“ก็....” อ้ำ ๆ อึ้ง ๆ อยู่ชั่วครู่ก่อนที่คนตัวเล็กจะเงยหน้ามองเกรซช้า ๆ “หนูก็คิดถึงอยากเจอพี่เกรซเหมือนกันนี่นา”

“อ่า.... ให้ตายสิ ไปตั้งโต๊ะแถลงข่าวด้วยกันเลยไหมคะหื้ม?”

“มะ... ไม่เอา หนูยังไม่พร้อม”

“หนูรู้ใช่ไหมว่ามีพี่เกรซอยู่ จะไม่มีใครทำอะไรหนูได้”

“หนูรู้... แต่หนูก็ยังกลัวอยู่ ขอโทษครับ”

“หนูกลัวอะไรคะ?”

“กลัวคนจะมองพี่เกรซไม่ดี หนูไม่ได้หน้าตาดีเหมือนคู่รักของดาราคนอื่น ๆ”

“พี่เกรซไม่แคร์เรื่องนั้นสักหน่อย พี่เกรซสนใจหนูคนเดียวรู้ไหม”

“ไม่คุยเรื่องนี้แล้วได้ไหม”

“สักวันหนึ่งทุกคนก็ต้องรู้เรื่องของเรา หนูเข้าใจใช่ไหมครับ”

“หนูเข้าใจ”

สายตาที่สั่นไหวของคนรัก ทำเอาเกรซที่นั่งมองอยู่ถึงกับใจอ่อน ไม่อยากจะไล่ต้อนไปมากกว่านี้ เพราะกว่าน้องจะเข้มแข็งได้ขนาดนี้ก็ไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ เช่นกัน

“ไหนขอพี่เกรซดูหน่อย วันนี้หนูทำอะไรมาให้พี่เกรซกินบ้าง” เกรซจำต้องเปลี่ยนเรื่องเพื่อดึงความสนใจของน้องให้กลับมาสดใสดังเดิม

“หนูทำสลัดอกไก่มาให้ เพราะพี่เกรซบอกว่าช่วงนี้ต้องคุมอาหาร แล้วก็มีสมูททีปั่นมาให้ด้วยครับแล้วอีกกล่องเป็นผลไม้ มีองุ่น แอปเปิล แล้วก็ฝรั่ง เอาไว้กินรองท้องตอนที่ถ่ายทำกันอยู่”

“ป้อนพี่เกรซหน่อยครับ” รินยู่หน้าให้กับความขี้อ้อนของคนรัก

“งั้นปล่อยหนูก่อนนั่งแบบนี้หนูป้อนไม่ถนัด”

“ไม่เอาพี่เกรซอยากกอดหนูท่านี้”

“แล้วหนูจะป้อนยังไงล่ะครับ ให้หนูนั่งหันหลังก็ได้”

“งั้นก็ได้ครับ”

เกรซค่อยคลายอ้อมแขน ให้น้องหันตัวไปหยิบกล่องอาหาร ก่อนจะปรับท่านั่งให้เรียบร้อย คนตัวเล็กนั่งอยู่บนตักของอีกฝ่ายโดยเอาแผ่นหลังพิงแผงอกของเกรซไว้อีกที โดยที่เกรซต้องเอาคางเกยไหล่อีกฝ่ายไว้ก่อนจะอ้าปากรับอาหาร ดูเหมือนจะดีแต่ก็ยังคงลำบากเช่นเดิม

แต่คำว่านั่งกินดี ๆ ดูเหมือนจะไม่ได้อยู่ในสารระบบของเกรซเสียเท่าไหร่ เพราะพ่ออัลฟ่าตัวใหญ่ดันอารมณ์ดีเคี้ยวอาหารไปด้วย สอดมือเข้าไปลูบไล้หน้าท้องของคนรักไปด้วย ทำเอามือคนที่ป้อนนั้นสั่นไปมา

“มืออย่าสั่นสิคะ”

“ก็อย่าลูบสิ”

“พี่เกรซขี้หนาว ข้างในหนูอุ่นดีอยากเข้าไปจัง”

“เดี๋ยวเถอะ นี่ข้างนอกนะ”

“ก็ใช่ว่าจะไม่เคยนี่นา”

“พี่เกรซ!”

“ขาาา”

“อย่าล้วง อื้อออไม่เอา อ๊ะ!” พูดยังไม่ทันขาดคำฝ่ามือหนาก็ล้วงเข้าไปสะกิดยอดเชอร์รี่น้อย ๆ ที่อยู่ภายใต้เสื้อสเวตเตอร์ตัวใหญ่ ทำเอาช้อนซ้อมที่ถืออยู่ในมือของคนน้อง ร่วงหล่นลงไปบนพื้นรถทันที

“เปื้อนแล้วทำไงดีครับถ้างั้น... พี่เกรซกินหนูแทนได้ไหมเอ่ย” น้ำเสียงแหบพร่ากระซิบอยู่ข้างหู ดูเหมือนจะกระตุ้นความกำหนัดของคนตัวเล็กได้เป็นอย่างดี

“มะ...ไม่ได้ ไม่เอาพี่เกรซไม่ทำในรถเดี๋ยวมีคนเห็น”

“ฟิล์มทึบคนนอกมองเข้ามาไม่เห็นหรอกครับ”

“ไม่เอาเดี๋ยวอื้ออออ สะ...เสียงมันจะออกไป”

ปากบอกปฏิเสธแต่ในยามที่ตุ่มไตน้อย ๆ ถูกบีบสะกิดเพียงเล็กน้อย ร่างเล็กที่อยู่ในอ้อมกอดก็แอ่นหน้าอกเข้าสู้เสียแล้ว

“พี่เกรซอย่า ไว้ค่อยทำที่บ้านนะ”

“แต่พี่เกรซแข็งแล้วนะคะคนดี”

“งะ... งั้นหนูใช้ปากให้แทนได้ไหม”

“.... ได้เหรอคะ” ไม่บ่อยนักที่น้องจะยอมใช้ปากให้ มีหรือคนอย่างเกรซจะไม่รีบตกปากรับข้อเสนอนั้น

“อื้อแต่ไม่ให้ใส่เข้ามานะ”

“ได้ค่ะคนเก่ง”

เพียงเท่านั้นร่างแน่งน้อยของรินก็เปลี่ยนองศา ลงไปนั่งคุกเข่าอยู่กับพื้นรถพร้อมกับปลดซิปกางเกงของคนรัก ควักเอาท่อนเอ็นที่แข็งตึงและร้อนผ่าวออกมาปะทะกับแอร์ภายในรถ โอเมก้าตัวน้อยกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่

ที่เขาไม่ค่อยอมให้เพราะขนาดมันใหญ่เกินไปต่างหาก อมแล้วเมื่อยปากแถมพี่เกรซยังเป็นคนเสร็จช้าอีก

“ไหวไหมครับ ไม่ไหวไม่ต้องฝืนก็ได้” เกรซยิ้มออกมา ยามที่ได้เห็นสายตาของคนรักมองลูกชายของตนที่ผงกหัวราวกับกำลังทักทาย

“หนูอาจจะอมไม่สุดนะมัน... ยาวไป”

“แค่ไหนแค่นั้นค่ะที่รัก อ่า~”

เสียงครางที่เผลอหลุดออกมาของอัลฟ่าตัวโต ยามที่ถูกลิ้นร้อน ๆ ของโอเมก้าตัวน้อยเลียเข้าที่ปลายหัวหยัก ก่อนจะไล่วนไปมา

ฝ่ามือเล็กที่กอบกุมอยู่ส่วนลำท่อนออกแรงลูบขึ้นลงช้า ๆ ก่อนที่คนน้องจะอ้าปากให้กว้างกว่าเดิม เพื่อรับเอาท่อนเอ็นเข้าไปในโพรงปากอุ่น ๆ

“เด็กดีเก่งมากค่ะ ลึกอีกได้ไหม”

“อื้อออ”

คนรักต้องการสิ่งใดคนตัวเล็กก็พยายามจะทำให้ได้เสมอ

กลิ่นฟีโรโมนชาเขียวของคนตัวเล็กแผ่ออกมาผสมกับกลิ่นลาเต้ อบอวลไปทั่วทั้งรถ เส้นผมนุ่มขยับพลิ้วไปมา

ก่อนที่จะถูกฝ่ามือใหญ่สอดเข้ามากุมไว้เบา ๆ พร้อมกับคุมจังหวะให้คนตัวเล็กขยับขึ้นลงเร็วขึ้น

“ดูดแรง ๆ เลยค่ะคนดี อ่า..แบบนั้นพี่เกรซเสียวมากเลยอึก!”

“อื้อออ อ็อก!แค่กๆ!”

ความเสียวจากโพรงปากที่นุ่มยุ่น บวกกับแรงดูดดึงราวกับเด็กน้อยที่กำลังทานไอศกรีมรสโปรด ความเสียวพุ่งทะยานจนถึงจุดสูงสุด ริมฝีปากน้อย ๆ ถอดถอนออกมาดูดอยู่ที่ปลายส่วนหัว

พร้อมทั้งฝ่ามือเล็กที่ชักขึ้นลงถี่ ๆ ก่อนที่หัวน้อย ๆ ของเรย์รินจะถูกฝ่ามือใหญ่จับไว้ พร้อมกับดันเอวสวนขึ้นมา ตามด้วยหยาดน้ำรักที่พุ่งเข้ามาอยู่ภายในโพรงปาก จนเผลอกลืนมันลงไปเสียจนเกือบหมด

“ขอโทษค่ะคนดี แต่พี่เกรซเสียวมากเลย” เกรซอุ้มคนรักที่กำลังสำลักจนหน้าแดง ขึ้นมานั่งบนตัก

ดวงตาคู่สวยเคล้าไปด้วยหยาดน้ำสีใส จนอดที่โน้มหน้าเข้าไปทาบทับริมฝีปากอย่างอดไม่ได้ กลิ่นคาวรสชาติของอัลฟ่ายังคงคละคลุ้งอยู่ทั่วโพรงปาก จนคนน้องอดที่จะสอดลิ้นเข้าไปมอบรสชาตินี้ให้กับเจ้าของได้รับรู้ไปด้วย

“ไม่อร่อยเลย” คนตัวเล็กบ่นอุบหลังจากที่ถอดถอนริมฝีปากออกมา

“แต่หนูก็กลืนจนหมดเลยนี่นา”

“เพราะพี่เกรซกดหัวหนูต่างหาก”