​

AU HOGWARTS 

William x Sherlock 

หลังจากไมครอฟต์ส่งเชอร์ล็อกที่สถานีรถไฟ เขารีบไปทำงานที่กระทรวงเวทมนตร์ วันนี้มีประชุมสำคัญที่เขาต้องเข้าร่วม เรื่องการจัดประลองเวทไตรภาคีที่จะจัดขึ้นที่ฮอกวอตส์ เขาที่ทำงานเป็นหัวหน้ากองเกมส์และกีฬาเวทมนตร์จึงต้องเข้าประชุมครั้งนี้ 

วันนี้มีตัวแทนจากหลายประเทศมาเข้าประชุม ตอนนี้ใกล้จะได้เวลาเริ่มประชุมแล้ว ถ้าเขาไปเข้าประชุมสายคงแย่แน่  ไมครอฟต์รีบก้าวเร็วๆ เพื่อไปขึ้นลิฟต์  เขาเห็นอัลเบิร์ตยืนอยู่ในลิฟต์ ประตูลิฟต์กำลังจะกำลังปิด 

"รอด้วย อัล!! ฉันไปด้วย" ไมครอฟต์ตะโกนบอก รีบวิ่งเข้าไปในลิฟต์ 

"คุณจะไปชั้นไหนครับ แล้วกรุณาเรียกผมว่ามอริอาร์ตี้ คุณไม่ได้สนิทกับผมขนาดนั้น" อัลเบิร์ตพูด 

"ชั้นเดียวกับนาย อัล ฉันต้องรีบไปประชุม" ไมครอฟต์ตอบ และทำเป็นไม่สนใจเรื่องการเรียกชื่อ 

เมื่อลิฟต์มาถึงชั้น 7 ที่เป็นห้องประชุม   อัลเบิร์ตเดินออกจากลิฟต์ก่อน ไมครอฟต์เดินตามออกมา เดินไปทางเดียวกับอัลเบิร์ต 

"คุณเดินตามผมทำไม" อัลเบิร์ตพูดด้วยน้ำเสียงรำคาญหน่อยๆ 

"ฉันไปห้องประชุม มันเป็นทางเดียวกับที่นายเดิน ฉันไม่ได้เดินตาม" ไมครอฟต์อธิบาย 

"คุณมีประชุมเรื่องการประลองเวทไตรภาคีใช่ไหม งั้นแสดงว่าเรามีประชุมเรื่องเดียวกัน" อัลเบิร์ตถาม 

"ใช่ อัล เรารีบเข้าไปกันเถอะ ใกล้จะได้เวลาแล้ว" ไมครอฟต์พูด 

ทั้งสองเดินเข้าห้องประชุมพร้อมกัน มีคนอยู่ในห้องกันครบแล้ว ไมครอฟต์มองเห็นไอรีน แอดเลอร์ เพื่อนวัยเด็กของเขานั่งรวมอยู่ด้วย 

"มากันครบแล้ว เริ่มประชุมได้" นายกรัฐมนตรีกระทรวงเวทมนตร์ของอังกฤษ พูดเปิดประชุม 

"ปีนี้อังกฤษเราได้รับเกียรติเป็นเจ้าภาพในการจัดการประลองเวทไตรภาคีที่จัดขึ้นที่ฮอกวอตส์ จะมีโรงเรียนเวทมนตร์จากหลายประเทศทั่วโลก มาเข้าร่วมในการประลองเวทครั้งนี้  เราต้องมีการรักษาความปลอดภัยที่เข้มงวด เพื่อไม่ให้มีการบาดเจ็บหรือล้มตาย และเราได้รับความร่วมมือจากมือปราบมารของทางอเมริกา ช่วยดูแลความปลอดภัยแก่ผู้ประลองเวททุกคน" อาดัมนายกรัฐมนตรีกระทรวงเวทมนตร์พูด 

"ภาคกิจที่เราจะมอบให้ผู้เข้าร่วมประลองเวท จัดเตรียมไว้แล้วเรียบร้อยแล้วใช่ไหม  โฮล์มส์" อาดัมถาม 

"เรียบร้อยแล้วครับ ท่าน" ไมครอฟต์ตอบนายกรัฐมนตรี 

"มาตราการรักษาความปลอดภัย เตรียมไว้เข้มงวดแล้วใช่ไหม ฉันไม่อยากให้มีคนตายหรือบาดเจ็บรุนแรง เหมือนหลายปีก่อน มอริอาร์ตี้" นายกรัฐมนตรีถาม 

" ผมวางมาตราการรักษาความปลอดภัยไว้อย่างดีแล้วครับ " อัลเบิร์ตตอบ 

การประชุมจบลง ทุกคนเริ่มทยอยออกจากที่นั่ง แต่ยังเหลือไมครอฟต์ที่ยังไม่ลุกออกจากที่นั่ง ไอรีนเดินเข้าไปทักทายเพื่อนเก่า 

"เฮ้!! ไม ไม่ได้เจอกันนานนะ เป็นไงบ้าง นายได้ขึ้นเป็นหัวหน้าแล้วเหรอ" ไอรีนถาม 

"ใช่ แล้วเธอล่ะ ยังเป็นมือปราบมารอยู่หรือเปล่า" ไมครอฟต์ถามกลับ 

"ก็ยังทำอยู่ แต่ยังอยู่ตำแหน่งเดิมไม่ได้เลื่อนขั้นเป็นหัวหน้าเหมือนนาย เชอร์ลี่เป็นอย่างไงบ้างล่ะ ตอนนี้คงโตขึ้นเยอะเลย" ไอรีนตอบกลับและถามถึงเชอร์ล็อก 

"ก็ยังเหมือนเดิม ชอบสร้างเรื่องให้ฉันปวดหัวอยู่เรื่อย" ไมครอฟต์พูด 

"แล้ว เชอร์ลี่รู้เรื่องการประลองเวทนี้ไหม" ไอรีนถาม 

"ไม่รู้ ฉันไม่ได้บอก ถึงหมอนั้นรู้ก็เข้าร่วมไม่ได้ เพราะอายยุยังไม่ถึงเกณฑ์ แล้วฉันไม่อยากให้เขาเข้าร่วมเท่าไร" ไมครอฟต์ตอบ จริงๆแล้วเขาเป็นพี่ชายที่เป็นห่วงน้องชายเหมือนกัน แต่ไม่ค่อยแสดงออก ส่วนมากพวกเขาทะเลาะเถียงกันมากกว่า 

"เป็นห่วงน้องชายเหมือนกันนี่ ฉันไปก่อนนะ แล้วเจอกันที่ฮอกวอตส์" ไอรีนบอกลาไมครอฟต์ 

เชอร์ล็อกเดินหาตู้ที่ว่าง เขาเดินผ่านมาหลายตู้แล้วมีนักเรียนนั่งเต็มไปหมด จะให้ไปนั่งกับเด็กปี 1 ก็ไม่ใช่ เขามีเพื่อนสนิทแค่คนเดียวคือจอห์น ลืมไปอีกคนยัยฮัดสันแต่หล่อนเป็นคนจู้จี้ขี้บ่นเหมือนกันกับไมครอฟต์ บางทีเขาก็รำคาญ ฮัดสันยังมีข้อดีที่ช่วยเรื่องการบ้านให้เขา พอนึกถึงก็โพล่มาทันที

"เชอร์ล็อก นายยังหาตู้นั่งไม่ได้เหรอ มานั่งกับฉันไหมล่ะ" ฮัดสันชวน 

เขามองไปที่ตู้ที่ฮัดสันเปิดประตูออกมา มีเด็กสาวนั่งอยู่ด้วยอีกสองคน เขากะจะปฏิเสธคำชวนของฮัดสัน แต่ก็ขี้เกียจเดินหาตู้ว่างแล้ว  จึงเข้าไปนั่งที่นั่งฝั่งเดียวกับฮัดสันที่ว่างอยู่ 

เด็กสาวสองคนที่กำลังคุยกันอยู่หยุดคุย หันมามองเขา เชอร์ล็อกรู้สึกไม่ค่อยชอบใจที่ถูกจ้องมอง เด็กสาวหนึ่งในนั้นถามเชอร์ล็อก 

" นายคือเชอร์ล็อก โฮล์มส์ที่เป็นซีกเกอร์ของเรเวนคลอใช่ไหม นายเก่งมากเลยนะ เริ่มเกมได้ไม่กี่นาที ก็จับลูกสนิชได้ แต่ปีที่แล้วบ้านเราแพ้ให้สลิธีรินราบคาบเลยนี้" หล่อนพูด 

ตอนแรกเชอร์ล็อกก็รู้สึกดีที่ได้รับคำชมจากเธอ แต่ประโยคสุดท้ายนี่สิทำให้เขารู้สึกเคือง นึกถึงเรื่องที่แพ้สลิธีรินอย่างน่าอัปยศ บ้านดีเด่นปีที่แล้วเรเวนคลอเกือบได้ที่ 1 แล้ว แต่ดันแพ้สลิธีรินไปไม่กี่คะแนน ทั้งที่เขาพยายามไม่ทำตัวผิดกฎโรงเรียนให้บ้านโดนหักคะแนนแล้ว 

"ปีนี้ฉันจะเอาชนะให้ได้ทั้งควิดดิชและรางวัลบ้านดีเด่น" เชอร์ล็อกตอบอย่างมุ่งมั่น เขาจะไม่ยอมแพ้พวกสลิธีรินเด็ดขาด 

"แต่ปีนี้ไม่มีแข่งควิดดิชนะ เชอร์ล็อก เหมือนฮอกวอตส์จะได้เป็นเจ้าภาพประเวทอะไรสักอย่าง เป็นงานใหญ่ระดับโลกเวทมนตร์ พี่ไมครอฟต์ไม่ได้บอกนายเหรอ "  ฮัดสันพูด

"ไม่ ไมกี้ไม่ได้บอกอะไรฉันเลย" เชอร์ล็อกตอบ คิดว่าทำไมไมครอฟต์ไม่บอกอะไรเรื่องนี้กับเขา 

"ไมครอฟต์นี้ใครเหรอ" โซเฟียเพื่อนสาวของฮัดสันถามขึ้นมา 

"พี่ชายของเชอร์ล็อกน่ะ ทำงานที่กระทรวง" ฮัดสันตอบ 

"โฮล์มส์ นายมีเรื่องน่าสนใจเยอะนะ อยากเห็นพี่ชายนายเลย หน้าตาดีเหมือนนายไหม " โซเฟียถาม 

"หน้าตางั้นๆ แหละ ฉันหล่อกว่าเยอะ" เชอร์ล็อกตอบพร้อมกับเสยผม 

"ฮ่า ฮ่า นายก็ตลกดีเหมือนกันนะ แต่นายก็หล่อจริงๆ นั้นแหละ ถึงว่าฮัดสันชอ- " โซเฟียพูดไม่ทันจบก็ถูกฮัตสันพูดขัดขึ้นก่อน 

"เธอพูดอะไรน่ะ โซเฟีย" 

"แหมๆ ไม่ต้องเขินหรอกจ้า ฮ่า ฮ่า" โซเฟียพูดแซว 

เชอร์ล็อกมองทั้งสองคนด้วยความงุนงง ว่าพวกเธอคุณอะไรกัน แต่เขาก็ไม่ได้ถาม หันออกไปมองทางหน้าต่างหวังว่าจะถึงฮอกวอตส์เร็วๆ 

โมแรนที่จะมาทำตามคำสั่งของวิลเลียมมานั่งเป็นเพื่อนเชอร์ล็อกคงไม่ต้องทำแล้ว เพราะดูเหมือนว่าเชอร์ล็อกคงมีเพื่อนนั่งคุยด้วยแล้ว ดูท่าจะมีคนสนใจคนของวิลเลียมแล้ว ถ้านายไม่รีบระวังแมวจะมีเจ้าของที่ไม่ใช่นาย โมแรนคิดในใจ 

รถไฟแล่นมาถึงสถานีฮอกส์มี้ดแล้ว นักเรียนฮอกวอตส์เริ่มใส่เสื้อคลุมเครื่องแต่งกายของฮอกวอตส์ 

"ใกล้จะถึงฮอกวอตส์แล้วนิ ฉันเริ่มนึกถึงแยมผิวส้ม ข้าวโอ๊ตต้ม น้ำฟักทองเย็นชื่นใจ ยิ่งคิดยิ่งหิว อยากให้ถึงฮอกวอตส์เร็วๆจัง" ฟีเน่เพื่อนอีกคนของฮัดสันพูด 

"เชอร์ล็อก ตื่นได้แล้ว ใกล้ถึงฮอกวอตส์แล้ว" ฮัดสันปลุกเชอร์ล็อก 

"อืมมม ถึงแล้วเหรอ" เชอร์ล็อกตื่นขึ้นมา ถามฮัดสัน 

"ใกล้ถึงแล้วล่ะ เลยฮอกส์มี้ดมาสักพักแล้ว" ฮัดสันตอบ 

รถไฟฮอกวอตส์ก็มาถึงที่หมาย นักเรียนเริ่มทยอยลงจากรถไฟ เด็กปี 1 เดินตามเสียงเรียกของรูเบอัส แฮกริดผู้รักษากุญแจของฮอกวอตส์ ไปขึ้นเรือเข้าฮอกวอตส์ตามธรรมเนียม เชอร์ล็อก ฮัดสันและเพื่อนๆ ของเธอ เดินขึ้นรถม้าเพื่อเข้าโรงเรียน รถม้ายังออกเพราะที่ยังไม่เต็มยังเหลืออีกสองที่ 

"คันนี้เหลือที่นั่งอีกไหมครับ ขอพวกผมไปด้วยได้ไหม" เสียงผู้ชายคนหนึ่งถามขึ้น 

"อ้าว!! เลียม ลูอิส ยังว่างอีกสองที่พอดีเลย ขึ้นมาสิ"

เมื่อเห็นว่าเป็นใครเชอร์ล็อกจึงชวนขึ้นมา วิลเลียมรีบขึ้นไปบนรถม้า แต่ลูอิสมีท่าอิดออดไม่อยากขึ้นไป 

"ลูอิสขึ้นมาสิ" วิลเลียมพูดกับน้องชาย 

นี่สินะ เหตุผลที่พี่วิลเลียมไม่ไปนั่งคันเดียวกับโมแรน เฟรด 

รถเริ่มเคลื่อนที่ออกไป โซเฟียก็พูดเรื่องที่เธอสงสัยมานาน 

"รถมันขยับได้ไง ใครบังคับ ฉันสงสัยมานานแล้ว เรียนมาจะจบแล้วยังไม่รู้เลย" 

"คงเป็นเวทมนตร์ล่ะมั้ง" เชอร์ล็อกพูด 

"ไม่ใช่ มันเป็นเธอสตอลมันเป็นม้าสีดำทะมึน มีปีก มันมองไม่เห็นด้วยตาเปล่า คนที่จะมองเห็นคือคนที่เห็นความตายมาแล้วต่อหน้า" ฟีเน่ตอบ 

"ฉันอยากเห็นจัง อยากรู้ว่ามันหน้าตาเป็นแบบไหน" โซเฟียพูดด้วยความตื่นเต้น 

"ฉันว่าอย่าอยากเห็นเลย เหตุผลที่ให้มองเห็นมันได้ไม่ค่อยดี บางคนมองเห็นแล้วจะโชคร้าย" ฟีเน่บอกกับโซเฟีย 

วิลเลียมนั่งฟังเงียบๆ ที่ทั้งสองคุยกันเกี่ยวกับเธสตอล เขาสามารถมองเห็นมันเพราะเมื่อตอน 7 ขวบ เขาเคยเห็นแม่ฆ่าสาวรับใช้ในบ้านต่อหน้าต่อตา เมื่อหล่อนทำอาหารไม่ถูกปากแม่

เขากับลูกอิสไม่ใช่ลูกแท้ๆของตระกูลมอริอาร์ตี้ สองคนพี่น้องถูกรับเลี้ยงมาจากบ้านเด็กกำพร้าของมักเกิ้ล สองสามีภรรยารู้ว่าพวกเขาเป็นพ่อมดจึงรับมาเลี้ยง มอริอาร์ตี้เป็นตระกูลพ่อมดแม่มดเลือดบริสุทธิ์ที่เก่าแก่ พวกเขาสอนศาสตร์มืดให้เขากับลูอิสตั้งแต่เด็กๆ เขาจึงรู้คำสาปมากมาย เขาจะไม่เอาพวกมันมาใช้ถ้ามันไม่จำเป็นจริงๆ 

"เลียม ปิดเทอมหน้าร้อนเป็นไงบ้าง นายคงเบื่อน่าดู เพราะคงต้องอยู่แต่ในคฤหาสน์ไม่ได้ออกไปไหน หนังสือที่ฉันแนะนำนายไปนายได้อ่านหมดไหม" เชอร์ล็อกชวนวิลเลียมคุย 

"ผมได้อ่านหมดแล้วครับ สนุกดี หนังสือที่พวกมักเกิ้ลเขียนสนุกมากกว่าของพ่อมดแม่มดเขียน บางเล่มก็พูดเทคโนโลยี่ของมักเกิ้ล ผมว่าบางอย่างก็ดูล้ำสมัยกว่าพวกเรานะ" วิลเลียมตอบ

เขาไม่ค่อยเบื่อหรอกถึงแม้ไม่ค่อยได้ออกจากบ้าน เพราะเขาส่งจดหมายโต้ตอบกลับเชอร์ล็อกอาทิตย์ละ 3 ครั้ง จดหมายที่เชอร์ล็อกส่งมาให้ก็เก็บไว้อย่างดี 

"ดีเลย ถ้านายชอบเดี๋ยวฉันจะสอนใช้มือถือของพวกมักเกิ้ล คุยโต้ตอบเร็วกว่าส่งจดหมายหากันอีก" เชอร์ล็อกพูด 

"ใช่ ผมชอบเชอร์ล็อกมากเลย ที่แนะนำเรื่องเกี่ยวกับมักเกิ้ลให้ผม" วิลเลียมพูด 

"ถึงประตูโรงเรียนแล้ว ลงกันเถอะ" ฮัดสันพูดขึ้นมา 

ทุกคนลงจากรถม้า วิลเลียมรีบลงมาคนแรกเพราะเขาต้องไปทำหน้าที่พรีเฟกต์ ดูแลเด็กปี 1 ที่ได้รับคัดสรรเข้าบ้านเรเวนคลอ

"ผมไปก่อนนะ เชอร์ล็อก" วิลเลียมบอกลาเชอร์ล็อกแล้วรีบเดินออกไป ลูอิสตามวิลเลียมไป 

"แล้วเจอกัน พรุ่งนี้ เลียม" เชอร์ล็อกตะโกนตามหลังวิลเลียมไป 

TBC

ในที่สุดวิลเชอร์ก็ได้คุยกัน สักที คุยกันไม่สนใจคนอื่นเลย ลูอิสก็ยังไม่ชอบเชอร์ล็อกเหมือนเดิม 55555 

​

​