บทที่ 1

Circadian Rhythm*

[แม้แต่หยาดน้ำผึ้งจากสรวงสวรรค์ก็ไม่อาจดับความกระหายของข้าได้ ความปรารถนาอย่างเดียวในสุดทางชีวิตอันเป็นนิรันดร์ คือไวน์แดงเลิศรสที่บ่มจากโลหิตของเจ้า] – ลอร์ดลาร์ซารัส

เธอกำลังร่วงหล่น เบาหวิว และไร้ทิศทาง ราวกับขนนกที่ลอยถลาอยู่กลางอากาศ และ —

ตุ้บ!

ความเจ็บปวดอันบ้าคลั่งแผ่ขยายเข้ามา และทิ่มแทงไปทั่วทุกอณู ยามเมื่อแรงโน้มถ่วงบดขยี้ร่างของเธอเข้ากับพื้นพสุธา

เธอกรีดร้อง

ทุกอย่างเกิดขึ้นในชั่วพริบตา

ในขณะที่กำลังจะตาย เธอสงสัยว่าความทรมาณรวดร้าวที่ยาวนานราวกับไม่ใช่ความจริงนี้ เป็นแค่ความรู้สึกเติมแต่งของเธอ หรือการหมุนเดินของเวลาภายนอกได้หยุดไปแล้วกันแน่?

ความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นทวีคูณ ดึงทึ้งร่างกายและสติของเธอออกจากกัน โลกข้างหน้าของเธอก็ค่อย ๆ พร่ามัวและดับมืดลงไปในที่สุด

*Circadian rhythm กล่าวโดยย่อ คือวงจรการใช้ชีวิตภายใน 1 วันของสิ่งมีชีวิต โดยมีปัจจัยควบคุมที่สำคัญคือแสง หรือฤดูกาล เช่น ในชีวิตประจำวันของมนุษย์ เป็นธรรมดาที่เราจะตื่นและดำเนินกิจวัตรประจำวัน เช่นกินข้าว ในช่วงที่มีแสงของวัน (กลางวัน) และนอนหลับในช่วงที่ไม่มีแสง (กลางคืน) หรือ จั๊ักจั่นที่ใช้ช่วงแรกของชีวิตใต้ดินที่ยาวนานถึง 17 ปีก่อนจะขึ้นมาลอกคราบ แต่จั๊กจั่นไม่มีปฏิทินนับปีเสียหน่อย แล้วมันรู้ได้ยังไงว่าเวลาภายนอกได้ผ่านไป 17 ปีและได้เวลาที่มันจะออกจากใต้ดินมาลอกคราบ (และตาย) คำตอบก็คือ เพราะมันมี internal biological clock (เรียกว่า clock cell) และใช้ชีวิตตาม circadian rhythm ของมันนั่นเอง