​

 บทที่ 4 นมหวาน (1)

เวลาถ่ายทำล่วงเลยมาจนถึงตี 3 ทันทีที่ผู้กำกับสั่งเลิกกอง นักแสดงรวมถึงสตาฟพากันทิ้งตัวนั่งพักหายใจกันเสียยกใหญ่ ลากยาวมาจนถึงตอนนี้ ทั้งหิวทั้งง่วง

แต่ดูเหมือนจะมีอยู่หนึ่งคนที่กระตือรือร้นในการเก็บของ แถมยังเปลี่ยนชุดเสร็จแล้วเรียบร้อย

“รีบอะไรขนาดนั้นเกรซ ไปดื่มหลังเลิกกองด้วยกันก่อนไหม”

“ไม่ไหวแล้วครับ เหนื่อยมากขอกลับไปนอนดีกว่า” อยากกลับไปกอดเมียจะแย่

“รีบขนาดนี้ ถ้าบอกว่ามีแฟนรออยู่ที่ห้องก็เชื่อนะเนี่ย”

แจ็คกี้ที่เห็นสีหน้าดี๊ด๊าของดารารุ่นพี่ ก็อดที่จะแซวออกมาไม่ได้ ใบหน้าคมเข้มชะงักไปชั่วครู่ ก่อนจะยกยิ้มออกมาอย่างได้ใจ แม้จะได้สายตามองค้อนกลับมาก็ตามที

“ก็มีนะ มีแมวรออยู่ ป่านนี้คงบ่นงอแงแย่แล้ว” แจ็คกี้เบ้ปากใส่ให้กับคำพูดที่ดารารุ่นพี่สื่อออกมา อวดเมียละสิไม่ว่า

“อ๋อ ไอ้แมวส้มที่ถ่ายลงไอจีบ่อย ๆ น่ะเหรอ ชื่ออะไรนะ”

“มิวกี้ครับ ถ้างั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับ ขอบคุณที่เหนื่อยนะครับทุกคน ขอบคุณสำหรับการทำงานในวันนี้”

“เช่นกัน ๆ ไว้เจอกันวันโปรโมทนะ”

“ครับ” เกรซก้มหัวขอบคุณทีมงานทุกคน ก่อนจะเดินมาที่รถที่ผู้จัดการสตาร์เปิดแอร์รออยู่ก่อนแล้ว

“พี่เกรซครับ” ยังไม่ทันที่ฝ่ามือจะแตะประตูดี ก็ได้ยินเสียงเรียกจากข้างหลังเสียก่อน เกรซหันไปมองก็เห็นเป็นดารารุ่นน้อง ที่แสดงคู่กัน

“ครับ? มุกมีอะไรรึเปล่า”

“คือรถของมุกเหมือนจะเสียน่ะครับ มันสตาร์ไม่ติด ผู้จัดการของมุกเลยให้มาขอติดรถพี่เกรซไปด้วย จะได้หรือเปล่า”

“แล้วผู้จัดการของคุณมุก เขาไปไหนล่ะครับ”

น้ำเสียงที่ดูเย็นชาและห่างเหิน ต่างจากตอนที่เข้าฉากด้วยกัน ทำเอามุกชะงักทำตัวไม่ถูกเล็กน้อย

“พี่จินต้องรอประกันให้มาดูรถครับ น่าจะต้องให้รถมายกไปเข้าศูนย์ มุกก็เหนื่อยเหมือนกันอยากกลับไปพักที่ห้องเร็ว ๆ เลยอยากจะขอติดรถไปด้วย ได้ไหมครับ”

“เกรซ”

ธารที่เห็นว่าเกรซเดินมาถึงรถตั้งนานแล้ว แต่ไม่ขึ้นรถมาสักที เลยเปิดกระจกลงเพื่อจะถาม แต่ดันได้ยินบทสนทนาของคู่เสียก่อน เลยนั่งฟังเงียบ ๆ สักครู่ ก่อนจะเอ่ยทักออกไป

“พี่ธาร น้องขอติดรถไปด้วย”

“รีบ ๆ ขึ้นมาเถอะ พี่จะได้รีบไปส่งกลับรีบกลับไปนอน เหนื่อยเหมือนกัน”

“อืม งั้นมุกขึ้นไปนั่งด้านหลังเลยนะ เดี๋ยวพี่จะไปนั่งข้างพี่ธารเอง”

“ขอบคุณครับ แต่..ไม่นั่งข้างหลังด้วยกันเหรอครับ”

“ไม่ดีกว่าครับ วันนี้เลิกกองดึกพี่นั่งข้างคนขับคอยดูทางให้ด้วยน่าจะดีกว่า กลัวพี่ธารจะหลับในเอาเสียก่อน”

“อ่า... เอางั้นก็ได้ครับ ถ้างั้นมุกขอรบกวนด้วยนะครับ”

ธารขับรถมาส่งมุกหน้าคอนโด ตามที่อีกฝ่ายได้บอกทางมา โชคดีที่เป็นทางเดียวกัน จึงไม่ต้องขับรถไกลเท่าไหร่ หลังจากที่ตัวรถจอดสนิท

เกรซก็เปิดประตูเตรียมจะย้ายไปนั่งข้างหลังต่อ มุกที่คิดว่าอีกฝ่ายจะมาเปิดประตูให้เลยนั่งอยู่นิ่ง ๆ ไม่ขยับไปไหนจนธารต้องเอี้ยวหน้าไปพูดด้วย

“ถึงแล้วครับ”

“อะ..เอ่อ ครับ”

รู้สึกเสียหน้าไม่น้อย แต่ก็ต้องตีเนียนก้มดูของในกระเป๋าของตัวเอง ก่อนจะเปิดประตูออกไปเจอเข้ากับดารารุ่นพี่ ที่แอบชอบมานาน จังหวะที่กำลังจะก้าวขาลงจากรถ เลยแกล้งสะดุดเพื่อให้อีกฝ่ายเข้ามาช่วยประคอง

ซึ่งก็เป็นไปตามที่คาดคิดไว้ เกรซที่ยืนดูอยู่ก็ไม่คาดคิดว่าอีกฝ่ายจะสะดุดลงมา ร่างกายที่ขยับไปเองโดนอัตโนมัติ ทำให้เขาต้องยื่นแขนเข้าไปประคองอีกฝ่ายไว้ ก่อนจะรีบผละตัวออกมา

“ขอบคุณที่มาส่งนะครับ”

“ครับ ถ้างั้นพี่ขอตัวก่อน”

“แล้วเจอกันวันโปรโมทนะครับ”

“ครับ”

แม้อีกฝ่ายจะเย็นชาขนาดไหน แต่มุกก็ไม่ย่อท้อที่จะส่งยิ้มหวานไปให้กับอีกฝ่าย เกรซขึ้นมานั่งบนรถ ก่อนจะรีบปิดประตูรถทันที

ตัวรถเคลื่อนตัวออกจากคอนโดของมุกในเวลาต่อมา ธารที่เห็นสีหน้าของอัลฟ่ากลิ่นลาเต้ ถึงกับหลุดหัวเราะออกมา

“สีหน้าออกชัดเลยนะ”

“รำคาญ”

“หึ ๆ สงสารเด็กมันหน่อย น้องมันไม่รู้ว่าแกมีเมียแล้ว”

“เฮ้อ~ เหนื่อย”

“งั้นก็รีบ ๆ เกลี้ยกล่อมให้น้องยอมเปิดตัวเร็ว ๆ สิ”

“ก็พยายามอยู่ กล่อมอยู่ทุกวัน”

“แต่แกดูตามใจน้องมากกว่านะ”

“สภาพจิตใจของรินยังไม่แข็งแกร่งเท่าผม ผมไม่อยากเห็นรินร้องไห้เหมือนตอนนั้นอีกแล้ว”

ภาพคนรักที่ไม่มีสติ ร้องไห้น้ำตานองหน้า เป็นสิ่งที่เกรซเกลียดที่สุด เกลียดคนที่มันมาทำให้คนรักของเขาต้องเจอกับสภาวะแบบนั้น

“ก็นะเข้าใจได้ ยัยหนูของแม่”

“เมียผม”

“จ้าาาา ถึงแล้วรีบขึ้นไปกอดเมียแกเลยไป”

“ขอบคุณนะครับ พี่ก็ขับรถกลับดี ๆ ล่ะ ถึงแล้วส่งข้อความมาบอกด้วย เพื่อความสบายใจ”

“อืมได้ ไว้เจอกัน”

ทำมาเปงงงง​

​