บทนำ

ลูกคือเทวดาตัวน้อยของแม่นะ

ไม่ว่าจะนานแค่ไหนหรือไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เราจะอยู่ด้วยกัน ทั้งยามทุกข์ ยามสุข เราจะดูแลกัน ไม่ทิ้งหายไปไหน ตลอดไป…

ท่ามกลางแสงสีขาวนวลชวนให้รู้สึกถึงความอบอุ่น คนสองคนยืนมองหน้ากัน มีเสียงดนตรีลอยมาเบาๆ ราวกับคำอวยพรมาจากที่ไกลๆ พลันเสียงหนึ่งดังก้องกังวานจากเบื้องบน ทำให้ทั้งสองต้องเงยหน้าขึ้น และพบว่าสิ่งที่เห็นมีเพียงท้องฟ้าและหมู่เมฆเท่านั้น

“พวกเจ้าคือลูกรักของเรา พวกเจ้าคือตัวตนเดียวที่แยกเป็นสอง เราจะอวยพรและส่งพวกเจ้าลงไปครองคู่กันที่เบื้องล่าง ไม่ว่าสิ่งใดจะเกิดขึ้น พวกเจ้าจะหากันจนเจอ และรักกันตราบสิ้นอายุขัย เมื่อนั้น เราจักรับพวกเจ้ากลับสู่อ้อมกอดของเราอีกครั้ง” 

สิ้นเสียงนั้น พวกเขาจุมพิตกันต่อหน้าพระผู้เป็นเจ้า เอ่ยคำสัตย์สาบานท่ามกลางเหล่าเทวาที่ร้องเพลงยินดี 

คู่ชีวิตของเขา แม้มองไม่เห็นใบหน้า แต่แล้วเช่นไร หากเราเป็นของกันและกันย่อมหากันจนเจอ เสพสุขบนโลกเบื้องล่างจนกว่าจะกลับสู่อ้อมกอดของพระเจ้าอีกครั้ง 

พวกเขาแลกคำสาบานแก่กัน

"ไม่ว่าจะนานแค่ไหน ข้าจะรอเจ้า"

"ไม่ว่าจะนานเพียงใด ข้าจะหาเจ้าจนเจอ"

แล้วก็เกิดแสงสว่างจ้ารอบตัว เป็นสัญญาณให้ทั้งคู่รับรู้ว่าถึงเวลาแล้วที่จะต้องปล่อยมือ 

สิ่งสุดท้ายที่เขารับรู้คือเสียงก้องกังวานเสียงเดิม…

“จำไว้ลูกๆ ของเรา พวกเจ้าคือตัวตนที่แยกจาก จงหากันจนเจอแล้วกลับมาสู่อ้อมกอดของเรา”