ตอนที่ 5 ขยับนะครับ

วันธรรมดาในคาบเรียนวิชาบรรยายที่แสนน่าเบื่อ ถ้าเป็นปกติสโนว์จะต้องหลับตั้งแต่ต้นคาบยันท้ายคาบ แต่วันนี้ไม่ใช่ นอกจากเขาจะไม่หลับแล้ว ยังไม่ง่วงเลยสักนิด เพราะเอาแต่มองใครบางคนอยู่

ร่างเล็กกำลังนั่งเท้าคางแสร้งทำเป็นตั้งใจเรียน แต่ความจริงตากำลังแอบมองคนที่นั่งอยู่แถวที่สอง ริมหน้าต่าง ร่างสูงใหญ่ เจ้าของไหล่กว้างๆ กำลังนั่งใจจดใจจ่อกับเนื้อหาที่อาจารย์สอน ถึงสโนว์จะขี้เกียจ แต่เขาน่ะ ชอบคนขยันสุดๆ

เปอร์เวลาตั้งใจทำอะไร จะดูดีที่สุดในสายตาของสโนว์

สโนว์ยังคงนั่งมองอีกคนไปอย่างนั้นจนถึงเวลาพัก อาจารย์ให้เวลาพักสิบนาทีก่อนจะต่อเนื้อหาที่เหลือ เพื่อนๆ หลายคนเดินไปเข้าห้องน้ำ แต่เปอร์ไม่ได้ไป เขาจึงคิดอะไรดีๆ ออก

your spy : พี่สะดวกวาดรูปให้ผมเมื่อไหร่เหรอครับ

ร่างเล็กจัดการพิมพ์ข้อความไปหาคนที่อาสาจะมาช่วยเขาวาดรูปเมื่อคืน หลังจากบอกไว้ว่าต้องวาดรูปนู้ด เปอร์ก็ดูจะช็อกๆ และอิดออดนิดหน่อยในตอนแรก แต่เขาก็ใช้สกิลความอ้อนทำให้อีกคนยอมได้ แต่ยังไม่ทันได้คุยรายละเอียดต่อมากก็แยกย้ายไปซะก่อน

เขายังไม่อยากรีบขนาดนั้น

รุกหนักไปก็เปอร์จะทนไม่ไหวซะก่อน

My P : น้องสปายรีบใช้ไหมครับ

รอเพียงไม่นานก็มีคนตอบกลับมา สโนว์เงยหน้ามองพบว่าตอนนี้เปอร์กำลังพิมพ์ตอบกลับเขามาอยู่ ท่าทางเปอร์เหมือนปกติ แต่คนที่ชอบแอบมองร่างสูงตลอดอย่างเขาดูออกว่ามันไม่ปกติ เปอร์กำลังเกาท้ายทอยเก้อๆ

เปอร์กำลังทำตัวไม่ถูก

your spy : ด่วนมากๆ เลยครับ

My P : งั้นเดี๋ยวพี่วาดให้เย็นนี้เลยก็ได้

your spy : จริงเหรอครับ พี่น่ารักที่สุดเลย ถ้าอยู่ใกล้ๆ สปายจะหอมแก้มพี่

My P : ครับ

ข้อความที่ตอบกลับมาดูนิ่งและไม่รู้สึกรู้สาอะไร แต่พอมองไปที่คนที่กำลังพิมพ์ข้อความตอบกลับมาแล้วมันช่างตรงข้าม ถึงจะยังนั่งเฉยๆ แต่ตอนนี้เปอร์กำลังหูแดงอยู่ อ่า นี่เขากำลังทำให้คนที่แอบชอบเขินตัวเองเหรอเนี่ย

your spy : แล้วนี่พี่อยู่แถวไหนเหรอครับ

My P : แถว xx ครับ

your spy : เฮ้ย บังเอิญจัง อยู่ใกล้กันมากเลย สปายก็อยู่แถวนั้นครับ

My P : ครับ

your spy : งั้นเอาเป็นว่าวาดเย็นนี้เลยนะครับ พี่รับปากสปายแล้วห้ามคืนคำน้า

My P : ครับ ไม่คืนคำ

your spy : งั้นสปายขอที่อยู่พี่หน่อยสิ

My P : จะส่งรูปที่จะให้วาดมาให้เหรอ?

your spy : ครับ จะส่งของที่จะให้วาดไปให้

สโนว์ยิ้มเอ็นดูกับสิ่งที่เปอร์พิมพ์มา นี่เปอร์คงคิดว่าเขาจะส่งรูปไปให้วาดสินะ สงสัยคุณแฟนคลับของน้องสปายจะรู้จักน้องสปายน้อยเกินไปแล้วละ

หลังจากเลิกเรียนในตอนเที่ยง เปอร์ก็รีบกินข้าวและรีบกลับหอทันที เพราะต้องกลับไปรอรูปที่น้องสปายจะส่งมาให้วาด อันที่จริงเขาก็ยังไม่รู้รายละเอียดแน่ชัดว่าต้องทำอะไรบ้าง แล้วคนตัวเล็กจะส่งรูปมายังไง อาจจะเป็นการจ้างแกร็บมาส่ง แต่เขาก็แอบสงสัยว่าทำไมไม่ส่งรูปมาในทวิตเตอร์

มีหลายอย่างที่เขาไม่เข้าใจเกี่ยวกับงานนี้ของน้องสปาย ทุกอย่างมันรวดเร็ว มึนงง และสับสน แต่ที่รู้อย่างหนึ่งคือเขากำลังมีความสุข แค่คิดว่าจะได้ทำสิ่งที่ชอบ ให้คนที่ชอบแล้วยิ่งรู้สึกดี

นึกย้อนไปถึงเหตุการณ์เมื่อคืนแล้วยังตื่นเต้นไม่หาย ตอนได้รับแจ้งเตือนจากทวิตเตอร์ว่ามีคนน่ารักดีเอ็มมาหา ตอนนั้นเขาแทบบ้าอยู่หลายนาที มือมันสั่น ใจมันก็ยิ่งสั่น รู้สึกว่าสภาพตัวเองตอนนั้นเหมือนเด็กสาวมีรักแรกก็ไม่ปาน

แต่จะว่าไปมันก็ไม่ได้ผิดเท่าไร เพราะน้องสปายก็คือรักแรกของเขาจริงๆ นั่นแหละ

เตรียมอุปกรณ์รออยู่นานจนถึงเวลาเย็นก็ยังไม่มีวี่แววของแกร็บที่จะมาส่งพัสดุให้ ใจอยากจะทักไปถามคนตัวเล็กเองแต่ก็ไม่กล้า กลัวจะดูเซ้าซี้มากเลยเกินไป เลยทำได้มากสุดก็แค่รอ

Rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr

แล้วเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เปอร์คาดเดาเองว่าคงเป็นแกร็บที่เอางานมาส่ง เลยลุกขึ้นมาใส่เสื้อแล้วเตรียมลงไปใต้หอ

‘สวัสดีครับ’ แต่ทันทีที่รับ เขาก็รู้ทันทีว่าไม่ใช่แกร็บ แต่ก็ไม่ได้แน่ใจเท่าไรว่าเป็นใคร เสียงฟังดูคล้ายน้องสปาย แต่ในขณะเดียวกันก็คล้ายกับสโนว์เพื่อนร่วมเอกของเขา ก็อย่างว่า จะให้ยืนยันอีกกี่ครั้งเขาก็จะบอกเหมือนเดิมว่าสองคนนี้เหมือนกันมากๆ

“สวัสดีครับ”

‘พี่มายพีใช่ไหมครับ นี่สปายเองนะครับ’ และแล้วก็ได้คำตอบ และคำตอบที่ได้ก็ทำเอาเขาใจเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกมาเสียดื้อๆ

น้องสปายโทรหาเขา

“ครับ”

‘พี่ลงมาข้างล่างหน่อยสิครับ ของที่จะให้วาดมาส่งแล้ว’

“ครับ”

‘ตอนลงมารบกวนใส่หน้ากากหรือผ้าปิดตาหรืออะไรที่บังหน้าตาได้ลงมาหน่อยนะครับ’

“ครับ?” คำสั่งของคนตัวเล็กทำเอาเขารู้สึกมึนงงขึ้นมา ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องทำแบบนั้น

“สปายไม่อยากเอาเปรียบพี่ พี่ไม่เห็นหน้าสปาย สปายก็ไม่เห็นหน้าพี่ แลกกันนะครับ”

“อ่า ก็ได้ครับ” แม้จะไม่ค่อยเข้าใจว่าแม้แต่แกร็บที่มาส่งของก็ห้ามเห็นเหรอ หรืออีกอย่าง เขาไม่ได้ซีเรียสสักนิดว่าน้องจะเห็นหน้าเขาหรือไม่ แต่ถึงอย่างนั้นก็เลือกที่จะยอมตกลงง่ายๆ ไม่ได้แย้งอะไรออกไป

พอวางสายจากคนน่ารัก เขาก็หยิบหน้ากากมาใส่ตามที่คนในสายบอก โชคดีที่เคยต้องแต่งตัวเป็นหน้ากากทักซิโด้ในงานเฟรชชี่เมื่อปีที่แล้วเลยยังพอมีอะไรแบบนี้อยู่บ้าง

ร่างสูงเดินลงมาด้านล่างด้วยความรู้สึกแปลกนิดๆ ก็แหงละ ใครเขาจะใส่อะไรแบบนี้อยู่บ้านกัน แต่นั่นแหละ เขาเองก็ไม่ใช่คนที่แคร์ความคิดหรือสายตาคนอื่นนัก เลยรับมือกับมันได้ค่อนข้างดี

ยืนรออยู่สักพักก็ไม่พบใครที่ท่าทางเหมือนคนมาส่งพัสดุให้เลย เลยตัดสินใจว่าจะโทรกลับหาคนที่เพิ่งวางสายดู แต่ระหว่างที่กำลังก้มลงจิ้มๆ โทรศัพท์ ก็มีร่างน้อยๆ ของใครบางคนวิ่งมาหยุดอยู่ตรงหน้าเขาพร้อมท่าทางดูเหนื่อยหอบ

“แฮ่ก สวัสดีครับ รอสปายนานไหม” น้ำเสียงใสแจ๋วเอ่ยออกมา เป็นจังหวะกับที่เปอร์เงยหน้ามองคนตรงหน้าพอดี

ความรู้สึกช็อกกลางอากาศเป็นยังไงก็เพิ่งเข้าใจเมื่อวันนี้เอง ใจเต้นตึกๆ เหมือนจะหลุดออกมา ตรงหน้าเขาคือใครบางคนที่เฝ้าดูเฝ้าติดตามมาตลอดสามปี ใครบางคนที่ตัวเล็ก สดใส และใส่หน้ากากไลฟ์สดจนเขามักจะเสียน้ำอยู่บ่อยๆ

น้องสปาย

“เอ่อ” พูดไม่ออก นี่คงเป็นสิ่งที่อธิบายสิ่งที่เปอร์เป็นตอนนี้ได้ ไม่คิดไม่ฝันว่าเจ้าตัวจะลงทุนมาหาเขาเองแบบนี้

“อ่า จะไม่ชวนสปายขึ้นห้องหน่อยเหรอครับ” พอเห็นอีกคนเอาแต่นั่งเงียบ คนตัวเล็กแสนซนจึงยื่นหน้ามาใกล้แล้วถามเสียงสดใส คนที่ตกอยู่ในภวังค์ตกใจจนเผลอถอยหลังหนี ท่าทางของเขาอยู่ในสายตาของคนตรงหน้าทั้งหมด และน้องสปายก็ดูจะเอ็นดูท่าทางนั้นไม่น้อย ก็เล่นเผลอขำออกมาขนาดนั้น

“ว่ายังไงครับ”

“ไปสิ” แม้จะแสดงออกอย่างเสียมาดสุดๆ แต่เปอร์ก็ยังคงเป็นเปอร์ ยังทำหน้านิ่ง พยายามเก็บสีหน้า อารมณ์ ควบคุมสติแล้วเดินนำร่างเล็กเข้าไปด้านใน

 

แกร๊ก

ทันทีที่มาถึงห้อง ความเกร็งก็กลับมาอีกครั้ง เพราะเขาไม่ได้เตรียมใจมาก่อนว่าจะต้องมีคนมา เลยทำให้ยังไม่ทันได้เก็บข้าวของอะไรให้เข้าที่ แต่ก็ยังโชคดีที่รูปวาดของคนตัวเล็กทั้งหลายมันถูกก็ซ่อนไว้ใต้เตียงแล้ว

“อยู่คนเดียวเหรอครับ” น้องสปายของเขายังคงถามด้วยน้ำเสียงใสแจ๋ว เจ้าตัวดูไม่ได้เกร็ง ตื่นเต้น ตกใจอะไรกับการต้องเข้ามาในห้องคนที่เพิ่งเจอหน้าครั้งแรกเลยด้วยซ้ำ

“ครับ”

“ว้าว ดีจัง ได้มาห้องหนุ่มโสด เอ๋ หรือไม่โสดน้า” น้ำเสียงเย้าหยอกไม่ต่างจากในไลฟ์ที่เขาดูบ่อยๆ เลยด้วยซ้ำ นี่เจ้าตัวน่ารักแบบนี้ทั้งตอนไลฟ์ ทั้งในชีวิตจริงเลยหรือไง ให้ตายเถอะ อิจฉาคนใกล้ชิดของน้องสปายชะมัด

เปอร์ไม่ได้ตอบอะไร แต่เลือกที่จะพาคนตัวเล็กมานั่งตรงโซฟา ตอนนี้เขาไม่รู้ว่าควรจะเริ่มมันยังไงจริงๆ นี่มันยากกว่าข้อสอบทุกวิชาที่เคยเจอด้วยซ้ำ

“ขอบคุณนะครับที่พี่จะวาดรูปให้” พอเห็นว่าเขาไม่ยอมพูด คนข้างๆ เลยชิงพูดขึ้นก่อน

“ครับ” แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังไม่รู้วิธีจะต่อบทสนทนาให้ยาวขึ้นอยู่ดี

“พี่ชื่ออะไรเหรอ สปายนึกได้ว่ายังไม่เคยถามเลย”

“เปอร์”

“พี่เปอร์” ไม่รู้ว่าเขาคิดไปเองไหม ว่าเสียงที่เรียกพี่เปอร์มันดูอ้อนๆ ยังไงไม่รู้

“แล้วชื่อเรา….”

“น้องสปายไงครับ เรียกผมว่าน้องสปายได้เลย”

“ครับ”

หลังจากทำความรู้จักกันเสร็จ เขาก็ขอตัวไปเตรียมอุปกรณ์ให้เรียบร้อย จริงๆ มันก็เป็นข้ออ้างของเขาด้วยนั่นแหละ เพราะเขาเตรียมมันเสร็จนานแล้ว แต่แค่รู้สึกว่าการนั่งข้างๆ คนตัวเล็กนั่นมันดูจะเป็นเรื่องยากเกินไปในตอนนี้ เลยอยากจะหาข้ออ้างมาพักหายใจสักหน่อย

“งั้นระหว่างที่พี่เปอร์เตรียมอุปกรณ์ สปายขอยืมห้องไลฟ์หน่อยนะครับ วันนี้ยังไม่ได้ไลฟ์เลย” เสียงหวานเอ่ยบอก เขาพยักหน้ารับก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าถ้าน้องสปายไลฟ์มันคงจะ...

“สวัสดีครับทุกคน วันนี้ฉากไม่คุ้นใช่ไหมล่ะครับ วันนี้สปายไม่ได้อยู่ที่ห้องครับ วันนี้สปายมาข้างนอก” พอจัดแจงตั้งกล้องเสร็จ เสียงใสๆ ก็ดังขึ้นพร้อมกับแจ้งเตือนจากโทรศัพท์ของเขา

ถ้าเป็นปกติเปอร์ต้องรีบคว้ามันมาดูทันที แต่วันนี้เขาไม่ต้องทำแบบนั้น เพราะเจ้าตัวมาไลฟ์ให้เห็นแบบสดๆ ที่ห้องเลย

“วันนี้สปายมาเป็นแบบวาดรูปน่ะครับ ที่ห้องหนุ่มหล่อคนหนึ่ง อันที่จริงก็ยังไม่เห็นหน้าหรอกครับ แต่ดูก็รู้ว่าหล่อ ฮ่าๆ ” น้ำเสียงพูดคุยกับกล้องไปอย่างธรรมชาติและดูสนุกสนาน แต่คำพูดที่พาดพิงมาถึงตัวเขา ทำเอาเขาแอบเขินเหมือนกันแฮะ

คนตัวเล็กนอกจากชอบไลฟ์โชว์เสียวก็ชอบไลฟ์พูดคุยแบบนี้แหละ นั่งพูดนั่นพูดนี่ไปเรื่อยๆ เผลอแป๊บๆ ก็หมดผ่านไปเป็นชั่วโมงๆ เรียกได้ว่าดูเพลินสุดๆ และก็โชคดีสุดๆ ที่วันนี้น้องสปายแค่ไลฟ์พูดคุย ไม่ได้ไลฟ์โชว์เสียว ไม่งั้นเขาคงแย่

เปอร์ทำเป็นจับๆ อุปกรณ์ไป ลอบมองคนที่กำลังพูดคุยกับกล้องไป น้องสปายตัวจริงไม่ได้ผิดแปลกไปจากที่เห็นในกล้องเลย ร่างกายเล็ก เอวบาง ยิ่งอยู่ในชุดเสื้อยืดตัวโตกับกางเกงยีนขาสั้นกุดแบบนี้ทำให้ตัวดูเล็ก

ผิวกายขาวใสละเอียด ที่ดูแล้วเผลอๆ ตัวจริงแอบจะผิวสวยกว่าในกล้องด้วยซ้ำ ไหนจะไอ้ปากแดงๆ ที่โผล่พ้นหน้ากากลงมาอีก ทำไมคนคนหนึ่งถึงน่ารักได้ขนาดนี้

“หืม มีคนถามว่าวันนี้วาดรูปอะไรเหรอ วันนี้สปายมาเป็นแบบให้พี่เขาช่วยวาดรูปนู้ดให้น่ะครับ แต่สปายยังไม่คิดท่าเลย ทุกคนช่วยดูหน่อยสิ ว่าจะทำท่าไหนดี ระหว่าง”

ขาเรียวค่อยๆ แยกออกกว้างแล้วตั้งขึ้น มือเล็กๆ บีบหน้าอกตัวแล้วทำหน้าตาเสียวซ่าน เปอร์สติกระเจิงกับภาพที่เห็น นึกอยากจะด่าคนถามเสียจริงๆ เขาอุตส่าห์ดีใจที่วันนี้ไลฟ์พูดคุย แต่ภาพตรงหน้านั่นมัน...

“หรือท่านี้” คนตัวเล็กหันหลังแล้วโก่งก้นใส่กล้อง ใบหน้าน่ารักหันมายิ้มหวานใส่กล้อง แต่เขาก็ไม่รู้ว่าคิดไปเองไหม ว่ามันเหมือนน้องจะมองผ่านกล้องมาจนถึงตัวเขามากกว่า

แล้วที่บ้าที่สุด คงเป็นสมองที่มันไม่รักดี ดันนึกภาพว่าน้องทำท่าทางแบบนี้โดยไร้เสื้อผ้า แค่คิด เขาก็เผลอปวดตึงส่วนนั้นขึ้นมา นึกอยากจะด่าความหื่นตัวเองเหลือเกินที่ดันหื่นไม่ดูเวลา ถ้าน้องสปายเห็นตรงนี้เขา จะโดนด่าว่าโรคจิตแล้วบล็อกทวิตเตอร์เขาไหมนะ

“เลือกไม่ได้แฮะ เอาเป็นว่าให้พี่เขาช่วยออกแบบให้ดีกว่าเนอะ งั้นวันนี้สปายไปก่อนนะครับ รีบไปวาด เดี๋ยวจะนานเอา” เสียงใสเอ่ยอย่างอารมณ์ดีแล้วกดปิดกล้อง คนที่นั่งมองอยู่ก็พยายามหายใจเข้าออกลึกๆ คุมสติตัวเองให้ความต้องการด้านล่างมันบางเบา

ร่างเล็กเก็บโทรศัพท์ของตนเอง แล้วเดินมาหาเขา รอยยิ้มสวยประดับอยู่บนริมฝีปาก โน้มหน้าลงมาใกล้ก่อนจะเอ่ยบอกเสียงหวาน

“สปายไลฟ์เสร็จแล้ว งั้นเรามาเริ่มกันเลยดีไหมครับ” เหมือนจะเป็นประโยคคำถาม แต่มันไม่ได้ต้องการคำตอบเลยสักนิด เพราะพอพูดจบ คนตัวเล็กก็เริ่มถอดเสื้อที่ใส่อยู่จนหน้าอกขาวผ่องปรากฏต่อสายตา

สิ่งที่เห็นผ่านจอมานาน บัดนี้มันอยู่ตรงหน้าเขาแล้ว และมันใกล้มากๆ เปอร์เผลอกลืนน้ำลายอึกใหญ่กับยอดอกสีชมพูนั่น และนี่ว่าช็อกแล้ว ความช็อกยิ่งเพิ่มทวีคูณ เมื่อเจ้าตัวเล็กของเขาก้มลงกอดกางเกงออกจนหมด

“ตกลง พี่เปอร์คิดว่าสปายเหมาะกับท่าไหนครับ” น้ำเสียงหยอกเย้าเอ่ยถาม

“เอ่อ แล้วแต่เราเลย พี่ไม่รู้ว่าเราอยากได้งานแนวไหน” เปอร์ยังคงพยายามเก็บอาการได้อย่างดี สวนทางกับด้านล่างที่เริ่มจะไม่อยู่สุขเท่าไร

“อ่าได้ครับ งั้นเอาแบบที่สปายอยากได้เลยนะครับ” ร่างเล็กเดินกลับไปที่เก้าอี้ที่เปอร์เตรียมให้ แต่แทนที่จะนั่งเก้าอี้ น้องสปายของเขากลับเลือกที่จะนั่งหันหลังคุกเข่าลงกับพื้นข้างหน้าเก้าอี้ตัวนั้น มือข้างหนึ่งจิกเก้าอี้แน่น ส่วนอีกข้างก็แหย่เข้าในรูสีสวยด้านหลัง หน้าหันไปด้านข้างแล้วซี้ดปากแน่นเหมือนกำลังทรมานอย่างสุดใจ

“อ๊ะ เอาท่านี้ครับ อื้อ วาดท่านี้”

คนที่เตรียมตัวจะวาดรูปให้ถึงกับช็อกกับท่าที่เจ้าตัวเล็กทำ เขาไม่รู้จะเริ่มตรงไหนก่อน จะเริ่มจากวาดภาพก่อน จะปลอบเจ้าลูกชายของตัวเองก่อน หรือจะเดินเข้าไปฟัดจอมยั่วตรงหน้าดี

คือน้องจะเอานิ้วแหย่ตรงนั้นจนกว่าเขาจะวาดเสร็จจริงๆ น่ะเหรอ

“เอ่อ ให้พี่ถ่ายรูปไว้แล้ววาดจากรูปไหม พี่ถนัดแบบนั้นอยู่นะ ถ้านั่งแบบนี้นานๆ เราคงเมื่อย”

“แบบนั้นก็ได้ครับ” พอสปายรับปาก เขาก็รีบไปเอากล้องมาเก็บภาพสุดสยิวตรงหน้าไว้ นึกตื่นเต้นขึ้นมาที่จะได้ถ่ายภาพคนน่ารักด้วยตัวเอง สาบานว่าเขาจะไม่ยอมให้รูปนี้หลุดออกไปไหนแน่ๆ

แชะ แชะ แชะ

“เรียบร้อยครับ”

“แบบนี้คือสปายขยับได้เลยใช่ไหมครับ”

“ใช่ครับ”

“งั้นขยับนะครับ” เขาพยักหน้าแล้วจัดการส่งรูปที่ถ่ายเข้าไอแพดเพื่อจะได้ดูง่ายๆ กำลังจะหันไปบอกว่าไม่ต้องเป็นแบบให้เขาแล้ว แต่เมื่อเห็นว่าสปายกำลังทำอะไรอยู่ ภาพที่เห็น มันทำให้เขาอยากจะเป็นบ้าเสียดื้อๆ

“อ๊ะ อื้ออ เสียวจัง” คนตัวเล็กยังอยู่ในท่าเดิม แต่เริ่มขยับมือเข้าออกด้านหลัง ไม่ได้แค่แหย่แล้วทำหน้าเหยเกแบบตอนแรก ตอนนี้ทั้งขยับ ทั้งส่ายก้น ทั้งทำหน้าตาเสียวซ่าน ก็เรียกได้ว่าครบเซต

ที่บอกว่าจะขยับ

คือขยับแบบนี้เหรอ!!!

“พี่เปอร์วาดเลยนะ อ๊ะ ครับ สปายขอ อื้อ จัดการตัวเองก่อน อ๊ะ สปายอ่อนไหวง่ายน่ะครับ อึก อะไรโดนนิดโดนหน่อยก็เป็น อ๊า แบบนี้”

คนน่ารักของเขาขยับไปอธิบายไป เขาละอยากจะถามจริงๆ ว่ารู้ว่าตัวเองอ่อนไหวง่ายแล้วจะแหย่เข้าไปขนาดนั้นทำไม ให้ตายเถอะ

เขาต้องดูคนที่ต้องการมาตลอดช่วยตัวเองต่อหน้าเนี่ยนะ

“อ๊ะ อ๊ะ พี่เปอร์...”

“!!!”

“วาดยัง อ๊ะ ครับ” ประโยคต่อมาของสปายทำเอาเขาโล่งอกได้นิดหนึ่ง แต่มันก็สยิวมากอยู่ดี ภาพของคนที่ชอบกำลังช่วยตัวเอง แล้วปากยังเอ่ยชื่อของเขาออกมาแบบนั้น

“กำลังจะเริ่มครับ”

“อย่า อ๊ะ เพิ่งเริ่มได้ไหมครับ”

“ทำไม”

“ช่วยสปายก่อนได้ไหม อื้อ ครับ นิ้วสปายเล็ก อ๊ะ นิ้วพี่เปอร์คงใหญ่กว่า ตรงนี้สปายชอบอะไรใหญ่ๆ”

แม่ง จะฆ่าพี่ให้ตายเลยไหมวะน้องสปาย!!!

 

 

------------------------------------------------------------------

ดื้อให้สุด แล้วหยุดที่โดนตี แฮร่