เมื่อภูรู้สึกตัวอีกที เขาก็อยู่ในห้องพักของโรงพยาบาลแห่งหนึ่งแล้ว เขาลืมตาตื่นมาก็พบกับแม่ของเขาที่นั่งเฝ้าอยู่ไม่ห่าง จากคำพูดของแม่ ก็ทำให้รู้ว่าเขาหลับมาได้ 3 วันแล้ว และเขาได้หายตัวไปราว ๆ 4-5 วัน ก่อนที่ทีมค้นหาจะไปเจอพวกเขา จากการให้ปากคำของทั้งหมดก็ตรงกันว่าพวกเขาได้เสียชีวิตลงเกินครึ่งและได้เจอกับทะเลสาบและวิฬาร แต่การรายงานของตำรวจกลับพบแค่ศพของอาจารย์และคนขับรถ พวกตำรวจไม่ได้พบทะเลสาบหรือซากวิฬารเลย มันคงจะเป็นเหมือนที่พระธุดงค์และอินทร์พูดว่าป่าแห่งนั้นมันเป็นป่าลับแล ภูใช้เวลารักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล 1 สัปดาห์ก่อนจะกลับบ้านไป เมื่อเขากลับบ้าน ประโยคแรกที่ได้ยินจากปากพัฒน์ น้องชายของเขาก็คือ

          "เป็นเหมือนที่กูพูดเลยว่ะ"

          "มึงเงียบไปเถอะไอสัส"

          หลังจากนั้นเขาก็ไม่ได้พูดอะไรถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอีกเลย เมื่อเขาไปโรงเรียน ห้องของเขาก็ดูจะเงียบเหงาที่สุด จาก 40 คน เหลืออยู่เพียงแค่ 12 คน ส่วนอีก 28 คน ก็เหลือไว้แต่เพียงความทรงจำที่อยู่หัวของทุกคน รวมทั้งเหตุการณ์ในวันนั้น เหตุการณ์ที่ทำให้เขาเชื่อในเรื่องเหนือธรรมชาติ มันจะเป็นเหตุการณ์ที่เขาจะจำไม่มีวันลืมไปชั่วชีวิต

---------------------------------จบบริบูรณ์----------------------------------