MOUNTAINS IN BLUE WINTER II

            พร้อมสลึมสลือตื่นขึ้นมาบนเตียงนอนกว้างขวาง สีขาวสะอาดสะอาดของเครื่องนอนนุ่มฟูสอดรับกันดีกับห้องนอนที่ถูกทาบทาด้วยแสงอาทิตย์อบอุ่นจากรอยแย้มของม่านหน้าต่าง ทำให้เช้าวันแรกในบ้านพักตากอากาศหลังน้อยนี้เต็มไปด้วยความอ่อนโยน เขาปิดตาที่ยังรู้สึกง่วงงุนลงอีกครั้ง ใบหน้าประกฎรอยยิ้มละมุนละไม

            แต่หลังจากนั้นไม่นานก็ต้องฝืนลืมตาขึ้นเพื่อดูว่าเจ้าของอ้อมกอดที่ทำให้ตัวเขาอุ่นร้อนท่ามกลางอุณหภูมิเย็นๆนี้คือใคร

            พร้อมเริ่มไล่สายตาจากสันจมูกโด่งตามพันธุกรรมชาวต่างชาติของคุณแฟน ต่อด้วยสองแก้มที่ผิวไม่ได้ขาวจัดเพราะคนๆนี้ชอบตากแดดแต่ดูผ่องมีออร่าทั้งยังเนียนละเอียด ลงมาที่สันกรามคมชัด แล้วค้างสายตาที่ริมฝีปากหยักสีดูสุขภาพดี จู่ๆในศีรษะก็ฉายภาพตอนริมฝีปากนี้เล่นซุกซนอยู่บนร่างกายเขา หรือตอนนั้นที่เอาแต่ใจจนทั้งตัวเขาอ่อนระทวยอยู่ในอก

            คนตัวน้อยที่ความคิดเตลิดไปไกลหน้าแดงวาบ เปลี่ยนไปมองกลุ่มผมหนานุ่มทันควัน เขาประทับใจกับเส้นผมสีทองสว่างที่นุ่มสลวย และยิ่งงดงามกว่าเดิมเมื่อเกิดประกายสีเงินวิบวับยามได้สัมผัสกับแสงแดด พร้อมมักจะเผลอมองแล้วเคลิ้มไปหลายครั้ง มาได้สติเมื่อดวงตาเจ้าเล่ห์เจ้ากลนั้นมองมาด้วยแววตารู้ทันระคนขบขัน ซึ่งสีม่วงงดงามที่ส่องประกายราวกับอเมทิสต์เลอค่านั่นยิ่งทำให้ใจพร้อมสะท้านไหวมากกว่าเดิม

            ..งดงาม..

            ..พี่ดีแลนของเขางดงามมากจริงๆ..

             แต่พอนึกถึงหน้าตาหล่อสะบัดที่มักจะประดับรอยยิ้มระรื่นไม่แยแส เสียงหัวเราะยียวนกวนประสาท หรือวาจาที่บางคราวก็พ่นคำพูดร้ายกาจออกมาพร้อมก็อดมันเขี้ยวไม่ได้ ยื่นนิ้วไปจิ้มๆแก้ม ตา หู จมูก ปากคนนอนฝันหวานเสียหลายจึ้ก

            แต่จังหวะที่นิ้วเล็กยื่นไปแตะริมฝีปากร้อนผ่าว พร้อมก็โดนคนแสร้งนอนหลับ ‘งับ’ นิ้วเข้าให้

            “อรุณสวัสดิ์ครับพี่ดีแลน”

            พร้อมยังเฉยๆ ดีแลนมองยิ้มๆก่อนจะอัพเลเวลด้วยการ ‘เลีย’

            เท่านั้นคนตัวเล็กก็สะดุ้ง ชักมือกลับทันควัน หน้าแดงรับอรุณให้ดีแลนหรี่ตามองยิ้มๆ ส่งเสียงทักทายอย่างอารมณ์ดี

            “มอร์นิ่งคนดี”

            มองอารมณ์แจ่มใสบนใบหน้าคนรักแล้วพร้อมก็ได้แต่ยิ้ม ในอกพองฟูด้วยความสุข แขนเล็กเลยยื่นไปกอดร่างสูงใหญ่ ซุกซบลงบนหน้าอกแข็งแรงที่อบอุ่นจนร้อนนั่นอ้อนๆ

            ดีแลนก้มมองคนในอ้อมแขน รอยยิ้มปรากฏมุมปากและกระจ่างในนัยน์ตา กระชับเจ้าก้อนน้อยๆที่เป็นเหมือนแสงอาทิตย์ให้ไออุ่นในวันหิมะโปรยปรายแบบนี้เข้ามาแนบแน่นขึ้น

            “อากาศดีมากกกก พร้อมไม่อยากลุกจากเตียงเลย”

            คนตัวเล็กว่าเสียงเอื่อย ยิ่งมุดๆเข้าในอ้อมอกอุ่นร้อน กระหวัดขาเกาะเกี่ยวกับช่วงขายาวของคุณแฟนอย่างไม่นึกอายเพราะไออุ่นจากเนื้อช่วยมาปัดเป่าความเย็นของอากาศรอบตัว รู้สึกดีเหมือนกำลังโอบกอดเตาผิงอันโตๆเลยแน่ะ 

            “ตัวพี่ดีแลนอุ่น พร้อมชอบจัง~”

            ว่าเสียงเคลิบเคลิ้มให้คุณแฟนตัวโตมันเขี้ยว ฟัดแก้มฟัดหัวฟัดทั้งตัวด้วยความเอ็นดู พร้อมดิ้นพล่าน หัวเราะด้วยความจั๊กจี๋จนน้ำตาปริ่มปลายหางตา ก่อนเสียงหัวเราะสดใสจะกลายเป็นเสียงครางคลุมเครือ เมื่อจิ้งจอกหนุ่มเปลี่ยนจาก ‘แกล้ง’ มาเป็นตั้งใจ ‘ตะครุบ’ เข้าจริงๆ

            ผ้าห่มนุ่มฟูถูกแขนหนาปัดทิ้งลงบนพรมด้านล่างเตียงอย่างไม่ใยดี เพิ่มพื้นที่ให้อเมทิสต์ที่ส่องประกายวาววับได้หลุบลงจับจ้องกระต่ายน้อยใต้ร่าง พร้อมโดนเขาเย้าแหย่นิดหน่อยก็ระทดระทวย

            น่าขย้ำไม่ให้เหลือ

            “พี่..พี่ดีแลน พร้อมไม่เล่น”

            พร้อมคิดว่าจะพอเหลือทางรอด แต่อารมณ์ ‘หิว’ มันถูกจุดขึ้นมาแล้ว ดีแลนไม่คิดปล่อยไปง่ายๆ

            ร่างสูงเปลือยช่วงบนโชว์แผ่นอกกำยำและหน้าท้องกระชับสมบูรณ์ด้วยซิกส์แพ็ก พร้อมมองเหม่อ ก่อนจะสะท้านตั้งแต่ปลายเท้าแล้วลามเลียไปทั้งตัวเมื่อเสียงเซ็กซี่กระซิบข้างหู

            “พี่ก็ไม่เล่น จะ ’กิน’ จริง”

            พร้อมคิดว่าเขาคงโดนกินจนเรียบวุธแล้วแน่ๆถ้าไม่มีเสียงประตูเปิดเป็นเสียงสวรรค์ พอหันขวับไปมองก็เห็นคุณแฟนอีกคนยืนกอดอกเอนสะโพกพิงกรอบประตู หน้านิ่งๆกับกับตาดุๆแบบนี้มีอยู่คนเดียว

            พี่เรียว คุณตำรวจสุดหล่อของเขาเอง

            “ไปกินข้าว”

             “อีกครึ่งชั่วโมง” 

ดีแลนไม่แม้แต่จะขมวดคิ้วตอนตอบ แถมไม่หยุดมือที่ดูจะซอกแซกลงต่ำไปเรื่อยๆจากเอวบางๆของพร้อมด้วย

“เพลิงให้มาตาม”

“ยี่สิบก็ได้ เดี๋ยวเร่งเครื่องให้ ..คนดีซนจริงนะ”

พร้อมหน้าแดงวาบตอนมือซุกซนของคนพี่จะเตลิดไป ‘ไหนต่อไหน’ เลยรีบจับมือนั้นไว้ แต่คนหน้ายิ้มยังยิ้มอยู่เหมือนเดิม เพิ่มเติมคือบีบแก้มเขาด้วยอารมณ์เอ็นดูเต็มที่

“ตอนนี้”

พี่เรียวขมวดคิ้วแล้วววว

พร้อมโอดครวญ ตัดสินใจยื้อมือพี่ดีแลนไว้แล้วยืดตัวเองขึ้นไปกดจูบบนริมฝีปากหยักที่ร้อนผ่าวนั่นเร็วๆ เขากลัวว่าจะเร็วเกินไปแล้วพี่ดีแลนจะไม่พอใจเลยกดย้ำไปอีกครั้ง เอ้า! อีกครั้งด้วยก็ได้ สามครั้งไปเลย!

“มอร์นิ่งคิสแทนนะครับ”

มองเจ้าตัวเล็กทำใจกล้ายิ้มสู้มาให้ ทั้งยังมีเสียงจุ๊บน่ารักๆนั่นอีกใจดีแลนก็อ่อนยวบ เขามองคุณแฟนที่ตกมาอยู่ในอ้อมแขนทั้งทีแต่กำลังจะหลุดมือไปสักพัก ลงท้ายก็ถอนใจ แล้วกดจูบลึกซึ้งที่แทบกระหวัดเกี่ยวเอาหัวใจพร้อมออกไปเลยเป็นของตอบแทน

มอร์นิ่งคิส ‘จริงๆ’ ของพี่ดีแลนทำให้พร้อมแทบหยุดหายใจ เขาตัวอ่อนอยู่ในอ้อมแขนนั่นไปกี่นาทีไม่รู้ แต่กระทั่งพี่ดีแลนผละออกไปแล้วพร้อมก็ยังนั่งเคลิ้ม มารู้สึกตัวเมื่ออเมทิสต์ที่ชอบมองขยับเข้ามาใกล้ และริมฝีปากร้อนจัดนั้นแนบลงตรงหางตาที่มีหยดน้ำเล็กๆคลอเอ่อ เกิดเป็นเสียงจุ๊บเล็กๆ

“มอร์นิ่งคิสไว้ก่อน แล้วตอนกลางคืนอย่าลืมมาต่อที่เหลือนะคนดี”

“...ครับ”

พร้อมงึมงำตอบ มองตามพี่ดีแลนลุกออกจากเตียงไปแล้วก็ต้องใช้สองมือแนบแก้มถูๆเรียกสติที่เตลิดหายไปกลับมา จะกี่ทีๆก็ยังแพ้พวกคุณแฟนอยู่ตลอดเลยพร้อมเนี่ย แต่ลองมาเป็นพร้อมสิ ต่อให้หัวใจแข็งแกร่งแค่ไหน ได้เจอใบหน้าแบบนั้น น้ำเสียงแบบนั้น แววตาแบบนั้น ลีลาแบบนั้น 

พร้อมคงไม่มีวันชินไปจนวันสุดท้ายนั่นล่ะ ฮื่อ

“เจ้าเด็ก ไปกินข้าว”

พร้อมขานรับคำพี่เรียว ร้องฮึบในใจเพื่อทำใจผละจากรังนอนที่สุดจะอุ่นสบาย แล้วลงมือจัดหมอนที่กระจัดกระจายให้เข้าที่ เก็บผ้าห่มผืนใหญ่ที่ตกลงข้างเตียงมาคลี่สะบัดคลุมเตียงให้เรียบร้อย ก่อนจะแวบเข้าห้องน้ำไปล้างหน้าแปรงฟัน ดีที่ระบบน้ำจะเปลี่ยนไปตามสภาพภูมิอากาศ ในวันที่หิมะร่วงหล่นจนท้องฟ้าถูกย้อมด้วยสีขาวโพลนแบบนี้เขาก็ยังมีน้ำอุ่นแสนสบายให้ใช้

“เมื่อคืนนี้พวกพี่เข้านอนกันกี่โมงครับ”

พร้อมสงสัยเพราะระหว่างทางเดินเขาเพิ่งได้มีเวลาดูนาฬิกาถึงเห็นว่าตอนนี้สิบเอ็ดโมงเข้าไปแล้ว ปกติพี่ๆของเขาไม่ใช้ชีวิตกันสายขนาดนี้ ยิ่งบางคนเป็นสายตื่นแต่เช้ามาทำนู่นทำนี่เลยล่ะ

“ส่วนใหญ่ก็ตีสอง มีเร็นกับไอ้แดนที่ดอดไปนอนพร้อมนายตอนเที่ยงคืน”

“พี่เร็นกับพี่ดีแลนอุ้มพร้อมมานอนหรอครับ”

“เร็นอุ้มนาย ส่วนดีแลนมันเป็นแค่เหาฉลาม”

พร้อมขำขัน สองคนนี้มีเรื่องกันตลอด พี่เรียวชอบจิกกัดพี่ดีแลน แต่ก็เพราะพี่ดีแลนชอบไปกวนประสาทพี่เรียวนั่นแหละ 

ความจริงพี่ดีแลนไม่ได้กวนประสาทแค่พี่เรียวแต่กวนประสาททุกคน แน่นอนว่าพร้อมด้วย แต่คนที่พี่ดีแลนแหย่ไม่ขึ้นที่สุดคือพี่เร็น เพราะรายนั้นนิ่งมากๆ พร้อมเคยแอบเห็นในกลุ่มที่พี่ๆคุยแชทกันพวกเขาตั้งฉายาให้พี่เร็นว่า ‘มหานิ่ง’ ด้วย เห็นแล้วพร้อมก็ได้แต่หัวเราะครึกครื้น

“แล้วเมื่อวานพวกพี่เล่นอะไรกันไปบ้างครับ พร้อมเห็นแค่ตอนเล่นบิลเลียตแล้วก็หลับไปก่อน”

“ไพ่ ดูหนัง ร้องเพลง แอ-”

เหมือนจะมีประโยคถัดมาแต่คนตัวโตก็หุบปากฉับ พร้อมเหล่มอง ไม่ทันแล้วครับคุณตำรวจ

“แอลกอฮอล์? บุหรี่?”

“...”

เงียบแบบนี้แปลว่ายอมรับ

พร้อมขยับเข้าไปใกล้ ใช้ปลายนิ้วเกาะเกี่ยวมือหนา สักพักก็เกาะกุมทั้งหมดแล้วแกว่งไปมา

“บุหรี่นี่คนข้างๆพร้อมแน่เลย เพราะอีกรายคือพี่ดีแลนที่เป็นสิงห์อมควันแต่รายนั้นก็ไปนอนกับพร้อมแล้วนี่นา”

เหล่มองอีกครั้งแล้วพร้อมก็ขำขันในใจ ดวงตาระยับด้วยรอยยิ้ม พี่เรียวที่หน้าตาทื่อค้างไปแบบนี้ตลกจริงๆ มุมแบบนี้จากคนดุๆโหดๆมีแค่พร้อมที่ได้เห็น คิดแล้วก็ปลื้มใจจัง

“พร้อมไม่ได้อะไรเลยครับ เพราะที่พวกพี่ ‘ลด’ ให้พร้อมจนได้ขนาดนี้พร้อมก็ดีใจมากแล้ว”

พร้อมยิ้ม มือแกว่งไป ปากก็ยังว่าเรื่อย “ส่วนแอลกอฮอล์พร้อมก็ไม่ได้อะไรเหมือนกัน พร้อมรู้ว่าพวกพี่รู้ลิมิตที่พอดีครับ พร้อมเองยังชอบดื่มบางอย่างเลยถ้าอันนั้นอร่อยมากๆ แต่ส่วนใหญ่แอลกอฮอล์ไม่อร่อยนี่นา”

แล้วพร้อมก็ต้องหยุดขา ดวงตาเบิกกว้างเป็นไข่ห่าน มองภาพสวยงามตรงหน้าด้วยความตื่นตะลึง

เบื้องหน้าพร้อมเป็นแนวกระจกใสสูงจรดเพดานที่ต่อกันยาวจดอีกด้านของห้องโถงโดยไร้รอยต่อ ภายนอกมีพายุหิมะโปรยปรายกลายเป็นทุ่งสีขาวสะอาดสุดลูกหูลูกตาดูงดงาม พร้อมกระทั่งรู้สึกถึงความเยียบเย็นเสียดกระดูกจากภาพที่เห็น แต่ในความเป็นจริงใต้เสื้อผ้าเนื้อหนาและอ้อมแขนที่เข้ามาโอบกอด

พร้อมอุ่นไปถึงใจ

“ขอบคุณ”

เสียงทุ้มแหบที่กระซิบเคลียอยู่ข้างหูทำให้พร้อมสะท้าน ยิ่งคนตัวโตกระชับแขนแน่นขึ้นพร้อมยิ่งจมลงไปในอกอุ่น พร้อมหัวเราะน้อยๆ งึมงำตอบ

“ไม่มีอะไรต้องขอบคุณเลยครับ ไปทานข้าวกันดีกว่า”

เขาเป็นฝ่ายดันแผ่นหลังกว้างนั้นให้หันกลับไป หลบซ่อนใบหน้าที่แต้มสีชมพูระเรื่อไว้ข้างหลัง ไม่ค่อยได้ยินพี่เรียวใช้เสียงแบบนี้พูดใกล้ๆหู พอได้ฟังในระยะประชิดขึ้นมา พร้อมเขินจริงๆที่ต้องยอมรับว่าเขารู้สึกเหมือนสองขาไร้เรี่ยวแรงจนจะร่วงลงไป

แต่คุณตำรวจตัวโตก็ยังสัมผัสได้

“เขิน?”

โธ่ หมดกัน

“เขินคนรู้ทันจริงๆเลยครับ”

พร้อมได้ยินเสียงหัวเราะทุ้มๆแว่วมา และแต่งแต้มสีชมพูระเรื่อให้ระบายบนใบหน้าของเขาอีกครั้ง

TBC.

         Happy April Fool's Day นะคะ แฮ่