Trigger Waring มีการบรรยายฉากการร่วมเพศระหว่างเพศหญิงกับเพศหญิง เหมาะสำหรับบุคคลอายุ 18ปีขึ้นไป และหากไม่ถูกจริตข้ามได้นะคะ

Chapter 16 อ่างอาบน้ำ (NC)

 

โฟร์อาบน้ำเสร็จขึ้นมาจูบปลุกคนหลับ “อื่อ...ง่วง” เสียงโอดครวญรบกวนการนอน เมเปิลม้วนตัวไปผ้าห่ม โฟร์เองไม่ลดละด้วยเมื่อคืนคนน้องกินไปแค่นิดเดียว ยังผ่านกิจกรรมเสียเหงื่อไปอีก กระชากผ้าห่มออกก้มไปจูบพร้อมดูดริมฝีปากอย่างแรง

คนโดนกวนจนตื่นลุกขึ้นมานั่งหน้างอ “เมื่อคืนสูบพลังไปจนหมด เช้านี้ยังมากวนอีก พี่โฟร์ใจร้าย” เจ้าคนน้องโวยวายพองแก้ม

โฟร์ขบแก้มแนบหน้าผาก “ขอโทษค่ะ แต่มันสายมากแล้วพี่กลัวหนูจะหิว” สายตาเลื่อนไปเรือนร่างไร้สิ่งปกปิด โฟร์ย้ายมือไปลูบสะโพกเรียวบาง

เหมือนเจ้าตัวจะไม่รู้ตัว กลิ่นอาหารเช้าโชยเข้ามาถึงเตียง “อะกลิ่นชีส...โฟร์!! มือค่ะ”

โฟร์หยุดมือ ดึงผ้าห่มที่โยนทิ้งมาห่มตัวให้คนน้อง เมเปิลลุกยืนแข้งขาอ่อนยวบจนคนพี่รีบมาพยุง “ไปอาบน้ำค่ะ” พร้อมช้อนขาอุ้มไปส่งยังห้องน้ำปิดประตู และเสียงตะโกนดังมาจากไหนห้องน้ำ “ไม่อาบน้ำด้วยกันเหรอคะ” และมีเสียงหัวเราะคิกคัก ทำให้เธอถึงกับปวดหัว โดนไปขนาดนั้นยังมายั่วแต่เช้า

โฟร์นั่งดื่มกาแฟ เตรียมเปิดไอแพดดูงานระหว่างอีกคนอาบน้ำ ผ่านไปถึงสิบนาทีเจ้าตัวออกมาแล้วนั่งตรงจานอาหารเช้าเรียบร้อย สายตาจดจ้อง

“พี่โฟร์เมลกินแล้วนะคะ หิวมาก...ว้าว...Canadian Breakfast*” คนกินเก่งหยิบส้อมมาจิ้มตักเข้าปากใบหน้ามีความสุข

 

แพลนในวันนี้ของทั้งสองไม่มีอะไรมาก ไปเดินเล่น Stanley Pack ทั้งสองออกจากโรงแรมในช่วงเที่ยง เดินลัดเลาะไปเรื่อย ๆ จนถึงจุดหมาย นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเธอได้เดินจับมือโดยไม่ต้องสนใจใคร จนเดินไปพักที่ม้านั่งท่ามกลางอากาศเย็นสบาย โฟร์โอบไหล่คนน้อง ส่วนเมเปิลแอบอิงหนุนบ่าของพี่ คนพี่เอามือที่วางมาจับมือเอาไว้ ยกมือขึ้นมาจูบประทับเป็นครั้งคราวทั้งสองนั่งมองทอดสายตาเฝ้ามองผู้คนเดินผ่านไปมา อยากจะหยุดทั้งวันและเวลาเอาไว้แบบนี้

โฟร์และเมเปิลมองดูเด็กน้อยวัยประมาณหกขวบสวมหมวกกันน็อค สนับแขนขา กำลังไถลสเกตบอร์ด มีบิดาตามประกบดูแลความปลอดภัย และมีคนแม่ตามถ่ายคลิปวิดีโอ เมเปิลยกยิ้มในความน่ารักและโบกมือและยกนิ้วให้กับเด็กชายในจังหวะหันมามองคนรอบข้าง

“ครอบครัวนั้นน่ารักมากเลยนะ ดูลูกพวกเขาสิคะน่ารักเลย ถ้าเราสองคนจะมีกันกี่คนดีค่ะ” เมเปิลเอ่ยถามระหว่างมองดูครอบครัวนั้นจนสุดสายตา

โฟร์จูบเส้นผม “หนูยังอยากมีลูก ถ้าคบกับพี่ท้องไม่ได้นะคะ”

เมเปิลเงยหน้าจูบปลายคาง ยกยิ้มเธอเข้าใจในความหมายของอีกฝ่ายดี “ทำไมจะท้องไม่ได้ค่ะ ตั้งแต่เริ่มคบกับพี่เมลนึกถึงคนจ่ายน้ำเชื้อแล้ว”

“หื้ม?”

“ลูกของเราต้องน่ารักแบบที่พี่โฟร์ต้องการแน่นอน หนูจะไปขอน้ำเชื้อจากไอ้ไนน์” ในตอนที่ได้ยินว่าน้องอยากสร้างกับครอบครัวกับเธอใจมันฟูมาก แต่พอน้องบอกถึงคนที่เธอต้องการใช้มาเป็นพ่อของลูกเราทั้งสองคน เธอยิ่งดีใจมากขึ้น ด้วยคนทั้งสองคือคนที่เธอรักมากที่สุดในชีวิต

“ขอบคุณนะคะ ขอบคุณที่ก้าวเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิต ขอบคุณที่รักพี่”

“เมลมีความสุขที่สุดที่ได้รักกับพี่โฟร์ค่ะ”

 

หลังออกจากสวนสาธารณะ เข้าสู่ทริปที่คนน้องจัดแจงด้วยตัวเอง การตามหาของกินขึ้นชื่อจนจบทริป สิ่งแรกที่เจ้าตัวเดินไปต่อแถวเพราะมีนักท่องเที่ยวมามุมกันเยอะมาก

โฟร์จับเอวคนน้องในจังหวะรอซื้อ Japa Gog** “ขอจับไว้ก่อน จบทริปนี้มันจะขยายขึ้นหรือเปล่าน้า...”

เมเปิลตวัดหน้ามองจ้องคนพี่ ตามด้วยเสียงเขียว “ไหนบอกว่าต่อให้หนูกลมเป็นลูกบอลพี่ก็ยังรักไงคะ”

“หา! ลูกบอลเลยเหรอ” โฟร์กลางนิ้วเกร็งวาดเป็นรูปทรงกลม

เมเปิลหน้างอเริ่มไม่มั่นใจว่าจะกินดีไหม อีกสองคนก็ถึงคิวตัวเองแล้วจะเดินออกไปดีไหม ต่อคิวมาตั้งนาน ในระหว่างสองจิตสองใจ คนพี่ขยับตัวมาแนบชิด กระซิบเสียงพร่า “กินเถอะค่ะ เดี๋ยวพี่พาออกกำลังกายเอง เอา ให้เหนื่อยหายใจหอบแบบเมื่อคืนไปเลย”

เมเปิลยกมือปิดหูอันร้อนผ่าวอย่างมากจนลามไปยังส่วนต่าง ๆ ภาพเมื่อคืนผุดออกมาอย่างชัดเจน มัวแต่เม้มปาก โฟร์อดหัวเราะและสั่งแทน รับมาพร้อมจูงคนยังเขินไม่หาย ไปหาที่นั่งกิน

อาหารชนิดต่อมาคือ Poutine*** เจ้าตัวบ่นโอดโอยว่าเมื่อคืนไม่ได้กิน โฟร์เลยพาไปจัด เจ้าตัวกินไปเพียงแค่ครึ่งจาน บอกว่าเก็บท้องไว้ใส่ขนมหวาน หันมามองตาปริบ ๆ ของความช่วยเหลือจากคนรักให้ช่วยกิน โฟร์ยิ้มแห้ง เดินเอาจานไปเก็บลากแขนออกมาทันที

 

ระหว่างทางเดินกลับ เมเปิลพบร้านขายขนมหวาน ก็ลากคนพี่เข้าไปทันที หยิบ Nanaimo Bar **** อีกหลายชิ้น หิ้วกลับไปกินยังโรงแรม มื้อเย็นมีเพียงสลัดผักกับสปาเกตตีลอบเตอร์เท่านั้น หลังจากดื่มด่ำไวน์ไปด้วยกัน โฟร์ช้อนตัวคนน้องเข้าเอวพร้อมแบกเข้าห้อง ทำตามคำพูดของเจ้าตัวแสบในเมื่อเช้า

โฟร์วางคนรักลงพื้นดันตัวไปแนบติดผนังห้องบดจูบอย่างเร่าร้อน สอดเรียวลิ้นเลาะไปตามไรฟันสำรวจจนพึงพอใจ คนน้องมิยอมน้อยหน้าสอดรับลิ้นร้อนพัวผัน มือทั้งสองข้างต่างพาช่วยกันปลดกระดุม เสื้อผ้าอาภรณ์ของกันและกัน เมเปิลยกชายเสื้อคนพี่ถอดออก ริมฝีปากต้องผละออกจากกันและโผเข้าหาใหม่อีกดั่งพวกเธอให้ลมหายใจเดียวกัน แยกจากกันไม่ได้

มือเรียวบางลูบไล้ไต่ลงไปยังเนิน บีบขย้ำก้อนเนื้อจนเต็มมือ ริมฝีปากของคนพี่จูบซับ และขมเม้มจากลำคอ อ้าปากครอบใช้ลิ้นเลียติ่งไตเริ่มแข็งชูชัน ส่วนมืออีกข้างเขี่ยอีกข้าง

“อือ...อือ...อ้า...อ้า...”

โฟร์ลงลิ้นหนักเน้นบริเวณส่วนหัว คนน้องยิ่งครางดังขึ้น สอดนิ้วตามไรผมและมืออีกข้างช่วยเธอขย้ำเนินอก คนพี่ย้ายริมฝีปากไปฝั่งลงลิ้นตวัดทั้งเสียทั้งขบกัด เธอโลมเลียไล่จูบตามร่างกายคนน้องจนถึงหน้าท้องแหย่ลิ้นในแอ่งสะดือลากลงท้องน้อย เมเปิลมวนท้องหดเกร็ง

“อะ! พี่โฟร์ มะ เมล เสียว...”

“อยากเสียวมากกว่านี้ไหมคะ พี่หิ้วน้ำหนูแล้ว”

โฟร์ก้มลงไปเลียลากลิ้นผ่านร่องกลีบ ผนังอ่อนนุ่มตอกขมิบลิ้นด้วยความเสียว โฟร์โอบเอวลากคนน้องมายังอ่างอาบน้ำ ให้คนน้องนั่งขอบ ยกข้างสองข้างพาดยาวไล่ไปตามขอบอ่าง เธอลงไปคุกเข่าใบหน้าตรงกับปากทางรัก แลบลิ้นเลียนิ้วมือก่อนลงไปขยี้ตามด้วยกระดิกนิ้วเขี่ยติ่งเล่น

“อืม...ซี๊ด...อู้ว...”

 

หญิงสาวคนพี่ก้มหน้าซุกจูบส่วนสงวนอันงดงามของคนน้อง อ้าปากงับติ่งเสียวขบเม้มทั้งดูดทั้งดึง จนเกิดเสียง แจ๊บ ๆ เมเปิลโดนโลมเลียใช้มือข้างหนึ่งจิกระบายความเสียวตรงขอบอ่าง ส่วนอีกข้างบีบขย้ำ เขี่ยตุ่มไตของตัวเองสลับไปทั้งสองข้าง

“อ้า...อือ...อ่ะ!! โอ้ว...ระแรงอีก อะ อืม...อ้า...”

คนด้านล่างกดหน้าเข้าไปชิดตวัดลิ้นรัว เมเปิลเด้งเอวขึ้นรับลิ้นร้อน จิกเกร็งปลายเท้าอันเต็มไปด้วยความสุขสม ในหัวขาวโพลง หอบหายใจยกยิ้มในคนพี่ที่เงยหน้าขึ้นมามอง เธอโน้มตัวประคองใบหน้าคนรักลงไปบดจูบสอดเรียวลิ้นตวัดรัดลิ้นร้อนในโพล่งปาก พร้อมทั้งดึงตัวคนพี่ให้ลุกขึ้นมา ดันหมุนตัวสลับที่กันใช้มือผลักอกให้พิงขอบอ่าง กัดเผยอริมฝีปากอย่างยั่วยวน

“เมลก็อยากกินพี่โฟร์เหมือนกันนะคะ”

มุมปากคนพี่ยกขึ้นยกข้างขึ้นและอ้ากว้าง กระดิกนิ้วอย่างเชื้อเชิญ ก่อนจะแตะปลายคาง “กินได้ตามสบายเลยค่ะ กินเท่าที่หนูอยาก”

เมเปิลคุกเข่าดั่งเช่นคนพี่ ซุกใบหน้าแลบลิ้นเลียร่องกลีบพร้อมกับช้อนตามองหน้าด้านบน ใบหน้าสวยหล่อบิดเบี้ยวด้วยความเสียวซ่าน ปากเรียวงามซู้ดตามด้วยใบหน้าเชิดสูงขึ้น เมเปิลพยายามเลียนแบบในสิ่งที่คนพี่ทำอย่างเก้ ๆ กัง ๆ

หญิงสาวด้านบนมีความสุขอย่างมากเมื่อคนที่ตัวเองหลงรักมานานยอมซุกหน้าลงหว่างขาให้เธอเป็นคนแรก แม้มันจะไม่ถึงใจเหมือนหลายคนที่ผ่าน แต่ในใจเธอนั้นฟูฟ่อง ร่างบางใช้ความพยายามให้คนพี่ถูกใจ เธอทั้งดูดตวัดลิ้นเลียติ่งเสีย แหวกแคมแหย่ลิ้นเข้าไปด้านใน

“อื่อ...อ้า...ดี ค่ะ ดีมากค่ะหนู ซี้ด...อ้า...อ้า...”

โฟร์กระตุกตอดเรียวลิ้นคนน้องจากการสุขสม กระชากตัวคนน้องให้ขึ้นมาในอ้อมกอด บดจูบอย่างดูดดื่มสอดลิ้นไปในโพล่งปาก เลอะเล็มไปตามไรฟัน ผละสิ่งเชื่อมทั้งสองออกจากกัน เธอแนบหน้าผากสิ่งเดียวกัน ถูปลายจมูกไปมา ก่อนจะจูบลงปลายจมูก

“พี่รักหนูมากนะคะ”

“เมลก็รักพี่โฟร์ค่ะ”

“ไปแช่น้ำกัน”

 

โฟร์ถัดตัวลงในอ่างอาบน้ำ ดันตัวน้องให้นั่งมีเธอนั่งซ้อนหลัง หยิบบาสบอมมาหย่อนลงกดปุ่มน้ำระบบน้ำวน โอบรัดเอวเจ้าแก้มกลมให้มาแนบตัวอีก เมเปิลเงยหน้าเอนอิงแผ่นหลังพิงคนพี่ คนข้างหลังไล่จูบตามไหล่ขาว แอบกัดเบาอย่างมันเขี้ยว กวักน้ำมาใส่คนด้านหน้า ใช้มือทั้งสองข้างถูฟองสบู่ของทั้งเธอและตัวเองจนสะอาด นิ้วเรียวยาวแวะเข้าไปทักทายปากทางก่อนจะค่อย ๆ มุดหายเข้าไปสัมผัสยังช่องทางรัก เมเปิลเผยอปากครางเสียงกระเส่า

“ฮา...อ้า...”

โฟร์จูบซับบ่าถามกระซิบถาม “รู้สึกดีไหมคะ” เธอไม่ได้ต้องการคำตอบเพราะเสียงครางจากปากสวยอิ่มตอบได้อย่างชัดเจน “อยากได้ของใหญ่กว่านี้ไหม” แลบลิ้นเลียใบหูขบกัดเบา ๆ นิ้วเพิ่มจากหนึ่งเป็นสอง ขยับเข้าออกเร็วขึ้น

“อะ ไม่ คะ ค่ะ อ่ะ!! อื่อ...จะ จูบเมล”

เมเปิลเอียงใบหน้าหาคนพี่ โฟร์เองก็โน้มมาแนบริมฝีปาก จนเสียงดังเฉอะแฉะการแลกเปลี่ยนน้ำลาย คนด้านหน้าผละริมฝีปากมาหอบหายใจ กดมือลงไปในน้ำหยุดนิ้วคนพี่เอาไว้ หมุนคร่อมตัว

โฟร์จูบก้อนเนื้อเนินอกตรงหน้า “ทำไมเหรอคะ”

เมเปิลเองประคองใบหน้าแตะริมฝีปากจนพี่ “เราทำด้วยกันนะคะ เมลอยากมองหน้าพี่”

“อืม...”

โฟร์จับคนน้องนั่งลง จับมือไปสัมผัสกลีบดอกไม้ของตัวเอง คนน้องรู้งานแล้ว แหย่นิ้วเข้าไปในตัวคนพี่สัมผัสเนื้อนุ่มยุ่น ทั้งสองสอดสายตาประสานด้วยความลุ่มหลง ก่อนจะโผแนบริมฝีปากจูบกันอย่างดูดดื่ม นิ้วมือในตัวตนของกันและกันขยับกระตุ้นจุดเสียว ภายในทั้งคู่ตอดรัดเรียวนิ้ว น้ำในอ่างกระเพื่อมสั่นไหวไปตามแรงนิ้ว พวกเธอมีรับรู้ว่าจูบกันไปเท่าไหร่ ผละออกจากกันโผกลับมาจูบกัน เสียงครางดังลั่นห้องอย่างมีความสุข

“พะ พี่โฟร์ มะ เมล อ้า...อ๊าง...แฮก ๆ”

“มะ เมล อืม...”

โฟร์เสร็จตามคนน้องไปติด ๆ หน้าผากทั้งสองแตะกันหอบหายใจร่วมกัน โน้มไปกัดปากคนรักดึงทึ้ง ประคองคนรักที่แทบจะหมดแรงออกจากอ่างอาบน้ำหยิบมาเสื้อคลุมมาห่มตัว โอบอุ้มไปวางบนตียงนอน ก่อนจะจูบประทับลงหน้าผากคนรัก ส่วนเธอเองไปสวมใส่เสื้อผ้าก่อนจะขึ้นเตียงมานอนซุกอกคนแฟนสาวหลับร่วมไปด้วยกัน

วันต่อมาโฟร์พาคนน้องขึ้นเครื่องไปยังโตรอนโต และขับรถไปยังเมือง Ontario เพื่อชมน้ำตกไนแองการ่า เมเปิลพาคนน้องนั่งเรือไปชมความงามใกล้ ๆ ทั้งสองใส่เสื้อกันฝนสีแดง ซึ่งเป็นสีประจำเครื่องฝั่งแคนาดา ส่วนทางเป็นฝั่งของอเมริกาจะใส่สีน้ำเงิน คู่รักไปยืนหัวเรือรับละอองน้ำด้วยกัน โฟร์ยกมือบังหัวไม่ให้เปียกไปมากกว่านี้ ด้วยกลัวจะไม่สบายเอาได้ เรือวนรอบกลับมาส่งยังฝั่ง โฟร์พาเมเปิลขึ้นไปยังสวนชมวิวของน้ำตก

“ชมฝั่งแคนาดาสวยกว่าฝั่งอีกค่ะ ฝั่งเมกาเล็กนิดเดียว” เมเปิลไปยืนเกาะขอบรั้วชื่นชม ในความคิดไปดูใกล้มันสนุกแต่มันมองเห็นแต่ละอองน้ำ ถ้าจะชื่นชมความสวยงามของดูจากมุมขึ้นเท่านั้น

มิกซ์เดินกลับมาพร้อมถุงกระดาษจำนวนสี่ถึง แจกจ่ายให้เจ้านายและบอดี้การ์ดด้วยกัน “นี่ครับ Lobster Roll***กับ Tourtiere**** ที่สั่งได้แล้วครับ”

“มากับคุณเมเปิลผมได้ลองอาหารขึ้นชื่อจนครบเลยล่ะครับ” เป้หยิบแซนด์วิชในถุงขึ้นมากัดกิน

“แน่นอนมากับสายกิน เหนื่อยอย่างเดียวคือเดินไปหาร้าน” เมเปิลคุยโวด้วยความภาคภูมิใจ

“...” ที่เหลือกัดกินอาหารพร้อมอมยิ้ม

พวกเขาทั้งสี่คนนั่งกินคนอื่นพร้อมชื่นชมธรรมชาติและผู้คนต่างแวะเวียนมาชมความงามน้ำตกแห่งนี้ และเวลาที่เหลือเป็นเวลาชอปปิ้งของร่างบาง เดินแวะร้านขายเสื้อผ้า น้ำหอม เครื่องประดับแต่มือกลับมีขนมไม่ขาดปาก

เหนื่อยเมื่อยล้ามาทั้งวัน เมเปิลและโฟร์สลับกันอาบน้ำปีนขึ้นมาบนเตียงโอบกอดกันจนหลับหมดไปอีกหนึ่งวันแห่งการท่องเที่ยว

ช่วงสายวันรุ่งขึ้นโฟร์ได้รับสายแจ้งจากบอดี้การ์ดส่วนตัวมาจากทางเลขาว่า เครื่องบินลงอเมริกามีการลื่นไถลบนรันเวย์เล็กน้อย ไม่ได้เกิดอุบัติเหตุอย่างใดและผู้โดยสารรวมถึงลูกเรือทุกคนปลอดภัย

[มึงอยู่ไหน กูโทรหารอบแล้ว]

“เออกูรู้เรื่องที่เกิดขึ้นแล้ว ตอนนี้กูอยู่ใกล้นี่แหละ มึงก็รอรับเรื่องที่เมืองไทยไป ส่วนทางนี้กูไปจัดการเอง”

[สรุปว่ามึงไปเที่ยวที่ไหน ไปกับใคร อ้าปากบอกมา]

“คุยเรื่องงานไม่ถึงนาที ส่วนเรื่องของกูมึงไม่ต้องเสือก”

[เออ กับน้องกับนุ่งหัดมีความลับ]

“มึงตอบกูจากใครจริงเลยนะไอ้จิ ถ้ากูกับมึงไม่คลอดมาจากท้องแม่เดียวกัน มึงจะนับถือกูเป็นพี่เหรอ สัด”

[ไม่] ตอบกลับทันทีอย่างชัดถ้อยชัดคำ [ไม่เคย มีเพียงแค่น้องรักอย่างเบบี้คนเดียวเท่านั้น]

โฟร์กลอกตามองบน “แค่นี้แหละ เสียเวลาคุยกับมึงชิบหาย”

 

หญิงสาวเดินกลับเข้าไปข้างในมองดูร่างเปลือยเปล่าโพล่งออกมาขาท่องล่างและแผ่นหลังเต็มไปด้วยรอยแดง ถอดถอนหายใจอย่างอารมณ์เสีย ไม่มีอะไรเป็นดังที่ต้องการสักอย่าง จะเกิดเรื่องหลังจากนี้ก็ไม่ได้ เธอขยับปีนขึ้นบนเตียงจูบแผ่นหลังขาว ๆ

เมเปิลรับรู้การอ่อนยวบของที่นอน จึงพลิกตัวมาหาคนรัก คล้องคอประทับริมฝีปาก ทั้งที่ตัวเองยังไม่ลืมตา “มอนิ่งคิสค่ะ”

อีกคนปัดป่ายจมูก “ตื่นแล้วลืมตามาคุยกับพี่หน่อยค่ะ” โฟร์เท้าแขนมองหน้าคนรัก

“มีอะไรหรือเปล่าคะ”

“เฮ้ย...พี่ต้องบินไปเมกาด่วนค่ะ เครื่องบินไถลออกนอกรันเวย์นิดหน่อยนะคะ พี่จำเป็นต้องไปดูความเรียบร้อยรวมถึงรับเรื่องร้องเรียนด้วย คงไม่ได้บินกลับไปพร้อมหนู”

เมเปิลถูจมูกกับจมูกคนพี่ “ไม่เป็นไรค่ะ เมลก็ผู้บริหารคนหนึ่งนะคะ เข้าใจในความรับผิดชอบและหน้าที่เป็นอย่างดี” จูบปลายคางคนรัก “ไปทำงานเถอะค่ะ แล้วเจอกันที่เมืองไทย”

“งั้นตื่นมาอาบน้ำกินข้าวเช้าด้วยกัน” คนด้านบนก้มไปจูบหน้าผาก ผละออกลูกขึ้นมาแต่งตัว ต่อสายเรียกบอดี้การ์ดขึ้นมาในช่วงสาย ๆ ตามด้วยการเก็บกระเป๋าเดินทาง

เมเปิลลุกขึ้นมาบิดตัวคลายความเมื่อยล้า หอบหิ้วผ้าห่มเดินไปยังห้องน้ำ หลังจากอาบน้ำเสร็จเมเปิลออกมากินอาหารข้าวเป็นแบบแคนาดาเบรกฟัดตามแบบเธอร้องขอตามเดิม

เป้และมิกซ์มาเคาะประตูห้องตามกำหนดเวลาและยื่นรอในส่วนโซนรับแขก โฟร์ลากกระเป๋าออกจากห้องนอนให้แก่บอดี้การ์ดประจำกาย เดินโอบเอวคนรักมาด้วย

“มิกซ์ ดูแลคุณเมเปิลให้ดี เข้าใจใช่ไหม” เธอบอกน้ำเสียงนิ่ง

“ครับ” บอดี้การ์ดประจำกายคนรักโค้งคำนับรับคำสั่ง

เมเปิลเดินไปส่งคนพี่ถึงหน้าประตูห้อง โอบรวบตัวคนน้องมากอด “หนูรออยู่ในห้องจนถึงขึ้นเครื่อง ถ้าเบื่อยังไงก็ให้มิกซ์พาไปเดินเล่นก็ได้นะคะ เหลือเวลาอีกตั้งหลายชั่วโมง”

“ได้ค่ะ ดูแลตัวเองดี ๆ นะ อย่าทำงานหักโหมนะคะ จูบเมลหน่อย ไม่ใช่จูบลาน้า...เราแค่จูบเพราะต้องแยกจากกันเท่านั้นเอง” คนน้องคล้องคอโน้มใบหน้าคนพี่ลงมา

ริมปากทั้งสองแนบสนิท ขบเม้มบดเบียดอย่างโหยหาไม่อยากแยกออกจากกัน ริมปากนั้นผละออกจากกันโฟร์แนบริมฝีปากลงไปอีกครั้งโดยไม่มีการรุกล้ำผละออกแบบเสียดาย “ขึ้นเครื่องบอกพี่ด้วยนะ ถึงแล้วก็โทรบอก มีอะไรบอกกับมิกซ์มันได้เลย ไปรอพี่ที่คอนโดนะ”

“พี่โฟร์ค่ะ เมลขอกลับคอนโดของตัวเองนะ ถ้ากลับไปแล้วไม่มีพี่ ไม่ชอบเลยง่ะ”

โฟร์กดจูบหน้าผาก “ตามใจค่ะ แล้วพี่จะรีบตามไปนะคะ แล้วเจอกันที่รักของพี่”

“ค่ะแล้วเจอกัน” เมเปิลรั้งตัวคนพี่มากอดแนบสนิทอีกครั้งและผละออก

ห้าวันหลังจากแยกกันที่แคนาดา ทั้งสองเพียงแค่โทรคุยกัน ด้วยเวลาต่างกัน เมเปิลเองก็ประชุมสรุปงานทั้งเช้าและบ่าย กว่าจะเลิกงานก็ปาไปเกือบสองสามทุ่ม ด้วยต้องมารับช่วงต่อจากผู้เป็นพ่อ และเนื่องด้วยไม่เจอลูกสาวนานคุณแม่จัดการนัดทานข้าวกันภายในครอบครัวในช่วงค่ำ

“ค่ะพี่โฟร์” เมเปิลรับสายคนพี่ระหว่างลงจากรถยนต์

[อยู่ข้างนอกเหรอ เสียงดังจัง]

“ใช่ค่ะ เมลลืมส่งข้อความไปบอก ว่าเย็นนี้ไปทานข้าวกับพ่อและแม่ค่ะ พวกท่านเพิ่มนัดตอนบ่ายสามนี่เอง”

[งั้นเหรอคะ งั้นแสดงว่าวันนี้กลับบ้านใช่ไหม] น้ำเสียงถามอย่างหมดแรง

“ไม่ค่ะ นัดทานกันข้างนอกอย่างเดียว”

[ถ้าถึงร้านส่งที่อยู่ร้านมาบอกพี่ด้วยนะ]

“ได้ค่ะ แล้วจะกลับมาวันไหนคะ”

[อีกสักพักนะคะก็ได้เจอกันแล้วค่ะ คิดถึงหนูจัง]

โฟร์กดวางสายไปพร้อมกับสั่งให้เป้ขับรถไปยังร้านอาหารที่คนน้องส่งที่อยู่ หนึ่งชั่วโมงถัดมารถมาจอดยังร้านค้า โฟร์สั่งให้บอดี้การ์ดนั่งรถที่รถ ก้าวเดินไปยังภายในร้านมองหาครอบครัวคนของเธอ เมื่อพบหญิงสาวยกยิ้มมุมปาก

“สวัสดีค่ะคุณอาศร คุณอาแก้ว” โฟร์เดินเข้ามาออกมือไหว้ผู้ใหญ่คุ้นหน้าคุ้นตาในแวดวงธุรกิจต้องทำงานร่วมกัน

เมเปิลหันไปตามเสียงคนพี่ทันที ดวงตาเบิกกว้างด้วยความตกใจ “พะ พี่โฟร์”

“อ้าวหนูโฟร์สวัสดี มาทานข้าวเหรอ” ชายวัยกลางคนรับไหว้พร้อมทักทาย

คุณแม่หญิงสาวตีแขนคนลูก ยังมีสีหน้าตกใจเอาแต่จ้องแขกที่มาทักทาย “เมเปิลไปจ้องพี่เขาแบบนั้นได้ไง ทักทายพี่เขาสิ แล้วหนูโฟร์มาทานข้าวกับใครเหรอลูก”

“โฟร์เองเพิ่งลงเครื่องมา กะว่าจะแวะทานก่อนกลับบ้านค่ะ”

“แบบนี้นี่เอง มานั่งกินข้าวกับพวกอาสิ” คนแม่เอียงหน้าไปถามลูกสาว “พี่สาวเจ้าไนน์ก็เหมือนพี่สาวเจ้าเมลด้วยเช่นกันจริงไหมโฟร์”

“ใช่ค่ะคุณอา”

“งั้นนั่งลงเลยลูก นั่งข้างน้องเลย” หญิงวัยกลางคนกวักมือหาที่ให้

“งั้นโฟร์ไม่เกรงใจนะคะ ขอรบกวนด้วย” หญิงสาวลากเก้าอี้นั่งลงข้างแฟนสาวตัวเอง ย้ายมือไปกอบกุมคนรัก

“เกรงใจอะไร เพิ่มเรามาอีกคนน่าจะกินน้อยกว่าเจ้าเมเปิลซะอีก” คนพ่อแอบขายลูกสาว

“พ่อง่า...ขายหนู” บุตรสาวสะบัดหน้าใส่

“หนูโฟร์เอาไหม พ่อยกให้เด็กอะไรไม่รู้กินเก่งผู้หญิง” บิดาแกล้งว่าหยอก

โฟร์พร้อมรับมุก “งั้นขอโฟร์ขอรับไปเลยนะคะ ต้องการคนกินข้าวเป็นเพื่อนอยู่พอดีเลยค่ะ”

“แม่ยกให้อีกแรง กระโดกกระเดกเกินหญิง นี่แม่ได้ข่าวว่ามีแฟนก็ไม่ยอมพามาให้เห็น ชักไม่แน่ใจว่าเป็นคนแบบไหนกันแน่ ผู้หญิงหรือผู้ชายกันแน่น” คนแม่หรี่ตามองลูกชายตัวดีของเธอ “หรือว่าแฟนลูกมีครอบครัวแล้วเลยไม่ยอมพามาเจอสักที” เมเปิลยกซดน้ำซุปคนสำลักหลังโดนจี้จุด

โฟร์นั่งข้างยกแก้วน้ำส่งมาให้ ตามด้วยตบหลังหญิงสาวเบา ๆ “โอเคยังค่ะ”

เมเปิลพยักหน้าให้แก่แฟนสาว หันไปแย้งคนแม่ “แล้วถ้าหนูจะมีแฟนเป็นผู้หญิงไม่ได้เหรอแม่”

“ใครเขาทำกันแบบนั้น ผู้หญิงต้องคู่กับผู้ชาย”

“แม่คะ...เรื่องความรักมันห้ามกันได้ที่ไหน แล้วใครคู่ใครใช่ว่าจะบังคับจับให้คู่กันได้ที่ไหน” คนลูกยู่ปากไม่พอใจ

“เอาน่าแม่ ลูกจะรักใคร คบใคร ดูอย่างเจ้าสัวชัช ไปสู่ขอเจ้าหนูวีให้กับหลานชายคนโตของตัวเอง คนระดับนั้นไม่เห็นสนใจเรื่องรักร่วมเพศอะไรแบบนั้นเลย”

โฟร์ยิ้มบาง “คุณปู่ท่านเพียงต้องการให้ลูกหลานมีความสุขแค่นั้นเอง จะรักใครชอบใครเพศอะไร ขอแค่รักกันก็พอแล้วค่ะ” เมเปิลออกแรงบีบมือคนรักใต้โต๊ะ โฟร์เองบีบตอบเพื่อให้กำลังใจยกยิ้มบาง ๆ

TBC...

************************************************************

Canadian Breakfast* ชื่ออาหารเช้าของสัญชาติแคนาดามีลักษณะคล้ายกับ American Breakfast ความเหนือของแคนาดาคือให้อาหารเยอะกว่า อัดแน่นไปด้วยทั้งวัฟเฟิล, แพนเค้ก, ผลไม้ต่าง ๆ อาทิ ราสเบอร์รี่, บลูเบอร์รี่, สตรอเบอร์รี่ เป็นต้น

JapaDog** คือคำย่อมาจาก Japanese Style Hotdog ลักษณะก็จะเป็นฮอทดอกสไตล์ญี่ปุ่นที่เอาส่วนผสมแบบญี่ปุ่น เช่น ไก่เทอริยากิหรือโอโคโนมิยากิมารวมกับฮอทดอกทำให้ได้รสชาติแปลกใหม่ และเป็นที่นิยมในแคนาดา โดยต้นกำเนิดมาจากภรรยาชาวญี่ปุ่นได้ตั้งร้านแผงลอยที่เมืองแวนคูเวอร์แล้วทำ Japadog ขาย มีการพูดต่อๆ กันจนทำให้ขายดีแบบยอดถล่มถลายด้วยความอร่อย ราคาไม่แพงเกินไป

Poutine*** อาหารพื้นเมืองมีต้นกำเนิดมาจากเมืองควิเบก คือเอามันฝรั่งทอดมาราดกับน้ำซอสเกรวี่พร้อมอัดชีสเข้าไปแบบเยอะ ๆ บางพื้นที่อาจทำการเพิ่มผักกับเบคอนลงไปให้ดูน่าทานมากขึ้น

Nanaimo Bar ****มีต้นกำเนิดมาจากร้านคาเฟ่แหห่งหนึ่งที่เมือง Nanaimo (นาไนโม) จากนั้นจึงตั้งชื่อตามเมืองต้นกำเนิดเป็น Nanaimo Bar ขนมประกอบไปด้วย 3 ชั้นคือ ตัวฐานทำจากมะพร้าวอบกับถั่ว และแคร็กเกอร์ รสชาติจะออกเค็มนิดๆ และมีความกรอบๆ จากแคร็กเกอร์ ส่วนที่สองจะเป็นตัวไส้ของ Nanaimo Bar จากสูตรตั้งเดิมนั้นจะเป็นรสวนิลาคัสตาร์ด ไส้จะมีสีเหลืองอ่อน และส่วนที่สาม ก็คือหน้า จะใช้ชอคโกแลตกานาชมาตกแต่งหน้า ซึ่งทำจากชอคโกแลตกับเนย โดยมักจะมาคู่กับทาร์ตเนยค่ะ

Lobster Roll*** ของขึ้นชื่อจากเกาะ Prince Edward ก็คือ Canadian whole Lobster แน่นอน Lobster ที่นี่จึงถูกนำมาทำเป็นอาหารอย่าง Lobster Roll คือแซนด์วิชขนมปังอัดแน่นไปด้วยเนื้อล็อบสเตอร์ล้นจนจุใจ น่าทานมาก ภายหลัง Lobster Roll ก็กลายเป็นของที่ชาวแคนาเดียนนิยมและหาทานง่ายด้วย

Tourtiere**** คือพายเนื้อ นั่นเองค่ะ ส่วนใหญ่แล้วตัวไส้พายจะทำจากเนื้อวัว หรือเนื้อหมูค่ะ สอดแทรกอยู๋ในแป้งพายที่หนานุ่นและมีความหอม สามารถทานเป็นอาหารกลางวัน หรืออาหารว่างได้