ขออนุญาตแปะคำเตือนอีกครั้งนะคะ เผื่อใครยังไม่อ่าน

คำเตือน

1.นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียนเท่านั้น อาจมีเนื้อหาที่เกินจริงไปบ้าง ทั้งนี้ก็เพื่ออรรถรสในการอ่าน

2.อาจมีเนื้อหาไม่เหมาะสม ผู้อ่านควรมีวิจารญาณในการอ่านและไม่ควรทำตามพฤติกรรมของตัวละคร

3.นิยายเรื่องนี้เป็นแนวชายรักชาย

4.ในเรื่องมีเนื้อหาที่เป็น 18+

5.นิยายเรื่องนี้เป็นแนวPorn เพราะฉะนั้นจงอย่าหาสาระจากนิยายเรื่องนี้เน้นฟินและหืดหาดเด้อ

6. ฉาก sex ภายในเรื่องจะเป็น sex แบบไม่ได้ป้องกัน เพราะเราเซ็ทให้มันเป็นโลกในจินตนาการ ไม่มีโรคติดต่อทางเพศ แต่ในชีวิตจริงก็อย่าลืมป้องกันกันนะคะทุกคน

7.ตัวละครชอบการ live แบบ 18+

 

 

 

 

ตอนที่ 1 ผมคือ 'สโนว์'

 

 

“...ถ้าเข้าใจแล้ว ก็ตกลงตามนี้ ท้ายคาบให้ทุกกลุ่มส่งรายชื่อที่อาจารย์ด้วย...” สิ้นเสียงประกาศิตจากผู้มีอำนาจสูงสุดในห้องตอนนี้ นักศึกษาทั้งหลายก็เริ่มส่งเสียงพูดคุยกันจนเสียงดังเซ็งแซ่ จะยกเว้นก็แต่...

“โน ไอ้โนตื่น ไอ้เวรนี่ หลับตั้งแต่ต้นคาบยันท้ายคาบ ตื่นก่อนดิวะ มาช่วยพวกกูก่อน” เสียงเพื่อนหน้าหล่อที่นั่งข้างๆ ด่าไปพลางเขย่าแขนของเพื่อนตัวเล็กที่เข้าห้องเรียนมาก็เอาแต่หลับไม่สนใจอะไร

พอเห็นว่าปลุกยังไงก็ไม่ยอมตื่นเลยต้องส่งสายตาไปที่เพื่อนอีกคนก่อนจะให้สัญญาณกัน แล้วทำการปลุกเพื่อนตัวแสบแบบที่จะให้เจ้าตัวตื่นแน่นอน

“อื้อ อ๊ะ ฮ่าๆๆๆ หยุดนะ เฮ้ย ไม่เอา ไม่เล่น ฮ่าๆๆ” คนตัวเล็กที่เคยหลับใหลดิ้นไปมาหัวเราะร่า เพราะโดนเพื่อนหน้าหล่อทั้งสองปลุกด้วยการจั๊กจี้

พอยิ่งเห็นหน้ามึนๆ ที่เอาแต่นอนกำลังขำด้วยความทรมานก็อยากจะแกล้งต่ออีกนิด แต่ก็ทำไม่ได้เพราะเจ้าตัวเล็กของพวกเขาเริ่มจะหัวเราะเสียงดังจนคนมอง ถ้าแกล้งต่ออีกนิดก็คิดว่าอาจารย์จะต้องด่าแล้ว

“พวกนิสัยไม่ดี รบกวนการนอนของคนอื่น บาปนี้จะทำให้พวกมึ- โอ๊ย” ยังบ่นไม่จบก็โดนผลักหัวไปหนึ่งทีโทษฐานที่พูดมาก

“เลิกพูดมากแล้วช่วยพวกกูคิดดิ อาจารย์จะเอางานท้ายคาบเนี่ย”

“งานอะไร ถ้าที่หนึ่งของเอกแบบมึงคิดไม่ออก แล้วใครจะคิดออก”

“มันไม่ใช่งานใช้สติปัญญา ถ้าใช้สติปัญญาพวกกูไม่ปลุกมึงหรอกโน”

“อ้าว มึงว่า-”

“เงียบ คืองี้ อาจารย์ให้จับกลุ่มสี่คน ทำโปรเจกต์ใหญ่ส่งหลังไฟนอล ต้องส่งรายชื่อท้ายคาบนี้”

“แล้ว?”

“ก็คือเรามีกันสามคนไง”

“มึงก็ชวนคนอื่นดิ ใครนั่งคนเดียวก็ชวนดิ วิชาเรียนรวมอะ คนมาเรียนคนเดียวเยอะแยะ” คนตัวเล็กกอดอกแล้วทำหน้าเอือมๆ ไอ้เรื่องแค่นี้ทำไมเพื่อนรักทั้งสองของเขามันคิดไม่ได้นะ

“ไม่ มึงยังไม่เข็ดเหรอ ที่จับกลุ่มกับคณะอื่นตอนปีหนึ่งแม่งตามตัวโคตรยาก คณะเดียวกันก็ยาก เพราะฉะนั้นพวกกูต้องการคนเอกเราเท่านั้น”

“จะไปหาที่ไหน ก็เรียนกันสามคนนี่”

“สามที่ไหน ยังมีอีกคน” เพื่อนตัวสูงจับใบหน้าของสโนว์ให้หันไปมองที่ริมห้องประชุมขนาดใหญ่ มีร่างสูงของใครคนหนึ่งที่นั่งโดดเด่น ท่าทางดูมีออร่ากว่าใคร แต่ใบหน้าของเจ้าตัวกลับเรียบเฉยจนไม่มีใครกล้าเข้าไปคุยด้วย

‘เปอร์’ เดือนคณะผู้ซึ่งเป็นเพื่อนร่วมเอกของพวกเขา

“เออใช่ งี้ก็ดีเลย พวกมึงก็ไปชวนดิ จะได้จบๆ ”

“ชวนบ้าอะไร ทำหน้าดุอย่างกับหมา ใครจะอยากคุยด้วย มึงเลยโน รู้จักคนทั้งคณะ มึงไปเลย ไปคุยกับมันเลย เอาแค่ให้มันตกลงแล้วตั้งกลุ่มใหม่ ลากมันเข้ามา ยังไม่ต้องคุยรายละเอียด ตอนนี้ขอแค่ชื่อพอ”

“ทำไมกูต้องทำ”

“เลือกเอาว่าจะรีบไปหรือจะไปหากลุ่มใหม่อยู่”

“ไอ้พวกใจร้าย”

คนตัวเล็กเบะปากแล้วยอมเดินไปหาเป้าหมายตามที่เพื่อนทั้งสองบอก ระหว่างเดินไปก็มีแวะทักทายคนโน้นคนนี้ตามประสาคนอัธยาศัยดี

‘โน’ หรือชื่อเล่นจริงๆ คือ ‘สโนว์’ นักศึกษาชั้นปีที่ 2 คณะศึกษาศาสตร์ วิชาเอกเทคโนโลยีการศึกษา ชายหนุ่มผู้มีร่างเล็ก ใบหน้าที่หล่อปนน่ารัก ผู้เป็นที่ชื่นชอบของสาวๆ ทั้งหลายเพราะความอารมณ์ดี ทำกิจกรรมเก่ง และมีความเป็นผู้นำ

หากแต่เวลาอยู่กับเพื่อนสนิทตัวโย่งอย่าง ‘พอส’ และ ‘นะ’ เขาก็ไม่ต่างอะไรไปจากลูกแมวตัวน้อยๆ ที่ชอบตีมึน แล้วยังชอบอ้อนไม่รู้ตัว ทิ้งคราบความหล่อบาดใจที่ใครๆ หลงใหล เหลือไว้เพียงแต่ความน่ารักน่าฟัดที่น้อยคนนักจะได้เห็น

สโนว์เดินมาเรื่อยๆ จนมาหยุดอยู่ที่ด้านข้างของเป้าหมาย เดือนคณะที่ไม่เคยยิ้ม แต่ก็ยังได้รับการโหวตให้เป็นหนุ่มยิ้มสวยประจำปี

“ไงเปอร์” สโนว์ส่งยิ้มทักทายแล้วถือวิสาสะนั่งลงข้างๆ คนตัวใหญ่ ปกติใครๆ พอเห็นหน้านิ่งๆ ของเปอร์ก็ไม่มีใครอยากเข้าใกล้ แต่คนระดับสโนว์ที่เรียกได้ว่ามีความกล้าเกินร้อย จะให้หน้าบูดหน้าบึ้งกว่านี้เขาก็สู้ไหว

“...”

“มีกลุ่มยังอะ อยู่กับพวกกูปะ มีกู สโนว์ มึงจำชื่อได้ปะเนี่ย แล้วก็ไอ้พอสกับไอ้นะ คนตัวสูงๆ ที่มันสอบได้ที่…” ระหว่างที่คนตัวเล็กกำลังสาธยายถึงกลุ่มของตนเอง เปอร์ก็ดึงกระดาษจากมือบางไปเขียนแล้วส่งให้

“ฮะ?” แล้วเปอร์ก็ไม่ยอมพูดอะไรอีกจนเขาต้องยอมเดินกลับที่นั่งไปอย่างงงๆ

ถึงจะงงนิดหน่อย แต่ก็เอาเป็นว่าเขาทำภารกิจที่เพื่อนทั้งสองมอบให้สำเร็จ ถึงจะสำเร็จแบบงงๆ ก็เถอะนะ

หลังจากเรียนเสร็จ ที่ที่สโนว์มักจะไปอยู่ก็คือชมรมถ่ายภาพที่ตนเองเป็นประธาน อันที่จริงปกติแล้วประธานชมรมคือพี่ปีสาม แต่ด้วยความเป็นเด็กกิจกรรม คนรู้จักเยอะ ประกอบกับรุ่นปีพี่สามไม่มีใครอยากเป็น เขาจึงต้องทำหน้าที่นั้นตั้งแต่ยังอยู่ปีสองแบบนี้

เข้าไปในชมรมเขาก็มักจะเข้าไปพูดคุยกับน้องๆ ในชมรม และไปดูแลความเรียบร้อยต่างๆ ด้วยความเป็นชมรมถ่ายภาพประจำมหา’ลัย เวลามีงานอะไรของมหา’ลัยชมรมเขาก็มักจะต้องมีหน้าที่เก็บภาพ จึงต้องเข้ามาจัดเวร แบ่งงาน ติดต่องานบ่อยๆ

หลังจากใช้เวลาในชมรมเสร็จ ชายโสดอย่างเขาก็ไปกินข้าวเย็นกับเพื่อนๆ ก่อนจะแยกย้ายกันกลับหอ หอที่สโนว์อยู่เป็นหอนอกมหาวิทยาลัย ราคาหอค่อนข้างสูง และเขาเองก็อยู่คนเดียวไม่ได้มีเมทช่วยหาร

อันที่จริงการมีเมทย่อมดีกว่าในเรื่องค่าใช้จ่าย และเขาเองก็ไม่ได้ติดหรู การจะอยู่ห้องที่มีราคาถูกกว่านี้ย่อมทำได้ แต่ที่ต้องเลือกอยู่ที่นี่เพราะมันเหมาะกับงานอดิเรกอีกอย่างหนึ่งของเขา

“เป็นยังไงบ้างน้า” บัดนี้หนุ่มหล่อร่างเล็กสุดกวนได้หายไป เหลือเพียงร่างบอบบางเจ้าของร่างกายสุดยั่วยวน บั้นท้ายอวบอิ่มที่เคยถูกบดบังจากเสื้อผ้า บัดนี้มีเพียงกางเกงในสีแดงตัวจิ๋วที่แทบจะปิดมันไม่มิดบดบังอยู่

ร่างกายท่อนบนที่ไม่ค่อยมีใครได้เห็นถูกประดับด้วยเสื้อเชิ้ตสีขาวที่บางผิดปกติจนเห็นสัดส่วนโค้งเว้าด้านในที่แม้แต่ผู้หญิงเห็นจะต้องอิจฉา

ตอนนี้คนตัวเล็กกำลังนอนกลิ้งไปกลิ้งมาเช็กฟีดแบ็กจากรูปที่เพิ่งลงไป รูปที่ว่าคือรูปถ่ายแผ่นหลังบอบบางของตนเองที่มีหยดน้ำเกาะเล็กน้อย เห็นตั้งแต่หัวไหล่ แล้วมาสิ้นสุดที่เอวคอดกิ่ว พร้อมข้อความว่า

‘อาบน้ำคนเดียวไม่ค่อยสะอาด อยากได้คนช่วยถูหลังจัง’

รูปภาพและข้อความดังกล่าว ถูกโพสต์ลงบนแอคเคาท์ทวิตเตอร์ลับ ก่อนจะมีผู้คนมากมายที่ติดตามมาเสนอตัวอยากเป็นคนช่วยถูหลัง บ้างก็มาแสดงความคิดเห็นว่าอยากจับ อยากเลียแผ่นหลังของเขาบ้าง

ถ้าเป็นคนอื่นเห็นข้อความเหล่านี้คงมีกลัว ไม่ก็ขยาดจนลบข้อความนั้นทิ้ง แต่ผิดกับร่างเล็ก ที่นอกจากจะไม่กลัวแล้วยังรู้สึกชอบข้อความและอาการคลั่งไคล้เหล่านั้น

 

งานอดิเรกของสโนว์ก็คือ การเป็นเจ้าของแอคเคาท์ 18+ ในทวิตเตอร์

จุดเริ่มต้นมันมาจากการที่สโนว์ชื่นชอบและแสนจะภูมิใจในหุ่นสุดเอกซ์ของตนเอง แล้วชอบถ่ายรูปลงในทวิตเตอร์บ่อยๆ ทำให้เริ่มมีคนมาเห็นและทักมาหาเขาด้วยถ้อยคำโลมเลีย แต่แทนที่จะกลัว กลับรู้สึกชอบ และสนุกกับมัน จนในที่สุดเขาก็เสพติดมันจริงๆ

สโนว์มักจะถ่ายรูป ถ่ายคลิปต่างๆ ของตนเองลง บางครั้งก็มีการไลฟ์เล่นเสียวกับของเล่นโชว์ มันอาจจะดูเป็นรสนิยมผิดแปลกไปจากคนอื่น แต่เขาก็ไม่ได้มองว่ามันคือเรื่องผิด ในเมื่อเขาเต็มใจโชว์ และคนเหล่านั้นก็อยากดู พวกเขาต่างมีความสุขในพื้นที่ของตนเอง ไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน

สโนว์ในแอคลับจะใช้ชื่อว่า ‘สปาย’ และไม่มีใครเคยเห็นใบหน้าจริงๆ ของน้องสปายเลยสักครั้ง เพราะทุกครั้งเวลาถ่าย เขามักจะถ่ายไม่ติดหน้า หรือบางทีเขาก็จะหาหน้ากากมาใส่ไว้ อย่างเช่นตอนนี้

“สวัสดีครับทุกคน” เสียงใสๆ เอ่ยทักทายทันทีที่เริ่มกดปุ่มถ่ายทอดสดในแอคเคาท์ทวิตเตอร์ เพียงไม่นานก็มียอดคนเข้ามาดูหลักร้อย

“วันนี้น้องสปายเมื่อยจัง เรียนทั้งวันเลย” แม้จะส่งแค่เสียงเข้าไป ยังไม่ให้เห็นตัว ผู้คนที่ดูไลฟ์ก็เริ่มคอมเมนต์เรียกร้องหาเจ้าของเสียงที่หลบอยู่หลังโทรศัพท์รัวๆ

รอสักพักหนึ่งคนก็เริ่มเข้ามาเยอะจนพอใจ ร่างเล็กๆ ก็ค่อยๆ ปีนขึ้นมาจากปลายเตียงที่มีโทรศัพท์ตั้งอยู่ ยามที่ร่างน้อยๆ ค่อยๆ คลาน บั้นท้ายอวบอิ่มก็ค่อยๆ เด้งไปมาท้าสายตาผู้คนในไลฟ์ตั้งแต่เปิดงาน

“ทุกคนคิดถึงสปายไหมครับ สปายคิดถึงทุกคนจังเลย” ร่างเล็กๆ ค่อยๆ นั่งแบะขาลงแล้วยิ้มหวานทักทาย ตอนนี้ใบหน้าน่ารักมีหน้ากากสีแดงโทนเดียวกับกางเกงในตัวจิ๋วปิดอยู่ แต่ริมฝีปากที่เผยให้ได้เห็นก็ทำเอาทุกคนต่างพาจินตนาการได้ว่าภายใต้หน้ากากนั้นต้องซ่อนความงดงามอย่างถึงที่สุดไว้แน่นอน

‘คิดถึงครับ’

‘วันนี้เด็กดีจะมาเล่นอะไรครับ’

‘วันนี้มาธีมสีแดงเหรอครับ’

‘อ้าขาหน่อยสิน้องสปาย’

คนน่ารักไล่อ่านข้อความของแต่ละคนไปแล้วก็ยิ้มขำ ก่อนจะพูดคุยนั่นนี่ราวกับตนเป็นเน็ตไอดอลที่เข้ามาทักทายแฟนคลับ ก็แหม มาถึงจะให้เขาเริ่มเลยมันก็กระไรอยู่ ยังไงผู้คนเหล่านี้ก็เป็นแฟนคลับที่น่ารักทั้งนั้น เขาก็ควรพูดคุยทักทายกันหน่อยไม่ใช่เหรอ

“ทุกคนครับ สปายสั่งของเล่นใหม่ไว้ด้วยแหละ ว้าว อยากดูกันแล้วเหรอ แต่มีข่าวร้ายแหละ ของเล่นยังมาไม่ถึงเลย ดูท่าแล้ววันนี้สปายคงต้องเล่นคนเดียว”

น้ำเสียงน่ารักฉายแววเศร้า ก่อนที่เรียวขาขาวจะค่อยๆ แยกออกจากกัน แล้วค่อยๆ ชันขึ้น

“สปายไม่ชอบใช้มือตัวเองเลย ดูสิ มือสปายเล็กนิดเดียวเอง ไม่สนุกเลย” นิ้วเรียวสวยถูกยกขึ้นโชว์ ก่อนที่ลิ้นแดงๆ จะเลียไปตามนิ้วของตนเอง เวลาเลียก็ขยับร่างเข้าไปใกล้ ราวกับกลัวคนที่ดูอยู่ทางบ้านจะมองไม่เห็น

แผล็บ

“นิ้วสปายเล็ก สปายไม่ชอบเลย สปายชอบอะไรใหญ่ๆ” คนตัวเล็กทำตาเป็นประกาย ก่อนจะค่อยๆ รูดรั้งกางเกงในตัวจิ๋วออกจากตัวแล้วชูมันขึ้น

“มีใครอยากได้ไหม ฮ่าๆ” กางมันออกแล้วหัวเราะชอบใจอยู่คนเดียว ทางด้านคอมเมนต์ก็เริ่มไหลเข้ามาไม่หยุด

‘อยากได้ พี่ขอหน่อย พี่อยากเอาไปเล่นกับน้องชาย’

‘อยากดูดนิ้วหนูบ้างจัง’

‘เอาของพี่ไหม ใหญ่กว่านิ้วแน่’

‘มาเล่นกับพี่มาเด็กดี’

“ไหนๆ ของเล่นใหม่ก็จะมาส่งแล้ว แถมขนาดยังใหญ่กว่าเดิมอีก สปายว่าสปายขยายรูรอพรุ่งนี้ดีกว่า” คนขี้ยั่วอ้าขากว้าง ขยับตัวเข้าหากล้องหวังให้ทุกคนได้เห็นส่วนนั้นของตนเองชัดๆ จงใจขมิบแรงๆ โชว์ไปสองสามที

“อันเล็กแค่นี้เอง ไม่ต้องใช้เจลหรอกเนอะ เลียเอาก็พอ” ปากแดงๆ ดูดนิ้วทั้งสามอีกสองสามครั้งก่อนจะค่อยๆ กดนิ้วเข้าไปในรูรักของตนเอง เริ่มจากนิ้วเดียวก่อน

“อ๊ะ อึก เพิ่มนิ้วเลยดีกว่าเนอะ สปายรอไม่ไหวแล้ว” พูดจบอีกสองนิ้วก็ค่อยๆ กดเข้าไปด้านใน

ทันทีที่มันเข้าไปด้านใน คนตัวเล็กก็ครางลั่น มือข้างหนึ่งเท้าไปด้านหลัง แขนเริ่มสั่นเพราะความเสียวกระสัน ดวงตาปรือ ปากเผยออ้าปล่อยเสียงครางสยิวจนคนทั้งไลฟ์ปั่นป่วน

แม้จะทำด้วยตนเอง แต่แค่คิดว่ากำลังทำโชว์คนเป็นพันที่ดูแล้ว ความตื่นเต้นก็พุ่งเข้าโจมตี รู้สึกเสียวมากกว่าเดิมยิ่งขึ้นไปอีก รวมถึงความเป็นคนอ่อนไหวง่าย ทำให้ถึงจะเป็นแค่นิ้ว ร่างเล็กๆ ก็สั่นไหวไปทั้งตัวแล้ว

“อ๊ะ อ่า เสียวจัง อึก ตรงนี้ของสปายมัน อ๊ะ ตอดไม่หยุดเลย” คนขี้ยั่วร่อนก้นรับนิ้วของตนเองรัวๆ เอ่ยคำพูดน่าอายกระตุ้นคนดูไม่หยุดปาก

ไม่รู้ว่าจะมีใครแอบดูเขาไปด้วยแล้วช่วยตัวเองไปด้วยไหมนะ

‘โคตรเอกซ์’

‘ครางซะพี่แข็งเลย’

‘เร็วอีกสิครับ ทำเร็วๆ เลย’

‘แหกกว้างอีกนิดสิสปาย พี่อยากเห็นรู้สปายชัดๆ ’

‘ให้พี่ช่วยไหมครับ’

‘อยากเข้าไปในรูน้อง’

คำพูดแทะโลมมากมายถูกส่งมาในช่องคอมเมนต์ หากแต่คนตัวเล็กไม่มีสติพอจะอ่านมันไหว ร่างกายเล็กๆ ยังคงตอบรับสัมผัสนิ้วเรียวของตนเองไม่มีขาดตกบกพร่อง ก่อนจะเปลี่ยนท่า หันหลังฟุบหน้าลงกับหมอน แล้วโก่งก้นโชว์มาที่หน้าจอ

บั้นท้ายขาวอวบอิ่มปรากฏอยู่บนหน้าจอยิ่งทำเอาช่องคอมเมนต์เริ่มคลั่ง ก้นกลมกลึงที่ส่ายไปมานั้นมันเหมือนมีมนตร์สะกด ขนาดมองจากจอ ผู้คนทั้งหลายยังสัมผัสได้ถึงความนุ่มเด้ง น่าจับน่าบีบ แล้วเหมือนเจ้าตัวจะรู้ว่าส่วนนี้ของตัวเองมันสุดยอดแค่ไหน ถึงได้ส่ายไปมาแบบนี้

“อยากโดน อ๊ะ ท่อนใหญ่ๆ ยัดเข้ามาแรงๆ อื้อ แล้วฟาดก้นไป อึก ด้วยจัง” เสียงหวานเอ่ยก่อนจะหันไปยิ้มหวานให้กล้อง แล้วเร่งมือให้เร็วขึ้นอีก จนในที่สุด ร่างน้อยๆ ก็ปลดปล่อยน้ำสีขาวออกมาเลอะที่นอน

“แฮ่ก ที่นอนสปายเลอะอีกแล้ว ดูสิทุกคน มันเลอะไอนี่” นิ้วเรียวปาดน้ำสีขาวของตนเองมาโชว์กล้องแล้วคว่ำปากแสนน่ารัก ผู้คนยังคงคอมเมนต์มาอย่างบ้าคลั่ง แม้เขาจะทำจนเสร็จแล้วก็ตาม

‘พี่เสร็จพร้อมน้องสปายเลย’

‘อยากดูดนมจังครับ’

‘ตอนเสร็จครางหวานจัง’

‘อิจฉานิ้วน้อง’

แม้จะหื่นกามแค่ไหน แต่ก็ไม่ได้มีคำหยาบคายส่งมา เพราะสโนว์เองตกลงกับเหล่าแฟนคลับแสนน่ารักไว้ว่าถ้าใครพูดจาไม่ดีจะบล็อก ซึ่งมันก็ได้ผล แน่นอนละ ไม่ว่าเขาจะพูดอะไร เหล่าแฟนคลับทั้งหลายก็ยอมทำตามแต่โดยดีเลยละ

“อ่า ทุกคน สปายไลฟ์นานไปแล้ว สงสัยต้องถึงเวลาไปนอนแล้วละ ฝันดีนะครับ ใครฝันถึงสปาย อย่ารังแกสปายในฝันแรงนะ สปายกลัวเจ็บ บ๊ะบายครับ”

โบกมือทักทายส่งท้ายก่อนจะกดปิดการถ่ายทอดสด หลังจบก็มีผู้คนแท็กรูปภาพที่แคปจากไลฟ์มาให้เยอะแยะมากมาย มือบางเลื่อนเข้าไปดูรูปต่างๆ แล้วยิ้มพอใจในความเซ็กซี่ของตน

ระหว่างดูรูป ก็แอบส่องรูปของแต่ละแอคเคาท์ที่แท็กมา รูปใครน่าสนใจก็เข้าไปดู แต่แค่ดูเฉยๆ ไม่ได้ทักทายอะไร เพราะเขาแค่มีความสุขที่ได้โชว์ ไม่กะใช้แอคเคาท์นี้นัดหนุ่มๆ ไปเสพสวาทแต่อย่างใด

พูดไปคงไม่มีใครเชื่อ แต่เจ้าของแอคเคาท์น้องสปาย ยังไม่เคยผ่านมือชายใด

แต่ถ้าเป็นของเล่น อันนี้ก็ต้องยอมรับว่าผ่านมาเกินร้อย ไม่ใช่ไม่อยาก เขาน่ะอยากตลอดเวลาอยู่แล้ว แต่เขามีสิ่งหนึ่งที่ยึดถือและปฏิบัติมาโดยตลอดคือจะไม่นอนกับใครมั่วๆ ถ้าไม่ได้ชอบ

ตื๊อดึง

พอนึกถึงคนที่ชอบ ก็ได้ยินแจ้งเตือนจากคนที่ชอบทันที มือบางกดเข้าไปดูแจ้งเตือน มันคือแจ้งเตือนการเข้ากลุ่มของพ่อเดือนแสนหยิ่ง

ใช่แล้ว

เขาน่ะ แอบชอบคนหน้านิ่งนั่นมาสักพักแล้วละ

 

 

 

 

------------------------------------------------------------

สวัสดีอย่างเป็นทางการ ขอฝากลูกคนใหม่ด้วยนะคะ น้องคนนี้มาแสบกว่าทุกคนแน่นอน ตอนแรกทำความรู้จักคุณนายเอกไปก่อน ตอนหน้ามาทำความรู้จักคุณพระเอกกันนะคะ

อีกนิด คือจะบอกว่าเรื่องนี้เนื้อหาสั้นๆ ไม่ได้ยาวมาก เลยจำดำเนินเรื่องไวหน่อยนะคะ

-------------------------------------------------------------------

นิยายเรื่องนี้แต่งจบแล้ว จับทำ E-Book และเล่มแล้วนะคะ

E-Book สามารถซื้อได้ที่เว็บ meb ค้นชื่อเรื่องหรือชื่อ อัญมณีสีน้ำเงินได้เลยค่ะ

 

ส่วนเล่ม ใครสนใจสามารถติดต่อสั่งซื้อได้ที่

twitter - @aun_writer

email - fondainosj98@gmail.com

call - 0904714284

line - eun_daino

หนังสือเล่มละ 320 มีเนื้อหา 21 ตอน บทส่งท้าย 1 ตอน ตอนพิเศษ 9 ตอน