0.03

“กลับมาแล้ว เมอร์รี่คริสต์มาส!” น้ำเสียงสดใสของเด็กสาวคนหนึ่งดังขึ้น อีฟที่นั่งกระวนกระวายอยู่กับที่ยิ้มกว้างทันที

“พ่อ! พี่เจน!” เด็กหญิงร้องเรียกอย่างดีใจ แล้ววิ่งเข้าโผกอดหนึ่งชายหนุ่มและเด็กสาวที่เดินเข้ามาหาด้วยสีหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส

“เมอร์รี่คริสต์มาส แล้วก็สุขสันต์วันเกิดย้อนหลังนะอีฟ ส่วนของขวัญพ่อรีบกลับบ้านเลยลืมทิ้งไว้บนรถไฟ ขอโทษนะลูกที่ปีนี้พ่อไม่มีของขวัญให้” ผู้เป็นพ่อบอกเสียงนุ่มแล้วลูบหัวลูกสาวคนเล็กอย่างอ่อนโยน

“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวหนูรอปีหน้าก็ได้ แล้วพี่เจนไม่เกลียดคริสต์มาสแล้วเหรอ?” อีฟหันไปถามพี่สาวอย่างแปลกใจในช่วงท้าย

“ก็เกลียดอยู่ แต่ก็พอทนได้” เจนตอบแล้วส่งยิ้มให้น้องสาว

“ดีจัง งั้นเรารีบมาฉลองวันคริสต์มาสกันเถอะค่ะ” อีฟบอกอย่างร่าเริงแล้วจูงมือพี่กับพ่อไปยังโต๊ะอาหาร

“ทำไมพ่อกับพี่เจนตัวเย็นจัง?” อีฟถามแล้วเงยหน้ามองทั้งสองอย่างแปลกใจ จะว่าไปแล้วพ่อกับพี่เจนผิวก็ดูซีด ๆ ไปหน่อยนะ

“ก็เดินฝ่าหิมะมานี่ ลมก็แรงด้วย อากาศแบบนี้มือจะเย็นผิวจะซีดเป็นเรื่องธรรมดา” เจนตอบกลับ พลางปัดหิมะที่เกาะตามไหล่เสื้อ เกล็ดน้ำแข็งสีขาวร่วงกราวลงพื้นเมื่อถูกมือปัดไล่

อีฟไม่ติดใจสงสัยอะไรต่อ เด็กหญิงลากพ่อกับพี่มายังโต๊ะอาหาร เชื้อเชิญให้ลองชิมอาหารที่น้าแอนเอามาให้ตั้งแต่เที่ยง ถึงเธอจะอุ่นด้วยไมโครเวฟแล้วเมื่อตอนหนึ่งทุ่ม แต่เพราะเอามาตั้งรอบนโต๊ะอาหารนานเกินไป อาหารทั้งหลายจึงเย็นชืดเสียหมด แต่ถึงกระนั้นอีฟก็ไม่สนใจ เพราะถึงอาหารจะเย็นแต่มันก็ยังอร่อย และอร่อยกว่าทุกปีที่ผ่านมา เพราะปีนี้เป็นปีแรกที่เธอได้อยู่ฉลองพร้อมหน้าพร้อมตากับพ่อ พี่ และยายที่เธอรัก

“คุณยายไม่ลองชิมไก่งวงหน่อยล่ะคะ” อีฟถามขึ้นเมื่อเห็นอาหารบนโต๊ะใกล้จะหมดแต่คุณยายก็ยังไม่ได้แตะต้องเลยสักอย่าง จะว่าไปแล้วพ่อกับพี่ก็กินน้อยกว่าปกติด้วย

“ยายแก่แล้วฟันไม่ค่อยดี พวกหลานกินกันต่อเถอะ ถึงจะไม่ได้กินด้วยแต่ยายก็อิ่มมากเลยละ” ผู้เป็นยายตอบเสียงนุ่ม ดวงตาหลังแว่นกลมกรอบทองเปล่งประกายสดใสเมื่อเห็นบรรยากาศสุขสันต์ของสามพ่อลูก เสียงหัวเราะและรอยยิ้ม แววตาสดใสและสีหน้าที่มีความสุขของบุคคลทั้งสามที่นาน ๆ จะได้เห็นพร้อมกันแบบนี้ ทำให้หญิงสาวอายุเกือบ 70 อย่างเธอรู้สึกอิ่มเอมใจและพลอยมีความสุขไปด้วย

“กินเสร็จแล้วไปแปรงฟันด้วยนะ” เจนพูดเตือนเมื่อฟรุตเค้กคำสุดท้ายหายเข้าไปในท้องอีฟ

“รู้แล้วน่า พี่ก็อย่าลืมล้างจานให้ด้วยนะ” อีฟบอกแล้วบิดกายอย่างเกียจคร้าน รู้สึกอิ่มจนจุกแทบลุกไม่ขึ้น

เมื่ออีฟล้างหน้าแปรงฟันเรียบร้อย ก็เข้ามาราตรสวัสดิ์พ่อกับพี่เหมือนทุกคืนที่ผ่านมา ทว่าคืนนี้กลับมีบางอย่างที่เปลี่ยนไป

“ราตรีสวัสดิ์ หลับฝันดีนะ” เจนบอกแล้วสวมกอดร่างเล็ก ก่อนจะหอมแก้มน้องสาวทั้งสองข้าง

“ราตรีสวัสดิ์ ปีนี้หนูอายุเพิ่มขึ้นอีกปี โตขึ้นกว่าเดิมแล้วนะ” ผู้เป็นพ่อบอกพลางลูบหัว

อีฟยืนกะพริบตาอย่างมึนงงกับท่าทีที่แปลกไปของพ่อกับพี่ที่ปกติจะแค่พูดราตรีสวัสดิ์อย่างส่ง ๆ เด็กหญิงฉีกยิ้มกว้างอย่างดีใจ ดวงตาทอประกายสดใสยิ่งกว่าเดิม

“ค่ะ! ราตรีสวัสดิ์นะคะพ่อ พี่เจน ขอให้ฝันดีมาก ๆ นะคะ” อีฟบอกเสียงใสแล้วโผกอดพ่อกับพี่ น้ำตาแห่งความตื้นตันใจไหลซึมออกมา

ในค่ำคืนคริสต์มาสที่มีหิมะร่วงโปรยปราย ไวท์คริสต์มาสที่แฝงความหนาวเย็นนี้ ไม่อาจหล่อหลอมความอบอุ่นในหัวใจของอีฟให้หายไปได้ ถึงอากาศจะหนาวแต่คืนนี้เป็นคืนที่เด็กหญิงมีความสุขที่สุด ค่ำคืนแห่งการฉลองวันศักดิ์สิทธิ์ และยังเป็นค่ำคืนที่อบอุ่นสำหรับครอบครัวที่ได้อยู่ร่วมกันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา วันแห่งการเฉลิมฉลองและวันของครอบครัว…คริสต์มาส

กลางวงแหวนขนมปังขิงเจ็ดชิ้น เทียนสีขาวที่เหลือครึ่งเล่มยังคงมีเปลวไฟลุกโชนอยู่ แม้แสงเทียนนี้จะมอดดับลงเมื่อสิ้นเชื้อเพลิง ทว่าความอบอุ่นจากความสุขใจยังคงเหลืออยู่ไม่มีวันจางหายไป สว่างไสวยิ่งกว่าเปลวไฟทุกดวง

⛄Happy Ending⛄