“ญู”

“จ๋า?”

ฉันหันมามองเพื่อนสาวคนข้างๆ สาวผมซอยสั้นเป็นทรงรากไทร ผิวสีน้ำผึ้ง เธอชื่อ ‘เกด’ เป็นเพื่อนที่ฉันรู้จักเมื่อตอนเข้ามหาลัยปีหนึ่ง เราสองคนเรียนคณะเดียวกัน คณะศิลปกรรมศาสตร์ สาขาออกแบบนิเทศศิลป์

เพี้ย!

เกดตีมือฉันไปที

มือข้างที่ฉันกำลังแกะหนังปากที่แห้งจนจะลอกแหล่มิลอกแหล่

“แกะปากทำไม มันเป็นแผลแล้วเนี่ย!” เกดแว้ดใส่ ฉันมองนิ้วที่เปื้อนเลือดของตัวเอง เลือดหยดเล็กๆ .. ไม่มีอะไรน่ากลัว บนโต๊ะที่เศษหนังปากที่ฉันลอกเป็นแผ่นออกมา

“ก็ปากมันแตก มันแข็งเป็นแผ่นๆ ก็ต้องลอกดิ”

“ทาลิปมันบำรุง ดื่มน้ำเยอะๆ ปากจะได้ไม่ลอก”

ฉันหยิบตลับลิปมันกลมๆ ขึ้นมา ซื้อมาจากร้านเภสัชแถวหอพัก นิ้วปาดเนื้อลิปมันแล้วมาทาๆ บนปาก “ก็ทาแล้วนะ” ..เห็นมั้ยคะคุณแม่?

เกดมองตลับลิปมันของฉันด้วยสายตาเหยียดหยามขั้นสุด ลิปมันราคาถูกหาได้ตามร้านขายยาทั่วไป “เอายี่ห้อดังๆ ดีๆ ซิเธอ ไอ้ที่บิ้วตี้บลอกเกอร์รีวิวกันน่ะ ~~”

“จ้าๆ ”

ฉันแตะริมฝีปากของตัวเอง

เลือดหยุดไหลแล้ว