หลังจากนำร่างของปัณไปวางไว้แล้ว ทุกคนก็ต่างแยกย้ายกันเตรียมสัมภาะส่วนตัวทั้ง อาวุธ อาหารต่างๆ และเมื่อทุกคนเตรียมของออกเดินทางกันเสร็จก็ออกเดินทางกัน พวกเขาเดินผ่านหมู่พฤกษาทั้งน้อยและใหญ่ บรรยากาศตอนนี้ก็ปกคลุมด้วยหมอกจางๆ สีเทา อากาศก็กำลังเย็นสบาย พวกเขาได้เจอสัตว์ต่างๆ มากมายไม่ว่าจะเป็น กวางป่า เนื้อทราย กระจง หมูป่า แรด กระทิงป่าและอื่นๆ อีกมากมาย และแล้วพวกเขาก็มาพบกับถ้ำแห่งหนึ่ง

          "วันนี้เราพักกันที่ถ้ำนี้ดีไหม" กรหันไปถามเพื่อน ๆ คนอื่น ดูเหมือนว่าทุกคนก็จะเห็นด้วยกับความคิดนี้ ภูเองก็เห็นด้วยเช่นกัน จนกระทั่ง...

          "ทุกคนหยุดก่อนอย่าเพิ่งเข้าไปในถ้ำ" ภูกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงตกใจนิด ๆ

          "ทำไมล่ะภู" คราวนี้แพรวเป็นฝ่ายถามขึ้นแทนทุกคน จริง ๆ แล้วระหว่างทางพวกเขาก็เดินข้างกันตลอดแต่ไม่ได้พูดอะไรด้วยเลย

          "ลองสังกะ...เกตกองเลือดตรงนั้นสิ ที่ปะ...ปากถ้ำอ่ะ" ภูเอ่ยตอบกลับแพรวด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก พลางชี้นิ้วไปที่กองเลือดที่ยังไม่ดูไม่แห้งสนิท มันกองอยู่ที่หน้าปากถ้ำอันมืดมิดแห่งนั้น สีของมันยังแดงชาติอยู่เลย นั้นหมายความว่ามันเพิ่งจะมาได้ไม่นาน ทุกคนผงะถอยหลังออกจากปากถ้ำนั้น

          "มันยังดู...สดอยู่เลย นะ...นั้นหมายความว่าในถ้ำนั้นอ่ะจะต้องมีสัตว์ร้ายซะ...ซ่อนอยู่ กรณีที่ดีที่สุดคือมีเสือแพรวอยู่ในนั้น แต่กรณที่เลวร้ายมันอาจจะมี..." ภูเว้นช่วงไว้ครู่หนึ่งก่อนจะพูดต่อ

          "อาจจะมี เสือสมิง ตัวสางดง ไม่ก็ค้างคาวเวตาลดะ...ด้วย" คำตอบของภูทำเอาทุกคนขนลุกเกรียวด้วยความหวาดกลัว แม้จะไม่ค่อยน่าเชื่อ แต่ในวินาทีนี้อะไรก็เกิดขึ้นได้แล้ว

          "งั้นเราก็รีบเดินทางกันต่อเถอะ" กรรีบพูดตัดบทและพาทุกคนเดินทางต่อไป ภูนั้นก็ยังเดินข้างแพรวเหมือนเดิม เผื่อว่าจะมีอันตรายอะไรเขาจะได้ให้ความช่วยเหลือได้ทัน

          "นี่ภู...แกโกรธเรารึป่าว ที่เราทิ้งแกไปอ่ะ" แพรวพูดขึ้นหลังจากที่เงียบกันมานาน

          "เราจะโกรธลงได้ยังไงละ ที่ทำแผลให้...นั่นก็พอจะพิสูจน์ได้แล้วนะ" ภูตอบกลับเสียงเรียบ แต่ภายในใจของเขานั้นมันตื่นเต้นยิ่งกว่าเจอเสือสมิงในคืนนั้นเสียอีก

          "อือ...ดีแล้วล่ะ เราก็ไม่ได้เกลียดแกนะ" แพรวก็ตอบกลับเพื่อคลายข้อสงสัยแก่ภูเหมือนกัน ทำเอาเขาใบหน้าร้อนผ่าวด้วยความเขินเลยทีเดียว

          หลังจากนั้นพวกเขาก็ไม่ได้พูดคุยกันอีกเลย ทั้งหมดเดินทางกันมาได้ 2 วัน โดยอาศัยตั้งแคมป์พักค้างคืนกันในถ้ำที่ปลอดภัย และไม่มีเรื่องราวใด ๆ เกิดขึ้นเลย จนกระทั่งการเดินทางของพวกเขาก็ต้องหยุดฉะงักเพราะ...