Trigger Waring มีการบรรยายฉากการร่วมเพศระหว่างเพศหญิงกับเพศหญิง เหมาะสำหรับบุคคลอายุ 18ปีขึ้นไป และหากไม่ถูกจริตข้ามได้นะคะ

 

Chapter 15 การได้ลิ้มรสเมเปิลไซรัป (NC)

 

หญิงสาวร่างโปร่งกลับมาถึงคอนโดอย่างไม่สบอารมณ์เท่าไหร่ ถอดเสื้อคลุมโยนลงบนโซฟา รวบตัวอีกคนมากอด เมเปิลประคองใบหน้ามาจูบปลอบโยน จากนุ่มนวลเริ่มเร่าร้อน เรียวลิ้นเกี่ยวตวัด ใช้แรงอันมากกว่าดันร่างบางโน้มตัวราบไป มือเรียวไล่ลูบไล้ไต่สัมผัสปัดป่าย มือเรียวบางสอดผ่านสาบเสื้อดึงลงเผยเนินอกอันอวบอิ่ม

“อะ อื้อ...”

เมเปิลสะดุ้งคว้ามือ หมับ หยุดกระทำอันจะนำพาไปมากกว่านี้ ใช้มืออีกข้างดันตัวโฟร์ให้ออกจากร่างเธออย่างแรง ก่อนจะลุกวิ่งหนีเข้าในห้องนอนต่อด้วยเข้าไปหลบในห้องน้ำ

โฟร์ร่วงไปกองกับพื้นลงมองดูร่างอีกคนวิ่งหายไปพร้อมเสียงประตูปิดลง โฟร์นั่งต้นคอพาดพิงโซฟา เธอหลุดการคอนโทรลตัวเองอีกแล้ว เมื่อได้จูบ ได้ลูบไล้ กลิ่นกายหอมเธอรู้สึกว่ามันไม่เพียงพอ อยากได้มากกว่านี้ ตบแก้มเรียกสติจ้ำพรวดไปตามเข้าไปในห้อง

“เมล ออกมาเถอะค่ะ พี่ไม่ทำอะไรแล้ว” โฟร์เคาะประตูเรียกคนน้อง

เมเปิลเข้าไปปรับอารมณ์ตัวเองเช่นกัน ความวูบโหว่งในช่องท้องบวกกับใจสั่นไหวในความกระสัน ค่อย ๆ แง้มประตูโพล่งหน้ามา ไม่มีสิทธิ์เอื้อมมือไปคว้าข้อมือสีหน้ากังวล “ออกมานะคะ ข้างในมันร้อน”

“...” เมเปิลพยักหน้าและยอมเดินตามขยับนิ้วสอดประสาน บอกนัยว่าเธอไม่ได้โกรธหรือรู้สึกไม่ดี

“เราต้องคุยกันค่ะ”

เรื่องความสัมพันธ์ทางกายของคู่รักมันหลีกเลี่ยงไม่ได้ โฟร์ยอมรับว่าวันนี้วู่วามอย่างมาก คนรักอยู่ข้างกายไม่อนุญาตก็ยังไม่มีสิทธิ์ทำ พอคนน้องเริ่มจูบจนเกือบทำพลาดทั้งที่รับปากเอาไว้แล้ว

“คือพี่...”

“ห้ามพูดออกมานะ” เมเปิลยกมือปิดปาก เธอไม่ต้องการคำ ขอโทษ พี่โฟร์ไม่ได้ผิดอะไร “เมลเข้าใจค่ะในความต้องการนั้น เราไปเที่ยวด้วยไหมคะ ไปต่างประเทศ ไปในที่เราได้ไม่ต้องปกปิดอะไร เมลเองก็อยากอด อยากเดินจับมือพี่” ร่างบางเม้มปากพูดด้วยเสียงอ้อมแอ้ม “เมล...ก็อยากขยับความสัมพันธ์ของเราให้แนบชิดกว่านี้”

“...”

“พี่โฟร์...” หญิงสาวเรียกชื่อคนพี่เสียงหวาน เมเปิลอ่านใบหน้าคนพี่ไม่ออกมาว่ารู้สึกอย่างไง ในใจกลัวหลังจากปฏิเสธไปแล้ว พี่เขาจะคิดยังไง จะมองคิดว่าเธอง่ายเกินไปไหม

โฟร์จ้องคนน้องมีสีหน้าตื่นตนก เคาะจมูก “พี่จะเฝ้ารอการไปเที่ยวด้วยกันครั้งนี้ค่ะ” รวบตัวมากอด

เมเปิลเอียงซบอก ใบหน้าถูไถเหมือนลูกแมวตัวน้อย ...เฝ้ารอเหมือนกันค่ะ

โฟร์สอดนิ้วประสานกับคน จูบหลังมือ “หนูอยากไปไหนคะ” นวดคลึงเล่นระหว่างถาม

“ไม่รู้ค่ะ แค่ไปกับพี่โฟร์ก็พอแล้ว”

มุมปากยกยิ้ม ความรู้สึกคันยุบยิบในใจ จนอยากฟัดตรงนี้อีกรอบ “หนูไปดูตารางงานนะคะว่าว่างช่วงไหน พี่จะได้จัดการตารางพี่”

เมเปิลผละจากอก หยิบโทรศัพท์ส่งข้อความหาเลขาตัวเองเพื่อขอตารางงานทันที สายตามองคนน้องในความกระตือรือร้น ท่าทางดุ๊กดิ๊กรอลุ้นไม่สนใจเอาแต่จ้องให้ส่งมาในเสี้ยววินาทีนี้

“มานี่เลย เลิกสนใจได้แล้ว ใช่ว่าจะได้ไปวันนี้พรุ่งนี้สักหน่อย” คนพี่รวบตัวมากอดเช่นเดิม

เจ้าตัวย่นจมูกใส่ทันที “ก็เมลอยากไปเที่ยวกับพี่โฟร์นิ พี่ไม่อยากไปด้วยเหรอ...”

โฟร์กดหอมแก้มหนัก จนจมูกจมหายไปในแก้ม “อยากไปสิคะ บินเดี๋ยวนี้ได้เลยนะ เจ็ทก็มีโทรกริ๊กเดียวค่ะ”

เมเปิลแนบหน้าผาก “อะ พี่เอ้ส่งมาแล้ว” และเจ้าตัวหนีไปจากเธออีกรอบ โฟร์ปรายตาจ้องไอ้เจ้าสี่เหลี่ยมผืนผ้า ต่อไปอยู่กันสองคนจับมันโยนทิ้งที่ไหนดี “เมลว่างหลังงานการกุศลขอคุณหญิงนิรานี่ค่ะ พี่โฟร์ไปด้วยไหมคะ”

“อ๋อ งานของคุณหญิง

เพื่อนคุณย่าพี่ ถึงไม่อยากก็ต้องไป และตอนนี้มีเหตุให้ไปแล้วค่ะ”

 

วันงานการกุศลเมเปิลใส่ชุดเดรสเกาะอกสีดำยาว มีเสื้อคลุมไหล่ขนมิงค์สีขาว ส่วนโฟร์อยู่ในชุดสูทเอวจั้มขายาวสีดำเช่นเดียวกับคนน้อง

“พี่โฟร์ค่ะ โป๊ไหมคะ” เธอหมุนตัวด้วยเสื้อผ้าเกาะอกแล้วยังคว้านหลังลงไปอีก อภินันทนาการจากดีไซเนอร์ชิงชิง ลูกพี่ลูกน้องของเธอนั่นเอง

“โป๊ค่ะ แต่เซ็กซี่ดี” โฟร์มองน้องด้วยใบหน้ามีกังวลเกี่ยวกับเธอ “คิดอะไรคะ แต่งตัวไปตามที่หนูอยากแต่ง แฟนพี่สวยขนาดนี้จะไม่ใช้โชว์เหรอ” โฟร์เดินนำหน้าออกมาหันไปผายมือให้คนรัก “ไปค่ะ ไปเฉิดฉาย”

 

รถยนต์ขับมาจอดยังพรมแดงหน้างาน โฟร์ก้าวลงมา วางมือรอรับเมเปิลก้าวลงมาทีหลัง รอเดินเข้าไปทางด้านในเคียงคู่กัน ด้วยก่อนหน้าคู่ควงของโฟร์คือนางแบบชื่อดัง แต่เมื่อพาคนน้องมาด้วยจึงหันมาสนใจ

นักข่าว “คุณโฟร์จะไม่แนะนำคนข้างกายให้รู้จักบ้างเหรอคะ”

โฟร์ดันหลังคนน้องให้ขยับมาเคียงข้างพร้อมตอบถาม “นี่น้องเมเปิล รองประธานบริหารและทายาทเพียงคนเดียวของ AP. เอเจนซี่” คนน้องยกมือไหว้ ซึ่งเธอมาออกมาพวกนี้ร่วมกับพ่อและแม่บ่อย แต่ไม่เคยได้รับการสัมภาษณ์ออกสื่อเลย

“อ๋อ...ถึงว่าหน้าคุ้นนะคะ แล้วถือโอกาสเปิดตัวด้วยเหรอคะ”

โฟร์ยกยิ้ม เลิกคิ้วขึ้นแอบตกใจเล็กน้อย “กำลังคิดว่าจะมีคำถามนี้ไหม ไม่ได้มาเปิดตัวอะไรทั้งนั้นค่ะ คือน้องเป็นเพื่อนสนิทกลุ่มเดียวกับน้องไนน์ ก็เลยอาสาไปรับมาด้วยกัน”

“เพื่อนสนิทของน้องไนน์เองเหรอ”

“ค่ะ เมเปิลกับไนน์เรียนมาด้วยกันอยู่กลุ่มเดียวกันเลยค่ะ” เมเปิลช่วยตอกย้ำความสัมพันธ์ของพวกเธอเพิ่มไปอีก

“ขอถามอีกนิดค่ะ คุณเมเปิลโสดอยู่ไหม เผื่อหนุ่ม ๆ ที่หัวใจยังว่างจะได้เข้าหยิบบัตรคิว” หญิงสาวทำเพียงอดยิ้มไม่ตอบรับและไม่ปฏิเสธ

“ก่อนจะเข้ามาจีบต้องผ่านด่านพี่สาวคนนี้ก่อนนะคะ เพื่อนน้องโฟร์หวงพอ ๆ กับน้องชายนั่นแหละค่ะ” โฟร์แตะแผ่นหลังพาคนน้องเดินเข้าไปยังข้างใน

 

โฟร์พาคนน้องไปส่งยังกลุ่มเพื่อน ส่วนตัวเองปลีกตัวออกไปพบกับผู้หลักผู้ใหญ่ รวมถึงนักธุรกิจอื่น ๆ ในงาน จนใกล้ถึงเวลาเข้าสู่การดำเนินเปิดประมูลภาพถ่ายและภาพวาดของศิลปินที่มีชื่อเสียงในเมืองไทย

โฟร์หน้าโต๊ะขนมหวานมีชายหนุ่มเดินเข้ามาหา และเริ่มพูดคุยกับคนของเธอ “ไงน้องเมเปิล”

“ค่ะ? พี่กานต์” เจ้าแก้มกลมหันไปยิ้มกว้างด้วยความดีใจ

“ไม่เจอกันเลยนะเรา ตั้งแต่นัดดูตัววันนู้นใช่ไหม สบายดีไหม หื้ม...” ชายหนุ่มพูดจบ ก็ตกใจมีหญิงสาวอีกคนก้าวมาประชิดคนที่เขากำลังสนทนาด้วยพร้อมวาดมือโอบเอวแสดงความเป็นเจ้าของ

“อะ พี่โฟร์” เมเปิลหันไปยกยิ้มคนมาใหม่ โดยไม่มีที่ทางจะปัดป้องการแตะเนื้อต้องตัว “คุยเสร็จแล้วเหรอ”

“อื้อ...ใครเหรอ” โฟร์พยักหน้าจานรับต่อด้วยเลิกคิ้วสายตาจับจ้องชายหนุ่มอีกคน

“นี่พี่กานต์ค่ะ ลูกเพื่อนของคุณแม่”

“อือ! พี่เดินทั่วงานไม่เจอคุณพ่อกับคุณแม่เราเลยค่ะ” เสียงขานรับแบบขอไปทีจากคนพี่

“เอ่อ...” ชายหนุ่มพยายามจะคุยแทรกกับเมเปิล แต่หญิงสาวอีกคนไม่ยอมเปิดโอกาสแม้แต่นิด เมเปิลรับรู้กลิ่นคนขี้หึงอยู่ข้าง

“แล้วทานอะไรหรือยังค่ะ” โฟร์ยังคงแทรก ชักชวนไปยังของกินตรงหน้าอีก

เมเปิลแตะมือคนพี่ปรามเอาไว้ ก่อนจะหันไปคุยกับพี่ชายอีกครั้ง “แล้วตอนนี้พี่กานต์เป็นไงบ้างล่ะ”

“สบายดีครับ แล้วพี่กำลังจะจัดงานแต่งเร็ว ๆ นี้อาจจะไปใช้บริการ” กานต์บอกอย่างขัดเขิน

“ดีใจด้วยนะคะ ต่อไปนี้จะได้มีความสุขแล้ว”

“งั้นพี่ต้องขอตัว ใกล้ได้เวลาเข้าไปทางด้านในแล้ว ไม่อยากรบกวนด้วยครับ แล้วเจอกันครับ”

“ค่ะ” เมเปิลโบกมือลาชายหนุ่ม หันมองคนหน้าหงิก เหนื่อยใจเหลือเกิน “พี่กานต์เป็นเกย์ค่ะ แล้วแฟนพี่เขารักกันมาก แต่น้าแก้วแม่ของพี่กานต์ไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ ถ้าบอกว่าจะแต่งงานกันคงรับกันได้แล้วล่ะมั่ง” เมเปิลยกมือบีบหน้าแฟนสาว

โฟร์วางมาด “แล้วไป คิดว่าจะมาจีบเราอีกรอบ”

“ไปค่ะ ถึงเวลางานแล้ว” เมเปิลผลักหลังคนพี่ หันตัวกลับไปคว้ากระทงขนมชั้นติดมือ ...ก็มันอดไม่ได้

 

ถึงเวลาเลิกงานเมเปิลบอกลาเพื่อน และแอบหลบมาทางประตูหนีไฟขึ้นรถจอดรออยู่แล้ว ก้มตัวนอนราบไปเบาะ เป้ขับรถไปยังทางด้านหน้า โฟร์เปิดประตูรถก้าวขึ้นยกหัวเจ้าคนน้องมาหนุนตัว เมื่อรถออกมาถนนสายหลักเมเปิลลุกขึ้นมาแนบอิงอกโดยมาแขนคนพี่โอบกอดเอาไว้

 

วันรุ่งขึ้นเป็นวันอาทิตย์ไม่ต้องไปทำงาน จึงนอนกกกอดและตื่นขึ้นมาด้วยกันตอนเกือบสิบโมง สองคนคู่รักไปล้างหน้าแปรงฟันร่วมกัน

“พี่โฟร์จะกินอะไรไหมคะ เมลจะได้สั่งมาให้” เมเปิลเดินไปหยิบโทรศัพท์กดเข้าไปหน้ารายการสั่งอาหาร

โฟร์บ้วนปากเสร็จ ขยับเข้าไปดูรายการอาหารที่คนน้องกดสั่งไป ข้าวต้มแห้งกระดูกหมู โจ๊กหมูบะช่อ ปาท่องโกกับสังขยา เธอกดจิ้มต้มเลือดหมูมาเพิ่ม กดสั่งไป ใช้เวลาทำกับการส่งเพียงครึ่งชั่วโมง

คนพี่เดินไปหยิบแคปซูลใส่เครื่องทำกาแฟ “หนูกินกาแฟอะไรคะ”

คนน้องเดินมาเอาสะโพกพิงโต๊ะข้างคนพี่ “คาปูชิโนค่ะ”

“โอเคค่ะ หนูเคยคิดจะทำอาหารให้พี่กินไหม แบบคู่รักชู้ชื้น ทำอาหารไปป้อนกันไปประมาณเนี่ย” โฟร์หยิบแก้วของตัวเองมาจิบและจัดการกาแฟของคนน้องต่อ

“พี่โฟร์ สกิลการทำอาหารของกลุ่มเมลย่ำแย่มาก ถ้าให้เกรดคงประมาณดีลบลบ น้องวีก็ดีล่ะมั่งมีพี่หนึ่งสอนบ้าง ส่วนคุณหนูจัสมิสเอฟติดลบเลยพี่ เกินเยียวยา เมนูล่าสุดเมลยังขนลุกไม่หายเลย” นึกถึงวันที่เมาแล้วตื่นมากินข้าวต้มปลาฝีมือว่าที่คุณแม่ กลิ่นคาวตื่นขึ้นจนอยากจะอ้วกย้อนหลังอีกรอบ

“ขนาดนั้นเลยเหรอคะ”

“ซื้อกินสะดวกดีกว่าค่ะ” เมเปิลรับแก้วกาแฟมาดื่ม และเดินไปนั่งรอยังโต๊ะกินข้าว

“ชอบให้พี่ซื้อกินเหรอคะ” โฟร์ยื่นหน้าถามชวนให้คิด

เมเปิลกัดริมฝีปาก ใช้มือถึงหูคนพี่ “ลองไปซื้อสิ เมลจะตามไปเชือดถึงที่เลย”

โฟร์ยกมือยอมแพ้ “กลัวแล้วจ้า” โน้มตัวไปจุ๊บปาก “มีแฟนแสนน่ารัก กว่าจะได้มาครอบครอง ไม่ยอมเสียไปหรอกค่ะ”

 

ช่วงบ่ายทั้งสองไปเก็บกระเป๋าสำหรับเดินทางช่วงเย็น ด้วยทั้งสองไปช่วงฤดูใบไม้ร่วงอากาศจึงเตรียมเสื้อหนาหน่อย

“พี่โฟร์เราจะไปที่ไหนคะ เมลถามตั้งหลายรอบพี่ไม่ยอมบอกสักที” เมเปิลถามระหว่างเลือกชุดเอาไปใส่มากองไว้บนเตียง

“ชื่อหนูมาจากใบเมเปิลใช่ไหม”

“ใช่ค่ะ ไปแคนาดาเหรอ ไปดูใบเมเปิลร่วงใช่ไหม” ร่างบางตาโตด้วยความดีใจ ครั้งหนึ่งเธอเคยฝันไว้ว่า ถ้าได้ไปดูใบเมเปิลกับคนรักแบบเดียวกับพ่อและแม่จะดีมาก “แม่เคยเล่าให้เมลฟัง ตอนพวกท่านไปฮันนีมูน ระหว่างเดินเล่นกันในส่วน แม่ถามพ่อว่าถ้ามีลูกให้ชื่ออะไรกันดี ระหว่างนั่งพักตรงม้านั่ง ใบเมเปิลร่วงมาแปะที่ท้องแม่นะคะ คุณพ่อเลยแอบแซวว่า ลูกเลือกชื่อแล้ว ถ้าเป็นผู้หญิงจะให้ชื่อเมเปิล ส่วนถ้าเป็นผู้ชายจะให้ชื่อ เฟิง เมเปิลในภาษาจีน ส่วนใบเมเปิลอันนี้คุณพ่อเก็บมาใส่กรอบไว้ที่บ้านด้วยนะคะ”

โฟร์จูบมุมปากคนรัก “ดีจังเลยค่ะ งั้นทริปนี้เรามาทำลูกกันดีไหมคะ” คนพี่ส่งยิ้มทั้งกรุ้มกริ่มและเย้ายั่ว

เมเปิลเองรู้ว่าทริปนี้มันคืออะไร แต่นั่นอดจะเขินอายและใบหน้าร้อนผ่าวกับพูดอันส่งเสริมภาพในหัว มือบางทุบอกอย่างแรง โฟร์เองเจ็บแต่ไม่กล้าส่งเสียงออกมา “พี่โฟร์ง่ะ! ยังจะต้องถามอีกเหรอ”

เมเปิลเตรียมจะทุบคนพี่ซ้ำอีกครั้ง โฟร์คว้ามือทันควันมาจูบกำปั้น เธอจะไม่ยอมเจ็บอีกรอบ “จัดกระเป๋าไปนะคะ พี่ขอตัวไปคุยงานอีกหน่อย”

 

สองทุ่มตรงสองสาวคู่รักมานั่งสนามบินเข้าไปรอห้องวีไอพีจนถึงเวลาขึ้นเครื่องบินตรงสู่ สนามบินแวนคูเวอร์ ประเทศแคนาดา โฟร์เองที่เป็นเจ้าของสายการบิน พื้นที่ของพวกเธอทั้งสองจึงห่างไกลและเว้นระยะรอบข้างเพื่อความส่วนตัว ส่วนรายชื่อพนักงานได้รับมาตั้งแต่สองวันที่แล้วก่อนขึ้นเครื่อง ส่วนบอดี้การ์ดอีกสองคนนั่งหลับชั้นเดียวกัน ถักไปสองแถว

สิบสามชั่วโมงต่อมาถึงที่หมาย เสียเวลาในการตรวจเอกสารต่าง ๆ จนเข้าถึงที่พักในเวลาเที่ยงวัน โฟร์เลือกโรงแรมในเครือ ศิริกิจวัชรโชติกรุป เพราะต้องการเข้าพักทันทีไม่ต้องเสียเวลารอเวลาเช็กอินอีก

เช้ามาในห้องพัก โฟร์ดันตัวคนน้องแนบติดกำแพงตามด้วยการบดจูบ ลิ้นทั้งสองเกี่ยวตวัดสอดรัดอย่างดูดดื่ม ผ่านไปเกือบสิบนาทีริมฝีปากถึงแยกออกจากกัน โฟร์ประทับจูบหน้าผากอีกครั้ง

“หิวไหมคะ สั่งอาหารมากินไหม”

“เมลง่วงมากกว่า เมื่อยตัวด้วย” เจ้าแก้มกลมบิดตัวไปมา ตลอดเส้นทางเอว เจ้าตัวเอาแอบอิงคนพี่ตลอดการเดินทาง สภาพเลยออกมาแบบนี้ทั้งที่คนพี่บอกให้นั่งดี ๆ ก็ไม่เชื่อ

โฟร์ลากกระเป๋าและจูงเข้ามาข้างใน ยกขึ้นมาบนโต๊ะ “เปลี่ยนเสื้อผ้าสบายก่อนค่อยนอน” เมเปิลเดินไปเปลี่ยนเสื้อในห้องน้ำปีนขึ้นบนเตียง คนพี่ห่มผ้าเอามานอนกอดจนลมหายใจคนน้องสม่ำเสมอ จึงลุกออกมาโทรไปคุยเรื่องงาน เสร็จแล้วโทรไปสั่งอาหารสำหรับดินเนอร์ในค่ำคืนนี้

 

เมเปิลตื่นมาในช่วงเย็นในอ้อมกอดคนรัก เธอขยับไปซุกหาความอุ่นจากกาย โฟร์ลืมตาดูคนขี้อ้อน กดจูบเส้นผม

“ตื่นแล้ว ลุกไปอาบน้ำค่ะ นอนตั้งนานไม่หิวเหรอ” โฟร์หอบร่างคนขี้เกียจออกจากอาการหมอนดูด

“หิวค่ะ แต่อยากอ้อนพี่โฟร์มากกว่า” เจ้าคนแสนซนใช้หัวถูไถไปกับเนินอก

เธอดีดจมูกในความชั่งยั่ว โฟร์ขยับตัวหนีไม่งั้นไม่ต้องกินแล้วข้าว กินกันเองนี่แหละ “งั้นนอนต่ออีกหน่อยแล้วกัน พี่จะไปอาบน้ำอีกสักพักอาหารจะเสิร์ฟ หนูอาบน้ำเสร็จแล้วมาดินเนอร์กับพี่นะคะ”

 

เมเปิลออกมาในชุดคลุมอาบน้ำ พบบนโต๊ะมีสเต๊กสองจาน และที่สั่งพิเศษสำหรับหญิงสาวคือ Poutine มันฝรั่งทอดราดด้วยซอสเกววี่และชีสอย่างจัดหนัก โฟร์กำลังริมไวน์แดงลงในแก้ว เมื่อเห็นคนรักเธอออกมาจูงไปนั่งที่

ด้วยความหิวเมเปิลจัดการกินสเต๊กและจิบไวน์ไปด้วย พอเงยหน้ามาเจอสายตาคนพี่ที่พยายามลวนลามอย่างหยาบโลน ยิ่งทำให้เธอกรอกไวน์ลงคอเพิ่มขึ้น การกินแอลกอฮอล์ในขณะท้องว่างจึงทำให้เมาง่าย

เมื่อทนไม่ไหวเจ้าตัวกระโดดปีนขึ้นไปนั่งตัก บนจูบแลกลิ้น ภายในปากทั้งสองมัวเมาในรสไวน์ มันช่างหวานล้ำอย่างที่สุด โฟร์ยกตัวเมเปิลเข้าเอวพาไปยังเตียงไม่ห่างนัก

 

สองร่างเปื่อยเปล่าบดเบียดระหว่างบดจูบปลดเปลื้องไปด้วย เรียวลิ้นตวัดสอดรัด คนด้านบนผละริมฝีปากออกปากบาง ไล่จูบสัมผัสไปตามซอกคอก่อนจะหยุดเนินอกมองดูความอวบอิ่ม นิ้วเรียวยาวลูบไล้สัมผัสเม็ดเชอร์รี่ทั้งข้างจนชูชันสูงมือผสมกับเสียงคางอันหวานหู

“อื่อ...อ้า..พี่โฟร์...”

 

คนพี่เลียริมฝีปากอย่างหิวกระหายมองดูร่างบางบิดเร้า โฟร์ใช้มือบีบเคล้น ก่อนอ้าปากครอบติ่งไตตวัดลิ้นเลียรอบฐาน โลมเลียจนถึงปลายยอด

 

คนพี่ซุกใบหน้ากึ่งกลางกายของคนรัก มือดันขาทั้งสองข้างให้เบะกว้าง ใช้ลิ้นสะกิดติ่งเสียว เม้มปากขมับดูดติ่ง คนใต้ร่างบิดเร้าอย่างเสียวซ่าน มือบางจิกขยุ้มผ้าปูเตียง

“อือ... พะ พี่ สะ ...เสียว อือ..อ้า...”

“เสียวเหรอคะ” หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมาถาม ก่อนจะใช้ลิ้นสะกิดเม็ดติ่ง “หื้ม...แบบนี้เสียวไหม”

“อ๊าก! สะ เสียว เสียวค่ะ” เมเปิลตอบด้วยเสียงกระเส่า

นิ้วเรียวงามแยกกลีบดอกไม้แหย่ลิ้นชมน้ำเมือกหล่อลื่นจากช่องทางรัก “น้ำหนูหวานมากเลย พี่ขอกินให้หมดเลยนะคะ” โฟร์ใช้ลิ้นแหย่แยงไปตวัดชิมน้ำ ฝังใบหน้าแทบสนิทกับใจกลางความเป็นสาวอย่างหลงใหล

เสียง จ๊วบ จ๊าบ แจ๊บ ๆ สอดแทรกด้วยเสียงครวญครางของร่างบางที่บิดเร่า ดึงทึ้งผ้าคลุมเตรียมระบายความอารมณ์ใคร่

“อะ อะ พะ พี่โฟร์อ้า...อือ...แฮก ๆ ” เมเปิลกระตุกเกร็งจากการถึงจุดสุดยอด

โฟร์เงยหน้าขึ้นปาดคราบน้ำรักใช้ลิ้นตวัดเลียเก็บ ใช้สายตามองร่างคนรักหอบหายใจ ใบหน้าแดงก่ำหลับพริ้มอย่างสุขสม

หญิงสาวด้านบนยกยิ้มสอดนิ้วเรียวยาวเข้าไปโพรงอ่อนนุ่มจนสุดข้อ “อึก! อือ...” สาวน้อยหลุดครางเมื่อโดนชำเราจากคนรักตอบรับด้วยการตอดรัดนิ้ว

“ว้าว...มันเต้นตุ๊บ ๆ รัดนิ้วพี่ จะขาดไหมเนี่ย” คนพี่โน้มตัวกระซิบถามด้วยเสียงกระเส่า

“อ้า อือ...พี่โฟร์” ร่างบางส่ายหน้าไปมาด้วยความเขินอาย

โฟร์เคลื่อนใบหน้ามาประกบริมฝีปากกับเรียวปากนุ่มยุ่น บดเบียดขบเม้มสอดลิ้นกวาดต้อนทั่วโพรงปาก คนน้องตวัดลิ้นพัวพันเรียวลิ้นผู้พี่

โฟร์ทั้งจูบทั้งขบเม้มตามซอกคอ เนินอก ไล่ดูดสลับติ่งไต รัวลิ้นเน้นย้ำสาละวนเลียส่วนหัว ใช้ฟันกัดขยี้เบา ๆ

“อะ อ๊า จะ เจ็บ อื่อ...เสียว...อู้ว” เมเปิลให้แขนทั้งสองโอบรัดศีรษะกดแนบไปกับก้อนเนื้อ ยิ่งทำให้โฟร์เองลงฟันแรงขึ้น “อะ ระแรงอีก แฮก อ๊าง!” คนน้องร้องครางเสียงกระเส่าเมื่อคนพี่ขยับนิ้วเข้าออก พร้อมงอเป็นตะขอให้ขูดผนังช่องทางคับแคบ

“อู้ว...” คนพี่เองครางตามความกระสันอยากที่คนรักของเธอกระตุ้น

นิ้วเรียวยาวสอดเข้าออกจากหนึ่งเพิ่มอีกขึ้น เมเปิลตอดรัดนิ้วพร้อมเสียงอ้าปากคราง โฟร์เพิ่มจังหวะการสอดนิ้วเร่งจังหวะเร็วจนเกิดเสียงดังฉ่ำแฉะ

“พี พี่โฟร์ อะ เมล จะ จะ อ้า...อื่อ...”

คนใต้ร่างดิ้นเร่า บิดเกร็งกระตุกวาบ หอบหายใจมองหน้าคนรักของเธอ แลบลิ้นเลียริมฝีปากแห้งผาก เหงื่อกายแห่งความสุขสมอาบทั่วร่าง โฟร์ยืดตัวกระตุกนิ้วออกจากการตอดรัด แลบลิ้นโลมเลียน้ำจากช่องทางรัด ช่างเป็นภาพแสนยั่วยวนคนน้อง

เธอค่อย ๆ ยกขาขาวคนใต้ร่างขึ้นพาดหน้าอก แนบกลีบดอกไม้กับกลีบดอกไม้ของคนรัก ค่อยเชิดหน้าซู้ดปาก ในวันนี้เธอได้ครอบครองและสัมผัสอันแนบสนิทกับหญิงที่เธอรักสุดหัวใจ

คนนอนตัวยังขาสั่นดันตัวเองลุกขึ้นมา ตวัดขาจากอกลงมาเกี่ยวเอวคนพี่ เคลื่อนสะโพกออกเล็กน้อยแล้วขยับไปสัมผัสสิ่งเดียวกัน มือคล้องแนบริมฝีปาก

“เมลรักพี่โฟร์นะคะ อือ...” หญิงสาวบดริมปากบี้แนบจนสนิทค่อยผละออกแตะหน้าผากของคนรัก

“พี่รักเมเปิลนะคะ รักมากที่สุด”

เสียงหอบหายใจการสุขสมด้วยการบริการของคนพี่ เธอเอื้อนเอ่ยด้วยเสียงแหบพร่า “ไม่หิวเมลเหรอคะ”

คนพี่บีบแก้มคนขี้ยั่วอย่างมันเขี้ยว “ยั่วแบบนี้ ได้คลานลงเตียงแน่ค่ะ ต่อให้ร้องขอให้หยุดก็อย่างได้หวังว่าพี่จะหยุด”

สิ้นเสียงคนพี่ โฟร์โถมตัวแนบจุกซ่อนเร้นของพวกเธอด้วย โยกเอวบดเบียดและตามด้วยเสียงเนื้อกระทบดัง ตับ ตับ ปัง ปัง จ๊วบจ๊าบจากการจูบเกี่ยวตวัดลิ้นระบายความเสียวซ่านไปด้วยกันสลับกับเสียงครางของทั้งสองคน แรงโยนขยับถูไถบดเบียดจากโฟร์ เมเปิลทิ้งตัวลงไปนอนโยนขยับสู้แรงกับคนพี่ไปเบา ๆ จนโฟร์เริ่มทนไม่ไหวทวีเอวให้เร็วขึ้น ตามด้วยความสุขสมไปด้วยกัน โฟร์ยังคงปฏิบัติการกินเมเปิลไซรัปของหวานส่วนตัวของเธอให้สมกับหิวโหยและรอมานาน

TBC...

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------