I

“แพรวา อุดมคติวงศ์!”

“นั่นแหละแพร ละ!” นางสาวสาวิตรีนักเรียนมัธยมปลายพูด

เธอสะกิดเพื่อนสาวที่นั่งด้านข้าง

ทั้งคู่จ้องมองหญิงสาวด้วยดวงตาที่กลมโต เธอเดินผ่านประตูรั้วสีเหล็กมันวาว ก่อนจะยกมือไหว้ครูหญิงสูงวัยใส่ชุดสีชมพูบานเย็นด้านหน้าป้อมยาม

รถเมอร์เซเดส-เบนซ์ อี-คลาสสีดำขับจากเธอไปหลังเธอก้าวลงจากรถ

เธอมีผมดำขลับ ผิวสว่าง กับเครื่องหน้าที่หาได้ยากในเมืองนี้ เธอสวมชุดเครื่องแบบนักเรียนที่ดูธรรมดา (แต่ ไม่ธรรมดา) ถือกระเป๋านักเรียนหนังสีดำ สวมรองเท้าสีดำ และใส่ถุงเท้าสีขาว

หญิงสาวก้าวยาวไปตามทางเดินที่ปูด้วยอิฐสีน้ำตาลแดง ก่อนจะก้าวขึ้นบนปูนขัดมันใต้อาคารเรียนที่ติดป้ายตัวอักษรใหญ่ด้านบนว่า อาคารเรียนที่ 1 เธอก้าวยาวอย่างว่องไวไปตามทางเดินแล้วขึ้นอาคารเรียนไป

“นั่นเธอละ!” นางสาวสาวิตรีพูดขึ้นอีกครั้ง ด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูกระตือรือร้น “เธอเป็นลูกของตระกูลที่ร่ำรวยที่สุด...พ่อกับแม่ของเธอ คุณปราบยุทธ กับคุณหญิงเกศแก้ว ฉันได้ยินมาว่าพวกเขาจะลงทุนส่งเธอเรียนที่ต่างประเทศเมื่อเธอจบจากที่นี่ บ้านของเธอมีสวนหย่อมที่กว้างใหญ่ สระว่ายน้ำขนาดใหญ่พอ ๆ กับสระว่ายน้ำในสโมสรของโรงเรียน มีห้องเต้นรำ แถมที่ผ่านมาพ่อของเธอซื้อบ้านพักต่างอากาศหลังใหม่ที่เขาใหญ่...”

“ครอบครัวของเธอจะทำให้เมืองนี้ดูทันสมัยขึ้น” นางสาวจินดากล่าว เธอเป็นหญิงตัวเล็ก ผิวขาว หน้ามีกระสีน้ำตาลเธอพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูอิจฉา

นางสาวสาวิตรีพยักหน้าเห็นด้วย

“ใช่ มันดูเป็นเรื่องใหญ่สำหรับเมืองนี้เลย”

นางสาวสาวิตรีพอใจกับคำพูดนั้น

“ทำให้พวกเราก้าวตามความทันสมัยได้เลยหละ” เธอเสริม

“ต่างจากปริภัทร” อีกคนกล่าว

“ก็เล่นไม่สนใจการเรียนเลยนะสิ ถึงดูไม่ค่อยมีหน้ามีตาเท่าไร แถมยังมีข่าวลือว่าเขาเป็นลูกเก็บมาเลี้ยงอีกต่างหาก”

“จริงหรอ!” นางสาวสาวิตรีถามด้วยน้ำเสียงกระตือรือร้น

“ก็คงจะจริง แต่ฉันไม่แน่ใจหรอกนะว่าเรื่องนี้เป็นจริงหรือเปล่า ฉันแค่ได้ยินคนอื่นบอกปากต่อปากกันมา”

“คงจะไม่เป็นอย่างนั้นหรอกนะ ฉันคิดว่า” นางสาวสาวตรีพูดด้วยเสียงที่เบาลง

“แต่อย่างน้อยยังไงเขา ก็มีสถานะเป็นน้องของเธออยู่ดี”

นางสาวสาวิตรีพยักหน้าเล็กน้อย

หญิงสาวเดินลงมากจากอาคารเรียน เธอเดินลัดเลาะไปตามทางเดินที่ปูด้วยปูนขัดเงา ก่อนจะเดินก้าวยาวไปทางโรงอาหาร

หลังเธอจากไปนางสาวสาวิตรีพูดพึมพำขึ้น

“เธอสวยเกินไป สมบูรณ์แบบเกินไป! มันดูไร้ที่ติ ความร่ำรวย เงินทอง ความเก่งกาจในการเรียน โอกาส มากมายที่เธอจะได้รับจากครอบครัว มรดกและอะไรหลายอย่าง โลกใบนี้ดูจงใจสร้างเธอขึ้นมาเป็นพิเศษ ผู้หญิงคนนั้นน่ะ ช่างไม่ยุติธรรมกับคนอื่นเลย...”