​

​

6

เกลี้ยกล่อมแบบลึกๆ

ผมกับลูเซียนกำลังนั่งรถลอยฟ้ากลับสำนักงาน

การต่อสู้จบลงโดยที่ผมเป็นฝ่ายกำจัดสัตว์ประหลาด แม้จะรู้สึกว่าลูเซียนสามารถกำจัดมันได้ง่ายๆ ก็ตามที แต่ถ้าพลังของเขาหมดก็ช่วยไม่ได้

“เสียดายจังเลยครับ” ลูเซียนบ่นหงุงหงิงข้างหูผม นั่งซบไหล่น้ำตาซึม

“เสียดายอะไร?” ผมถาม

“ผมนึกว่าจะได้เห็นอะไรสวยๆ เพิ่มน่ะครับ” ลูเซียนสูดน้ำมูก เสียใจอย่างที่พูด “พี่เก่งจังเลยนะครับ กำจัดสัตว์ประหลาดได้ง่ายๆ เลย แต่ถ้าพี่จะอ่อนแอลงกว่านี้ก็ไม่มีใครว่านะครับ”

“ถ้าฉันอ่อนแอ แล้วใครจะฆ่ามันล่ะ” ผมเช็ดน้ำตาให้ลูเซียน

ลูเซียนล้วงมือเข้ามาในเสื้อผม ลูบหน้าท้องอย่างออดอ้อน “สาหร่ายโง่ๆ นั่นผมสะบัดมือทีเดียวมันก็ตายแล้วครับ ฮึก พี่ปล่อยตัวให้มันเล่นด้วยสัก 20 นาทีก็ได้ ไม่เป็นอันตรายแน่นอน”

“ลูเซียน...ไม่ได้พลังหมดหรอกเหรอ?” ผมสับสน

“ไม่หมดหรอกครับ” ลูเซียนเขี่ยสะดือผม “ผมมีพลังเยอะมากเลยนะครับ ต่อให้สัตว์ประหลาดนั่นจะแยกร่างออกมาเป็นพันตัว ผมก็ฆ่าได้ทั้งหมด ไม่ต้องให้พี่ยื่นมือเข้ามาช่วยสักนิด”

“แล้วทำไมไม่ฆ่ามัน...” ผมดึงหูลูเซียน

ฮีโร่รุ่นน้องไม่ตอบ เลิกเสื้อผมแล้วพรมจูบหน้าท้อง ปากนุ่มส่งผลให้รู้สึกวูบวาบแปลกๆ ผมดึงตัวลูเซียนออก แต่อีกฝ่ายก็ไม่ยอมผละไปไหน

แรงเยอะจริงๆ

ผมละความสนใจจากลูเซียน หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาอ่านข้อความที่ส่งมาจากเซน ฮีโร่สายพยากรณ์แห่งสำนักงานฮีโร่แห่งชาติ

- กลับมาแล้ว เข้าพบผมโดยด่วน

เซนเรียกผมเข้าพบ

“อึก” ราวกับไฟฟ้าช็อต ผมผลักหัวลูเซียน มองหน้าท้องที่เต็มไปด้วยรอยจูบสีแดง น้ำลายเปียกแฉะ

ลูเซียนยิ้มหวาน ช่วยเช็ดน้ำลายให้อย่างไร้เดียงสา

ผมคิดว่าเด็กคนนี้ไม่ใช่ลูกแกะแล้วล่ะ

“ลีโอ เรามีข่าวร้ายจะบอก”

เซนพูดทันทีที่ผมเดินเข้าห้องพบเขา

“มีอะไรเหรอครับ” ผมที่เพิ่งผ่านการนั่งรถลอยฟ้ากลับมา มีอาการมึนหัวเล็กน้อย แต่ก็ตั้งใจฟังสิ่งที่เซนพูด

“ตอนที่ลีโอไปทำภารกิจ จัสตินก่อเรื่องอีกแล้ว” เซนกุมขมับ “แต่ที่แย่กว่านั้น คือเมะคลั่งคนสุดท้ายที่ลีโอต้องปราบ เริ่มเคลื่อนไหวด้วยเหมือนกัน”

“เมะคลั่งคนสุดท้าย!” ผมตกใจ

ไม่ใช่แค่จัสตินกับลูเซียน

แต่มีอีกคนอย่างนั้นเหรอ…

เซนกุมมือผม “ลีโอ จะต้องไปเกลี้ยกล่อมเขาให้ได้นะ”

“เกลี้ยกล่อมอะไร” ผมตามเรื่องไม่ทัน

“เราตัดสินใจแล้วว่าจะสร้างรายการเรียลลิตีโชว์ จับรวมเมะคลั่งทั้ง 3 คนมาอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากัน เพื่อที่ลีโอจะได้อยู่ใกล้ตัว และปราบได้ทันเวลา”

“เรียลลิตีโชว์...”

รายการเรียลลิตีโชว์ เป็นรายการที่ไม่มีการเขียนบท เน้นฉายเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริงของกลุ่มคนจำนวนหนึ่ง โดยรายการที่เซนต้องการสร้างเกี่ยวข้องกับฮีโร่

‘ปลุกความเป็นฮีโร่แก่ฮีโร่มือใหม่’

แน่นอนว่าผู้นำรายการจะเป็นใครไม่ได้

จัสติน ฮีโร่อันดับ 1

ลูเซียน ฮีโร่อันดับ 360

ผม ลีโอ ฮีโร่อันดับ 400

SUPER X-RO และเมะคลั่งที่ต้องปราบ

แต่เหตุผลที่เซนต้องการสร้างรายการเรียลลิตีโชว์ให้ยุ่งยากนั้น เพราะคนที่ผมจะต้องปราบคนสุดท้าย เป็นคนในวงการบันเทิง

เซนพูดด้วยเสียงเคร่งเครียด

“ลีโอต้องไปเกลี้ยกล่อมเขาให้ยอมรับงานเรียลลิตีโชว์ให้ได้นะ”

“เขาคือ...ใคร”

เซนพูดชื่อที่ทำให้ผมใจเต้นแรง

“เอเวน”

เอเวน อดีตฮีโร่อันดับ 1

เมะคลั่งที่ปฏิเสธการร่วมรายการเรียลลิตีโชว์

และเป็นคนที่ผมแอบชอบมาตลอด

ตึก ตัก ตึก ตัก

ผม SUPER X-RO จะตั้งใจทำงานครับ!

ทันทีที่รู้ว่าเอเวนคือเป้าหมายที่ต้องเกลี้ยกล่อม ผมก็หายมึนหัวจากการนั่งรถลอยฟ้าเป็นปลิดทิ้ง แปลงร่างเป็นนกกระจิบบินฮัมเพลงไปหาเอเวนทันที

เซนมอบตารางงานของเอเวนวันนี้ให้ผม

ผมกำลังจะบุกกองถ่ายที่เอเวนถ่ายภาพโฆษณาให้เสื้อผ้าแบรนด์ดัง!

เอเวนครับ มาให้ผมปราบเถอะ!

ลีโอ แฟนคลับตัวน้อยที่คลั่งไคล้เอเวนมานานหลายปี ตอนนี้กำลังดีใจที่ได้รับมอบหมายให้ได้ใกล้ชิดอีกฝ่าย

รายการเรียลลิตีโชว์เลยนะครับ!

นั่นหมายความว่าผมจะได้สนิทสนมกับเอเวนระหว่างถ่ายทำรายการ ‘ปลุกความเป็นฮีโร่แก่ฮีโร่มือใหม่’ ที่ชายทั้ง 4 คนต้องอาศัยร่วมกันในบ้านหลังโต

นอกจากจัสตินคนโรคจิต ผมก็ไม่ได้มีปัญหากับใคร

“ตื่นเต้นเป็นบ้า!”

ผมพูดพึมพำ แค่จินตนาการว่าตัวเองใช้ชีวิตในบ้านหลังเดียวกับเอเวน ก็รู้สึกกระสับกระส่าย เขินจนตัวม้วนเป็นเลขแปด

ผมบินเกาะหน้าต่างตึกสูง กองถ่ายที่เอเวนอยู่ด้านใน

นกน้อยลอบเข้าอาคารผ่านหน้าต่างที่เปิดระบายอากาศ ผมบินผ่านห้องแต่งตัว ตรงไปหาทิศทางที่แสงไฟแฟลชสว่างวาบทุกวินาที

แชะ

“เปลี่ยนท่า”

แชะ

“ดีมากเอเวน”

ไม่นานก็พบกับพนักงานจำนวนมาก และตากล้องที่กดปุ่มถ่ายภาพเอเวน นักแสดงหล่อเหลาที่ยืนหน้าฉากสีดำสนิท เขาสวมเสื้อผ้าเนื้อดี สินค้าตัวใหม่ที่จะเปิดตัวปลายปีนี้

เอเวนเซตผมขึ้นเป็นทรง ประกอบกับสีหน้าเรียบเฉยทำให้ดูสง่างามราวชายชนชั้นสูง ราวเทพบุตรจำแลงกายมาเหยียบโลกมนุษย์

เขาหล่อมาก ผมบิดตัวในร่างนก

วินาทีนั้นเองก็รู้สึกได้ถึงสายตาของเอเวนที่หันมามอง หว่างคิ้วอีกฝ่ายกระตุกเล็กน้อย แต่ก็เป็นเวลาเสี้ยววินาที

“...ฉันไม่ชอบนก เอามันออกไป”

เอเวนที่เงียบตลอดการถ่ายแบบ พูดอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย

พนักงานทั้งห้องหันมามองผม นกเพียงตัวเดียวที่เกาะหลอดไฟเงียบๆ

ก่อนจะโดนแม่บ้านวิ่งเอาไม้กวาดมาตีไล่ ผมก็บินหนีไปอีกทาง ใช้พลังกลายร่างเป็นยุงตัวเล็กจิ๋ว บินขึ้นสูงไปลอบมองเอเวนอีกครั้ง

หล่อชะมัด

เอเวนหน้ากระตุก หากไม่สังเกตจะไม่เห็นสีหน้านั้น

“ฉีดยาฆ่าแมลง ฉันไม่อยากโดนยุงกัด”

ฟีดดดดดดดดด

ผมบินหนียาฆ่าแมลงที่แม่บ้านหยิบมาพ่นทั่วห้อง แม้จะไม่รู้ว่าร่างกายที่ใช้พลังแปลงร่างจะได้รับผลกระทบหรือเปล่า แต่ก็ไม่อยากสูดดมเป็นเวลานาน

แล้วแบบนี้ล่ะ!

ผมแปลงร่างเป็นพนักงาน เดินมาช่วยจัดของในกองถ่าย

เอเวนพ่นลมหายใจ เหลือบมองผมด้วยหางตา

เมื่อกี้เขามองผมหรือเปล่า?

ผมที่ไม่ทันจะมองเอเวนถ่ายแบบ นักแสดงชื่อดังก็ยกมือขอเลิกกองเสียอย่างนั้น ทำเอาพนักงานทุกคนแยกย้ายกันเก็บข้าวของ

ดะ เดี๋ยวสิ!

ผมวิ่งตามเอเวน ทางด้านเอเวนได้เดินเข้าห้องแต่งตัว

ปึง!

เขาปิดประตูอัดหน้าผม

ไม่ยอมหรอก!

ผมเดินไปหลบมุมอับไม่ให้พนักงานคนอื่นเห็น ก่อนจะแปลงร่างเป็นงูตัวเล็กจิ๋วเลื้อยไวๆ ลอดเข้าประตูห้องแต่งตัว ทว่าทันทีที่ส่วนหัวของงูลอดผ่านช่องใต้ประตู มือหนาก็พุ่งมาคว้าหัวผม

อ๊ากกกกก ช่วยด้วย

“ฟ่อ!” ผมขู่ด้วยความตกใจ

เอเวนจับหัวผมขึ้นมา “ยังจะตามมาอีก”

“ฟ่อ!” ผมพยายามดิ้นให้หลุดจากมือเอเวน

เอเวนโยนผมลงพื้น “เลิกแปลงร่างได้แล้ว”

ขะ เขารู้ด้วยเหรอว่าผมแปลงร่าง

ผมแกล้งทำตัวเป็นงูต่อ เลื้อยไปแอบใต้เก้าอี้ คิดว่าเป็นเรื่องบังเอิญ เขาไม่ใช่จัสตินสักหน่อยที่จับได้ทันทีว่าผมแปลงร่างเป็นหมาลีโอ

ในห้องแต่งตัวที่เต็มไปด้วยราวไม้แขวนเสื้อ เก้าอี้ โต๊ะและกระจกแต่งหน้า

งูตัวน้อยอย่างผมขดตัวแอบในซอกมืด

“ฉันเป็นอดีตฮีโร่อันดับ 1 นะ เลิกแปลงร่าง แล้วออกมาคุยกันดีๆ” เอเวนพูดด้วยน้ำเสียงเย็นเฉียบ

จะ จริงด้วยสิ เขาก็เคยเป็นฮีโร่นี่นา

ผมยอมจำนน เลื้อยออกมาแล้วสลายร่างกลับเป็นมนุษย์

โชคดีที่ในห้องนี้ไม่มีพนักงานคนอื่น เอเวนเป็นนักแสดงที่ต้องการความเป็นส่วนตัว หากไม่ใช่เวลาแต่งหน้าเขาจะไม่ให้ใครเข้าห้องแต่งตัวเด็ดขาด

ผมที่คืนร่างลีโอ SUPER X-RO กระแอมไอแก้เขิน

“ตามฉันมาทำไม?” เอเวนยิงคำถาม

ไม่รู้ว่าเอเวนจำผมได้หรือเปล่า ว่าผมเป็นแฟนคลับเขา

“ผม...มาเกลี้ยกล่อมให้คุณเข้าร่วมรายงานเรียลลิตีโชว์”

บรรยากาศรอบตัวเอเวนเย็นยะเยือก “ฉันไม่สน กลับไป”

“ไม่ ผมไม่กลับ” ผมตื๊อ “นี่เป็นคำขอจากสำนักงานฮีโร่แห่งชาตินะครับ! เอเวนควรจะทำตามคำขอนี้ ผมจะทำให้คุณยอมร่วมรายการให้ได้!”

อยากอยู่ด้วย!

“ฉันไม่สน” เอเวนแผ่จิตสังหาร

ผมตัวสั่น แต่ก็บีบมือให้กำลังใจตัวเอง “ผะ ผมไม่กลัวหรอก!”

“ทำให้กลัวจนหัวหดเสียเลยดีไหม?” นิ้วโป้งเอเวนบี้ริมฝีปากล่างของผมแรงๆ อย่างหงุดหงิด

“ดีๆๆๆๆ ” ผมพยักหน้ารัวๆ

เอาเลยครับ ทำให้ผมกลัวได้เลยครับ

เอเวนสีหน้าเรียบเฉย จัดการดึงแขนผมลากเข้าห้องน้ำส่วนตัวของห้องแต่งตัว รุนแรงเสียจนปวดแขนตุบๆ

รุนแรงจัง! แต่ชอบนะครับ!

ปึก!

เขาเหวี่ยงผมลงไปนั่งบนชักโครก ก่อนจะปิดประตูด้วยท่าทางเบื่อโลก

ผมใจเต้นโครมคราม เม้มปากด้วยความเขินอาย การที่นักแสดงในดวงใจลากเข้าห้องน้ำแบบนี้ ยิ่งกว่าฝันอีกนะครับ

“ปิดทำไม” เอเวนพูด

ผมที่กุมมือปิดเป้าตัวเองไม่ให้อีกฝ่ายเห็นว่ามันแข็งขืน เป็นต้องสะดุ้งเมื่อเอเวนยกเท้าซ้ายขึ้นมาเขี่ยมือผมออก ตามด้วยกดปลายเท้าขยี้แท่งที่นูนเป็นลำ

“อะ เอเวน” ผมตัวสั่น เลือดสูบฉีดไปทั้งกาย

“แค่ฉันแตะตัวก็แข็ง” เอเวนเหยียบเน้นๆ ตรงส่วนหัว น้ำหล่อลื่นพลันชุ่มเป็นวง “อยากมีเซ็กซ์กับฉันขนาดนั้นเลยเหรอ ทำไมวันนี้ไม่ส่งคำขอล่ะ?”

อะ เอเวนจำผมได้

“ครับ” ผมยอมรับ หลับตาปี๋ เขินเป็นอย่างมากที่อีกฝ่ายจำผมได้ ชายผู้ใช้ระบบขอร่วมเซ็กซ์กับเขา

“ลืมตา”

“ครับ” ผมลืมตา

“ถ้าไม่โดนจนกลัวสักที คงไม่เลิกราวีสินะ” เอเวนผู้มีใบหน้าเย็นชา ปลดเข็มขัดด้วยนิ้วเรียวสวย ผมกลืนน้ำลายมองขอบชั้นในยี่ห้อหรู เมื่อเขาง้างชั้นในผมก็เบิกตากว้างเต็มพิกัด เพื่อเก็บเกี่ยวภาพที่เห็นเต็มๆ ตา

xxx ของเอเวน!

ทันใดนั้นแก่นกายขนาดมโหฬารก็ดีดตัวขึ้นมา มันอวบอ้วนแบบลูเซียน แต่ลำยาวแบบจัสติน โดยรวมเป็นแท่งร้อนที่งดงามและใหญ่โตจนน่าใจหาย

“ยะ ใหญ่จัง” ผมอึ้ง

เอเวนไม่สะทกสะท้านเมื่อโดนมองของลับ “กลัว?”

ใครจะกลัว ชอบโว้ย!

ถึงจะไม่ชำนาญเรื่องแบบนี้ แต่ถ้าเป็นเอเวนผมชอบ!

“ถ้าผมไม่กลัว เอเวนต้องยอมร่วมรายการเรียลลิตีโชว์นะ”

“…”

“นะครับเอเวน”

“ได้” เอเวนตอบตกลง “ฉันจะทำให้เธอกลัวจนยอมแพ้”

นักแสดงเลื่องชื่อขยับตัวเข้ามายืนคร่อมผม แก่นกายร้อนแตะที่ริมฝีปาก ใจผมเต้นไม่เป็นจังหวะ ไอร้อนของมันทำให้แก้มผมร้อนรุ่ม

“อมมัน”

ผมอ้าปากเล็กน้อย

พรวด!

เอเวนจัดการแทรกสิ่งใหญ่โตผ่านฟันผม ไถลไปกับลิ้น

นะ แน่นมาก

ผมหยีตาเพราะคับไปทั้งด้านใน เพดานปากโดนครูด กระพุ้งแก้มนูนเป็นแท่งกลม ขากรรไกรอ้ากว้างจนปวดหนึบ

“ขยับลิ้น” เอเวนพูด

“อะ อึก” ผมฝืนร่างกายตัวเอง ถูลิ้นไปกับส่วนหัวอีกฝ่าย โดยเลียนแบบตอนที่ลูเซียนทำให้แบบเงอะๆ งะๆ

“หึ” เอเวนหัวเราะหึ “จำมาล่ะสิ”

เขาง้างปากผม ดูแก่นกายขนาดมโหฬารที่เสียบคาปากเล็ก เส้นเลือดตรงลำชุ่มไปด้วยน้ำลาย ดูแวววาวเร้าอารมณ์

ผมฝืนพูด เสียงอู้อี้ฟังไม่ได้ศัพท์

“อันใอ่เอินไอ” (มันใหญ่เกินไป)

“เกิดกลัวขึ้นมาแล้ว?”

เอเวนดันตัวผมชิดแทงค์เก็บน้ำของชักโครก แก่นกายแทงด้านในสุดของช่องปาก แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังเข้ามาไม่สุดลำ

ผมเบ้หน้าเพราะอึดอัด คิดจะเบี่ยงหน้าไปหายใจ แต่เอเวนก็จับหัวผมหันกลับมา สีหน้าดำมืดคล้ายจะทำให้กลัวอย่างที่พูด

“จำเอาไว้ ถ้ายังไม่เลิกตามตื๊อฉันก็ต้องโดนแบบนี้”

เอเวนจับหัวผมแน่น แล้วดันเอวเข้าสุดทาง

ปึก!

“อื้อ!” ผมดิ้น เมื่อรู้สึกถึงส่วนหัวมโหฬารที่กำลังพยายามแทรกลงลำคอ ลิ้นไก่โดนจุดยอดแทงบี้ไปกับผนัง ผมน้ำตาเล็ด จะหนีก็หนีไม่ได้

“ดี ร้องไห้อีกสิ” เอเวนไม่สงสาร ชะงักตัวเล็กน้อย ก่อนจะกระแทกเต็มแรง

ปักกกกกกก ผลุบ!

ผมเบิกตาโพลง รู้สึกถึงแท่งร้อนที่มุดเข้าลำคอ ตรงคอผมนูนเด่นราวกับมีลูกกระเดือกที่สอง แต่สิ่งนี้ใหญ่กว่าลูกกระเดือกมาก

เอเวนขยับนิ้วโป้งมาแตะคอผม ถูกับส่วนหัวมน

“มันอยู่ตรงนี้แล้ว กลัวไหม?”

“ฮึก” ผมร้องไห้ สะอึกสะอื้น

“หึ ทำมาเป็นเก่ง” เอเวนดึงหัวผมเข้ามาแนบหน้าท้อง ริมฝีปากแตะเข้ากับกลุ่มขนอ่อนบริเวณโคนแก่นกาย กลิ่นหอมของสบู่ราคาแพงทำให้ผมอาย

“อึก” ผมแน่นไปทั้งคอ จับเอวเอเวนด้วยมือที่สั่นระริก

เอเวนขยับตัวช้าๆ แท่งร้อนที่มุดลงลำคอถูไถบดเบียดลูกกระเดือก ผมจิกผิวเอเวนเพราะความหวั่นใจ กลัวคอจะฉีกขาดเพราะเจ้าสิ่งนี้

“ร้องขอให้ฉันหยุดสิ” เอเวนกดหางตาผมที่ปริ่มน้ำ

“ฮึก” ผมส่ายหน้า

ผมไม่ยอมหยุดหรอก

จ๊วบ

เอเวนนิ่วหน้า กัดฟันกรอด เมื่อผมตวัดลิ้นดุนเส้นท่อลำเลียง น้ำลายไหลย้อยตรงมุมปาก ผมดูดสิ่งใหญ่โตที่ตัวเองกำลังกลืนกิน

“ดื้อนักนะ”

เอเวนหงุดหงิด เขากระชากตัวออก แก่นกายไถลขึ้นจากลำคอสู่ช่องปาก ผมกลัวว่าอีกฝ่ายจะไม่ให้โอกาสทำแบบนี้อีก ก็เลยปิดปากแน่น

พรวดดดดด ปึก!

แก่นกายขนาดมโหฬารไถลออกไป น้ำลายกระเซ็นเลอะกางเกงเอเวน แต่ส่วนหัวอูมไม่อาจออกไปได้ ชนเข้ากับริมฝีปากที่เม้มปิด

ผมน้ำตาคลอ ตวัดลิ้นเลียส่วนที่ยังอยู่ในปากให้อย่างตั้งใจ

เอเวนคราง “อะ อาาาาา” เขาดึงหัวผมออก “พอ”

“แฮก แฮก” ผมหอบ สูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ

เอเวนจับแก่นกายจิ้มแก้มผม

“ไม่กลัว?” เขาประหลาดใจ ผิวระเรื่อเพราะโดนปรนเปรอ

ผมลูบคอที่ก่อนหน้านี้นูนเป็นรูปสิ่งใหญ่โต ก่อนจะจับแก่นกายเอเวนหักมาเลียเบาๆ “ไม่กลัวครับ ผมไม่กลัวเอเวน”

เอเวนขมวดคิ้ว ผลักหน้าผมออก “พอ ฉันไม่อยากทำ”

“ไม่อยากอะไรครับ” ผมขบส่วนหัวอูมหยอกล้อ มันกระตุกส่งน้ำหล่อลื่นย้อยถึงพื้น “เอเวนเองก็แข็งขนาดนี้ น้ำหล่อลื่นเยอะขนาดนี้แท้ๆ”

เอเวนผลักผมออกอีกรอบ “ไม่”

“เอเวนครับ” สองมือจับแก่นกายร้อน “ผมอยากเห็นเอเวนเสร็จ”

เอเวนสะอึก จ้องหน้าผมที่เว้าวอนสุดความสามารถ เขาถอนหายใจ แล้วจับของสงวนตัวเองด้วยมือขวา ประสานไปกับฝ่ามือของผม

พั่บ พั่บ พั่บ พั่บ

นักแสดงผู้หล่อเหลาสาวแก่นกายอย่างรวดเร็ว น้ำหล่อลื่นกระเด็นมาโดนหน้าผม แต่ผมไม่รังเกียจ ทั้งยังตื่นเต้นที่เห็นเอเวนทำแบบนี้ต่อหน้าต่อตา

“อืมมมมม” เอเวนครางเสียงอ่อน เหงื่อไหลตามลำคอ

เขา...ดูดีสุดๆ ไปเลย

ผมเขินมาก แต่ก็ชอบมากเช่นกัน

ยิ่งเวลาหน้าหล่อๆ แสนเย็นชานั่นสั่นระริกเพราะหายใจแรง สุขสมจนหัวคิ้วขยับไปมา ผมก็ยิ่งอยากเห็นมากขึ้นอีก

เอเวนเห็นผมจ้องตาเป็นมันก็เอื้อมมือมาปิดตา ผมมองเห็นเพียงแค่สีดำ พยายามจะดึงมือเขาออก แต่มือแข็งราวกับเหล็กก็ไม่ขยับเลยสักเซนติเมตรเดียว

“เอเวน! ปล่อยนะ ผมอยากเห็นหน้าเอเวนตอนหลั่ง!” ผมโวยวาย

“ลีโอ...”

เอเวนพูดชื่อผม ทำให้ผมตกใจ แต่ไม่ทันจะถามอะไรน้ำขุ่นร้อนก็ฉีดใส่หน้าอย่างไม่ทันตั้งตัว

“ร้อน!” ผมหยีตาตามสัญชาตญาณถึงจะมองไม่เห็น เอเวนลดมือลง ผมก็เลยลืมตามองคนตรงหน้าอย่างกล้าๆ กลัวๆ

แควก! พรึ่บ

เอเวนกระชากชั้นในตัวเองจนขาด แล้วเช็ดคราบน้ำเชื้อบนหน้าผม กลิ่นแก่นกายเอเวนจากชั้นในทำให้ผมใจเต้นรัว มันเป็นกลิ่นสบู่อ่อนๆ ผสมไปกับกลิ่นตัวของเอเวน ไม่มีกลิ่นเหงื่อเลยสักนิด

เขาเป็นคนที่สะอาดมากจริงๆ

“อะ เอเวน”

ผมเลื่อนมือลงไปปลดตะขอกางเกง จับแก่นกายตัวเองรูดรั้งเบาๆ ปล่อยให้เอเวนเช็ดน้ำกามบนแก้ม ขณะเดียวกันก็ใช้สายตาหวานเยิ้มจ้องคนด้านบน

เอเวนไม่พูดไม่จา รอจนกว่าผมจะช่วยตัวเองเสร็จ

ฉูด!

“อ๊ะ อือออ” ผมฉีดน้ำเลอะต้นขาเอเวน กางเกงเขาเปื้อนคราบขาว

“เสร็จแล้วก็กลับไป” เอเวนไล่ผม ช่วยดึงกางเกงใส่ให้เรียบร้อย

ผมจับแขนเขา “สัญญาแล้วนะครับ”

“?” เอเวนหน้านิ่ง

ผมยิ้มกว้าง เช็ดเหงื่อบนหน้าผาก

“ถ้าผมไม่กลัว เอเวนสัญญาว่าจะรับงานเรียลลิตีโชว์”

“…”

“หวังว่าจะรักษาสัญญานะครับ” ผมลูบเป้าอีกฝ่ายที่หดครึ่งหนึ่ง น้ำเชื้อแวววาวเยิ้มจากการหลั่ง มันเหนียวและลื่นมาก

สิ่งหนึ่งที่เอเวนไม่รู้ และผมก็ไม่มั่นใจเท่าไรนัก แต่หลังจากได้ใช้ปากให้กับเขาแล้วพบว่าลำคอไม่ฉีกขาดไปเสียก่อน ผมก็มั่นใจกับพลังใหม่ที่ได้รับจากการสังหารสัตว์ประหลาดสาหร่ายนั่น

ด้วยพลังนี้ ผมไม่มีทางกลัวอะไรทั้งนั้น

เอเวนจะทำอะไรผม ผมก็พร้อมรับทั้งหมด

​

ใหญ่แค่ไหน ก็ยัดได้

[พลังพิเศษ]

พลังในการยัดสิ่งใหญ่โตเกินพิกัด

เข้าช่องทางที่เล็กกว่า โดยไม่บาดเจ็บ

​

---------------

#ปราบเมะคลั่ง

พวกเธอเชียร์ใครกันเหรอ 55555

สำรวจเสียง ด้อมไหน

ด้อมหมากัดจู๋

ด้อมประเคนพี่ให้สัตว์ประหลาด

ด้อมลูกกระเดือกที่2

ปล. สปอยส์คู่รอง

ซ่อนสปอยล์

เจ้าเชื่อเรื่อง ปี้ตรงก้น ทะลุออกปากบ่

​