​

  AU HOGWARTS OOC 

WIllliam X Sherlock 

ก๊อก ก๊อก ก๊อกๆๆๆ เสียงเคาะประตูเริ่มถี่ขึ้นจนกลายเป็นทุบ ปัง ปัง!!! 

"เชอร์ลี่!! ตื่นได้แล้ว แม่บอกให้ฉันไปส่งนาย ฉันต้องรีบไปเข้ากระทรวงอีก "  ไมครอฟต์ยืนเคาะประตูห้องนอนของน้องชาย ยืนเคาะอยู่นานแล้วก็ไม่มีวี่แววว่าน้องชายของเขามาเปิดประตู เขาจึงหยิบไม้กายสิทธิ์ออกมาจากกระเป๋าเสื้อ แล้วใช้คาถาปลดล็อกประตู ประตูเด้งออกเปิดอย่างแรง เขามองไปที่เตียงเห็นเชอร์ล็อกยังนอนอยู่ดูเหมือนจะไม่ยอมตื่นขึ้นมาง่าย ๆ เขาจึงเดินไปที่เตียงเพื่อปลุกเชอร์ล็อก 

"เชอร์ลี่ ตื่นได้แล้ว!!! วันนี้เปิดเทอมวันแรก นายจะไม่ไปเรียนหรือไง เดี๋ยวจะพลาดรถไฟนะ" ไมครอฟต์ตะโกนเสียงดัง พร้อมกับเขย่าตัวเชอร์ล็อกอย่างแรงเพื่อให้ตื่น 

เชอร์ล็อกตื่นขึ้นมาหน้างัวเงีย 

"นายจะเสียงดังทำไม ฉันไปทันอยู่แล้ว ใครอนุญาตให้เข้าห้องฉัน แล้วทำไมไม่เข้ามาดีๆ" เชอร์ล็อกพูดอย่างหงุดหงิด 

"เลิกบ่นแล้วไปอาบน้ำได้แล้ว แม่กำลังทำอาหารเช้าไว้ให้ อย่าให้รู้ว่านะ แอบนอนต่อล่ะ ฉันให้เวลา 15 นาที" ไมครอฟต์พูดจบก็เดินออกไปจากห้อง 

"ชิ ไอ้พี่ชายน่ารำคาญ บ่นเป็นคนแก่ไปได้" เชอร์ล็อกบ่นพึมพำขณะกำลังเดินเข้าไปอาบน้ำ 

บ้านของตระกูลโฮล์มส์มีฐานะพอสมควรแต่ไม่ถึงขนาดร่ำรวยเป็นมหาเศรษฐี  ไม่มีเอลฟ์ประจำบ้านเหมือนพวกบ้านพ่อมดแม่มดที่มีฐานะร่ำรวย มีแม่บ้านเพียงคนเดียวที่เป็นมักเกิ้ล แต่หล่อนไม่หวาดกลัวที่จะอยู่ร่วมกับแม่และลูกชายสองคนของบ้านหลังนี้ ลูกชายคนโตของบ้านหลังนี้ชอบแกล้งแหย่น้องชายตัวเองให้หงุดหงิดโมโห ลูกชายคนเล็กของบ้านเหมือนจะเป็นพวกดื้อเงียบ ดูจะไม่ค่อยชอบหน้าพี่ชายตัวเอง แต่หล่อนคิดว่าทั้งสองคนรักกันดี อาจจะเป็นไม้เบื่อไม้เมามีทะเลาะกันบ้างตามประสาพี่น้อง 

"จัดโต๊ะเสร็จแล้วใช่ไหม แอนนา" คุณนายโฮล์มส์ถามเธอ 

"เรียบร้อยแล้วค่ะ" แอนนาตอบ 

ขณะที่ทั้งสองคุยกัน มีเสียงวิ่งลงบันไดมา เชอร์ล็อกที่วิ่งลงด้วยใบหน้านิ่วคิ้วขมวดพร้อมกับไมครอฟต์เหมือนกำลังบ่นอะไรกับเชอร์ล็อก และกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ลอยตามหลังทั้งสองมา

"ฉันบอกให้นายจัดกระเป๋า ตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว ทำไมเพิ่งมาทำตอนเช้านี้" ไมครอฟต์บ่น 

"ก็คิดว่าทำแป๊บเดียวก็เสร็จ แค่จำยัด ๆ ไปก็เสร็จ อยากใช้เวทมนตร์จัดอยู่หรอกนะ แต่ฉันยังอายุไม่ถึง 17 ปีบริบูรณ์ ขืนใช้ไปก็โดนกระทรวงส่งจดหมายตักเตือน ไม่ก็โดนไล่ออกจากฮอกวอตส์" เชอร์ล็อกตอบ 

 "รู้ว่าจะจัดไม่ทัน แล้วทำไมไม่ทำตั้งแต่ที่แรก ต้องให้ฉันมาช่วยอยู่ตลอด "  ไมครอฟต์พูดอย่างเหนื่อยใจกับน้องชาย 

"พอ ๆ เลิกทะเลาะกันได้แล้วทั้งสองคน ทะเลาะกันตลอดเลย มากินข้าวกันได้แล้วลูก เดี๋ยวไปขึ้นรถไฟไม่ทัน" คุณนายโฮล์มส์พูดพร้อมกับส่ายหน้าอย่างเหนื่อยใจกับพี่น้องคู่นี้ แอนนาแอบมองที่สองพี่น้องอย่างยิ้มๆ ถ้าอยู่ด้วยกันต้องทะเลาะกันตลอดเป็นสีสันของบ้านนี้ 

หลังกินข้าวเช้าเสร็จ ไมครอฟต์ก็ขับรถยนต์ไปส่งเชอร์ล็อกที่สถานีรถไฟคิงส์ครอส เพื่อไปขึ้นรถไฟด่วนไปฮอกวอตส์ ที่ไมครอฟต์ไม่ใช้การหายตัวไปส่งเชอร์ล็อกเพราะบ้านเขาอยู่ในแหล่งที่มักเกิ้ลอาศัยอยู่เยอะ อาจจะมีมักเกิ้ลสังเกตเห็นได้ ไมครอฟต์ขับรถมาถึงสถานีรถไฟ เดินลงไปเปิดกระโปรงหลังรถ เพื่อเอากระเป๋าเสื้อผ้าของเชอร์ล็อกลงมา พร้อมกับกรงสัตว์เลี้ยงที่มีแมวตัวสีดำออกน้ำเงินตาสีฟ้าลงมา เขาไม่เข้าใจว่าทำไมเชอร์ล็อกถึงเลือกเลี้ยงแมว ถ้าเลี้ยงนกฮูกน่าจะมีประโยชน์กว่าเพราะไว้ใช้ส่งจดหมายได้ แต่ชั่งเถอะน้องเขาจะเลี้ยงอะไรก็เรื่องของเชอร์ล็อก เขาขี้เกียจถามเดี๋ยวได้ทะเลาะกันอีก 

"อีก 20 นาทีรถไฟจะออก นายไม่ลืมอะไรไว้ใช่ไหม เชอร์ลี่" ไมครอฟต์ถาม 

"นายไม่จำเป็นต้องมาส่งฉันก็ได้นะ ไมกี้ ฉันมาเองได้" เชอร์ล็อกพูด 

"ถ้านายมาเอง อาจจะไม่ทันต้องวิ่งขึ้นรถไฟเหมือนปีที่แล้ว" ไมครอฟต์พูด เพราะปีที่แล้ว น้องเขาเกือบขึ้นรถไฟไม่ทัน ไม่รู้หลงทางหรือมัวแต่ไปทะเหล่ทะไหลที่ไหน 

"ฉันไปก่อนนะ เชอร์ลี่" ไมครอฟต์บอกลาเชอร์ล็อก 

"อืม รีบๆไปได้แล้วเบื่อขี้หน้า" เชอร์ล็อกพูด เมื่อไมครอฟต์เดินออกไปจากสถานีเชอร์ล็อกก็เข็นรถเข็นที่มีกระเป๋าเสื้อผ้ากับกรงแมวของเขา ระหว่างชานชาลา 9 กับ 10 เพื่อไปชานชาลา 9 3/4 มีรถไฟด่วนไปฮอกวอตส์จอดคอยอยู่

ที่ชานชาลา 9 3/4  มีนักเรียนฮอกวอตส์อยู่กันเต็มพร้อมกับครอบครัว บางคนก็มาคนเดียวเหมือนกันกับเขา 

"เชอร์ล็อกมาแล้วเหรอนึกว่ายังไม่มา นายมาคนเดียวเหรอ" จอห์น วัตสันเพื่อนสนิทของเชอร์ล็อกเดินเข้ามาทัก พร้อมกับครอบครัว 

"เปล่าหรอก ไมมาส่งน่ะ แต่กลับไปแล้ว สวัสดีครับคุณนายวัตสัน คุณวัตสัน" เชอร์ล็อกตอบ พร้อมกับสวัสดีพ่อแม่ของจอห์น 

"สวัสดีจ้ะ เชอร์ล็อก" คุณฮัดสันตอบรับ 

"เจอเพื่อนแล้วนะ จอห์น พ่อกับแม่กลับก่อนนะ" แม่ของจอห์นบอกกับลูกชายของเธอ 

"ครับ กลับกันดีๆนะครับ" จอห์นพูดกับพ่อแม่ของเขา 

"ไปขึ้นรถกันเถอะ จอห์น" เชอร์ล็อกพูด 

"เอ่อ เชอร์ล็อกฉันคงไปนั่งตู้เดียวกับนายไม่ได้แล้ว ปีนี้ฉันได้เลือกรับเป็นพรีเฟกต์น่ะ ต้องไปนั่งตู้ของพรีเฟกต์ ฉันไม่อยากไปหรอกนะ แต่มันเป็นกฎ" จอห์นตอบด้วยหน้าเศร้าๆ 

"อ๋อ ไม่เป็นไร ฉันนั่งคนเดียวได้เดี๋ยวคงมีคนมานั่งกับฉันมั้ง" เชอร์ล็อกตอบ 

ขณะที่วัตสันกับเชอร์ล็อกคุยกันอยู่มีสายตาคู่หนึ่งกำลังจ้องมองไปที่ทั้งสอง โดยเฉพาะที่เชอร์ล็อก โฮล์มส์

"พี่วิลเลียม ไม่ขึ้นรถไฟเหรอครับรถไฟใกล้จะออกแล้วนะครับ พี่ต้องไปตรวจความเรียบร้อยอีก" ลูอิสพูดกับวิลเลียม 

"ขึ้นไปก่อนเลยลูอิส เดี๋ยวพี่ตามไป" วิลเลียมตอบ 

"โมแรน ฉันมีงานให้นายทำ" วิลเลียมสั่งโมแรน 

"งานอะไรล่ะ เพิ่งเปิดเทอมนายก็ใช้งานฉันเลยเหรอ" โมแรนถาม วิลเลียมไม่ตอบแต่ยื่นกระดาษไปให้โมแรน แล้วเดินขึ้นรถไฟไป 

โมแรนก้มลงดูกระดาษที่วิลเลียมยื่นให้ อ่านคำสั่งที่เขาได้รับ งานแค่นี้เนี่ยนะ ทำไมไม่ทำเอง แค่ให้ไปนั่งตู้เดียวเป็นเพื่อนหมอนั้น กลัวเขาเหงา ทำเองก็ได้นะ โมแรนคิดในใจ 

TBC

อธิบายคำศัพท์โลกเวทมนตร์ 

มักเกิ้ล คือ คนที่ไม่มีเลือดผู้วิเศษเลย ใช้เวทมนตร์ไม่ได้ ทางฝั่งใช้เรียกอังกฤษ ถ้าอเมริกาเรียกว่าโนแมจ 

พรีเฟกต์ คือประธานนักเรียนบ้านแต่ละบ้านของฮอกวอตส์ จะมีตู้รถไฟ 2 ตู้แรก เมื่อถึงสถานีฮอกส์มี้ดจะตรวจตราความเรียบร้อยของนักเรียน ค่อบรับสั่งจากประธานนักเรียนชายและหญิง สิทธิพิเศษสามารถกักบริเวรนักเรียนที่ทำผิดกฎและหักคะแนนนักเรียนบ้านที่ทำผิดกฎ  มีห้องอาบน้ำแยกต่างหากจากนร.ทั่วไปที่ชั้น 5 ของฮอกวอตส์

การใช้เวทมนตร์นอกรร. นักเรียนที่ยังอายุไม่ถึง 17 ปีบริบูรณ์ ห้ามใช้เวทมนตร์นอกรร. ไม่เช่นนั้นถูกตักเตือนจากกระทรวงเวทมนตร์/ถูกไล่ออกจากรร.ได้ 

ข้อมูลจากเว็บมักเกิ้ลวี และจากที่เราจำได้จากการอ่านหนังสือ อาจจะตรงไม่กับต้นฉบับมีการปรับตามเนื้อเรื่อง เสริมเติมแต่ง เราขอยืดข้อมูลจากเวอร์ชันหนังสือและเว็บมักเกิ้ลวีค่ะ 

อยากแต่งแนวนี้มานานแล้ว เราชอบแฮร์รี่ด้วย ทั้งอ่านทั้งดู ฝากติดตามด้วย คอมเม้นติชมได้นะคะ อาจจะสั้นไป 

​

สุดท้ายวิลเชอร์จงเจริญ ?

​