงหัวไหล่ ตามมาด้วยความเจ็บจี๊ดเล็ก ๆ

อายาโตะฝากฝังคมเขี้ยวของเขาเอาไว้บนผิวขาวผุดผาดราวกับน้ำนม เขาละออกมา มองมันพร้อมกับเลียริมฝีปาก

"มันแค่ยิ้มตามมารยาทเองนะ อีกอย่างคุณค--" ไม่ทันที่ลูมีนจะได้พูดชื่อคนที่บังเอิญรู้จักกันตอนทำภารกิจ ก็โดนขัดขึ้นมาเสียก่อน

"ชู่" อายาโตะส่งเสียงปราม 

"ไม่อยากได้ยินครับ อยากให้มันกลายเป็นเรื่องกวนใจเรื่องที่สองของผมเหรอ" นัยน์ตาคมหรี่ลง ปากยังคงหยักยิ้ม

"ปละ เปล่า" ลูมีนใช้แรงขืนตัวอีกครั้ง แต่ยิ่งออกแรงยิ่งเปล่าประโยชน์ สองแขนแกร่งที่โอบรัดร่างอ้อนแอ้นเอาไว้ยิ่งแน่นขึ้น

"เดี๋ยวมีคนผ่านมาเห็นนะคะ"

"อายหรือ" เขาถามขึ้น

"แล้วคุณไม่อายเหรอคะ!" กอดรัดกับผู้หญิงอยู่กลางถนนแบบนี้? อะไรทำให้เขาหน้าหนาขึ้นขนาดนี้

อายาโตะหัวเราะหึ ๆ ในลำคอ พลันลูมีนก็กระจ่างแจ้งแล้ว 

"คุณให้นินจาในชูมัตสึบังไปกันคนออกจากแถวนี้เพราะเรื่องนี้เหรอ" ใบหน้าเหลอหลาของกระต่ายน้อยในอ้อมอกเขาช่างสร้างความเพลิดเพลินไม่รู้จักจบสิ้นเสียจริง

"ผมเคยพูดเอาไว้นี่" มือใหญ่ของอายาโตะเลื่อนไล้จากเอวบาง ไล่ขึ้นขึ้นมาที่ลำคอขาว จนถึงปลายคางได้รูปของลูมีน

เขาเชยหน้าเธอขึ้นมา ดวงตากลมโตสีอำพันสบกับสีอเมทิสต์ พวงแก้มทั้งสองข้างฉีดสีแดงซ่าน 

ลูมีนเห็นสีหน้าตนเองทั้งหมดจากภาพในนัยน์ตาของเขา

"ให้ลองนึกสีหน้าของคนสร้างเรื่องกวนใจให้ผมสิ" 

กระต่ายน้อยเอ๋ย ผมไม่ใช่หมาป่าที่ไร้เมตตาหรอกนะ

"เห็นหรือยังครับคนดี" อายาโตะถามย้ำ น้ำเสียงหยอกเย้า

ลูมีนกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากก่อนจะพยักหน้า

ใบหน้าหล่อเหลาของเจ้ากรมยาชิโระระบายยิ้ม

แต่ผมก็ไม่ใช่หมาป่าที่จะปล่อยเหยื่อของตัวเองไปได้ง่าย ๆ หรอกนะครับ 

หากอายาโตะหมายตาแล้วละก็ เขาไม่มีวันจะเล็ดลอดออกจากฝ่ามือนี้ได้โดยเฉพาะคนพิเศษแบบเธอ

ลูมีน นักเดินทางสาวที่เดินหล่นติดกับดักรอยยิ้มฉาบฉวยของเขา

"นี่คือบทลงโทษ" ว่าจบริมฝีปากบางก็กดลงมาปิดกลีบปากนุ่ม บดขยี้อย่างเร่าร้อน ราวกับว่าต้องการทดสอบว่าเธอคนนี้เตรียมใจรับมือกับเขาไว้อย่างไร 

ลูมีนจูบตอบเขา พลันคิ้วเรียวของอายาโตะเลิกขึ้น มองดวงตากลมที่หลับปี๋ ใบหน้าเล็กยังคงมีสีแดงแต่งแต้มทั่ว

เขาหัวเราะออกมาคำหนึ่งก่อนจะสนองความน่ารักของเธอ

อายาโตะกลั่นแกล้งลูมีนอยู่นานจึงยอมปล่อยให้เธอหลุดออกจากวงแขน หญิงสาวหันหลังให้กับเขา แขนปิดปากตัวเอง ร่างทั้งร่างร้อนวูบวาบเหมือนลงไปเดินในทะเลทราย 

ลูมีนหอบหายใจ เธอยังคงยืนอยู่นิ่งไม่หันกลับมาคุยกับเขา

"พึ่งรู้ว่าคุณเป็นคนขี้หึงขนาดนี้ แถมทำอะไรบุ่มบ่ามอีก" เธอว่าเช่นนั้น

อายาโตะก็แปลกใจกับตัวเองอยู่ไม่น้อย แต่เขาไม่อาจจะอดกลั้นความรู้สึกในอกที่มันกำลังปะทุได้

อยู่กับลูมีนแล้ว เหมือนเขากำลังเสียการควบคุมตัวเองลงไปชั่วขณะ

เขาเดินเข้าไปกอดเธอจากด้านหลัง

"โกรธหรือเปล่า"

"นิดหน่อยค่ะ แต่ฉันสร้างเรื่องกวนใจให้คุณนี่"

คำตอบจากเธอทำให้อายาโตะยิ้มแย้ม

"ผมชอบรอยยิ้มเธอนะ" เขากระชับอ้อมกอด ลูมีนสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้ารับ

"แต่ผมไม่ชอบให้เธอแจกมันให้กับคนอื่น เรื่องนี้มันรบกวนผมมากเลย อย่าทำอีกเลยนะครับคนเก่ง"

น้ำเสียงนั่น ไม่ใช่น้ำเสียงขอร้องเลยสักนิดเดียว ขนาดลูมีนไม่ได้หันกลับไปมองเขา ขนอ่อนทั่วร่างยังพากันลุกชันขึ้นมาพร้อมเพรียงกัน
ลูมีนได้แต่พยักหน้าอีกครั้งตอบตกลง

ก็เป็นเธอเองที่เดินเข้ามาอยู่ในความสัมพันธ์เช่นนี้กับผู้ชายที่คาดเดาใจได้ยากดุจลมบนคลื่นทะเล

✿✿✿✿✿✿

Talk : ลองมาลงในแอปนี้ครั้งแรกค่ะ ยังใช้ไม่เป็นเลย 

อย่างไรก็ฝากตัวด้วยนะคะ! เรือ #อายาโตะลูมีน จงบิน