คนที่ภูได้เห็นก็คือ แพรว หรือเรียกอีกอย่างว่า แฟนเก่า ของภู แพรวนั้นมีส่วนสูงมากกว่าเขา ใส่แว่นสายตา รวบผมหางม้าเรียบร้อย มีนิสัยเฟรนด์ลี่เป็นกันเอง ดูเรียบร้อย ไม่ค่อยหยาบคายและที่ภูเลิกกับแพรวก็มีสาเหตุมาจากหลาย ๆ เรื่อง แต่ทั้ง2ก็ยังคงติดต่อกันอยู่ แม้ว่าจะไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว ขณะนั้นเองภูรับรู้ได้ถึงความร้อนที่ออกมาจากร่างกาย แก้มและหูของเขานั้นแดงด้วยความเขินเต็มที่ ไผ่สังเกตเห็นอาการของภูจึงพูดแซวว่า

          “ฮั่นแน่~ เขินแบบไม่เก็บอาการเลยนะมึง”  ภูไม่ได้ตอบกลับแต่ทำเป็นเปิดกระเป๋าออกมาแล้วหยิบหนังสือขึ้นมาอ่านเพื่อแก้เขิน ส่วนด้านแพรวเองก็รู้ว่าภูนั้นเขินอยู่ เลยหัวเราะออกมาเบาๆ

          “ถ่านไฟเก่ามันแรงเนาะ”  โมจิ เพื่อนสนิทของแพรวได้พูดแซวขึ้นมา เธอมีรูปร่างคล้าย ๆ กับแพรวเลย ส่วนหน้าตาก็ออกไปทางจีนหน่อย ๆ มีผมหยักศก เมื่อแพรวโดนแซวแบบนั้น เธอก็ทำหูทวนลมใส่

          “ว้าวซ่า พี่ภูเขินว่ะ" กร เจ้าของเสียงที่ค่อนข้างกวนส้นตีนได้พูดขึ้น

          “นั่งหน้าไอคนเฟรนด์โซนด้วยว่ะ"  กรเอ่ยแซวเพื่อนอีกคน ซึ่งคนนั้นก็คือ บุ๋น ชายร่างสูงที่นั่งหลังจากเขา

          “อย่ามาพูดมาก เขาก็ขอลดสถานะมึงเหมือนกันนั่นแหละ"  บุ๋นตอบกลับด้วยน้ำเสียงโกรธหน่อย ๆ

          “เมื่อไรพวกมึงจะเงียบกันสักทีวะ”  เสียงนี้ดังขึ้นมาจาก ชีส สาวห้าวประจำห้อง จะเรียกว่าลูกพี่เลยก็ได้

          “ใจเย็น ๆ ครับพี่ชีส"  แตงกวา เพื่อนสนิทของชีสเอ่ยห้ามทัพ ก่อนที่ชีสจะโมโหไปมากกว่านี้

          หลังจากนั้นทั้งหมดก็แยกย้ายไปนั่งในที่ของตัวเอง ภูนั้นก็อ่านหนังสือไปเพลิน ๆ บางครั้งก็เงยหน้าขึ้นมามองทิวทัศน์ธรรมชาติบ้าง ไม่ก็แอบมองแพรวที่นั่งอยู่อีกฝั่ง “สัตว์ในตำนานของไทย” หนังสือที่เขาอ่านจะเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับสัตว์ในตำนานของไทยต่าง ๆ ตั้งแต่ภูติผี สัตว์หิมพานต์ ไปจนถึงเทวดาต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็น ยักษ์ รากษก กูมพรรณ นาค ครุฑ และอื่น ๆ อีกมากมาย เรื่องราวที่ในหนังสือทำให้เขานั้นสนใจเป็นอย่างมาก ไม่ว่าจะเป็นเรื่อง ผีปอป ที่มีราชาของผีปอป เรียกอีกชื่อว่า ผีปอปจ้าว ซึ่งมีอำนาจและฤทธิเดชระดับเดียวกับเทวดา เสือสมิง ที่สามารถแปลงกายเป็นมนุษย์ได้ ชอบล่านักเดินทางที่เดินทางผ่านป่าใหญ่ วิธีรับมือกับ เวตาล ซึ่งมันคือค้างคาวที่เป็นสัตว์เลี้ยงของผู้มีอาคม และเรื่องราวของภูติผีอีกมากมาย

          เมื่อภูอ่านไปได้ระยะหนึ่ง อาจารย์ที่ปรึกษาก็บอกให้เฟิร์น ที่มีตำแหน่งเป็นหัวหน้าห้องเช็คชื่อ เฟิร์นเป็นเด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารัก สดใส ภูเองก็เคยชอบเฟิร์นมาก่อนที่จะเจอแพรว และเฟิร์นเนี่ยแหละที่เป็นแฟนเก่าของกร ตามที่บุ๋นได้พูดไว้ก่อนหน้านี้

          “เดี๋ยวจะเช็คชื่ออีกรอบนะ...”  เสียงของเฟิร์นดังขึ้นและขานชื่อเพื่อนอย่างต่อเนื่อง จนถึงคนสุดท้าย

          “ครบค่ะอาจารย์”  เฟิร์นหันไปบอก อาจารย์ที่ปรึกษาก็พยักหน้าเป็นการตอบรับ

          ด้านของภูเอง เขาก็อ่านหนังสือต่อไปเรื่อย ๆ เมื่อละสายตาออกจากหนังสือไปมองนอกหน้าต่าง เขาก็เห็นเนินเขาที่ลาดยาวไป เขารู้ได้ทันทีว่ามาถึงที่ป่าดงพญาเย็นแล้ว

          “นักเรียนทุกคนโปรดคาดเข็มขัดนิรภัยและนั่งที่ให้เรียบร้อยค่ะ เรามาถึงเขตอันตรายอย่างดงพญาเย็นแล้ว หากเกิดอุบัติเหตุนักเรียนจะได้ไม่เป็นไรมาก”  อาจารย์พูดผ่านโทรโข่ง เสียงนั้นดังชัดจนได้ยินกันทั้งคันรถ นักเรียนทุกคนก็ทำตามอย่างไม่มีข้อกังขา ภูก็เช่นกัน

          ภูมองไปรอบ ๆ ก็เห็นไผ่กำลังชมวิวของธรรมชาติอันเขียวขจี ส่วนแพรวนั้นกำลังนอนหลับและใส่หูฟังเปิดเพลงอยู่ ภูคิดว่าการเดินทางครั้งนี้ก็ปกติเหมือนกับครั้งก่อน ๆ แต่ไม่นานนักเขาก็รู้ว่าคิดผิด...