เธอ…เข้ามาในชีวิตเขาราวกับพายุลูกหนึ่ง

เธอ…เป็นสายลมเจ้าเล่ห์ที่มีดวงตาสีเทา กวนโอ๊ย ขี้แกล้ง แถมยังช่างยั่ว (โมโห) ที่สุด

จากที่ตั้งมั่นจะไม่รัก รู้ตัวอีกทีหัวใจเจ้ากรรมก็โดนลมเจ้าชู้หอบไปเสียแล้ว!

++++++++++++++++++++++++++

“ขออีกทีละกัน” เธอว่าหลังฝังจมูกลงไปแล้ว

“ฮื่อ” ลักษณ์ส่งเสียงในลำคอทว่าไม่ยอมเบี่ยงหลบ อิสระยิ้มกริ่ม …ก็ปล่อยให้เธอแทะโลมอย่างนี้จะไม่ให้เหิมเกริมได้ไง

“ขออนุญาตแล้วแปลว่าไม่ได้ฉวยโอกาส”

“ขออนุญาตเขาต้องขอก่อนทำ” ลักษณ์กดสายตาดุๆ ใส่เธอที่ยิ้มกว้าง

“อ้าว คุณบอกช้า”

ชายหนุ่มเอื้อมมาล็อกหลังคอเธอไว้ ดวงตาคมปลาบที่มีแพขนตาดกหนาล้อมรอบมองดวงตาสีเทาวิบวับอย่างค้นหา

เอาเถอะ ไม่รู้สึกอะไรก็แล้วไป

นิ้วหัวแม่มือสากกร้านลูบคลึงบนริมฝีปากอิ่มด้วยสีหน้าที่อ่านไม่ออก หญิงสาวไล่งับดูดนิ้วเขาช้าๆ ก่อนจะแนบริมฝีปากลงมา

“ฉวยโอกาสอีกแล้ว” ลักษณ์พึมพำ

“ก็คุณเริ่มก่อน”

คนถูกฉวยโอกาสเงยหน้ารับจุมพิตอย่างลึกซึ้งเรียกร้อง จากที่เป็นฝ่ายรับเขาเริ่มกลายเป็นฝ่ายรุกรานจนเธอต้องคุกเข่าลงข้างโซฟา

อิสระครางในลำคอกับความเชี่ยวชาญของเขา รองประธานหวงตัวคนนี้มีจูบที่แสนออดอ้อนเว้าวอน เธอคงจะเสียดายนิดๆ เหมือนกันถ้าวันหนึ่งจะไม่มีโอกาสได้จูบหวานๆ อย่างนี้อีกแล้ว ลักษณ์เม้มดึงกลีบปากฉ่ำพลางบีบนวดติ่งหูกับท้ายทอยของเธอไปด้วยจนเธอตัวอ่อนยวบ มือเรียวลูบไล้หน้าอกกว้างแน่นตึง

“ฉันพูดจริงที่ว่าไม่หึง แต่ว่า…”

เสียงเธอถูกดูดกลืนไปโดยเจ้าของริมฝีปากสีสดอีกครั้ง

"อย่าพึ่งรีบมีแฟนเลยนะ"

++++++++++++++++++++++++++

นางเอกไทป์หมา VS พระเอกไทป์แมวค่ะ

ลงแค่ 50% เป็นตัวอย่างนะคะ ถ้าสนใจสามารถติดตามฉบับเต็มได้ที่ Mebmarket