​

​

7

อยากเป็นหมา ก็ต้องโดนท่าหมา

เซนส่งข้อความมาหาผม

- เก่งมากลีโอ เอเวนตกลงร่วมรายการเรียลลิตีโชว์แล้ว

ผมส่งข้อความกลับไป

- ถ้าเอเวนไม่ตกลง บอกได้นะครับ ผมจะได้ไปหาเขาต่อ

โทรศัพท์มือถือถูกเก็บเข้ากระเป๋ากางเกง ผมฮัมเพลงด้วยสีหน้าเบิกบาน รสชาติแก่นกายของเอเวนยังคละคลุ้งในปาก ผมไม่อยากแปรงฟันเลยให้ตายสิ

หรือวันนี้จะนอนแบบไม่แปรงฟันดี?

ผมลูบลูกกระเดือก มันยังร้อนผ่าวเพราะโดนบางสิ่งบดเบียด

อา...แย่จัง

แค่คิดถึงเอเวน ร่างกายก็สั่นเทิ้ม อยากจะโดนอีกฝ่ายย่ำยีแบบเน้นๆ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับผม ร่างกายถึงได้เรียกร้องหาเอเวนขนาดนี้

นักแสดงรูปหล่อวัย 34 ปี สุขุม สะอาด สูงส่ง เส้นผมสีเงินสว่างไสว กับดวงตาสีม่วงเข้มน่าค้นหา เวลาช่วยตัวเองจะเผยอเรียวปากสวย ลมร้อนพ่นออกมาตามจังหวะหายใจ ยามได้สบตาคู่นั้น จุดกลางกายผมก็ร้อนจนแทบไหม้ แรงราคะพลุ่งพล่านไม่อาจหักห้ามใจไหว

อ๊ากกกก เอเวน

ผมไล่ภาพในห้องน้ำออกไปไม่ได้ ความหล่อเหลาของเอเวนฉายซ้ำอย่างต่อเนื่อง ผมรีบก้าวขายาวๆ ผ่านถนนที่เต็มไปด้วยผู้คน ตรงไปยังคอนโดที่อาศัยอยู่คนเดียว แสงสีส้มยามเย็นสาดกระทบกระจกอาคารรอบด้าน หักเหย้อมพื้นให้เจือสีส้มจางๆ สร้างบรรยากาศอบอุ่น

ติ๊ด

ประตูคอนโดสแกนใบหน้าผม ระหว่างที่เดินเข้าไป ชายชุดดำสวมหมวกปิดบังใบหน้าคนหนึ่งก็เดินตามเข้าคอนโดด้วย

ผมไม่ได้คิดอะไร คงจะเป็นผู้พักอาศัยสักห้อง จึงเดินเข้าลิฟต์ เขาก็เดินตามเข้ามา “ชั้นไหนครับ?” ถามตามมารยาทหลังจากกดปุ่มชั้น 5

อีกฝ่ายไม่ตอบ มองตัวเลข 5 ที่เปล่งแสงสว่าง

“ชั้น 5” เสียงทุ้มต่ำ

ผมยิ้ม “ชั้นเดียวกันเลยครับ”

พวกเราทั้งคู่ยืนรอลิฟต์เคลื่อน เมื่อประตูลิฟต์เปิด ผมก็เดินนำออกไปสู่ประตูห้องตัวเอง ระหว่างที่สแกนนิ้วมือเพื่อเข้าห้อง ชายชุดดำก็ฉวยโอกาสผลักผมแล้วพุ่งเข้าห้องด้วย

ปึง!

ประตูห้องปิดลงแบบฉับไว การเคลื่อนไหวของเขารวดเร็วมาก ไม่เหมือนพลังของมนุษย์ทั่วไป

ผมตกใจตั้งท่าเตรียมต่อสู้ แต่คนทำการอุกอาจก็ถอดหมวกให้เห็นเส้นผมสีดำขลับ ดวงตาคมคายสีน้ำเงินเข้ม

จัสติน!

“ไง ลีโอ”

ผมตะโกนลั่น “ช่วยด้วย! เขาบุกรุกห้องผม เขาบุกรุก! อึก!”

จัสติน ฮีโร่ผู้ดุร้ายพุ่งมากอดเอวผม จัดการสอดนิ้วเข้าปากคีบลิ้นให้เงียบ ผมดิ้นพล่าน แต่ยิ่งดิ้นจัสตินก็ยิ่งหัวเราะสนุก ยกผมขึ้นสูงเหมือนยกขอนไม้ แล้วขว้างไปที่เตียงสีขาว

ตุบ!

ผมหมุนเคว้งในห้องนอนโทนสีขาวเรียบง่าย หน้าจมกับหมอนใบใหญ่ ไม่ทันจะลุกนั่งก็โดนคนบุกรุกคร่อมติดเตียง

จัสตินถูเป้ากับก้นผม

“ไงจ๊ะ หมาน้อย” จัสตินทำเสียงน่าขนลุก

ผมพลิกตัวมาประชันหน้า แต่ก็โดนจับนอนหันหลังอีกรอบ

“ปล่อยผม!” ผมขัดขืน “คุณจะบุกรุกแบบนี้ไม่ได้นะ!”

“เธอมาบุกรุกบ้านฉัน ฉันบุกรุกคอนโดคืน ก็เจ๊าๆ กันไม่ใช่เหรอ” จัสตินพูดถ้อยคำที่บ่งบอกว่าเขารู้...ว่าผมคือคนที่แปลงร่างเป็นหมาลีโอ

เขาเห็นผมตอนคืนร่างมนุษย์เหรอ?

ผมที่กังวลเล็กน้อยว่าอีกฝ่ายจะเห็นร่างตอนพลังคลาย วันนี้ได้รู้แล้วว่าความกังวลนั้นเป็นเรื่องจริง จัสตินเห็นหน้าผมนอนหลับไปแล้ว

“กลัวเหรอจ๊ะ หมาน้อย”

แผลบ

“อื้อ!” ผมผวา ใบหูโดนลิ้นร้อนเลียอย่างโรคจิต จัสตินจับคอผมให้อยู่นิ่งๆ ก่อนจะสอดลิ้นเลียซอกหู ปลายลิ้นชุ่มตวัดวนรอบรูเล็ก เสียงน้ำแฉะดังสร้างความอับอาย จัสตินงับกระดูกหูเบาๆ

“ต่างกันไหม ระหว่างโดนเลียหูตอนเป็นหมากับตอนเป็นคน หืม?” จัสตินเป่าลมร้อนใส่หูผมอย่างยั่วยวน

“อ๊ะ” ผมหันหน้าไปอีกฝั่ง หูเปียกน้ำลายฝังติดเตียง

แผลบ

จัสตินยิ้มร้ายเลียหูอีกข้างอย่างรวดเร็ว ลิ้นสอดเข้ามาในรูหูทำผมแอ่นเอวเพราะความรู้สึกวูบวาบ พยายามผลักจัสตินออก

“ยะ อย่า” ผมหลับตาหนี

“เปิดตาสิ มองหน้าหล่อๆ ของฉันเวลาเลียหู” นิ้วโป้งจัสตินถ่างเปลือกตาผมขึ้นสูง ทำให้เห็นหน้าหล่อใสในระยะเผาขน ปากแดงๆ งับหูจนเปียกฉ่ำ ลิ้นไล้วนเป็นรูปครึ่งวงกลม แล้วสอดเข้ารูเล็ก

“อ๊า” ผมสั่น ครางอย่างช่วยไม่ได้

ฮีโร่อันดับ 1 ดูยั่วยวนมากในเวลานี้ ผมยอมรับ แต่อย่างไรก็ตามผมจัดให้เอเวนเป็นสุดยอดคนน่าปี้ ไม่ใช่จัสติน!

“เสียวไหม” จัสตินพูดข้างหู “อยากโดนฉัน xxx หรือเปล่า”

ถ้อยคำลามกหยาบกระด้างของจัสตินทำให้ผมหน้าแดงเถือก ไม่อยากให้คนอย่างเขาเห็นสีหน้าขวยเขินจึงใช้พลังแปลงร่าง แสงสีเหลืองสว่างวาบ

ผมกลายเป็นลีลี่ ชิบะเกิร์ลขนสีเหลืองนวล

จัสตินหน้าบึ้ง มือรวบปากหมา แล้วดึงหนวดอย่างหมั่นไส้ “จะแปลงร่างเป็นหมาทำไม? ฉันไม่มีอารมณ์กับหมานะ”

“เอ๋ง!” ผมร้องเจ็บเพราะโดนดึงหนวด

“กลับร่างคน!” จัสตินคลั่ง จับหางลีลี่แล้วเหวี่ยงเป็นลูกตุ้มบนฟ้า ผมร้องเอ๋งลั่นห้อง แม้จะไม่เจ็บเพราะมันไม่ใช่ร่างกายจริงๆ ก็ตาม ทว่าโลกหมุนเคว้งชวนให้สำรอกอาหาร

จัสตินเห็นว่าผมไม่ยอมคืนร่างง่ายๆ ก็หัวเสีย จับผมนอนก้นโด่ง ดึงหางชี้เผยกลีบทางสุนัขพันธุ์ชิบะ

เพียะ!

นิ้วเรียวฟาดกลีบทางอย่างโมโห “คืนร่าง!”

“งี้ด!”

เพียะ!

“เอ๋ง!” ผมร้องไห้ กลีบทางแสบร้อนเพราะโดนตี ซึ่งมันเชื่อมต่อกับประตูหลังจริงๆ ของผม ทำให้ตัดสินใจคืนร่างก่อนจะโดนประทุษร้ายไปมากกว่านี้

จัสตินกระตุกยิ้ม มองผมนอนคว่ำกำลังจะพลิกตัว

“อยากเป็นหมาไม่ใช่เหรอ ก็คุกเข่าท่าหมาให้ฉันเอาสิ” จัสตินตบก้นผม กดหลังให้นอนคว่ำไม่ยอมให้พลิกตัว

เพียะ!

ผมตะกุยมือหนี หยิบหมอนขว้างใส่ฮีโร่อันดับ 1

จัสตินหัวเราะกับท่าทางสิ้นหวังของผม เล็บเขาเรืองแสงสว่าง ตวัดฉีกเสื้อและกางเกงผมขาดวิ่น กระทั่งชั้นในก็กลายเป็นเศษผ้า

ผมตกใจที่ร่างเปลือยเปล่า คราวนี้เองที่จัสตินจับตัวผมพลิกให้นอนหงาย นัยน์ตาสีน้ำเงินสะท้อนภาพชายผมบลอนด์โป๊เปลือย ยอดอกสีชมพูกับแก่นกายขาวปรากฏให้อีกฝ่ายยลโฉม

“อืม...น่ามอง” จัสตินเลียปาก

“ระ ระบบเซนเซอร์!” ผมรีบพูด

ทันใดนั้นบริเวณยอดอกและจุดกลางกายก็กลายเป็นภาพสี่เหลี่ยมเบลอเป็นช่องๆ แบบโมเสก จัสตินที่กำลังยกก้นผมเพื่อดูกลีบทางจึงเห็นแค่ภาพโมเสก

“อย่าใช้ระบบเซนเซอร์!” จัสตินโกรธ กำแก่นกายผมแล้วบีบแน่น

“จะ เจ็บนะ!” ผมน้ำตาเล็ด

“เอาระบบเซนเซอร์ออก!”

นอกจากโลกใบนี้จะมีระบบป้องกันการโดนขืนใจ ยังมีระบบเซนเซอร์เวลาเผลอเปลือยต่อหน้าคนอื่นอีกด้วย

​

​

[จัสติน] Rank 1

พลังกระชากวิญญาณ

​

ต่อให้จัสติน REAPER-RO ยมทูตปราบอสูร จะแข็งแกร่งมากเพียงใด ก็มองทะลุภาพเซนเซอร์ไม่ได้

ผมลูบหัวจัสตินให้ใจเย็น “อยากได้อะไรค่อยๆ คุยกันนะครับ”

“อย่ามาลูบหัวฉัน!” เขายิ่งโกรธ ดึงลีโอน้อยจนยาน ทำให้ผมเจ็บจนต้องเปิดใช้ระบบป้องกันการลวนลาม มือจัสตินจึงโดนผลักออก

จัสตินเลือดขึ้นหน้า บีบคอผมด้วยมือแกร่ง

“ทำไมยอมให้ลูเซียนกับเอเวน แต่ไม่ยอมให้ฉัน!”

ผมเบิกตากว้าง “ยะ ยอมอะไร!” ตะโกนสู้

“คิดว่าฉันไม่รู้เหรอ! ว่าลูเซียนเห็นแกเปลือยทั้งตัวแล้ว แถมยังใช้ปากให้เอเวนแบบง่ายๆ ด้วย!”

จัสตินดึงปากผม

“โอ๊ย!” ผมดิ้น “คุณรู้ได้ไง!”

จัสตินไม่ตอบ ดึงปากผมยืดระบายอารมณ์

เขาแอบถ้ำมองผมเหรอ!

ผมกลัวปากจะขาดออกจากหน้า ลูบแขนจัสตินเบาๆ ให้ลดความโกรธลง “คุณต้องการอะไรจากผม บอกกันดีๆ ก็ได้นะครับ”

“อ้าขาให้ฉันเอา!” จัสตินตะโกน

“ฮะๆ ล้อเล่นสิเนอะ” ผมยิ้มสู้

“ฉันไม่ได้ล้อเล่น!” จัสตินเขย่าคอผม “แกมาทำให้ฉันอยาก แล้วแกก็หนีไปทำกับคนอื่น อยากตายเหรอไง!”

ชะ ช่วยด้วย!

ผมเกือบอ้วกเพราะโลกเหวี่ยง พยายามขอให้จัสตินหยุดเขย่า

“ผะ ผมให้คุณทำมิดีมิร้ายด้วยก็ได้” ผมเสียงสั่น “แต่ผมให้คุณใช้แค่มือ ห้ามใช้ส่วนอื่น”

“จะไม่ให้ฉันสอดใส่?” จัสตินหงุดหงิด

“คุณก็ใช้มือแทนสิ” ผมกำมือหลวมๆ แล้วขยับขึ้นลงเป็นท่าประกอบ

“กรอด...ปล้ำเสียเลยดีไหม” จัสตินขยี้หัว

“คุณปล้ำผมไม่ได้หรอก ถ้าผมไม่ยินยอม” ผมกอดอกอย่างเหนือกว่า

“อย่าท้าฉันนะ”

ผมไม่กลัว เขาจะทำอะไรผมได้ ต่อให้เป็นฮีโร่อันดับ 1 ก็ทลายบาเรียการป้องกันไม่ได้หรอก

ทันใดนั้นในมือจัสตินก็ปรากฏเคียวเล่มโต ผมหน้าซีด ยกมือห้ามไม่ให้เขาตวัดอาวุธตัดคอ มันถึงขั้นต้องขู่ฆ่าเลยเหรอ!

“ยะ อย่าฆ่าผมนะ อ๊ากกกกกก”

ฉึบ!

เคียวฟาดผ่านกลางตัวผม สิ่งสุดท้ายที่เห็นคือรอยยิ้มร้ายกาจของฮีโร่อันดับ 1 ก่อนที่ผมจะรู้สึกว่าโลกไร้แรงโน้มถ่วง ค่อยๆ ลอยขึ้นฟ้า

ตุบ

ผมก้มลงมองด้านล่าง ก็เห็นตัวเองสลบไสลบนเตียง

อะไรกัน!

ผมยกแขนขวา ทำให้เห็นมือโปร่งแสง ปลายเท้าลอยสูงไม่ติดเตียง วินาทีต่อมาศีรษะก็ลอยขึ้นติดเพดาน แถมยังทะลุเหนือพื้นห้องด้านบนด้วย

“อ๊า!”

สิ่งที่ผมเห็นคือคนห้องด้านบนที่กำลัง xxx กับคนรักบนเตียง

ผมกลายเป็นผี?

นี่เราตายแล้วเหรอ

‘ลงมา’ ขณะที่ผมกำลังสับสน เหม่อมองชายหญิงคู่หนึ่งกระแทกกันอย่างเมามัน มือข้างหนึ่งก็จับขาผมแล้วกระชากลงมา

จัสตินในร่างโปร่งแสงยิ้มร้าย

เขาก็เป็นผี?

ความแข็งแกร่งของ REAPER-RO ว่ากันว่า หากเคียวของเขาตวัดใส่สิ่งใด สิ่งนั้นจะถูกดึงวิญญาณให้ดับสิ้นซึ่งลมหายใจ คล้ายยมทูตตัดสินชะตาชีวิต

จัสตินกดผมนอนหันหลังบนเตียง ข้างกับร่างของจัสตินที่นอนหลับไม่ต่างจากผม เวลานี้เองจึงได้รู้ว่าร่างวิญญาณเปลือยเปล่าของตัวเองไม่มีระบบเซนเซอร์

วิญญาณร้ายด้านหลังบิบั้นท้ายผม

‘อืม...ชมพูอย่างที่คิด’

‘อ๊าาาาา ไอ้บ้า!’ ผมร้องลั่น เมื่อนิ้วเรียวสอดเข้ามา ‘ระบบ! ระบบ! ระบบหายไปไหน!’

จัสตินหัวเราะ ‘เป็นวิญญาณ ไม่มีระบบช่วยหรอกนะ’

ผมพลิกตัว มือปิดจุดซ่อนเร้น กระโดดหนีลงจากเตียง แต่การเคลื่อนไหวในร่างวิญญาณค่อนข้างลำบาก ลอยเคว้งเหมือนลูกโป่ง

เขาใช้พลังดึงวิญญาณผมออกมาเหรอ!

จัสตินจับไหล่ผมกระชากกลับมา ‘ท้าฉันดีนัก ลองโดนเอาในร่างวิญญาณดูหน่อยไหม?’

ผมสะบัดแขนหนี ‘ผีเอากันได้ที่ไหน!’

‘ผีก็มีอารมณ์ได้เหมือนกัน!’ จัสตินผลักผมนอนคว่ำ มือยกบั้นท้ายขึ้นสูง แล้วเสียบนิ้วเข้าไป 3 นิ้ว

ผมสะดุ้งโหยง รู้สึกเสียววาบ ‘ทะ ทำไมวิญญาณมีความรู้สึก?’

จัสตินเลียมุมปาก ‘วิญญาณก็เสียวได้ ทำไมล่ะ แปลกเหรอ?’ เขาสอดนิ้วเข้าออกรัวๆ จนผมสะท้านไปทั้งร่าง จุดกลางกายเริ่มแข็งชูชัน

‘อย่านะ! จะมาขืนใจผมในร่างวิญญาณไม่ได้’

‘ขืนใจ?’ จัสตินโกรธ ‘ใครกันแน่ที่เริ่มก่อน แปลงร่างเป็นสัตว์เลี้ยงคนอื่นมากัดจนฉันปลดปล่อย จะไม่รับผิดชอบ?’

‘คะ ใครจะรู้! ว่าคุณจะเสร็จเพราะหมากัดจู๋!’

ถ้ามองในมุมจัสติน ผมเหมือนคนไปลวนลามเขาก่อนก็จริง แต่ใครจะไปคาดคิดว่ามนุษย์เราสำเร็จความใคร่ได้เพราะโดนกัดจู๋ล่ะ

‘มาตกลงกันดีกว่า ฉันไม่อยากโดนหาว่าเป็นพวกขืนใจ’ จัสตินดึงนิ้วออก

ผมโดนจับนั่งบนเตียงดีๆ

‘ตะ ตกลงอะไร ผมไม่ตกลงอะไรทั้งนั้น’

‘จะกลัวอะไร นี่ไม่ใช่ร่างจริงๆ สักหน่อย’ จัสตินพูด

‘ไม่ใช่ก็เหมือนใช่’ ผมแย้ง

เสียวขนาดนี้ก็เหมือนโดนทำจริงๆ นั่นแหละ

‘กลัวการโดนสอดใส่เหรอ ก็ลองกับร่างวิญญาณสิ ร่างจริงไม่สึกหรอแน่ ไม่มีอะไรต้องกลัว’ จัสตินกอดเอวผม ‘เหมือนการซ้อมก่อนลงสนามจริง’

‘ก่อนลงสนามจริง...’ ผมพูดพึมพำ

ผมมองร่างตัวเองที่นอนหลับสนิทข้างจัสติน เหมือนคนหลับทั่วไป

หรือจะลองมีอะไรทางประตูหลังในร่างวิญญาณดี?

สิ่งที่จัสตินพูดน่าสนใจไม่น้อย อย่างไรก็ตามในอนาคตผมต้องถวายตัวล่อเอเวนมาปู้ยี่ปู้ยำ ถ้าเอเวนปี้ผมแล้วไม่ประทับใจ ด่าว่าเป็นพวกไร้ประสบการณ์ แล้วไม่อยากทำอะไรต่อ ผมคงเศร้าน่าดู

ซ้อม ฝึกฝน เพื่อเซ็กซ์ที่ดีกับเอเวน

ผมควรจะฝึกฝนเรื่องบนเตียง!

เพราะจัสตินเป็นพวกบ้าพลัง ผมไม่ได้กลัวการมีเซ็กซ์ แต่กลัวจะมีสภาพเหมือนชายขายบริการที่จัสตินทำโชกเลือดต่างหาก

ร่างวิญญาณไม่น่าจะโชกเลือดได้

‘สรุปจะทำไหม?’ จัสตินลูบบั้นท้ายผม นิ้วบิก้อนกลม แตะกลีบทางที่เผยอเล็กน้อย ไล้วนเหมือนต้องการให้ผมเรียกร้อง

‘ทะ ทำก็ได้’ ผมตอบเสียงเบา

เอาว่ะ เพื่อประสบการณ์เรื่องบนเตียง ผมจะต้องฝึกให้เซียน!

เพียงแค่ผมตอบตกลง จัสตินก็ยิ้มร่าผลักผมนอนหงาย ยกขาพาดบ่า ‘ดีมาก นอนเป็นเด็กดีอย่าดื้อ’

‘อะ เอาเลยเหรอ!’

จัสตินร่างวิญญาณเปลือยท่อนล่างตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่ทราบ เขาจ่อแก่นกายเข้ากับประตูหลัง แล้วกดตัวเข้าไป ส่วนหัวแหวกช่องทางให้อ้ากว้าง ผมรู้สึกเหมือนร่างกำลังฉีกขาด ทว่าพลังพิเศษก็ทำงานแม้จะอยู่ในร่างวิญญาณ

พลัง ‘ใหญ่แค่ไหน ก็ยัดได้หมด’

ผลุบ!

‘อะ อ๊าาาา’ ผมคราง จุกเสียดไปทั้งด้านใน ‘ยะ อย่าเพิ่งเข้ามาสุด ผมจุก!’

ถึงจะไม่เจ็บ แต่ก็จุกจนร่างกายรวน

จัสตินกัดฟันกรอด ‘แน่นฉิบหาย’ เขาสบถ จับต้นขาผมแล้วกระชากเข้ามาชิด ทำให้แก่นกายทะลวงลึกสุดโคน

ปัก!

‘อ๊ะ บอกว่าอย่าเพิ่ง!’ ผมน้ำตาไหล ลูบท้องที่จุกเสียดเกินบรรยาย ‘ขนาดมันก็ไม่ใช่เล็กๆ อย่าเพิ่งขยับ...อ๊า!’

คำพูดของผมไม่เคยเข้าหูจัสติน เมื่อฮีโร่อันดับ 1 จัดการขยับเอวไถลด้วยความเร็วสูง สิ่งใหญ่โตเสียดสีผนังนุ่ม ‘อา ใครจะหยุดตัวเองได้ แน่นขนาดนี้’

‘ฮึก’ ผมทั้งครางทั้งร้องไห้

จัสตินครางพลางเลียปาก นิ้วโป้งง้างช่องทางผม ‘มันเข้าง่ายกว่าที่ฉันคิด แต่แน่นมาก ประหลาดดีเหมือนกัน’

ผมมองภาพไม่ชัดเพราะม่านน้ำตา แต่ก็เห็นรางๆ ว่าช่องทางกำลังโดนแท่งยักษ์สอดเข้าออก ความเสียวซ่านแล่นทั่วตัว

‘อาาาา’ จัสตินหยุด เพราะยังไม่อยากปลดปล่อย ‘ดีจริงๆ ลีโอ’

เขาลูบแก้มผม ใบหน้าหล่อเหลาของฮีโร่อันดับ 1 แดงแจ๋ เขาดูมีความสุขที่ได้สอดใส่ ซึ่งผมผู้โดนสอดใส่เป็นครั้งแรกก็เสียวจนตัวเกร็ง

‘เกร็งทำไมฮึ ยั่วฉันเหรอ’ จัสตินยิ้ม

ผมตะลึงกับยิ้มหล่อชั่วขณะ ก่อนจะสะบัดหัว คิดย้ำๆ ว่าหมอนี่คือฮีโร่วายร้าย อย่าโดนหน้าหล่อๆ หลอกลวง ‘...ผมแค่อยากฝึกเรื่องบนเตียง ก็เลยลองเกร็งช่องทางรัดดู’

พูดจบก็เกร็งอีกหน

‘อาาา อย่า เดี๋ยวฉันถึงฝั่ง’ จัสตินนิ่วหน้า นิ้วบิบั้นท้ายผมมองช่องทางที่กระตุกรัดแน่น ‘คลายก่อนลีโอ’

‘ก็ถึงฝั่งไปสิครับ ผมจะฝึกขมิบ’ ผมพูดพลางเกร็งผนังรัดถี่ยิบ

‘ลีโอ!’ จัสตินกัดฟัน เชิดหน้าสูง

พลันแก่นกายยักษ์ด้านในก็กระตุกรัวโดยที่ไม่ได้ขยับ ร่างวิญญาณไม่มีน้ำเลือด ไม่มีน้ำเชื้อ ถึงจัสตินจะปลดปล่อยก็ไม่มีอะไรออกมา เขาแอ่นหลังสุขสม เป็นท่าทางที่เซ็กซี่มาก

วิ้ง

แสงสีม่วงสว่างจ้า บริเวณเนื้อเนินโคนแก่นกายจัสตินปรากฏสัญลักษณ์เรืองแสงประหลาด แบบเดียวกับลูเซียน

มันคืออะไร?

ผมกำลังจะเอื้อมมือไปแตะ ก็โดนหยิกยอดอกเสียก่อน ‘อ๊ะ!’

ฮีโร่อันดับ 1 หยิกยอดอกผม ‘หยุดรัดฉัน!’

‘มันไม่ดีเหรอครับ?’ ผมถาม เก็บข้อมูลราวกับแบบสำรวจความพึงพอใจ

‘ฉันเสียว’ จัสตินตอบ กระตุกเอวอีกรอบ เพราะโดนผมรัดไม่ปล่อย

ผมอมยิ้ม จำไว้ว่าจัสตินเสียวด้วยการรัดอย่างไร ‘รัดจังหวะไหนเสียวก็บอกผมนะครับ ผมฝึกเพื่อเอาไปใช้เวลามีเซ็กซ์’

‘ฝึก?’ จัสตินเลิกคิ้ว ‘อยากฝึกทำไมไม่ใช้ร่างจริง’

‘ก็น่าสน...’ ผมหอบ เริ่มเหนื่อยเพราะเกร็งตัว

‘เอาไหมล่ะ’ จัสตินขยับเอวเสียดสี รับการรัดของผม

‘เอาอะไร? อื้อออออ’

จัสตินงัดเอวให้แก่นกายกดจุดกระสัน ผมแอ่นตัวเพราะความสยิว สมองเบลอคิดอะไรไม่ออกชั่วเวลาหนึ่ง

วินาทีที่กำลังเสียวซ่าน ก็รู้สึกเหมือนวิญญาณโดนดูดกลับเข้าร่าง

ไม่ใช่แค่รู้สึกเหมือน แต่โดนดูดกลับเข้าร่างจริงๆ

ผมกะพริบตาถี่ๆ ลุกขึ้นจากท่านอน ปรับสายตา ก่อนจะโดนคนข้างตัวจับหันหลัง ถลกกางเกงลงพร้อมสอดนิ้วเข้ามาลึก

ปึกกกกกก!

“อ๊าาาาา” ผมครางลั่น ความเสียวซ่านที่มากกว่าร่างวิญญาณทำให้น้ำตาไหลพราก หันหลังไปมองจัสตินที่ยิ้มเหี้ยม ยกบั้นท้ายผมขึ้นสูง

เขางอนิ้วกระทุ้งผนัง “ตรงนี้ใช่ไหม?” จัสตินกดหาจุดกระสัน

“อะ อาาาาา อย่ากด!” ผมจิกผ้าปู เกร็งเท้า เกร็งหน้าท้อง เกร็งไปทุกส่วน ทำให้ช่องทางบีบนิ้วจัสติน

ต้องขอบคุณพลังที่เพิ่งได้รับ ทำให้ผมไม่เจ็บที่โดนสอดใส่ 4 นิ้ว

กลับกัน...มันเสียวจนแทบบ้า

เพียะ!

จัสตินตบบั้นท้ายผม “ยั่วฉัน? รัดแบบนี้ให้ได้ตลอดก็แล้วกัน”

ผมกระตุกเอว แก่นกายถูไถกับผ้าปู ปลดปล่อยของเหลวขุ่น น้ำตาคลอเพราะความเสียวซ่าน จัสตินเห็นผมครางพึงพอใจก็ถอนนิ้วออก รูดซิปควักอาวุธกลางตัวออกมารับอากาศ

ส่วนร้อนจ่อกลีบทาง ผมตกใจรีบหุบขา

“อย่าหุบ อ้ากว้างๆ ” จัสตินแหวกขาผม

“มะ ไม่!”

เคร้ง!

ม่านบาเรียขวางกั้นแก่นกายยักษ์กับช่องทางเล็ก จัสตินหน้ายุ่ง “จะหยุดทำไม เมื่อกี้ก็เสียวไม่ใช่เหรอ?”

ผมพลิกตัวนอนหงาย คว้าผ้านวมมาห่ม กลัวจะมีชะตากรรมเหมือนชายค้าบริการ จากการโดนจัสตินกระแทกในร่างวิญญาณก็รุนแรงแทบจะได้ไปเกิดใหม่

“ง่วงแล้ว! ผมจะนอน” ผมหนีปัญหาโดยการทิ้งตัวนอนตะแคง ผ้านวมคลุมร่างที่ร้อนรุ่ม ช่องทางด้านหลังกระตุกยิบๆ คล้ายต้องการโดนจัสตินสอดใส่

ผมกับจัสตินอยู่ในร่างวิญญาณนานพอสมควร เพราะตอนนี้ท้องฟ้านอกหน้าต่างกลายเป็นช่วงเวลากลางคืนแล้ว

อยากทำจัง

ผมน้ำตาซึม ใจหนึ่งก็อยาก ใจหนึ่งก็กลัว

จัสตินถอนหายใจหนักๆ ก่อนจะทิ้งตัวนอนซ้อนหลังผม “ไม่ทำก็ไม่ทำ แต่รอบหน้าฉันไม่หยุดแค่นี้แน่ ลีโอ” แขนแกร่งสอดผ่านผ้านวมกอดเอวผม แผ่นหลังชนกับแผงอกแน่น จัสตินเลียใบหู งับเบาๆ สั่งสอน

แผลบ

“อย่าเลีย…” ผมเสียงสั่น

คนกำลังมีอารมณ์ อย่ามาทำให้ใจแตกได้ไหมครับ

“งก” จัสตินบ่น หลับตานอนแต่โดยดี

ผมปล่อยให้จัสตินนอนกอด ถึงจะขัดขืนก็สู้แรงไม่ไหว เอาไว้วันพรุ่งนี้ค่อยหาแผนรับมือ

ระหว่างนอนผมก็ฝึกเกร็งกล้ามเนื้อหูรูด เตรียมทำให้เอเวนครางลั่น

อา...นอนไม่หลับเลย

ค่ำคืนนี้ผมต้องฝืนร่างอันร้อนรุ่ม ข่มตาหลับให้จงได้

----------------------

#ปราบเมะคลั่ง

เออ เป็นเรื่องที่ปี้กันเยอะมาก มันจะปี้กันจนอวสานเลยบ่นิ

​