1

ชนะโชคเป็นอาจารย์ที่สอนในสถาบันอุดมศึกษาแห่งหนึ่ง ปีนี้ชายหนุ่มอายุ 23 ปี ชีวิตประจำวันของเขาเรียบง่าย ตั้งแต่เช้าจรดเย็นวนเวียนอยู่กับที่ทำงานและที่พัก แต่ในหมู่คนที่รู้จักชนะโชคในอีกฐานะหนึ่ง จะรู้ดีว่าเขาคือคนที่มีความรู้ความสนใจเรื่องพระเครื่องจนเป็นเซียนพระ[1]ในสายตาของคนเหล่านั้นอยู่กลาย ๆ

ในเวลาว่างนอกเหนือจากเตรียมการสอน ชนะโชคยังเป็นเจ้าของเพจที่ให้ความรู้เกี่ยวกับพระเครื่อง โดยมากแล้วชายหนุ่มก็ถ่ายรูปพระเครื่องจากคอลเล็คชั่นที่ตัวเองสะสมมาหลายปี มีข้อมูลประกอบตั้งแต่ประวัติของพระเครื่องและพระพิมพ์[2]ต่าง ๆ ที่เป็นที่นิยม เขาไม่ได้ให้เช่าบูชาพระที่ตัวเองสะสม แม้ว่าจะมีคนสอบถามขอเช่าไปบูชาหลายครั้ง รวมถึงไม่รับดูพระเครื่องจากรูปภาพให้ว่าเป็นพระแท้อายุเก่าแก่หรือทำปลอมขึ้น โดยบอกเหตุผลว่าไม่สามารถดูพระว่าเป็นของแท้หรือไม่จากเพียงแค่ในรูปถ่ายได้ ส่วนวันนี้ลูกเพจที่ติดตามกันมานานได้ไหว้วานให้ช่วยไปบูชาพระพุทธรูปสำหรับเป็นพระประจำบ้าน โดยระบุว่าขอเป็นพระนิรันตราย[3] ซึ่งคนที่ปกติก็ชอบไปวัดอยู่แล้วไม่มีปัญหาอะไร 

ชนะโชคชอบไปวัด นอกจากไปไหว้พระแล้วเขายังชอบศึกษาภาพจิตรกรรมฝาผนังของแต่ละวัดที่มีเสน่ห์แตกต่างกันไป เมื่อมีโอกาสเขาก็จะแวะไปชื่นชมและถ่ายรูปเก็บเอาไว้ เผื่อว่าในอนาคตภาพจิตรกรรมพวกนั้นจะถูกทำลายเสียหาย ทั้งด้วยอุบัติเหตุและความรู้เท่าไม่ถึงการณ์

พระนิรันตรายจำลองมีหลายขนาด วัสดุที่ใช้หล่อเป็นองค์พระก็มีหลายประเภท ทั้งที่เป็นทองคำแท้ เงิน และทองเหลือง ชายหนุ่มสอบถามกับทางลูกเพจคนนั้นว่าอยากจะได้พระนิรันตรายจำลองประเภทใด ในงบประมาณเท่าไหร่ ทั้งยังแนะนำและช่วยเลือกให้ ลงท้ายแล้วนอกจากจะได้พระบูชา[4]ให้กับลูกเพจคนนั้น ตัวเองยังบูชาพระกริ่ง[5]ของทางวัดไปอีกจำนวนหนึ่ง

ในตอนที่ได้ใบรายการสรุปยอดราคาเช่าพระและกำลังจะจ่ายเงิน สุนัขตัวเล็กขนฟูสีขาวก็เข้ามาเห่าเสียงดังเหมือนเขาไปทำอะไรให้ หากก็ไม่ได้มีทีท่าว่าจะกัด ชายหนุ่มเอาเงินที่มากกว่าในใบรายการออกมาวางชำระเงิน ก่อนจะคุกเข่าข้างหนึ่งแล้วเอื้อมมือไปขยำสุนัขตัวนั้นที่เปลี่ยนจากเห่าเป็นกระดิกหางให้

“มันเห่าทุกคนก็จริง แต่มันยังไม่เคยกัดใครเลยนะครับ”

ในตอนที่ได้ยินเสียง จมูกก็ได้กลิ่นหอมอ่อน ๆ เป็นกลิ่นเหมือนพวกพวงมาลัยดอกไม้สำหรับบูชาพระ แต่ไม่ได้ฉุนจนเอียน ปนอยู่กับกลิ่นคล้ายธูป ซึ่งตั้งแต่ที่เข้า ๆ ออก ๆ วัดมา ชนะโชคยังไม่เคยได้กลิ่นธูปที่หอมขนาดนี้มาก่อน

คนตรงหน้าเป็นผู้ชายวัยไม่เกิน 30 ผมยาวมัดรวบไว้ที่ต้นคอ สวมเสื้อผ้าใยธรรมชาติที่มีรอยยับเล็ก ๆ แต่ดูสบายตามากกว่าจะดูไม่เรียบร้อย ฝ่ายนั้นถือกระเป๋าทรงสี่เหลี่ยมมาด้วย พอวางลงบนโต๊ะแล้วเปิดออกมาก็เริ่มหยิบขวดแก้วเจียระไนที่มีจุกแก้วปิดออกมาวางเรียงราย

เดาจากสีของน้ำในขวดที่เป็นสีทอง ๆ ใส ๆ ก็คงจะเป็นพวกน้ำอบ ชนะโชคเคยซื้อหาของแบบนี้มาสรงน้ำพระอยู่เหมือนกัน แต่ปกติก็ซื้อแค่น้ำอบ[6]ยี่ห้อนางลอย[7]ที่มีขายอยู่แล้วตามร้านขายเครื่องสังฆภัณฑ์ ซึ่งนอกจากจะมีกลิ่นหอมดีแล้วยังมีราคาย่อมเยา

คนดูแลส่วนที่ให้บูชาพระพูดคุยกับฝ่ายนั้นอย่างเป็นกันเอง ทั้งขอบอกขอบใจที่เอาน้ำอบมาวางขายเพื่อช่วยหาเงินมาบูรณะวัด ทั้งเอาสมุดจดมาให้ดูว่าน้ำอบรอบที่แล้วขายไปได้เท่าไหร่ เกือบจะคุยเพลินอยู่แล้วหากไม่ใช่เพราะนึกขึ้นได้ว่ายังต้องทอนเงินให้คนที่มาบูชาพระ แต่พอทอนเงินให้ ชนะโชคกลับทำท่าลังเล

“น้ำอบนี่ก็ขายด้วยเหรอครับ”

กลิ่นที่แตะจมูกตอนนี้ ไม่รู้ว่าเป็นกลิ่นน้ำอบที่หกซึมออกมานอกขวดหรืออย่างไร แต่เป็นกลิ่นที่ชวนให้สบายใจและผ่อนคลาย ปกติแล้วชนะโชคไม่ชอบการซื้อของที่ไม่ติดป้ายราคาสักเท่าไหร่ แต่พอฟังว่าน้ำอบราคาหลักร้อยต้น ๆ เท่านั้น รายได้ไม่หักค่าใช้จ่ายนำเข้ามูลนิธิวัดเพื่อเป็นค่าบูรณะวัด ก็คิดว่าราคาสมกับกลิ่นที่หอมดีอย่างนั้น แล้วยังได้ทำบุญอีกต่อหนึ่งด้วย

“ผมเอาน้ำอบสามขวด”

[1] เซียนพระแต่เดิมมักเรียกว่านักเลงพระ โดยคำว่านักเลงหมายถึงผู้ฝักใฝ่หรือคลั่งไคล้ในสิ่งนั้น ๆ.

[2] พระพิมพ์แต่เดิมทำเพื่อระลึกถึงสถานที่ที่เกี่ยวข้องกับพุทธประวัติ เช่น มีสัญลักษณ์ดอกบัว สื่อถึงการประสูติ รูปบัลลังก์หรือต้นโพธิ์แทนการตรัสรู้ รูปธรรมจักรกับกวางหมอบแทนเหตุการณ์ปฐมเทศนา และรูปสถูปแทนเหตุการณ์ปรินิพพาน ต่อมาจึงมีรูปพระพุทธเจ้า และคติการสร้างจากระลึกถึงสถานที่ที่เกี่ยวข้องกับพุทธประวัติก็เปลี่ยนเป็นการสืบทอดอายุพระพุทธศาสนา

[3] พระนิรันตราย คือพระพุทธรูปที่รัชกาลที่ 4 ถวายพระนาม เนื่องจากเป็นพระที่มีผู้ขุดพบแล้วกลับนำมาถวายทั้งที่เป็นพระพุทธรูปทองคำและมีค่ามากแต่กลับไม่เก็บไว้เอง ต่อมาเมื่อมีคนขโมยพระ กลับลักเอาพระกริ่งองค์เล็กไปแทนที่จะลักเอาพระองค์นี้ซึ่งเป็นพระพุทธรูปทองคำที่องค์ใหญ่กว่าไป เห็นว่าเป็นการบังเอิญแคล้วคลาดถึง 2 ครั้ง จึงถวายพระนามว่าพระนิรันตรายและได้มีการหล่อพระนิรันตรายพระราชทานไปยังวัดต่าง ๆ 18 วัดด้วยกัน 

[4] พระบูชาคือพระพุทธรูปที่มีขนาดพอจะวางบูชาได้ ขนาดเล็กลงมาจะเรียกพระเครื่องราง หรือพระเครื่อง

[5] พระกริ่งคือพระพุทธรูปขนาดเล็ก บรรจุวัตถุศักดิ์สิทธิไว้ในองค์พระโดยเจาะรูและอุดฐาน เมื่อเขย่าจะมีเสียงกริ่ง เช่น พระกริ่งปวเรศ

[6] น้ำอบคือน้ำที่ผ่านการอบควันกำยานหรือเทียนอบ แล้วปรุงด้วยเครื่องหอม

[7] น้ำอบยี่ห้อนางลอยเป็นน้ำอบยี่ห้อเก่าแก่ ผลิตมาตั้งแต่ปี 2458 

***************************

TBC.
 เป็นเรื่องที่อยากเล่าเกี่ยวกับคุณเซียนพระกับคุณเจ้าของร้านสังฆภัณฑ์ เที่ยววัดและย่านเก่ากันแบบชิล ๆ ค่ะ ถ้าอ่านแล้วชอบก็จะดีใจมาก ๆ เลยค่ะ

  พระนิรันตรายค่ะ ในรูปเป็นพระกริ่ง ที่ฐานจะมีรูแบบนี้ เขย่าจะมีเสียง