[♫เสียงเพลงบรรเลงเปิดรายการดังขึ้น♫]
 

“สวัสดีครับ กลับเข้ามาอยู่ในช่วงสุดท้ายของรายการ Writer’ s Talk วันนี้รายการ Podcast ของเราได้รับเกียรติสุดพิเศษ! ชนิดที่ทางเราต้องลัดคิวเฉพาะกิจเพื่อต้อนรับแขกรับเชิญท่านนี้โดยเฉพาะ!”

“เขาเป็นนักเขียนนิยายสยองขวัญชื่อดังของเมืองไทย เจ้าของผลงานเขย่าขวัญติดอันดับขายดีสิบสามอาทิตย์ซ้อน นักเขียนหนุ่มแสนลึกลับผู้ไม่เคยเปิดเผยตัวที่ไหนมาก่อน! ผมขอเสียงปรบมือให้คุณคิด เจ้าของนามปากกา KhunKIDS สวัสดีครับ!”

[เสียงซาวด์ปรบมือดังขึ้นเป็นลำดับ]

“สวัสดีครับพี่ สวัสดีชาว Writer’ s Talk ทุกคนด้วยนะครับ ผมคุณคิดครับ”

“แหมขนลุกเลย ในที่สุดก็ได้พบคุณน้องคิดตัวจริงเสียงจริง”

“เช่นกันครับ ทางผมก็เพิ่งเคยมาออกรายการแบบนี้ครั้งแรกเหมือนกัน อ๊ะ! ผมฟัง Podcast รายการพี่ตลอดเลยครับ”

“แหม ปากหวาน เป็นเกียรติกับรายการเราจริง ๆ เอาล่ะครับ! ต้องเรียนคุณผู้ฟังก่อน วันนี้คุณคิดมาประชุมกับกองบรรณาธิการที่สำนักพิมพ์ครับ คนในบริษัทหลายท่านก็ไม่เคยมีโอกาสพบตัวนักเขียนหนุ่มสุดฮอตคนนี้ รายการเราเพิ่งไปจับตัวมาสด ๆ ร้อน ๆ เพื่อมาออกอากาศพิเศษเลยครับ! ไม่พอนะ วันนี้คุณคิดก็ยังใส่หน้ากากผ้ามาออกสื่อด้วยครับ ผมเองก็ไม่ได้เห็นหน้าจริงเจ้าตัวเหมือนกัน บอกได้เลยว่าลึกลับเสมอต้นเสมอปลายจริง ๆ”

“ประเด็นลึกลับของคุณคิดขอเอาไว้ก่อน เรามีเวลาน้อย เข้าเรื่องเลยนะครับ ผมขอแสดงความยินดีกับคุณคิดด้วย! ได้ข่าวว่านิยายกระแสแรงฉุดไม่อยู่จนผลงานถูกซื้อลิขสิทธิ์และกำลังจะเป็นภาพยนตร์ของค่ายดังบ้านเรา เตรียมฉายปีนี้ด้วยนี่ครับ”

“ครับ มันเหนือความคาดหมายมาก ๆ เลยครับที่ได้รับการติดต่อว่าจะนำสร้างหนัง ผมดีใจจริง ๆ ครับ ไม่นึกว่าผลงานจะได้รับการตอบรับขนาดนี้”

“ถ้าเช่นนั้นแนะนำตัวสักหน่อยได้ไหมครับ เชื่อว่าหลายคนที่ฟังรายการของเราคงอยากรู้จักคุณคิดมากขึ้นว่าเส้นทางชีวิตเป็นไงมาไงบ้าง เชิญเลยครับ สักนิดสักหน่อยให้ทุกคนรู้จักผู้สร้างผลงานเขย่าขวัญอันโด่งดังหน่อยครับ”

“พี่พูดชมเกินไปนะครับ [หัวเราะ] ผมเริ่มเขียนนิยายลงเว็บออนไลน์ตั้งแต่ช่วงประถม ส่วนนามปากกา KhunKIDS กับผลงานแนวสยองขวัญหลายเรื่องผมเริ่มเขียนตอนเข้ามัธยมครับ ก็เขียนเรื่อยมาจนเรียนจบมหาวิทยาลัยเลยครับ”

“ว้าว! เรียกได้ว่าประสบความสำเร็จด้านการเขียนตั้งแต่ยังเรียนไม่จบเลยนะครับเนี่ย สุดยอดไปเลยครับ”

“เป็นเพราะทุก ๆ คนช่วยกันสนับสนุนนั่นแหละครับ”

“แหม เริ่มขนลุกอีกแล้วครับ ไม่รู้เจ้าแอร์ในห้องอัดทำงานดีเกินไปหรือเปล่า [ฮา] ผลงานที่ผ่านมาของคุณคิดเรียกได้ว่าเขย่าขวัญทั้งวงการนักอ่านและวงการนิยายสยองขวัญบ้านเรามากครับ ทำให้หลายคนยกคุณเป็นเจ้าพ่อนิยายสยองขวัญแห่งปี 2020 คืองานคุณคิดไล่ระดับความน่ากลัวจนขนลุกซู่ ขนาดพี่ยังวางไม่ลง ทุกเล่มคือเก่งมาก พี่ชูฮกจากใจ ไม่ทราบว่าอะไรคือแรงบันดาลใจของผลงานหรือครับ?”

“ผลงานทุกเรื่องที่ผมแต่งมาจากการศึกษาหาข้อมูล มีการลงพื้นที่หรือมาจากเรื่องที่ได้ยินได้ฟังมาน่ะครับ ผมพยายามใส่รายละเอียดให้เยอะที่สุดตามที่ตัวเองรู้สึกก็เพื่อให้คนอ่านมีอารมณ์ร่วม”

“แล้วคุณคิดเองมีประสบการณ์ขนหัวลุกมาเล่าบ้างหรือเปล่าครับ?”

นักเขียนนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนตอบ

“ไม่ครับ ผมเนี่ยเรื่องดวงเห็นผีหรือสัมผัสอะไรไม่มีเลยครับ อย่างที่บอก อาศัยเรื่องที่ได้ยินได้ฟังแล้วมาดัดแปลงเป็นนิยายมากกว่าครับ”

“จริงหรือครับ? เขียน ๆ หนังสยองขวัญไปไม่เจออะไรกับตัวเลยหรือครับ?”

“ครับ ไม่เคยเจอเลยครับ ผมเองก็อยากเห็นอยากเจอกับตัวอยู่เหมือนกันครับ”

“ถ้านักเขียนสยองขวัญเจอความสยองเองคงแบบว้าว แน่นอนเลยงาน คุณคิดเล่มนั้นคงมาสเตอร์พีชจนผมคงวางไม่ลงไม่หลับไม่นอนแน่นอนเลยครับ [หัวเราะ] แล้วจากนี้ไปผลงานเล่มใหม่ของคุณคิดในฐานะนักเขียนสยองขวัญชื่อดังที่มีคนติดตามจำนวนมากจะมีทิศทางอย่างไรบ้างครับ พอจะแง้ม ๆ ให้เราทราบสักหน่อยได้ไหมครับ”

“ตอนนี้ผมมีแพลนเขียนหนังสือสยองขวัญเล่มใหม่อยู่ครับ ผลงานเล่มนี้สร้างจากเค้าโครงเหตุการณ์จริง สถานที่จริง และคนที่อาศัยอยู่จริง ๆ เกี่ยวกับวิญญาณสุดเฮี้ยนในคอนโดแห่งหนึ่งครับ ดังนั้นเพื่อให้ตัวผมเองเข้าถึงบรรยากาศมากที่สุด ผมจึงลองย้ายไปพักในคอนโดแห่งนั้นครับ”

“ฮะ! คุณคิดย้ายไปคอนโดที่มีประวัติผีเฮี้ยนเลยเหรอครับ?”

“ใช่ครับ ตอนนี้ผมก็อยู่ที่ห้องนั้นเลยครับ”

“คือคุณคิดพัก… อยู่ในห้องที่ว่าผีดุหรือครับ?”

“ใช่ครับ แต่ผมยังไม่เจอกับตัวนะครับ ไม่รู้ว่าเป็นวิญญาณใครอะไรยังไงเพราะเพิ่งย้ายมาได้วันสองวันเองครับ ดังนั้นตอนนี้ถ้าใครมีเบาะแสอะไรเกี่ยวกับคุณวิญญาณตนนี้สามารถแจ้งเข้ามาที่ Inbox ในเพจผมได้ทันทีเลยนะครับ ผมยินดีรับฟังมาก ๆ เลยครับ”

“คือแบบ… ว้าว คุณคิด นี่มันน่าตื่นเต้นมากจริง ๆ นะครับ น่าเสียดายที่พี่บรรณาธิการมาเคาะเรียกแล้ว เวลาสุดแสนพิเศษของพวกเราก็ต้องหยุดไว้แค่นี้ ไว้โอกาสหน้าคุณคิดมาเล่าให้ฟังต่อได้ไหมครับว่ามันจะเป็นอย่างไร ผมอยากรู้จริง ๆ เลยครับ”

“ไว้คราวหน้าถ้าสะดวกผมจะมาใหม่นะครับ”

“และนี่คือคุณคิด นักเขียนสยองขวัญหน้าใหม่ไฟแรงของเรากับรายการ Writer’ s Talk พบกับบทสัมภาษณ์ใหม่คราวหน้า สวัสดีครับ”

[♫เสียงเพลงปิดรายการขึ้น♫]

__________________

“ขอบคุณมากนะครับคุณคิดที่มาพูด Podcast กันวันนี้ ถือเป็นเกียรติจริง ๆ ครับ รบกวนมากทีเดียว” พิธีกรรายการกล่าวขอบคุณคิด

“ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมยินดี”

“คราวหน้าก็ช่วยนัดล่วงหน้าด้วยนะครับ ตารางงานคุณคิดค่อนข้างแน่นมาก งานเขียนคราวนี้ต้องรีบลงให้ทันงานหนังสือด้วย” บรรณาธิการหนุ่มสวมแว่นพูดแทรกขึ้นด้วยเสียงดุพลางจ้องมองนาฬิกาของตน

“ครับ เข้าใจครับคุณบ.ก. ถ้ายังไงคราวหน้าผมขอเชิญคุณคิดมาเป็นแขกรับเชิญอีกครั้งหนึ่งเลยนะครับ คราวนี้ขอบคุณมากจริง ๆ นะครับ”

“ทางนี้ด้วยครับ ผมเองก็อยากมาอีกนะครับ” คิดเอ่ยเสียงสนุก

“คุณคิดรีบกลับเถอะ เดี๋ยวปั่นงานไม่ทัน” เจ้าของร่างสูงใส่แว่นเอ่ยแย้ง

หลังพนมมือไหว้ร่ำลากันเสร็จนักเขียนชื่อดังกับบรรณาธิการส่วนตัวก็เดินเร็ว ๆ จากไปโดยไวเหมือนตอนขามาทันที

“มาเร็วไปเร็วจริง ๆ นักเขียนมีชื่อเนี่ย” พิธีกรพึมพำพลางหันไปยังลูกทีมของตนซึ่งเดินมาพร้อมเครื่องแท็บเล็ตพีซี

“เอ่อ พี่ครับ ไฟล์ Podcast ตอนนี้นี่…” ลูกทีมกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงลังเล

“ก็ตัดเสียงใส่ซาวด์เตรียมลง เอาไปลงอาทิตย์หน้าเลยนะ ตีทองต้องตอนร้อน ช่วงที่ผลงานคุณคิดกำลังมาแรงนี่แหละ”

“เอ่อ คือว่าเสียงมันมีนอยซ์แทรกด้วยน่ะครับพี่” ลูกทีมพูดเสียงสั่นพลางกดเปิดไฟล์เสียงการสนทนาให้ฟัง ซึ่งมันก็มีเสียงเบา ๆ ดังขึ้น

ครืด… ครืด...

ซ่า… ซ่า…

“ฮะ เสียงรบกวน? ได้ไงหว่า? เสียงลมแอร์เข้าไมค์หรือเปล่า? ก็ว่าวันนี้ดูแอร์หนาว ๆ เคลียร์ที่ดังรบกวนออกได้หรือเปล่า?”

“เอ่อ… คือพี่ลองฟังตรงนี้ ช่วงที่คุณคิดพูดตอนท้ายอะ ลองฟังดี ๆ นะพี่ แล้วบอกผมด้วยว่าคิดยังไง” ลูกทีมเอ่ยจนพิธีกรขมวดคิ้วงุนงงว่าหมายถึงอะไรแต่ก็ฟังต่อ

…ครืด …ครืน …ซ่า… ซ่า…

…อ… อ… ก… ไ… ป…

“ฮะ?”

“ได้ยินไหมพี่? พี่ว่าไง?”

“เฮ้ย! ใครแอบเปิดคลิปการเมืองหรือเปล่าวะ?”

คำถามดังขึ้นโดยไม่มีคำตอบใด ๆ กลับมา

เฉกเช่นเดียวกับคำถามเรื่องเสียงรบกวน…

เรื่องนี้ยังคงเป็นปริศนาของไฟล์ Podcast ตอนนี้ต่อไป...