เฮียสามอย่าแกล้งน้อง

กระจ่างดาว : เขียน

เฮียสาม X อัยญ์

บทที่ 6

ดวงอาทิตย์ของเฮียสาม

 

ขณะนี้เป็นเวลาตี 3

ตึบ! ตึบ! ตึบ! 

“อื้ออ”

“อ่าา อัยญ์…”

สามเรียกชื่อคนตัวเล็กที่นอนหลับไม่รู้เรื่องรู้ราว เสียงคนน้องครางในลำคอด้วยความรำคาญในตอนที่สามจับคนตัวเล็กม้วนเป็นซูชิโรล หลังจากที่อัยญ์แสดงท่าไม้ตายประจำตัวในตอนที่เริ่มหลับสนิท

ท่าอัยญ์พิชิตมาร -o-!!

“อื้ออ”

“เห่ย…หู้วว เกือบไปแล้ว”

สามปาดเหงื่อตอนที่เอื้อมมือไปคว้าคนตัวเล็กไว้ที่เกือบจะกลิ้งตกเตียงได้อย่างทันท่วงที อัยญ์ขี้ร้อนและสามก็สงสารน้อง จะให้นอนเป็นซูชิทั้งคืน ต่อให้สามนอนหลับก็คงนอนหลับไม่เต็มอิ่ม 

แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นของค่ำคืนนี้

ตึบ! ตึบ! ตึบ! 

เพราะประเด็นที่แท้จริงของค่ำคืนนี้คือ

อัยญ์เป็นเด็กนอนดิ้น

ดิ้นมากแค่ไหนก็จินตนาการว่าผ้าปูที่นอนสี่มุมหลุดลุ่ย หมอนหนุนนอนกระเด็นกระดอนไปอยู่ปลายเท้า ผ้าห่มที่ก่อนหน้าสามจะดึงขึ้นมาก็หล่นไปอยู่ปลายเตียง คนตัวเล็กก็ทำตัวประหนึ่งเข็มนาฬิกา หมุนไปหมุนมา เผลอ ๆ ครบรอบไปแล้วสามรอบถ้วน

แล้วอัยญ์ก็ดันเป็นคนนอนดิ้นที่ปลุกยากเสียด้วย ถ้าไม่ตื่นเองก็ไม่ต้องไปเสียแรงปลุกให้เหนื่อย

สามเหลือบมองเวลาที่โชว์อยู่บนหน้าจอโทรศัพท์ นาฬิกาบอกเวลาตีสามกว่า และพรุ่งนี้สามมีประชุมกับผู้ถือหุ้นตั้งแต่เก้าโมง ขืนเขายังไม่ได้นอนพรุ่งนี้คงไม่มีสมาธิทำงานแน่นอน 

สามต้องนอน!!

เพราะสามง่วง!!

สามจัดการนำหมอนทั้งสองใบกลับไปไว้ที่เดิม จัดแจงอุ้มเด็กตัวเล็กมานอนบนหมอน จัดแจงท่านอนให้คนน้องได้นอนสบายที่สุด ผ้าห่มผืนหนาถูกจับลากขึ้นมาคลุมคนน้องเอาไว้ก่อนที่สามจะปิดโคมไฟที่หัวเตียงแล้วสอดตัวเข้าไปใต้ผ้าห่มเดียวกันกับน้อง

“อื้ออ”

สามตวัดโอบรัดตัวคนนุ่มนิ่มที่ส่งเสียงอื้ออึงไม่หยุด ก่อนที่สุดท้ายจะเงียบไปแล้วกลายเป็นเสียงหายใจเข้าออกที่สม่ำเสมอแทน ในตอนนั้นเองที่สามถึงจะสามารถนอนหลับได้อย่างเต็มตา แต่ก็เป็นเวลาที่ตีสี่เข้าไปแล้ว

อืม ว่าแต่อัยญ์ใช้ครีมอาบน้ำตัวไหน 

ตัวหอมมาก -,,-

05:17 น.

“เฮียสามมมมมมมมม ตื่นเร็ว ๆ  ตื่นได้แล้วววว”

สามหรี่ตามองไปทางต้นเสียงเมื่อรู้สึกได้ถึงที่นอนที่ยวบยาบ ก่อนจะเห็นร่างเล็กของอัยญ์กระโดดโหย้งเหย้งไปมาบนเตียงราวกับเด็ก เสื้อแขนยาว กางเกงขายาว ที่กรอมมือกรอมเท้าของเจ้าตัวก็ยิ่งทำให้อยากจับมาฟัด ทั้ง ๆ ที่อุตส่าห์ทนมาได้ทั้งคืน …

…เอ่อ โอเค ข้ามตรงนี้ไป

“เฮีย ตื่นยังอ่ะ”

“...”

“...”

“นี่ เฮียยังไม่ตาย”

สามใช้มือดันศีรษะของคนน้องให้ออกห่างจากใบหน้า หลังจากเจ้าตัวซนเดินมาหยุดที่ข้างตัวแล้วนั่งลงโน้มใบหูให้เข้ามาใกล้จมูกของเขา เหมือนกำลังเช็คว่าสามยังหายใจอยู่ไหม

เด็กนี่…

“ก็เฮียไม่ตื่นสักที” สามมองเด็กน้อยที่ทำหน้าบูด อยากจะเขกหัวเด็กสักที ก็ใครใช้ให้ตัวเองตัวนุ่มนิ่มน่ากอด แถมยังหอมฟุ้งอย่างกับแป้งเด็กแบบนั้นกันล่ะ

“แล้วตื่นเต้นอะไรแต่เช้า…” สามถามด้วยน้ำเสียงงัวเงีย เขาเพิ่งนอนไปตอนที่เกือบจะตีสี่ แล้วนี่ตีห้าหน่อย ๆ แสดงว่าเขายังนอนไปไม่ครบชั่วโมงด้วยซ้ำ ไม่อยากจะคิดตอนที่เข้าประชุมเลย

“ใช่ ๆ พระอาทิตย์จะขึ้นแล้วอ่าา ดูพระอาทิตย์ขึ้นเป็นเพื่อนอัยญ์หน่อยน้าา”

อัยญ์เขย่าแขนที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามของสาม ใบหน้าแดงระเรื่อตอนที่นึกไปถึงตอนที่ตื่นนอน ทั้งที่เมื่อคืนก็เอาหมอนข้างมากั้นเอาไว้แล้วแท้ ๆ แถมยังกำชับว่าห้ามข้ามเขตมาเด็ดขาด แต่เฮียก็ยัง…ดึงอัยญ์ไปกอด  >o<!!

บ้าจริง!! เฮียสามนี่บ้าที่สุด!!

สามมองคนน้องที่เดินไปเปิดประตูระเบียง ลมทะเลในยามเช้าแรงพอ ๆ กับลมทะเลในยามกลางคืน สามสะบัดศีรษะเพื่อไล่ความง่วงงุน นาน ๆ ที่จะได้ออกมาสูดอากาศแบบนี้ จะทิ้งช่วงเวลาดี ๆ ไปก็น่าเสียดาย ร่างสูงของสามเดินไปหยุดยืนข้าง ๆ คนน้อง มองอัยญ์ที่กอดอกมองตรงออกไปด้านนอกด้วยท่าทางอารมณ์ดี

สามนำเสื้อคลุมของตัวเองที่เอาติดมือมาด้วยคลุมไหล่ให้กับคนน้อง ใบหน้าน่ารักหันมายิ้มให้แทนคำขอบคุณ แสงสีทองจากดวงอาทิตย์สาดส่องไปทั่วผืนฟ้าเป็นสัญญาณของการเริ่มต้นวันใหม่ 

ทุกคนว่าดวงอาทิตย์สดใสแล้วใช่ไหม

สามขอเถียงขาดใจ…

รอยยิ้มของอัยญ์สดใสกว่าดวงอาทิตย์เยอะเลยล่ะ