หลังจากกลับมาบ้าน โจนาธานรีบนำดอกไม้ไปซ่อน พาลูกสาวขึ้นห้องนอนก่อนเวลาพร้อมคุกกี้ช็อกโกแลตเพื่อเป็นค่าปิดปาก จากนั้นก็รีบลงมือทำมื้อค่ำ โชคดีที่วันนี้หลินบอกว่าต้องทำงานล่วงเวลาเล็กน้อย เขาเลยมีเวลาจัดเตรียมเซอร์ไพรซ์มากขึ้น ไม่นานบนโต๊ะอาหารก็มีของโปรดของหญิงสาวเต็มไปหมด รวมทั้งไวน์ที่เขาเก็บไว้ในโอกาสพิเศษ และสุดท้าย เค้กทีรามิสุ ขนมที่เธอเลือกสั่งทานครั้งแรกตอนที่ทั้งคู่เจอกัน

โจนาธานยังจำรายละเอียดทุกอย่างของภรรยาได้เสมอ ทั้งวันครบรอบ ของโปรด ของที่เกลียด จำได้แม้กระทั่งว่าครั้งแรกที่เจอกันในคาเฟ่ ผมสีแดง ใบหน้าสวยคม บุคลิกมั่นใจในตัวเอง ทั้งหมดนั่นตรึงสายตาและหัวใจของเขา จากนั้นเขาจึงรวบรวมความกล้าเข้าไปขอเลี้ยงกาแฟ แล้วทั้งคู่ก็ได้คบกัน ถึงมีทะเลาะกันในเรื่องเล็กๆบ้าง แต่มันก็เป็นเรื่องปกติของชีวิตคู่ไม่ใช่เหรอ 

เสียงดับเครื่องยนต์เรียกสติของโจนาธานกลับมา  กลับมาพอดีเลย   ว่าแล้วชายหนุ่มก็เดินออกไปรับภรรยาคนเก่ง วันนี้หลินดูอารมณ์ดีซึ่งง่ายที่จะชักชวนเธอมานั่งทานมื้อค่ำที่เขาจัดเตรียมไว้ หลินนั่งลงแต่โดยดี แต่ก่อนจะได้เริ่มหยิบจับอะไรขึ้นมา สามีของเธอก็เดินออกมาพร้อมดอกไม้ช่อใหญ่  

"เอ่อ คือผม ซื้อดอกไม้มาให้คุณ เห็นช่วงนี้อารมณ์คุณไม่ค่อยดี ถ้าได้ดอกไม้มาประดับบ้าน คุณอาจจะสดชื่นมากขึ้น....แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นนะ.....คือจริงๆนะ ผมขอโทษจากใจ แล้วผมสัญญาเลยว่าจะรีบหางานให้ได้ คุณไม่ต้องเป็นห่วงเล-" ก่อนจะพูดจบ หลินก็ลุกขึ้นมากอดเขาแน่น ช่อดอกไม้ร่วงลงกับพื้น โจนาธานรีบยกมือกอดตอบแล้วจึงพบว่าตัวหญิงสาวสั่น หลินกระซิบเสียงเบา

"ไม่ มันไม่ใช่ความผิดคุณเลย ฉันขอโทษที่เอาอารมณ์แย่ๆมาลงกับคุณ คุณน่ะคือสุดยอดสามีเลยนะ" หลินยิ้มทั้งน้ำตา เป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกอุ่นใจ จริงๆเรื่องเงินใช้จ่ายเธอจัดการคนเดียวได้อยู่แล้ว แต่เมื่อคนรักพูดแบบนี้ มันทำให้เธอรู้สึกว่าไม่ได้เหนื่อยอยู่คนเดียว และนึกได้ว่า เธอไม่ใช่คนเดียวที่ทุกข์ใจกับเหตุการณ์ที่ผ่านมา หลินหลงลืมไปว่าไม่ใช่แค่ตนที่พยายามในความสัมพันธ์นี้อย่างหนัก โจนาธานเองก็ทำทุกอย่างที่ทำได้เพื่อให้คนในบ้านมีความสุข 

หลังจากเคลียร์ใจกันจบพวกเขาก็เริ่มทานอาหารและพูดคุยกันอย่างมีความสุข โดยไม่รับรู้เลยว่ามีใครแอบสังเกตอยู่ 

เอเดรียนกำลังหัวเสีย หัวเสียอย่างมาก ภาพที่ได้เห็นผ่านหน้าต่างห้องอาหารมันทำให้เขาอยากจะกรีดร้องออกมา 

ออกมา ออกมาเดี๋ยวนี้ เธอคิดว่าตัวเองเป็นใคร เธอไม่เหมาะสมกับเขาสักนิด 

หรือนี่คือบททดสอบจากพระเจ้างั้นเหรอ เมื่อคิดเช่นนั้นเอเดรียนก็คุกเข่าลงกับพื้น ร่างกายเริ่มร้อนรุ่มจนอยู่ไม่สุข เมื่อเห็นคู่รักลุกขึ้นมาเต้นรำเบาๆ เขาก็ยกแขนกอดตนเองและเริ่มขยับตามเสียงเพลงที่ไม่มีจริง เมื่อโจนาธานจุมพิตภรรยา เขาก็ทำแสร้งเป็นขวยเขินราวกับตนเป็นหญิงสาวในอ้อมแขนเสียอย่างนั้น สุดท้ายเมื่อคู่รักหายขึ้นไปบนห้องนอน  เอเดรียนก็หลับตาลง เมื่อเปลือกตาเปิดขึ้นอีกครั้ง โจนาธานอยู่ตรงหน้าเขา โจนาธานที่ควรจะอยู่บ้านอีกหลังกลับมานั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียงนอนของเอเดรียน ชายผิวแทนอ้าขาออกพร้อมสีหน้าเชื้อเชิญ 

และเอเดรียนก็ไม่ทนอีกต่อไป

............................................................................................................................

กลับมาแล้วค่ะ มาน้อยแต่มานะ55555 เดี๋ยวจะลงตอนต่อไปแบบด่วนจี๋เลย เพราะกลัวคนอ่านจะอารมณ์ค้างกัน ฮุฮุ 

ถ้าสนุกถูกใจ หรืออยากให้ปรับตรงไหน คอมเม้นบอกเลยนะคะ อ่านทุกเม้นแน่นอน​ 

ขอบคุณนักอ่านที่รัก ที่คอยซัพพอร์ตกันนะคะะ รักพวกคุณมากเลย มุมุ