-เวลา 7:15 น.-

          ตอนนี้ภูเดินทางมาถึงที่โรงเรียน แต่เวลานัดหมายจริง ๆ คือ 7:10 น. ซึ่งแน่นอนว่าสายแล้ว เขาจึงรีบออกแรงวิ่งตรงไปยังโดมศูนย์กิจกรรม ซึ่งเป็นสถานที่นัดหมายของห้องเขาทันที เหมือนกับว่าตอนนี้เหลือเพียงแค่ห้องเขาเท่านั้น ห้องอื่นน่าจะขึ้นรถไปกันหมดแล้ว

          "เห้ยไอภู!! ทางนี้ ๆ กว่ามึงจะมานะมึงเนี่ย"  ไผ่ เจ้าของเสียงแหลมเล็กนั่นตะโกนขึ้นมา ไผ่นั้นเป็นเด็กชายที่มีรูปร่างเล็ก มีความสูงไม่เกิน 160 ซม. ซึ่งก็พอๆ กับตัวเขาเอง ไผ่กับภูนั้นสนิทกันมาก เพราะเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ชั้นม.1

          “ว่าแต่...ทำไมมึงเอากระเป๋าใบใหญ่มาวะ เราแค่ไปทัศนศึกษาเอง ไม่ได้มาเรียนเหมือนปกติสักหน่อย”  ไผ่ถามขึ้นพลางเดินเข้ามาหา เมื่อมองเห็นกระเป๋าใบใหญ่ที่เหมือนจะบรรจุของไว้มากมาย พร้อมกับเปิดกระเป๋าดูแบบไม่ถือวิสาสะใด ๆ ทั้งสิ้น และได้หยิบหนังสือสัตว์ในตำนานของไทยขึ้นมา

          “ไอภู มึงอ่านตำนานไทยแบบนี้ด้วยหรอ เห็นปกติวัน ๆ เรียนอย่างเดียว ไม่ก็ดูหนังโป๊”

          “เออ กูเอาไว้อ่านเล่น แล้วก็เลิกบอกว่ากูชอบดูหนังโป๊ได้แล้ว กูไม่ได้หมกมุ่นขนาดนั้น”  ภูพูดตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงทีเล่นทีจริง เพราะปกติเขาก็โดนแซวเรื่องนี้อยู่ประจำ ซึ่งการดูหนังโป๊มันก็ไม่ใช่เรื่องเสียหายอะไร ถ้าเราไม่ได้ไปทำให้ใครเดือดร้อน

          “เดี๋ยวมึงไปบอกอาจารย์ด้วยว่ามาแล้ว คนอื่นเขาเช็คชื่อไปหมดละ ส่วนกระเป๋าเดี๋ยวกูเอาไปวางให้”  หลังจากพูดจบ ไผ่ก็นำกระเป๋าไปวางบนรถแล้วก็นั่งกับพวกเพื่อน ๆ ผู้ชายคนอื่น

          ส่วนตัวเขาเองก็เดินไปหาอาจารย์ที่ปรึกษาหน้าแถวของเขา อาจารย์คนนี้เธอมีส่วนสูงไม่ต่างจากเขามาก ตาของเธอมีรอยคล้ำจากการอดหลับนอนในการทำงาน ในมือถือโทรโข่ง ใส่กางเกงวอร์มขายาวและสวมเสื้อกันหนาวผ้าใบคลุมทับเสือยืดอีกชั้นนึง

          “มาแล้วเหรอคะภูริวัช ทำไมถึงมาช้าล่ะ”  เธอพูดผ่านโทรโข่ง และหันมาที่ภู ทำให้ทุกสายตาจับจ้องมาที่เขาอย่างพร้อมเพรียงกัน

          “เอ่อ...คือรถมันติดน่ะครับ ผมขออภัยด้วย”  ภูพูดพร้อมกับยกมือไหว้

          “ไม่เป็นไรค่ะ แต่คราวหลังช่วยเผื่อเวลาด้วยนะคะ จะได้ไม่เกิดเรื่องแบบนี้อีก ทุกคนขึ้นรถได้ค่ะ!!!”  อาจารย์ยังคงพูดผ่านโทรโข่งอีกเช่นเดิม นักเรียนทุกคนในห้อง 3 ลุกขึ้นแล้วเดินไปยังรถบัสคันใหญ่ ที่จอดอยู่เป็นลำดับที่ 3 ดูเหมือนว่าห้องอื่นจะมากันครบแล้วขาดก็แต่ห้องเขา เพียงแค่ห้องเดียว ภูได้เดินไปหาไผ่แล้วเอากระเป๋าคืน แล้วเดินขึ้นรถบัสไปพร้อมกัน เขานั้นเลือกที่นั่งนั่งริมทางเดิน ส่วนไผ่ก็นั่งข้างๆ เขา

          “มึงดูสิ อีกฝั่งนึงใครนั่งอยู่”  ไผ่ได้เอ่ยขึ้นพร้อมสีหน้าที่ดูมีเลห์เหลี่ยม พร้อมชี้นิ้วไปยังที่นั่งฝั่งตรงข้ามของภู ซึ่งเขาก็มองตามปลายนิ้วนั้นไป และเมื่อเห็นกับคนตรงหน้าเขาก็ตกใจอย่างมาก เพราะคนนั้นคือ...