บทที่ 3 แค่นิ้วคนดี (1)

“ขอโทษนะคะ แต่ก็ขอบคุณพี่เกรซชาร์จแบตเกือบเต็มเลย”

“ทำไมแค่เกือบเต็มอะ มันควรจะเต็มเลยต่างหาก”

“เพราะว่าพี่เกรซยังไม่ได้ทำให้หนูเสร็จนี่นา”

“มะ.. ไม่เอาไม่ต้องทำให้หนู อ๊ะ!พี่เกรซ!”

ไม่ทันได้เอ่ยห้าม ฝ่ามือใหญ่ก็สอดล้วงเข้าไปยังกางเกงผ้ายืดของคนน้อง แหวกแพนตี้ตัวน้อยเพื่อที่จะได้ส่งนิ้วเข้าไป ก่อนจะไล้นิ้ววนอยู่รอบ ๆ ปากทางเข้าที่คอยโอบรัดตัวตน ของเขาอยู่บ่อย ๆ

“หนูแฉะแล้วนะ” น้ำหล่อลื่นที่ถูกผลิตออกมาจากร่างกายของโอเมก้า ในยามที่มีอารมณ์ทำเอาเกรซชอบใจกดนิ้วย้ำ ๆ อยู่รอบ ๆ รูรัก

“อย่า ไม่ต้องเดี๋ยวมันก็ดีขึ้นเอง”

“ให้พี่เกรซช่วยนะคะ”

“ไม่เอา อื้อออพี่เกรซอ๊ะ! อย่าสอดนิ้วเข้าไป อ๊า!”

ก้านนิ้วเรียวหนาและใหญ่ของบุรุษเพศอัลฟ่า สอดแทรกเข้าไปภายในรูเล็กที่ตอดรัดอยู่ไม่คลาย เกรซไม่ได้ฟังคำทัดทานใดของคนรักแม้แต่น้อย กลับก้มหน้าสูดดมกลิ่นหอมหวานราวกับคนถูกมอมเมา

“พี่เกรซ ไม่เอาห้ามใส่เข้ามาฮื่อออ”

“แค่นิ้วคนดี พี่เกรซขอใช้แค่นิ้วนะคะ”

“ดะ.. เดี๋ยวมีคนมาได้ยิน”

“งั้นหนูต้องเงียบ ๆ แล้วละ คาบไว้ค่ะ” เกรซใช้มืออีกข้างที่ยังว่าง ถกเสื้อสเวตเตอร์ขึ้นให้อีกฝ่ายคาบไว้ เผยให้เห็นแผงอกที่ขาวเนียน พร้อมกับเม็ดเชอร์รี่สีสวยที่ชูชัน

ไวกว่าความคิด ริมฝีปากหนานุ่มก้มลงไปชิมความหอมหวาน ที่เม็ดเชอร์รี่ทั้งสองข้างในทันที พร้อมทั้งเพิ่มนิ้วสอดใส่เข้าไปในช่องทางรักอีกหนึ่งนิ้ว ค่อย ๆ คว้านขยับเข้าออกเป็นจังหวะให้คนรักได้เพิ่มความเสียวซ่าน

“ฮื่ออออ”

คนตัวบางแอ่นหน้าอกเข้าสู้ ในยามที่ความเสียวเข้ามาแทรก ไม่มีแล้วความเขินอายมีแต่ความอยากกระสันที่ผู้พี่มอบให้ ฝ่ามือทั้งสองข้างที่ว่างอยู่สอดเข้าไปใต้กลุ่มผมของอัลฟ่ากลิ่นลาเต้ก่อนจะจิกระบายความเสียว

ทรงผมที่เซตเป็นทรงอย่างดี บัดนี้ไม่เหลือเค้าเดิมอยู่เลยแม้แต่น้อย เกรซรัวลิ้นสลับไปมาระหว่างตุ่มไตน้อย ๆ ของคนรัก ก่อนที่คนน้องจะอดไม่ไหว หลุดเสียงครางออกมาด้วยความเสียว

“อ๊า! พี่เกรซมะ..ไม่ไหวแล้วหนูจะเสร็จ เอามือออกก่อน”

“เอาออกก็ไม่เสร็จสิคะ”

“อ๊าง! ตรงนั้น อื้อออ อย่า... หนูเสียวพี่เกรซ”

“ตรงนี้เหรอคะ หนูชอบให้พี่เกรซย้ำตรงนี้ใช่ไหมคนดี”

“อ๊ะ ๆ จะไม่ไหวแล้วฮื่อออ”

“คนดีไม่ต้องกลั้นไว้ครับ”

แรงขยับจากก้านนิ้วที่ยาวและหนาของคนรัก ขยับเข้าออกถี่และรัวจนทำเอาเจ้าของร่างน้อยสั่นไปทั้งร่างกาย ก่อนจะพ่นหยาดน้ำสีขุ่นออกมา เปรอะเปื้อนแพนตี้ตัวน้อยที่สวมใส่อยู่ เกรซพรมจูบไปทั่วแผงอกของคนรัก ก่อนจะยิ้มออกมากับผลงานของตัวเอง

คนน้องที่หมดแรงฟุบอยู่กับลาดไหล่ของคนพี่ หอบหายใจอยู่ชั่วครู่ก่อนที่แรงอารมณ์จะคลายลง แต่ทั่วทั้งรถยังคงอบอวลไปด้วยกลิ่นฟีโรโมนของคนทั้งคู่

“เก่งมากครับ”

“น่าทุบจริง ๆ เลย กางเกงในหนูเปื้อนหมดเลย”

“พี่มีสำรอง”

“อะไรนะครับ? สำรองกางเกงในของพี่เกรซเหรอ” กว่าจะรู้ตัวว่าตัวเองพูดอะไรออกไปก็ไม่ทันเสียแล้ว เกรซทำได้เพียงแต่ยิ้มแหะ ๆ ออกมา

“ไม่ใช่ของพี่เกรซค่ะ”

“แล้วขะ....” ใบหน้าที่ดูขรึมขึ้นของคนรัก ทำเอาเกรซเสียวสันหลังวาบ “เอาของหนูมาเหรอ”

“แหะ ๆ”

“พี่เกรซ! ใช่เรื่องไหมแล้วเอามาทำไมครับทำไมไม่บอกหนู”

“ก็ถ้าบอก.. หนูก็ไม่ให้พี่เกรซเอามาสิคะ”

“แล้วจะเอากางเกงในหนูมาทำไม พี่เป็นโรคจิตเหรอ”

“แรงนะครับ พี่ไม่ได้โรคจิตสักหน่อย แค่เอามาเป็นเครื่องราง และกำลังใจในการทำงานเอง”

“แล้วทำไมต้องเป็นกางเกงในหนูด้วยอะ ทำไมไม่เอาย่างอื่นแทน”

“ก็แค่คิดว่า...” เหตุผลนี้เขาพูดได้ใช่ไหมนะ

“ว่า..?”

“มันอยู่ใกล้ภายในตัวหนูมากที่สุด ก็เลยเอาชิ้นนี้มาแทน”

“....” ถึงกับพูดไม่ออกบอกไม่ถูก เขาต้องทำอย่างไรกับคนคลั่งรักคนนี้ดี

“ขอโทษค่ะ หนูเปลี่ยนกางเกงในก่อนเนอะ เดี๋ยวพี่เกรซเช็ดให้”

“ไม่ต้องเลย พี่เกรซรีบกินข้าวให้หมดเดี๋ยวนี้เลย”

“ไม่ให้พี่เกรซช่วยจริง ๆ เหรอ”

“คืนนี้อยากไปนอนกับมิวกี้ไหมครับ”

“งะ... งั้นไม่เอาครับ พี่เกรซกินข้าวดีกว่าเนอะ”

เกรซจำต้องหยิบช้อนที่ตกพื้นไปเมื่อครู่ ขึ้นมาเช็ดกับทิชชูเปียกที่มี ก่อนจะนั่งกินข้าวไปมองคนรักที่เดินไปยังโซนเบาะหลัง เพื่อนถอดเปลี่ยนกางเกงในตัวใหม่

“ห้ามมองครับ ก้มหน้ากินข้าวไปเงียบ ๆ เลย”

“แค่มองก็ไม่ได้เหรอคะ”

“ไม่ได้ วันนี้หนูจะยกโทษให้ก่อนแต่คราวหลังห้ามเอากางเกงในหนูมาแล้วนะ หนูก็ว่าอยู่ว่ามันหายไปไหน”

“หนูรู้ด้วยเหรอ”

“รู้สิครับก็มันของหนูนี่นา”

“พี่นึกว่าหนูจะไม่ใส่ใจมันซะอีก เห็นมีตั้งหลายตัว แบ่งให้พี่ตัวนึ่งไม่ได้เหรอ”

“กิน ข้าว ไป ครับ”

“โอเคค่ะ”

น้ำเสียงที่เด็ดขาด และสายตาที่พร้อมจะฟาดฟันของแม่แมวน้อย ทำเอาเกรซจำต้องก้มหน้าทานสลัดอกไก่ต่อไปจนหมด

ไหนใครกลัวเมีย ไม่มี๊~​

​