เฮียสามอย่าแกล้งน้อง


 

กระจ่างดาว : เขียน


 

เฮียสาม X อัยญ์



 

บทนำ




 

“เฮียสามอย่าแกล้งน้อง~~”



 

เสียงของใครบางคนที่ดังขึ้นเรียกรอยยิ้มและเสียงหัวเราะให้กับคนที่ได้ยินได้เป็นอย่างดี สามที่กำลังง่วนอยู่กับการทำแพนเค้กถึงกับอมยิ้มออกมาเมื่อนึกไปถึงว่าก่อนหน้านี้เขาทำอะไรเจ้าเด็กน่ารักเอาไว้ เจ้าตัวถึงได้โวยวายลั่นบ้านแบบนี้


 

“สาม ไปแกล้งอะไรเจ้าอัยญ์มันอีกล่ะเนี่ย”

“รอเจ้าตัวลงมาก่อนครับเดี๋ยวหม่าม๊าก็รู้”

“สามเนี่ยนะ ชอบแกล้งเจ้าอัยญ์มันอยู่เรื่อย เดี๋ยวก็โดนมันตีอีกหรอก”

“ทำไงได้ล่ะครับ ก็อัยญ์น่ารัก ผมก็อดแกล้งไม่ได้”


 

เอมส่ายหัวอย่างเหนื่อยใจให้กับ สาม เด็กหนุ่มที่พักอาศัยอยู่ข้างบ้านที่เปรียบเสมือนลูกหลานอีกคน เนื่องจากเขารู้จักกับแม่ของอีกฝ่ายดีเพราะเป็นเพื่อนรักกันมานาน สามเป็นเด็กหนุ่มเชื้อสายจีนที่จัดว่าหน้าตาดี รูปร่างสูงใหญ่ ผิวสีแทนเพราะชอบเล่นกีฬากลางแจ้ง จิตใจดี ชอบช่วยเหลือคนอื่นอยู่เสมอ แต่นิสัยที่อีกฝ่ายดูจะเปลี่ยนไม่ได้อีกแล้วก็คือ…


 

“หม่าม๊าเฮียสามแกล้งอัยญ์!”


 

ใบหน้าน่ารักมาพร้อมเสียงที่ดังเกินขนาดตัว คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันดูคล้ายกับโบว์ก็ไม่ปาน ริมฝีปากสีชมพูระเรื่อยู่ขึ้น ดวงตากลมเบิกกว้างตอนที่เห็นสามยืนอยู่ในครัวกำลังกลั้นหัวเราะเต็มที่ ทันใดนั้นคนตัวเล็กก็แทบจะพุ่งเข้ามาหาคนที่กำลังง่วนอยู่หน้าเตาในทันที


 

“มอนิ่งครับ มื้อเช้าพร้อมเสิร์ฟ”


 

เนื้อแพนเค้กที่สุกได้จังหวะถูกตักวางในจานใบน่ารักที่มีชื่อของเจ้าของอยู่ด้านข้างขอบ น้ำผึ้งชั้นดีถูกราดตามลงไปเป็นอันเสร็จสิ้นมื้อเช้าที่สามตั้งใจเตรียมให้คนน้อง อัยญ์เบรคตัวโก่งตอนที่เห็นอาหารเช้าของโปรดวางอยู่ในจาน ซ้ำด้านข้างยังมีสตรอเบอรี่กับกีวี่ที่ถูกหั่นให้พอดีคำ ดูแล้วน่ากินจนลืมโกรธ เผลอตัวยิ้มออกมาราวกับเด็กที่เห็นของกินถูกใจ



 

“เฮียให้อัยญ์เหรอ” เด็กน้อยถามตาแป๋ว เดินตามคนเป็นพี่ที่เดินนำไปทางโต๊ะทานอาหารอย่างว่าง่าย 

“อืม หิวหรือยัง” สามถามคนน้องที่เดินมาหยุดข้าง ๆ ผ้ากันเปื้อนถูกถอดออกก่อนจะวางพาดไว้ที่เก้าอี้ตัวที่อยู่ไม่ไกล


 

“อื้อ” คนน้องมองจานแพนเค้กตามันวาว กลิ่นหอมของเนยที่ผสมกับน้ำผึ้งยิ่งชวนให้อยากลิ้มลองจนเผลอส่งสายตาออดอ้อนคนพี่ที่ยืนอยู่ไม่ไกล สามที่เห็นแบบนั้นก็ถึงกับทำตัวไม่ถูก ไม่ว่าจะโดนน้องอ้อนกี่ครั้งก็เสียอาการมันทุกครั้งไป ไม่เคยเก็บทรงได้สักที


 

“งั้นก็กินเลยครับเดี๋ยวหายร้อนจะไม่อร่อย” 

“ไม่จริงอ่ะ เฮียทำอาหารอร่อย กินตอนไหนก็อร่อย” คนน้องส่ายหัวดิกเอ่ยแย้งขึ้นมาทันควัน เฮียสามเป็นผู้ชายที่โคตรจะครบเครื่อง หล่อ รวย นิสัยดี ทำงานเก่ง แถมยังทำอาหารอร่อยที่สุดในโลก ถ้าไม่นับว่าชอบแกล้งกันเป็นว่าเล่นแล้วล่ะก็


 

“ทำไมอยู่ ๆ ถึงหยุดกินล่ะครับ ไม่อร่อยเหรอ” 


 

สามเดินเข้าไปใกล้ก่อนจะมองแพนเค้กในจานที่ยังพร่องไปไม่ถึงครึ่ง แพนเค้กเป็นอาหารเช้าของโปรดของคนน้อง แถมถ้าเป็นฝีมือของสาม อัยญ์ก็ไม่มีทางกินเหลือเด็ดขาด อัยญ์ชอบแพนเค้กแถมยังชอบฝีมือของสามเป็นที่สุด ชอบขนาดว่าไม่เคยกินเหลือ น้ำผึ้งเหลือติดจานยังเอานิ้วปาดกินจนหมด จนบางทีสามก็กลัวว่าน้องจะกินจานเข้าไปด้วย


 

แต่…นี่ยังไม่ถึงครึ่งจานด้วยซ้ำ 


 

“ไอ้นี่คืออะไรเฮีย” สามมองตามนิ้วของน้องที่ปลายนิ้วชี้เข้าหาแก้มทั้งสองข้างของตัวเอง ก่อนที่สามจะหลุดยิ้ม เลื่อนเก้าอี้ตัวที่อยู่ข้าง ๆ คนน้องพลางนั่งเท้าคางมองใบหน้าน่ารักที่มีหนวดแมวขึ้นอยู่ที่ข้างแก้มทั้งสองด้าน


 

“แมวไงครับ แมวน้อยของเฮียไง อัยญ์ไม่ชอบเหรอ”

“เฮียสามอย่าแกล้งน้อง~”


 

สามถึงกับหลุดยิ้มตอนที่คนน้องโวยวายพลางใช้ประโยคสุดแสนจะน่ารัก ที่สามชอบแกล้งคนน้องก็เพราะตอนที่คนน้องโวยวายนั้นน่ารักจนใจเจ็บ พอมีโอกาสได้แกล้ง สามก็ไม่ละทิ้งโอกาสนั้นเช่นวันนี้ตอนที่หม่าม๊าวานให้สามขึ้นไปปลุกคนน้องที่ยังไม่ยอมตื่นลงมากินข้าวเสียที แต่พอได้แกล้งก็กลับลงมาทำอาหารเช้าให้เมื่อเห็นว่าสายแล้ว


 

“มา ๆ เดี๋ยวเฮียเช็ดให้ อัยญ์นั่งกินไป”

“เช็ดให้สะอาดเลยนะ ถ้าเช็ดไม่สะอาดเฮียต้องทำแพนเค้กให้อัยญ์อีกชิ้นหนึ่งเลย”


 

คนน้องคาดโทษพลางใช้ส้อมจิ้มแพนเค้กเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย แพนเค้กของเฮียสามอร่อยที่สุดในโลก ไม่ใช่สิ อาหารฝีมือของเฮียสามอร่อยที่สุดในโลก แอบอิจฉาแฟนในอนาคตของเฮียสามหน่อย ๆ ที่จะได้กินอาหารฝีมือเฮียทุกวัน


 

สามมองคนน้องที่อยู่ ๆ ก็หยุดนิ่งไปทั้งที่ส้อมยังคาปาก 



 

“เฮียมีแฟนไหม”



 

สามหยุดมือที่กำลังเช็ดหน้าให้คนน้องก่อนจะมองอีกฝ่ายที่ตั้งคำถามแปลก ๆ ออกมา อัยญ์มองสามอย่างคาดหวังในคำตอบ ไม่รู้เหมือนกันว่าต้องการได้ยินคำตอบแบบไหน แต่เหมือนลึก ๆ ในใจอัยญ์ต้องการจะได้ยินคำตอบจากเฮียสามว่า “ไม่มีครับ เฮียไม่มีแฟน” 


 

คนน้องมองหน้าคนพี่อย่างโล่งอก ไม่บ่อยนักที่ตนเองจะเข้าไปยุ่มย่ามเรื่องชีวิตส่วนตัว ที่ถามไปก็กลัวจะโดนคนเป็นพี่ไม่พอใจอยู่เหมือนกัน


 

“ทำไมอยู่ ๆ ถึงถามคำถามแบบนี้ล่ะ” สามถามคนน้องด้วยความสงสัย

“ก็…ถ้าเฮียสามมีแฟนแล้ว อัยญ์ก็จะไม่มีโอกาสได้กินฝีมือของเฮียอีก”

“ทำไมล่ะ”

“ก็เฮียต้องทำให้แฟนเฮียกินไง”

“งั้นเราก็ลองขอเฮียสิ”

“ขออะไรอ่ะ”

“ขอให้เฮียทำให้อัยญ์กินไง”

“ถ้าอัยญ์ขอ เฮียจะทำให้เหรอ”

“ถ้าอัยญ์ขอ เฮียทำให้อัญย์ตลอดชีวิตยังได้”