เฮียสามอย่าแกล้งน้อง

กระจ่างดาว : เขียน

เฮียสาม X อัยญ์

บทที่ 7

อัยญ์ไม่งอแง

"เดี๋ยวเฮียไปประชุมก่อน ถ้าอยากไปไหนบอกพี่ยีนส์กับพี่พยัคฆ์นะ โอเคไหม" 

"รีบกลับมานะเฮีย" 

"เฮียไปทำงาน ระหว่างนี้ห้ามงอแงนะ" 

"ไม่เคยงอแงสักหน่อย" 

"ดีมาก เฮียไปแล้ว" 

สามเอื้อมมือไปขยี้กลุ่มผมนุ่มนิ่มของคนที่เด็กกว่าสองถึงสามครั้ง ปากบอกไม่งอแงแต่ปากคว่ำมาแต่ไกล ท่าทางหงอย ๆ นั่นทำให้สามอยากจะจับมาไขลานให้กลับมามีชีวิตชีวาให้รู้แล้วรู้รอด

สามตัดสินใจเดินออกมาเมื่อมองนาฬิกาแล้วเห็นว่าใกล้ถึงเวลาประชุมเต็มที ดีหน่อยที่เมื่อเช้าหลังจากดูพระอาทิตย์ขึ้นเสร็จ สามก็ได้รับอนุญาตให้กลับมานอนต่อ ถึงแม้จะมีเสียงงุ้งงิ้งของเด็กอัยญ์เดินบ่นไปมาก็ตาม

วันนี้เป็นการประชุมพบปะผู้ถือหุ้น รายละเอียดไม่มากเท่าที่อ่านเมื่อคืน แต่คงต้องใช้เวลาอย่างน้อยก็คงต้องพาไปทานข้าวกลางวัน อ่า…ผมอยากกินข้าวกับอัยญ์มากกว่า คนตัวเล็กที่รอผมที่ห้องคงเหงาน่าดูเลย

"เมื่อไหร่จะประชุมเสร็จ อยากกลับไปหาอัยญ์จะแย่" 

"... ยังเดินไม่ถึงห้องประชุมเลยนะครับท่านประธาน" 

เลขา ฯ ร่างสูงที่เดินตามหลังมากำลังพูดถึงหัวข้อการประชุมในครั้งนี้ถึงกับหยุดพูดเรื่องหัวข้องาน ก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงและท่าทางที่กระอักกระอ่วน ก่อนหน้านี้ก็บอกว่าไม่ให้คุณอัยญ์งอแง แต่เป็นท่านประธานเสียเองหรือเปล่าที่งอแง ยังไม่ทันได้เข้าประชุม กระทั่งเดินให้ถึงห้องประชุมก็ยังไม่ถึงด้วยซ้ำ แต่กลับบอกว่าเมื่อไหร่จะประชุมเสร็จ

ประชุมครั้งนี้จะล่มก่อนไหม อดจะกังวลใจไม่ได้จริง ๆ 

"คุณอัยญ์อยากออกไปเดินเล่นไหมครับ" 

ยีนส์ บอดี้การ์ดตัวใหญ่ยักษ์เอ่ยถามผู้เป็นนาย หลังจากเห็นอีกฝ่ายนั่งถอนหายใจครั้งแล้วครั้งเล่า มองประตูทางเข้าที่เจ้านายของเขาเพิ่งจะเดินออกไป เผลอ ๆ ถ้าเขาแจ้งเจ้านายว่าคุณหนูอัยญ์หงอยขนาดนี้ มีหวังการประชุมในวันนี้คงล่มไม่เป็นท่า เจ้านายของเขารับผิดชอบในหน้าที่การงานของตัวเองก็จริง แต่ถ้าเป็นเรื่องของคุณหนูอัยญ์ เขาไม่สามารถที่จะเอาอะไรเป็นประกันได้เลยว่าทุกอย่างมันจะเรียบร้อย 

"เฮียประชุมเสร็จยังอ่ะพี่ยีนส์" 

"เอ่อ…" 

"อัยญ์ล้อเล่น เพิ่งเดินออกไปเมื่อกี้เอง อีกนานแน่เลย ออกไปเดินเล่นข้างนอกหน่อยก็ดีเหมือนกัน" 

ยีนส์กับพยัคฆ์มองหน้ากันก่อนจะลงความเห็นว่า ถึงคุณหนูอัยญ์จะเด็กดูเหมือนจะงอแงบ้างในบางที แต่พอเป็นเรื่องที่สำคัญจริง ๆ ก็กลับกลายเป็นผู้ใหญ่ได้อย่างไม่น่าเชื่อ ไม่เหมือนอย่างเจ้านายตัวเอง ที่คุณเลขา ฯ ส่งข้อความมาบอกเมื่อสักครู่ว่าร้องกลับห้องแล้ว ทั้ง ๆ ที่ยังเดินไม่ถึงห้องประชุมด้วยซ้ำ

เมื่อครู่เพิ่งบอกคุณหนูอัยญ์ว่าอย่างอแง แต่พอมาได้รู้แบบนี้ เขาก็อดที่จะสงสัยไม่ได้ว่าใครกันแน่ที่งอแง

คุณหนูอัยญ์หรือเจ้านายของเขา

“พี่พยัคฆ์ ไอ้นั่นคืออะไรอ่ะ ขนมหรือเปล่า”

“ครับ เรียกว่าข้าวเกรียบว่าวครับ อร่อยนะครับคุณหนู”

“อัยญ์เอา ๆ พี่พยัคฆ์ซื้อให้อัยญ์หน่อยนะ ซื้อเผื่อพี่พยัคฆ์กับพี่ยีนส์ด้วย”

“ครับคุณหนู”

พยัคฆ์จัดการจ่ายเงินค่าขนมก่อนจะแกะแล้วแบ่งให้คุณหนูของเขาที่เดินนำหน้า พยัคฆ์รับหน้าที่ถือกระเป๋าเงินของอัยญ์ ขนมบางส่วนก็รับมาถือบ้าง แบ่งเบายีนส์ที่เดินหอบหิ้วขนมเต็มสองมือ จนพยัคฆ์เห็นใจตัดสินใจเรียกบอดี้การ์ดมาเพิ่มอีกสองคน 

เอาไว้ถือขนมล้วน ๆ 

“พี่ยีนส์ พี่พยัคฆ์ อัยญ์อยากกินไอติมอ่ะ เราไปกินฟองดูว์กันดีกว่ากินเสร็จจะได้กลับห้องกัน”

อัยญ์เลือกที่จะจบทริปด้วยกันกินไอศกรีมเป็นของหวานตบท้าย เหล่าบอดี้การ์ดที่ตามมาดูแล อัยญ์ก็เลี้ยงไม่ได้ขาดตกบกพร่อง พยัคฆ์แอบถ่ายรูปคุณหนูอัยญ์ที่กำลังเพลิดเพลินกับขนมหวาน ส่งไปให้หัวหน้าที่กำลังนั่งเครียดอยู่ในห้องประชุม ตามคำสั่งของผู้เป็นนาย 

ได้เห็นรอยยิ้มของคนน้อง สามก็สบายใจแต่ก็แอบหดหู่ในใจไม่ได้ ว่าคนน้องก็ยังมีความสุข ยังเที่ยวเล่นเพลินได้ถึงแม้ว่าจะไม่มีสามคอยอยู่ดูแล ตรงกันข้ามกับที่เขาแทบจะอยากลุกออกไปจากห้องประชุมที่น่าเบื่อนี้เต็มที 

คิดถึงเด็กตัวเล็กนั่นจะตายอยู่แล้ว

“ท่านประธาน…พักก่อนไหมครับ”

“ผมแค่ปวดตาเฉย ๆ ไม่มีอะไร”

เพราะอยู่ดี ๆ สามก็ยกมือขึ้นกุมขมับ สาเหตุก็เพราะคิดไม่ตกเรื่องเด็กตัวเล็ก จนเลขา ฯ ที่กำลังพรีเซนโครงการถึงกับหยุดชะงัก จนสามต้องส่งสัญญาณบอกให้อีกฝ่ายบรรยายต่อไป ยิ่งบรรยายเสร็จเร็ว ก็ยิ่งได้พักเร็ว ยิ่งได้พักเร็วก็ยิ่งได้ไปทานข้าวเร็ว สามจะได้กลับไปหาคนน้องเสียที

16:47 น.

“อัยญ์ล่ะ”

สามถามขณะที่กำลังถอดเสื้อสูท ถึงห้องไม่ทันไรก็ถามหาคนตัวเล็กที่ไม่ได้ยินแม้กระทั่งเสียง สอดส่ายสายตามองก็รู้สึกโล่งออกที่คนน้องไม่ได้แอบเล่นน้ำ เพราะสามไม่รู้ว่าน้องเอาชุดว่ายน้ำแบบไหนมา อีกทั้งเขาก็ลืมกำชับอีกฝ่ายด้วยว่าห้ามเล่นน้ำ เขาคงอกแตกตายหากได้รู้ว่าคนน้องเล่นน้ำต่อหน้าบอดี้การ์ดของเขา พอนึกขึ้นได้ว่าลืมกำชับเรื่องสำคัญสามก็ส่งข้อความหายีนส์และพยัคฆ์ทันที และก็ได้รับรายงานว่ากำลังออกมาเที่ยวเล่นแถวชายหาดจึงได้วางใจ

“คุณหนูนอนอยู่ครับ น่าจะเพลียที่ไปเที่ยวเล่นข้างนอก กลับมาแปบเดียวก็หลับไปเลยครับ”

สามเดินเข้าไปด้านในห้องรับแขก ก่อนจะเจอกองผ้าห่มขนาดใหญ่พร้อมกับกระต่ายน้อยตัวอ้วนกลมที่นอนขดอยู่ภายใน ใกล้กันมีกล่องสตรอเบอรี่สดของโปรดวางอยู่ ปากเล็กจิ้มลิ้มยังฉ่ำวาวไปด้วยน้ำของสตรอเบอรี่อยู่เลยด้วยซ้ำ หลับทั้ง ๆ ที่ของโปรดยังคามืออยู่ เด็กคนนี้สุดจริง ๆ

อัยญ์โปรดทุกอย่าง ยกเว้นผัก -o-!!  

“ไปเที่ยวเล่นมีความสุข ลืมเฮียไปเลยนะ น้อยใจแล้วนะเนี่ย”

สามเดินไปนั่งลงใกล้คนตัวเล็กที่กำลังนอนหลับสบาย มือหนาลูบกลุ่มผมนุ่มนิ่มของคนน้องอย่างย่ามใจ อัยญ์นอนหลับลึกไม่ต้องกลัวว่าจะตื่นมาเห็นสามนั่งเล่นผมแน่ ๆ 

ผลัวะ!!

บอดี้การ์ดที่เห็นภาพเหตุการณ์ชัดแบบฟูลเอชดีถึงกับเบิกตาโต ภาพของเจ้านายของเขาที่ล้มลงไปนอนกองกับพื้นอย่างหมดท่าตอนที่โดนลูกเตะของคนที่นอนหลับอยู่เสยเข้าที่ปลายคางอย่างเต็มแรง 

!!!!

!!!!

“...”

“...”

“ขอประคบน้ำแข็งที” สามเอ่ยหน้านิ่ง