คำเตือน :!! NC 18+!!

มีเรื่องราวที่กล่าวถึงฉากมีเซ็กส์ตั้งแต่บรรทัดแรก

โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านนะคะ

1

Zung_FuCk

'อ๊ะ อ่าาา แรงอีกครับ อ่าา'

ขาเรียวทั้งสองข้างถูกยกขึ้นพาดไว้บนบ่ากว้าง เอวหนาขยับกระแทกเข้าออกทั้งลึกทั้งบดเบียดจนคนที่กำลังโดนกระทำจุกแทบจะฉีกทึ้งผ้าปูที่นอนขาดให้ได้

'ชอบมั้ย หื้ม... อ่าา'

'ชอบ อ๊ะ อื้อออ อย่าบดเอวสิ มันเสียว ฮืออ'

'ก็ทำให้เสียว'

เสียงครางเครือดังขึ้นเรื่อยๆ เมื่อไฟราคะเริ่มร้อนแรงแผดเผา ร่างหนาบดเอวที่มีเจ้าโลกใหญ่ยาวเข้าเต็มช่องทางจนคนใต้ร่างถึงกับดิ้นพล่าน

'อื้ออ เอาแรงๆ ได้แล้ว'

'อยากแตกแล้วเหรอ'

'อื้อ วันนี้ขอสามน้ำ'

'ให้สิบ'

'มะ ไม่ไหว อ๊ะๆๆๆๆ เดี๋ยว อื้อ!'

ความเสียดเสียวอัดแน่นเต็มรูรัก เสียงผิวหนังกระทบกันดังก้องทั่วทั้งห้องนอน เอวแกร่งเน้นย้ำแรงกระแทกถี่รัว เสียดเสียวจนเจ้าตัวต้องแหงนหน้าขึ้นแล้วปล่อยเสียงทุ้มครางกระเส่า

'อ่าา จะแตกแล้ว อ่าาาาา ซี๊ดดด'

'อ๊ะๆๆๆ อื้ออออออ'

น้ำคาวกามพุ่งเต็มรูรักจนไหลเยิ้มออกมา ทั้งคู่นอนหอบหายใจอยู่ข้างกันสักพักก่อนที่ร่างสูงจะลุกไปเข้าห้องน้ำเพื่อชำระล้างร่างกาย

หลังจากเสร็จกิจกรรม ต่างคนก็ต่างแยกย้ายออกจากโรงแรม...

เพราะขืนอยู่ด้วยกันนานกว่านี้คนรักของเราทั้งคู่คงจับได้คาหนังคาเขากันพอดี...

... End

NTR_Final_KhunKoijai

Loading...

Saved...

From Zung_FuCk@gm*l.com

Sent to KoijaiZuZaZuZa_HaHa1992@gm*l.com

Done

แกร็กๆๆ

ภายในห้องสี่เหลี่ยมเสียงนิ้วเรียวกระทบกับคีย์บอร์ดดังก๊อกแก๊กตั้งแต่ช่วงสี่ทุ่มมาจนถึงเที่ยงคืน ในที่สุดชายหนุ่มที่นั่งหลังขดหลังแข็งก็ได้ฤกษ์ลุกออกจากหน้าจอเพื่อมายืนบิดขี้เกียจเสียที

เมื่อลุกจากโต๊ะทำงาน ซุ้ง ชายหนุ่มวัยยี่สิบเจ็ดจึงหยิบซองบุหรี่และไฟแซ็กเดินไปที่ระเบียงห้องทันที

มวนบุหรี่ถูกจุด เขาสูบเอานิโคตินเข้าสู่ร่างกายพลางมองทิวทัศน์เมืองศรีวิไลยามค่ำคืนจากห้องคอนโดเช่าชั้นสิบเจ็ด คิดเอาไว้ว่าจะเลิกบุหรี่และกำลังอยู่ในช่วงพยายามเลิกแต่จะให้ตัดขาดไปเลยก็กลัวตัวเองจะชักตายเอาเสียก่อนเลยต้องค่อยๆ ลดปริมาณต่อวันลง

สาเหตุที่ต้องเลิกก็ไม่ใช่ว่าเขารักสุขภาพอะไรนักหนาหรอก แต่เพราะมันเปลืองต่างหาก ช่วงนี้ซุ้งใช้เงินแทบจะเดือนชนเดือน สู้เอาเงินค่าบุหรี่ไปจ่ายค่าเดินทางเวลาไปทำงานจะดีกว่า

ชีวิตวัยทำงานในเมืองหลวงของเขาค่อนไปทางล้มเหลวเพราะหลังจากเรียนจบมาซุ้งเพิ่งจะได้งานประจำทำตอนอายุยี่สิบแปด ทำมาสามเดือนแล้วแต่ก็ยังไม่เป็นชิ้นเป็นอัน และหากจะให้บ่นตอนนี้คงกินเวลาไปสามวันสามคืน

ส่วนงานที่ทำให้เขานั่งกดคีย์บอร์ดอยู่สองสามชั่วโมงนั่นคืองานเสริม เขาเริ่มรับงานเขียนโป๊เมื่อไม่กี่เดือนมานี้ก่อนที่จะได้งานประจำ แม้ว่ารายได้ที่เกิดขึ้นจะไม่มากมายแต่ก็ดีเสียกว่าไม่ลงมือทำอะไร

งานที่รับก็ทั่วๆ ไป ซุ้งเน้นเขียนโป๊ตามบรีฟของลูกค้า หลังจากนั้นผู้ว่าจ้างจะเอาไปทำอะไรก็อีกเรื่อง ส่วนใหญ่ไม่มีเครดิตหรืออาจเรียกว่านักเขียนผีก็ได้

บางคนมาจ้างไว้อ่านเอง บางคนมาจ้างให้เขียนเป็นไกด์เพื่อนำไปปรับใช้ในนามปากกาตัวเองซึ่งเขารับเพียงงานเขียนโป๊เท่านั้นเพราะเป็นสิ่งที่ถนัดและทำได้ดีที่สุด

ส่วนงานชิ้นล่าสุดที่ส่งเมลให้ลูกค้าซุ้งได้รับบรีฟมาเมื่อวานส่งด่วนวันนี้จึงต้องเร่งอย่างที่เห็น ส่วนระดับความโป๊ความหยาบของภาษาก็ตามแต่บรีฟ ลูกค้าบางคนก็ดีเยี่ยมบรีฟละเอียดจ่ายตรงเวลา ส่วนบางคนได้ไฟล์ไปก็ชิ่งหายไปเลยก็มีอย่างหลังนี่ตัวเขาภาวนาขออย่าให้เจออีกเลย

ควันบุหรี่ฟุ้งอบอวลเมื่อเขาสูบคำสุดท้ายเข้าเต็มปอดแล้วปล่อยควันออกมา ซุ้งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยจนบุหรี่ในมือหมดลง

เขากลับมาที่หน้าจอแท็บเล็ตก่อนที่จะเปิดไฟล์ใหม่ขึ้นแล้วเตรียมวาดลวดลายความโป๊ลงไปในบรีฟใหม่

รอบนี้งานไม่รีบ...

แต่เป็นงานบาป...

พ่อเลี้ยงกับผัวลูกเลี้ยง...

เดี๋ยวนะ ขออ่านบรีฟใหม่อีกที

โอเค พ่อเลี้ยงกับผัวของลูกเลี้ยง

สุดยอดจริงๆ เลยแต่ละงาน ก่อนหน้าก็พี่เขยกับน้องเมีย ช่วงนี้ดูคนเขาชอบอะไรที่มันตื่นเต้นเร้าใจแบบนี้กันเหรอ

'อ่าาาา ซี๊ดดดด'

'อ๊ะ คุณพ่อครับทำไมลึกจัง'

เปิดฉากเข้าด้ายเข้าเข็มไปก่อนก็แล้วกัน ตอนนี้หัวกำลังแล่นไว้เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยมาเก็บงาน ซุ้งเริ่มเขียนงานไปควบคู่กับการวางแผนในหัวไปพลางๆ

ส่วนใครที่สงสัยว่าเขียนโป๊แล้วไอ้หนูมันแข็งขึ้นมาชี้หน้าใครมั้ย เขาก็ขอบอกเอาไว้ตรงนี้เลยว่าสำหรับซุ้งแล้วสิ่งเดียวที่แข็งก็คือหลัง! หลังขดหลังแข็งเท่านั้น! ไร้อารมณ์ทางเพศและมีแต่ความเหน็ดเหนื่อย!

'อ๊ะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  อ่าาาา'

แล้วจะอ๊ะๆๆ อะไรนักหนาวะ ไอ้คนพ่อเลี้ยงมันเพิ่งเสียบ!

ซุ้งลบประโยคเสียง  ครางก่อนหน้าออกเพื่อพิมพ์ใหม่

'อ๊ะ อ๊าาา อื้ออ'

แก้แล้วค่อยสมจริงหน่อย

ร่างโปร่งนั่งทำงานต่อได้สักพักใหญ่ หน้าจอโทรศัพท์ที่วางอยู่ข้างตัวก็สว่างวาบขึ้น ช่วงเวลาดึกดื่นแบบนี้แทบไม่ต้องเดาว่าข้อความนั้นมาจากใคร

ใครคนนั้นที่ทำให้เขายังคงอยู่ตรงนี้...

ยังคงต้องใช้ชีวิตอย่างที่เห็น และยังไม่สามารถหลุดพ้นจากสิ่งที่ผ่านมาได้...

ซุ้งหยิบมือถือขึ้นมาดู หลังจากได้อ่านข้อความทั้งหมดเขาจึงเลือกที่จะปิดกั้นการติดต่ออีกครั้งซึ่งเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วเขาเองก็นับไม่ถ้วน

ไม่นานสองฝ่ามือก็เริ่มกำเข้าหากันอย่างหาที่พึ่ง แรงบีบอัดของอารมณ์เริ่มคุกรุ่นจนรู้สึกมวนท้อง เข็ดขยาดกับสิ่งที่กำลังวนเวียนอยู่ในหัว

อาหารมื้อเย็นถูกขย้อนออกผ่านช่องทางเดิม เขาใช้มือยันขอบชักโครกเอาไว้มั่น สายตาพร่าเลือนจนมองไม่เห็นว่าตอนนี้สิ่งที่เคยกินเข้าไปนั้นถูกย่อยจนไม่เหลือเค้าเดิม

เสียงโอกอากดังอยู่ในห้องน้ำสักพักก่อนที่จะปรากฏร่างโปร่งเดินโซซัดโซเซออกมา สองเท้าค่อยๆ พยุงตัวเองเดินมาเรื่อยๆ แล้วทิ้งร่างนอนหงายลงบนเตียง

ดวงตากลมเหม่อมองเพดานสีขาว เขามองมันอยู่อย่างนั้นจนเข็มยาวบนนาฬิกาแขวนผนังวนผ่านเลขสิบสองไปแล้วกี่รอบเขาเองก็ไม่แน่ใจ

บนนั้นเหมือนหนังม้วนเก่าที่เล่นวนเรื่องราวเดิมซ้ำๆ ตอกย้ำภาพในหัวว่าที่ผ่านมาคือเรื่องจริงและตัวเขาจะไม่มีทางผ่านมันไปได้

กราฟชีวิตที่เคยพุ่งขึ้นสูงสุดจนทะลุเพดาน

ตอนนี้กลับเปลี่ยนทิศทิ้งดิ่งพสุธา

ยามดึกควรเป็นเวลาที่จิตใจเขาสงบที่สุด

แต่กลับกลายเป็นช่วงเวลาที่ต้องพยายามดำผุดดำว่าย

รู้สึกราวกับคนจมน้ำอยู่ตลอดเวลา

.

.

'เรียนรู้มันสิ แล้วเราค่อยมาสนุกกัน'

'คลานเข้าไปหาพวกเขาสิ แบบนั้นแหละเด็กดี'

'เจ็บเหรอ แต่มีความสุขใช่มั้ยล่ะ'

'อย่าเหม่อ...โอเวอร์โดสเหรอ?'

To be continued...