เฮียสามอย่าแกล้งน้อง

กระจ่างดาว : เขียน

เฮียสาม X อัยญ์

บทที่ 1

‘ถ้าอัยญ์ขอ เฮียทำให้อัญย์ตลอดชีวิตยังได้’

คำพูดของเฮียสามที่พูดเมื่อตอนเช้ายังคงวนเวียนอยู่ในหัว ถึงแม้ว่าใครจะบอกว่าอัยญ์ยังเด็ก แต่อันที่จริงปีนี้เขาอายุยี่สิบสามแล้ว โตพอที่จะรู้ว่าความหมายของประโยคนั้นของเฮียสามหมายถึงอะไร อัยญ์ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมทุกครั้งที่เฮียสามพูดอะไรทำนองนี้ อัยญ์ถึงได้เขินทุกครั้ง

เฮียสามจัดเป็นผู้ชายที่หล่อ เรียกว่าหล่อมาก ๆ ก็ยังได้ นอกจากหล่อแล้วเฮียสามก็ยังสูงอย่างกับนายแบบ ทุกครั้งที่เดินคู่กันเขาจะสูงเพียงแค่คางของเฮียสามเท่านั้น ทำให้อีกฝ่ายชอบยีหัวเขาเล่นบ่อย ๆ เฮียสามหล่อ เฮียสามสูง เฮียสามใจดี เฮียสามทำอาหารเก่ง เฮียสามทำขนมเก่ง แถมเฮียสามยังทำงานเก่งอีกด้วย เฮียสามเป็นในแบบที่อัยญ์ชอบทุกอย่าง…

“อัยญ์ชอบเฮียสาม”

“ใช่ อัยญ์ชอบเฮียสาม เฮ้ยยย”

อัยญ์หน้าเหวอตอนที่หลุดพูดประโยคน่าอายออกไป ใบหน้าน่ารักมองเพื่อนรักทั้งสองที่นั่งอมยิ้มจิ้มฮันนี่โทสต์มะม่วงเข้าปากอย่างอารมณ์ดีตอนที่แกล้งให้เขาหลุดพูดอะไรน่าอายออกมาได้

“พี่จอมพล~ ท้องฟ้าแกล้งอัยญ์!”

อัยญ์หันไปทางจอมพล รุ่นพี่ที่นาน ๆ ทีจะได้เจอกัน ได้โอกาสก็งอแงฟ้องรุ่นพี่เป็นการใหญ่จนอีกฝ่ายถึงกับส่ายหัว ไม่ว่าจะผ่านมานานแค่ไหนในสายตาของคนทั่วไปอัยญ์ก็เหมือนกับเด็ก ขี้อ้อน ดื้อรั้นในบางครั้ง แต่ไม่ใช่เด็กไม่ดี อัยญ์เป็นเด็กน่ารักใครเห็นก็ต้องเอ็นดู ด้วยความที่เจ้าตัวน่ารักเป็นทุนเดิม ใครเห็นก็อยากแกล้งเพราะความมันเขี้ยวล้วน ๆ 

อัยญ์เป็นเด็กผู้ชายตัวเล็ก ผิวขาวอมชมพู ตากลม ปากกระจับสีชมพูระเรื่อ มีเนื้อมีหนังด้วยความที่กินเก่ง คนรอบข้างทั้งรักทั้งเอ็นดู มีคนมาขายขนมจีบไม่เว้นแต่ละวันจนคนรอบข้างต้องคอยไม่ให้มีใครได้ก้าวล่วงเข้ามาในเขตต้องห้าม กระทั่งตัวของจอมพลเองก็ยังเคยเป็นไม้กันหมา คอยกันไม่ให้ทั้งผู้หญิงและผู้ชายเข้ามาจีบอัยญ์

“ท้องฟ้า อย่าแกล้งเพื่อนสิ…แค่ไอ้สามพูดแบบนั้นอัยญ์มันก็เก็บทรงไม่อยู่ล่ะ ยิ่งไปแซวก็ยิ่งเขินไปกันใหญ่”

“พี่จอมพล~~”

คนถูกแกล้งลากเสียงยาว รู้แบบนี้เขาจะไม่มีวันเล่าเรื่องวันนี้ให้ทั้งคู่ฟังเด็ดขาด อัยญ์เลิกสนใจคนทั้งคู่ก่อนจะตัดแบ่งแพนเค้กชาเขียวเข้าปากตัวเอง กินไปก็นึกถึงรสชาติแพนเค้กที่เฮียสามทำให้เมื่อเช้า แป้งแพนเค้กของเฮียสามนุ่มกว่า หอมกว่า รสชาติกลมกล่อมกว่าเป็นไหน ๆ 

“เฮียสามพูดแบบนั้นเหมือนจะขออัยญ์แต่งงาน มากกว่าจะให้อัยญ์ขอเรื่องทำอาหารอีก”

แค่ก ๆ ๆ ๆ ๆ 

อัยญ์ที่กำลังดื่มน้ำเปล่าเพื่อตัดเลี่ยนสำลักน้ำอย่างเอาเป็นเอาตายจนท้องฟ้าที่เอ่ยแซวถึงกับต้องเข้ามาช่วย จอมพลช่วยส่งทิชชู่ให้ตอนที่เห็นแฟนตัวเองช่วยลูบหลังอัยญ์ที่สำลักหน้าดำหน้าแดง 

“ท้องฟ้าพูดอะไรเนี่ย เฮียสามนะ สาว ๆ ล้อมหน้าล้อมหลังเต็มไปหมด” อัยญ์พูดพร้อมทำท่าทางประกอบ สีหน้าจริงจังจนจอมพลกับท้องฟ้าอดจะทำไม่ได้แต่ก็ต้องกลั้นเอาไว้

“แล้ว…” จอมพลถามต่อ น้ำเสียงเคร่งขรึม กอดอกมองคนที่สลับเข้าโหมดจริงจัง

“เฮียสามเป็นถึงประธานบริษัท แล้ว…แล้ว แล้วอัยญ์ก็เป็นแค่เด็กข้างบ้าน”

อัยญ์สรุปง่าย ๆ แก้มกลมเห่อร้อน ใจเต้นในจังหวะที่แปลกไปตอนที่กำลังอธิบาย 

เฮียสามเป็นถึงประธานบริษัทที่ประสบความสำเร็จทางด้านธุรกิจทั้งที่อายุยังน้อย คิดจับอะไรก็เป็นเงินเป็นทอง สามารถทำกำไรได้เป็นกอบเป็นกำ ครอบครัวมีหน้ามีตาในสังคม ถึงแม้ว่าสังคมในปัจจุบันจะเปิดกว้างเรื่องเพศมากขึ้นกว่าในอดีต แต่มองดูแล้วไม่ว่ายังไงเรื่องที่ท้องฟ้าพูดก็แทบไม่มีทางเป็นไปได้

รอบตัวเฮียสามเต็มไปด้วยคนมากประสบการณ์ ทั้งผู้หญิงและผู้ชาย ทั้งฐานะของครอบครัวและฐานะทางสังคมทำให้มีคนเข้ามาหาเฮียสามมากมาย ทั้งหาผลประโยชน์ ทั้งเสน่ห์หาในตัวเฮียสาม ถ้าเฮียสามจะเลือกใครสักคนมาเป็นคู่ชีวิต ก็คงจะต้องเลือกคนที่สามารถเป็นทั้งคู่ชีวิตและคู่คิด คอยช่วยเหลือเฮียสามได้

ไม่ใช่อย่างอัยญ์ เด็กข้างบ้านที่ทุกวันนี้ยังรอคอยว่าแต่ละวันเฮียสามจะทำอะไรให้กิน

เป็นคู่คิดทางธุรกิจให้เฮียสามนี่อย่าหวัง

แต่ถ้าเฮียสามให้คิดว่าเย็นนี้อยากกินอะไร อัยญ์พร้อม!!

เนี่ย แค่นี้มันก็ต่างกันแล้ว -o-!

“พูดเหมือน…เฮ้อ! อัยญ์ ตั้งสตินะเพื่อน” ท้องฟ้าพ่นลมหายใจออกเหมือนกับรู้สึกขัดใจกับคำพูดของเพื่อนตัวเล็กอย่างอัยญ์เต็มที่

“อืม”

“เด็กข้างบ้าน…นี่ถ้าใครไม่รู้จักแกนี่เขาคงคิดว่า…อัยญ์ แกลูกคุณหนู ครอบครัวแกรวยเป็นหมื่นล้าน หน้าตาทางสังคม ฐานะทางบ้าน เกียรตินิยมอันดับหนึ่งสองใบ แกด้อยกว่าเฮียสามตรงไหน”

ท้องฟ้าร่ายยาวเพื่อให้เพื่อนรักตาสว่าง อัยญ์เป็นคนฉลาดกับเรื่องยาก ๆ แต่กับเรื่องที่ง่ายอย่างเรื่องของเฮียสาม อัยญ์กลับทำเหมือนกับมันเป็นเรื่องที่ยากเสียเต็มประดา ทั้ง ๆ ที่เฮียสามก็แสดงออกให้เห็นว่าชอบอัยญ์มากแค่ไหน แล้วตัวอัยญ์เองก็ปลื้มอีกฝ่ายอย่างไม่ปิดบัง 

โอเค เรื่องนี้อาจจะผิดพลาดที่การสื่อสาร

“เฮียสามเคยบอกชอบแกไหม” ท้องฟ้าตามจี้จุด อยากจะรู้เหมือนกันว่าแสดงออกโจ่งแจ้งขนาดนั้น จะเคยมีสักครั้งไหมที่พูดบอกกันตรง ๆ 

“พี่ตอบให้ว่าไม่เคย เพื่อนพี่มันปากหนัก”

จอมพลตอบออกมาอย่างสบาย ๆ ราวกับมันเป็นเรื่องที่ปกติ ทั้งที่เรื่องแบบนี้มันไม่ปกติ

“แล้วพี่ถามอัยญ์หน่อย ว่าอัยญ์เคยบอกชอบเพื่อนพี่ไหม” จอมพลตั้งคำถาม ทั้งที่รู้คำตอบในใจอยู่แล้ว

“อันนี้ฟ้าขอตอบ ไม่…อัยญ์ไม่เคยบอกเฮียสามแน่นอน เพราะอะไรนะบอกพี่จอมพลไปอีกทีสิ้”

“เพราะ อัยญ์เป็นเด็กข้างบ้าน” อัยญ์ตอบคำถามเพื่อนรักตาใส

“หยุมหัวเพื่อนนี่ผิดไหม!!”

“แงงง อย่าทำอัยญ์นะ!!”