ร่างสูงใหญ่เปลือยกายยืนอยู่ใต้ชาวเวอร์สีเทา มือหนาวางทาบไปที่กำแพงหินอ่อนสีทึบ เปลือกตาปิดลงปล่อยให้สายน้ำชโลมลงสู่ล่างกายแกร่ง ผมสีดำยาวปกคลุมลงบนใบหน้าหล่อ ในหัวขบคิดอะไรหลายๆ อย่าง รวมไปถึงเรื่องของคนตัวเล็กที่อยู่ข้างล่าง

เธอจะทำให้เขาเลิกอาวรณ์ใครคนนั้นได้จริงๆ หรอ

เธอจะทำให้เขากลับมาเป็นผู้เป็นคนได้จริงๆ ใช่ไหม

มือหนาเสยผมที่ปกคลุมบนใบหน้า หยาดน้ำไหลตามแผ่นอกแข็งแรง ถึงเขาจะไม่ได้ดูแลตัวเองเหมือนแต่ก่อน แต่ร่างกายกำยำนี้ยังคงเหมือนเดิม ยังดูดีเหมือนเดิม กล้ามเนื้อบริเวณหน้าท้องไม่ได้จางหายไป เหมือนกับความคิดถึงที่เขามีต่อเธอคนนั้นก็ไม่เคยจางหายไปเช่นกัน

อ่า นี่เขาคิดถึงคนที่จากไปอีกแล้ว

แต่ไม่ว่ายังไงเขาก็ไม่อาจลืมเธอได้

ไม่มีวัน!

พีรวัฒน์หยิบผ้าเช็ดตัวสีกรม มาเช็ดผมก่อนจะเดินออกมาจากห้องน้ำ

ชายหนุ่มหยิบเอาแค่กางเกงมาสวมใส่ แต่ปล่อยให้ลำตัวช่วงบนเปล่าเปลือย เพราะเป็นคนขี้ร้อน จึงคร้านที่จะใส่เสื้ออีกตัว ร่างหนานั่งลงบนปลายเตียง ก่อนจะหยิบโน้ตบุ๊คเพื่อมาเช็คงาน แม้จะไม่ได้เข้าบริษัทแต่เขาก็ทำงานเป็นประจำ เพราะเป็นคนไม่ค่อยสุงสิงกับใคร มันเลยทำให้เขาทำงานบริหารงานที่บ้าน นานๆ ทีถึงจะเข้าบริษัทถ้าไม่มีเรื่องอะไรที่หนักหนามากพอ เขาจะยกหน้าที่ให้เลขาส่วนตัวที่เขาไว้ใจ

ขณะที่กำลังเปิดหน้าจออยู่นั้น จู่ๆ เครื่องก็ดับไป สัญลักษณ์บนหน้าจอปรากฎขึ้นเป็นสัญญาณเตือนว่าแบตหมด พีรวัฒน์ถอนหายใจเฮือกใหญ่ หยิบโน้ตบุ๊คลงจากตัก พลันเดินออกมาเพื่อจะไปหยิบสายชาร์จแบตที่ห้องทำงานด้านล่าง แต่แล้วเขากลับเห็นร่างเล็กในชุดนอนยาวสีขาว อยู่ในห้องทำงานของเขา!

ทั้งที่บอกแล้วแท้ๆ ทำไมยังทะเล่อทะล่าเข้าไปอีก!

หรือเธออยากจะลองดี?

“เอมิกา..” ยังไม่ทันที่เขาจะได้ถามไถ่ถึงสาเหตุว่าทำไมเธอถึงลุกล้ำเข้ามาในพื้นที่เขตหวงห้าม ร่างสูงเบิกตากว้าง อยู่ๆ ร่างเล็กก็ล้มลงต่อหน้าต่อตา ชายหนุ่มคว้าคนตัวเล็กเข้ามาแนบอก มือแกร่งแตะไปที่แก้มนุ่มเบาๆ

“ชะเอม ตื่นสิ” เสียงทุ้มเอ่ยนุ่มนวล หลุดเอ่ยเรียกชื่อเล่นที่เขาให้เลขาคนสนิทไปสืบเรื่องทุกอย่างเกี่ยวกับตัวเธอ ไม่ใช่เสียงดุเหมือนตอนก่อนหน้า ร่างเล็กปิดเปลือกตาแน่น เธอตอบกลับในใจ

‘ตื่นให้โง่สิ ถ้าฉันตื่นแล้วคุณด่าฉันขึ้นมาทำไงเล่า’ เอมิกาแสร้งนอนแน่นิ่งในอกแข็งแรงก่อนที่จะรู้สึกว่าตัวเธอถูกยกขึ้น ถึงกระนั้นก็ยังไม่กล้าลืมตาว่าเขาจะพาเธอไปที่ไหน

ร่างสูงเห็นเธอนอนแน่นิ่งอยู่แบบนี้ สองขายาวเดินไปที่ห้องเธอที่หลังบ้าน ก่อนจะวางเธอลงบนเตียงนุ่ม แต่ยังไม่ผละออกไปในทันที กลิ่นหอมแป้งเด็กของหญิงสาวเป็นกลิ่นที่น่าทะนุถนอมเหมือนเด็กตัวน้อยๆ ที่ไร้เดียงสา ไหนจะดวงตากลมโตที่สุกสกาว เหมือนลูกกวางตัวน้อยๆ

ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเธองดงามเหมือนดอกไม้แรกแย้ม ที่เขาอยากจะดอมดมว่าเธอนั้นหอมหวานเพียงใด

กลิ่นนั้น ลอยขึ้นไปแตะที่ปลายจมูกของร่างสูงเหมือนมีแรงดึงดูดมหาศาล ทำให้พีรวัฒน์ชะงักงันปลายจมูกก้มลง ชั่วขณะนั้นเอมิกาพลิกตัวไปอีกด้าน ทำให้แก้มใสประทะกับจมูกโด่งของชายหนุ่มทันที ร่างสูงอึ้งเล็กน้อยก่อนจะลุกขึ้นและเดินออกมายังบริเวณห้องของเธอ

-------------------------------------

เป็นยังไงกันบ้างคะทุกคนนน น้องรอดแล้วแหละเนอะ

สามารถมาพูดคุย/ติชม คอมเมนต์ได้เลยนะคะ

หรือจะคุยกันที่ Twitter: #พีเอมคลั่งรัก

บะบัยนะคะคุณรี้ดที่น่ารักทุกคนน