"ข้าพเจ้า เดวอน ขอรับร็อกซี่เป็นภรรยา และขอสัญญาว่าจะซื่อสัตย์ต่อร็อกซี่ทั้งในยามสุขและยามทุกข์ ทั้งในเวลาป่วยและสบาย เพื่อรักและยกย่องให้เกียรติจนกว่าชีวิตจะหาไม่"

"ข้าพเจ้า ร็อกซี่ ขอรับเดวอนเป็นสามี และขอสัญญาว่าจะซื่อสัตย์ต่อเดวอนทั้งในยามสุขและยามทุกข์ ทั้งในเวลาป่วยและสบาย เพื่อรักและยกย่องให้เกียรติจนกว่าชีวิตจะหาไม่"

ในวินาทีที่ผมสวมแหวนใส่นิ้วอันเรียวเล็กของร็อกซี่

ผมรู้ได้ทันที

ว่าเวลานั้นได้มาถึงเสียที

หลังจากสามปีที่คบกัน ย้ายมาอยู่บ้านเดียวกันอีกสองเดือน นอนเตียงเดียวกันด้วย ผมก็ยังไม่มีโอกาสได้สอดใส่ส่วนนั้นของร็อกซี่เลย เวลามีกิจกรรมทีไรก็ใช้แต่มือ เท้า ไม่ก็จ๋องกะปิ๋มตลอด ไม่ใช่ว่าไม่ชอบหรอกนะ แต่ในฐานะผู้ชายมันก็อยากแสดงความเป็นเจ้าของบ้างง่ะ 

หนึ่งคืนก่อนงานแต่ง...

"หา? คืนวันแต่งขอเป็นเซ็กซ์แบบธรรมดา? แล้วนายจะเป็นฝ่ายนำบ้าง?"ร็อกซี่หันมามองผมขณะซดบะหมี่ถ้วยเต็มปาก

"ก็แบบ... ตั้งแต่คบกันมาเราก็ไม่เคยทำกันแบบปกติเลย ไม่สิ คุณแทบไม่ให้ผมแตะส่วนนั้นของคุณด้วยซ้ำ"พูดเองก็อายเองว้อย มรึงเป็นผู้ชายนะเดวอน แค่บอกว่าอยากซั่มกับคุณนี่มันยากขนาดนั้นเลยเหรอว้าาาาาาา

"อ๋อ ประมาณว่าอยากเปิดซิงชั้นในคืนงานแต่งว่างั้น"ร็อกซี่ตอบกลับด้วยสีหน้าปกติ พูดตรงไปแล้วแม่คุณ

"แล้วได้ไหมอ่ะ?"

"ก็ได้นะ ไหน ๆ ก็เป็นคืนแต่งงานด้วย จะตามใจนายสักวันละกัน"

กลับมาสู่ปัจจุบัน - งานเลี้ยงตอนเย็น

"แหม่ ใครจะไปคิดว่าคนที่ทำตัวไม่สนผู้หญิงอย่างเดฟจะแต่งงาน"แจ็คสันเพื่อนร่วมงานของผมล็อกคอผมไว้พร้อมยื่นแก้วเบียร์ให้

"วันนี้ของดดื่มล่ะ ร็อกซี่ไม่ค่อยชอบกลิ่นแอลกอฮอล์เท่าไหร่"ผมเบือนหน้าหนี

"ว้าว เอาใจเมียด้วยเว้ย"แจ็คสันตบหลังผมอย่างแรง

"ก็คืนนี้เป็นคืนแรกของเรา ฉันเลยอยากให้มันรู้สึกดีทั้งสองฝ่ายน่ะ"

"เดี๋ยวสิ นายกับร็อกซี่อยู่บ้านเดียวกันมาสองเดือนยังไม่ได้ทำกันซักครั้งเลยเหรอ ยอมใจตบะแกเลยว่ะ"ผมบอกหมอนี่เรื่องกิจกรรมของผมกับร็อกซี่ช่วงที่คบกันมาไม่ได้จริง ๆ ขืนไอ้นี่รู้ชีวิตทำงานอันสงบของผมเป็นอันจบแน่

"ก็นะ อยากเก็บไว้เพื่อวันนี้น่ะ"

"ฉันว่านายเป็นนักบวชที่ดีได้เลยว่ะ เอาเป็นว่าไม่รั้งตัวไว้ละ เชิญไปปลดปล่อยให้เต็มที่ เอาให้นางเห็นเลยว่าใครเป็นใคร เป็นไงก็เล่าสู่กันฟังด้วยนะ ฮะ ๆๆ"

หลังเสร็จงานเลี้ยง ผมก็ขับรถมากับร็อกซี่เพื่อกลับบ้าน

"เดี๋ยวชั้นไปอาบน้ำก่อน เจอกันที่ห้องนอนนะ"ร็อกซี่เดินเข้าไปในบ้านก่อน

ผมเดินไปล้างหน้าสงบสติอารมณ์ที่อ่างล้างจานชั้นล่าง

....

ตื่นเต้นเว้ย ตื่นเต้นสุด ๆ โคตรระทึกจนจะช็อกแล้วเนี่ย

ไม่สิ ไม่ได้ ๆ คืนนี้เรานำ

คืน นี้ เรา นำ 

ผมท่องคำพวกนี้ซ้ำ ๆ ก่อนเดินขึ้นไปที่ห้องนอนชั้นสอง

ผมยืนจ้องลูกบิดประตูห้องนอนสักครู่ พิจารณาว่าควรจะเข้าไปยังไงดี 

ถ้าเป็นปกติก็จะคลานสี่ขาเข้าไปอยู่หรอกนะ

ไม่สิ ไม่ได้ คืนนี้เป็นเซ็กซ์แบบธรรมดา เราไม่ใช่บ่าว เราเป็นคน เราเป็นสามี และ คืน นี้ เรา นำ

เพราะฉะนั้น! 

*ก๊อก ๆ *

"ร็อกซี่ เข้าไปได้ป่ะ?"

เนี่ยอ่ะครับ สามี คนนำ แต่ไม่กล้าเปิดประตูเข้าไปตรง ๆ 

จบแล้วครับ จบกัน ความฮึกเหิมที่จะโชว์ความแมน จบตรงนี้เลย

"เข้ามาสิ"ผมหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนเปิดประตูเข้าไป

ร็อกซี่นั่งรอผมในชุดเสื้อยืดกับกางเกงขาสั้น ซึ่งเป็นภาพที่ผมไม่ชินตาอย่างแรง ผมรีบกวาดสายตาไปทั่วห้อง ไม่มีชุดหนัง ไม่มีกุญแจมือ ไม่มีแส้ ไม่มีจ๋องกะปิ๋ม ไม่มีอะไรเลย ไม่มี

"ถ้าหมายถึงอุปกรณ์หรรษาล่ะก็ ชั้นเก็บเข้ากล่องไปหมดแล้วล่ะ"

"แน่นะ?"

"ก็นายเป็นคนขอเซ็กซ์แบบธรรมดาเองไม่ใช่เหรอ หรือเกิดเปลี่ยนใจ จะได้หยิบกล่องมา"

"ไม่! อย่า! แบบนี้ดีแล้ว"ผมรีบเบรคนาง

"แล้ว... จะยืนตรงนั้นอีกนานไหม?"ร็อกซี่เริ่มหัวเสีย

ผมเดินเข้าไปหาร็อกซี่แล้วโน้มตัวคร่อมนางไว้ แล้วจูบอย่างอ่อนโยน

"ถ้าเจ็บหรืออะไรก็บอกนะ"

"ก็เตรียมใจไว้แล้วล่ะว่าน่าจะเจ็บ แต่ก่อนหน้านั้นช่วยมองหน้าเวลาพูดได้ไหม"

"ไม่อ่ะ"เขินว้อยยย เวลามองหน้าร็อกซี่ใกล้ ๆ แล้วมันประหม่าจนไปต่อไม่ถูกอ่าาาาาา

"งั้นเอางี้ ใช้ผ้าปิดตาช่วยไหม จะได้ตื่นเต้นน้อยลง"ร็อกซี่ถอดเนคไทผมออกเตรียมจะคาดตาให้

"โน คืนนี้ผมเป็นคนนำ ไม่ใช่คุณ เพราะฉะนั้น...."ผมหยุดชะงักเมื่อร็อกซี่จ้องตาผมตรง ๆ 

"เอ้า พูดต่อสิคุณสามี"

"กะ...ก็แบบ"ผมพูดไม่ออก

"บอกตามตรงนะเดวอน ถ้านายไม่มีความสุขที่ทำแบบนี้ก็ไม่ต้องฝืนทำก็ได้นะ"ร็อกซี่ทำหน้าเป็นกังวล

"ผมทำได้ อย่างน้อยผมก็เป็นผู้ชายนะคุณ"

[ร็อกซี่]

ไม่ นายทำไม่ได้ ขนาดจ้องหน้าฉันตรง ๆ ยังทำไม่ได้เลย แล้วตอนเล้าโลมมันจะรอดเรอะ ไม่สิ ช่วงที่ผ่านมาเราก็เป็นฝ่ายสร้างความสุขให้หมอนี่ตลอดเลยไม่ค่อยให้เดวอนสำรวจร่างกายเราสักเท่าไหร่ ตอนที่หมอนี่บอกจะเป็นฝ่ายนำบ้างก็กังวลอยู่แล้ว มาเห็นแบบนี้ยิ่งวิตกหนักกว่าเดิมอีก แต่ก็ไม่อยากทำให้เสียความมั่นใจด้วยสิ ทำไงดี

"งั้นให้หันหลังไหม จะได้หายเขิน"

"ไม่อ่ะ อยากน้วยนม"

"งั้นจะเอาไง"นั่นก็ไม่เอา นี่ก็ไม่เอา ชักเริ่มหงุดหงิดแล้วนะ

"...."เดวอนหยุดนิ่งสักครู่ก่อนถอยกลับไป

"ผมไม่รู้"เดวอนทำหน้าจ๋อย เห็นแล้วอยากแกล้งเลยจริง ๆ

"ผมว่าผมก็ค้นคว้ามาพอสมควรแล้วนะ แต่พอมาทำจริง ๆ แล้วมันไปไม่ถูกซะงั้น ทั้งที่คุณอุตส่าห์อนุญาตแล้วแท้ ๆ ดันทำคุณเสียอารมณ์แบบนี้แย่จริง ๆ"

"งั้นลองแบบนี้ไหมล่ะ ลองใช้ประสบการณ์ช่วงที่ผ่านมาเอามาปรับใช้ดูไหม"ฉันหยิบเนคไทมาคาดตาเดวอน

"เดี๋ยวสิร็อกซี่ ผมบอกว่าคืนนี้ผมนำ อุ๊บ"ฉันสอดลิ้นเข้าไปในปากของสามี เขาหายใจถี่ขึ้น

"ฉันก็แค่แนะนำ คืนนี้ฉันจะไม่บอกให้นายทำอะไร ลองใช้ความรู้สึกกับประสาทสัมผัสที่เหลือทำตามใจอยากได้เลย"จากที่สังเกตมา เดวอนมักจะอายเวลาเห็นอะไรแบบนี้เลยใช้ผ้าปิดตาตลอด แบบนี้น่าจะเวิร์คกว่า

"...แบบนี้ดีกว่าจริงด้วยแฮะ"เดวอนหายประหม่า ก่อนใช้มือคลำหาตัวฉันแล้วซุกมือเข้าไปใต้เสื้อ แล้วเริ่มเลียหูฉัน เราลูบไล้กันไปมาจนรู้สึกพร้อมทั้งคู่

"จะใส่ล่ะนะ"เขาใช้มือคลำหาช่องของฉันที่เปียกแฉะ แล้วค่อย ๆ ใส่แท่งของเขาเข้าไป มันรู้สึกเจ็บจนเผลอเอาเล็บจิกกลางหลังเดวอนแน่นตอนที่เขาเริ่มขยับตัว หน้าของเขาจมอยู่ที่อกของฉัน แล้วมีไล่จูบตรงคอขึ้นมาแลกลิ้นกันต่อ ลมหายใจถื่ข้างหูที่พึมพำชื่อเราเรื่อย ๆ เซ็กซ์แบบธรรมดาก็ไม่ได้แย่แฮะ นาน ๆ ทำแบบนี้ทีก็เป็นไอเดียที่ดี แต่อยากเห็นสีหน้าเดวอนตอนเสร็จแบบชัด ๆ จังแฮะ

"ร็อกซี่ ผมใกล้..."เดวอนกระแทกแรงขึ้น ฉันเตรียมดึงเนคไทที่คาดตาออก

"ออกแล้ว!"จังหวะนี่ล่ะ

..............................................................

*จ๊อกกกก*

"ไงเดฟ ยืนเหม่อเชียว เมื่อคืนจัดหนักไปเหรอวะ"เหตุการณ์เมื่อคืนที่ยังวนอยู่ในหัวผมตั้งแต่เช้าจนถึงตอนนี้ รอยที่โดนเล็บจิกจนเลือดซึมที่หลังก็ยังรู้สึกได้อยู่เลย โดยเฉพาะสีหน้าของร็อกซี่ที่ผมเห็นตอนเสร็จพอดีก็ยังติดตาผมอยู่

"เฮลโหล โลกถึงเดฟ ยังอยู่ไหมพวก" เมื่อคืนจะเรียกว่าเรานำได้รึเปล่าวะ สุดท้ายก็ยังทำตามคำแนะนำของร็อกซี่อยู่ดี ไม่งั้นเมื่อคืนคงโคตรกร่อย แต่นางก็ปล่อยให้เราทำตามใจนะ เซ็กซ์ปกติมันรู้สึกแบบนี้เหรอวะ มันก็ไม่ได้แย่นะ แต่มันใจไม่เต้นเท่าตอนโดนร็อกซี่สั่งอ่ะ แต่ช็อตที่นางดึงที่ปิดตาออกมันก็ความรู้สึกใหม่เลยนะ ทั้งใจเต้น ทั้งเขิน สลัดภาพหน้านางตอนนั้นออกจากหัวไม่ได้ซักทีวุ้ย ยังไงมันก็รู้สึกเหมือนนางจงใจแกล้งเราชัด ๆ

"เดฟ น้ำล้นแก้วแล้วนะพวก"

"เฮ้ย!"น้ำเย็นที่กดล้นออกมาจากแก้วโดนมือเรียกสติผมกลับมา

"เมื่อคืนมันสุดยอดขนาดที่นายสติหลุดขนาดนี้เลยเหรอวะ"

"ก็ในหลาย ๆ ความหมายอ่ะนะ"ผมเทน้ำออกจากแก้วเล็กน้อยก่อนเดินกลับไปที่โต๊ะทำงาน

ผมนั่งเหม่ออยู่ตรงหน้าจอที่ไม่ได้มีอะไรเพิ่มได้สิบนาทีแล้ว ไม่ไหว เรื่องเมื่อคืนมันรบกวนจิตใจจนไม่มีสมาธิทำงานเลย

"ถ้าคิดงานไม่ออก ลาพักครึ่งวันก็ได้นะพวก"แจ็คสันเดินมาที่โต๊ะผม

"ไม่ได้สิ มีระบบต้องเช็คให้เสร็จ เหลือนิดเดียวเอง"ผมตบหน้าตัวเองก่อนโฟกัสไปที่งานที่อยู่ตรงหน้า

"งั้นเสร็จจากตรงนี้ก็กลับบ้านได้เลย ไม่มีงานส่วนของวันนี้ละ"

"เอางั้นเหรอ"

"เออดิ เห็นหน้านายเหมือนอยากกลับบ้านไว ๆ แบบนี้แล้วอดสงสารไม่ได้ว่ะ"แจ็คสันตบบ่าผมก่อนเดินกลับไปทำงานต่อ

ผมรีบเคลียร์งานให้เสร็จก่อนรีบขับรถกลับไปที่บ้าน

"อ้าวเดฟ กลับมาไวจัง..."สิ่งแรกที่ผมทำคือฟุบหน้าไปที่กลางอกร็อกซี่ 

"ผมรีบเคลียร์งานเลยได้กลับไวน่ะ" กลิ่นเหงื่อหวาน ๆ ตรงอกนุ่ม ๆ ของร็อกซี่ทำให้ผมใจเย็นลง

"แล้วสิ่งแรกที่ทำตอนกลับมาคือซุกอกชั้นเนี่ยนะ"

"ก็ผมไม่กล้ามองหน้าคุณนี่นา ภาพหน้าคุณตอนเสร็จเมื่อคืนทำเอาผมไม่มีสมาธิทำงานเลย"

"ฮะ ๆ งั้นทำอีกไหมล่ะ"ร็อกซี่หัวเราะพลางกอดหัวผมไว้

"ไม่เอาอ่ะ เดี๋ยวกู่ไม่กลับ แค่นี้ก็แทบแย่แล้ว" 

"งั้นคืนนี้สั่งหมี่มากินกับดูหนังกัน จะได้พักสมองบ้าง"

"ก็ดีนะ แต่ก่อนหน้านั้นขออยู่อย่างนี้สักแปป"ผมยังยืนก้มหน้าฟุบตรงอกของร็อกซี่ไปพักใหญ่ ร็อกซี่ก็ยืนกอดหัวผมอยู่ตรงนั้นไม่ได้ไปไหน 

คืนนั้นเรานั่งดูหนังไป ซดบะหมี่กล่องไป จนตอนนี้ผมก็ยังจ้องตาสีอำพันของร็อกซี่ตรง ๆ โดยไม่นึกถึงความรู้สึกตอนนั้นไม่ได้จริง ๆ