ผิดคาแรกเตอร์ /AUFic /ผู้ชายท้องได้/r18/ข่มขืน

ทุกสิ่งทุกอย่างมันผิดพลาดมาตั้งแต่แรก ไม่ว่าจะเป็นการพบกันของพวกเรา หรือแม้กระทั่งค่ำคืนที่ไม่อาจหวนคืน

“ไม่ ฮือ พอ...” ท่ามกลางเสียงครางระเส่าและเสียงเปียกชื้นอันน่าอับอาย เคยะ อัลเบอริช จำไมได้ว่าตัวเองกรีดร้องวินวอนไปแค่ไหน เขาดิ้นสุดกำลังเหมือนปลาที่ขาดน้ำทว่าอีกฝ่ายเพียงแค่จับมือเขารวบไว้ด้านหลังด้วยมือเพียงข้างเดียว กลิ่นของแอลกอฮอล์ดีกรีแรงปะปนไปกับกลิ่นโคโลจน์ของผู้ชาย ขาของเขาสั่นสะท้านไปตามแรงกระแทกคนที่อยู่ด้านหลังจับเอวตีสะโพกกลมกลึงเนียนนุ่มก่อนที่จะสอดแทรกอย่างไม่เกรงใจเสียงกรีดร้องเบื้องหน้า

"เบาหน่อย อ๊ะ ..." ท่ามกลางความป่าเถื่อนที่สุขสมชายหนุ่มได้แต่ขออุทรณ์ทว่าคนที่กำลังเมามายกลับไม่เคยฟังเขา ริมฝีปากถุกปิดเอาไว้แน่นความแข็งขืนที่สอดแทรกเข้ามาจนสุดสั่นสะท้านก่อนที่จะปลดปล่อยหยาดกามรมณ์เข้าสู่ร่างกาย เคยะถูกจับพลิกเขากระพริบนัยน์ตาที่เต็มไปด้วยหยาดน้ำมองดูใบหน้างดงามของทายาทแรควินเดอร์

“ฮือ ...พอแล้ว” คำทัดทานนั้นไม่เคยส่งถึงอีกฝ่าย ท่ามกลางหยาดน้ำสิ่งที่เด่นชัดมีเพียงใบหน้างดงามของดิลุค แรควินเดอร์ เขาเป็นชายหนุ่มที่จัดได้ว่ารูปงาม ใบหน้ารุปไข่ได้รุปเรียวดวงตากลมโตแพขนตางามงอน ริมฝีปากเป็นกระชับสีชมพูรุปร่างดูเล้กเมื่อซุกซ่อนในสูทสามชั้นทว่าเมื่อแนบชิดเคยะถึงได้รุ้ว่าร่างกายนี้เป็นร่างกายที่ผ่านการฝึกฝนมาเพียงไร กล้ามเนื้อสวยเรียงเป็นระเบียบบดเบียดเสียดสีกับผิวกายของเขา ช่วงเอวแกร่งของชายหนุ่มสมส่วนผู้นี้บดเบียดเข้ามาอีกคราความเจ็บจนจุกแล่นจนเคยะต้องเชิดหน้าขึ้น มันเป็นความเจ้บปวดที่ระคนไปกับเสียวซ่าน ไม่ว่าอย่างไรเขาก็เป็นผู้ชายเมื่อถูกกระตุ้นหนักก็เกิดอารมร์ร่วมได้เช่นกัน

“เบาหน่อยได้ไหม ...เจ็บไปหมดแล้ว”

“ไม่เอาแล้ว ไม่เอาอีกรอบ ฮือ”

“พอ ฮือ”

เคยะจำไมได้ว่าตัวเองร่ำร้องไปกี่ครั้งทั้งที่พวกเขาไม่ควรลงเอยเช่นนี้ ร่างกายดิ้นเร่าภายใต้กายใหญ่เขาถูกกอดจนจมฟูกนุ่มรสจูบสุดท้ายคือรสแอลกอฮอล์ดีกรีแรงมันคือความเจ็บปวดที่จดจำได้ดี

บ้าที่สุด ...ไอ้หน้าสวยนี่ ...คอยดูเถอะเขาจะกดมันกลับให้ได้!

***********************

“บ้าเอ้ย!” เสียงตะโกนขึ้นมาพร้อมกับภาพที่ชัดเจนคือเพดานสีขาวอ่อน เคยะมองดูรอยเปื้อนบนเพดานครู่หนึ่งก่อนถอนหายใจสงบสติอารมณ์ตัวเองกระทั่งนับ 1 ถึง 100 เขาฝันถึงอดีตที่ไม่น่าจดจำอีกแล้ว

มันเป็นเพียงแค่อดีต เป็นแค่ฝันร้าย อีกอย่างผู้ชายคนนั้นเป็นแค่แฟนเก่าที่บอกเลิกกันอย่างโหดร้ายไม่มีวนเวียนกลับมาโคจรพบกันอีกครั้ง ชายหนุ่มลุกขึ้นจากฟูกนุ่มในห้องสี่เหลี่ยมที่มีเฟอร์นิเจอร์น้อยชิ้นเขาคลี่ยิ้มให้กับตัวเองในกระจกที่ตั้งอยู่ข้างเตียงนอนเพราะต่อไปเขาจะต้องไปพบนางฟ้าตัวน้อยจะทำหน้าบึ้งไม่ได้

ก็อกๆ เสียงเคาะประตูบ่งบอกว่าแขกตัวน้อยกำลังมาเคยะยิ้มกริ่มเขาซุกตัวลงในผ้าห่มตามเดิมแสร้งหลับตาทำเป็นยังไม่ตื่นหูได้ยินเสียงเปิดประตูพร้อมกับเสียงเดินดังตึกๆ เสียงัน้นมาหยุดข้างเตียงก่อนที่เสียงใสๆ จะดังขึ้น

“ป๊ะป๋ายังไม่ตื่นอีกหรือค่า อลิสหิวแล้ว” สัมผัสนุ่มนิ่มตีที่ข้างแก้มของเขาเบาความน่ารักนั้นทำให้เคยะแสร้งเป็นขยับตัวส่งเสียงคล้ายกับละเมอ

“โธ่ปะป๋า”

“อ๊า ยังอยากนอนอยู่เลย แต่ถ้าได้จุ๊บจากนางฟ้าตัวน้อยปะป๋าอาจตื่นก็ได้นะ”

“ปะป๋านี่เอาแต่ใจจังเลย ฮึ” แม้จะพูดเช่นนั้นแต่เด็กหญิงก็ปีนขึ้นเตียงของผู้เป็นพ่อโน้มตัวลงหอมแก้มใสหนึ่งสอง เธอถูกพ่อจับเอาไว้ล้มกลิ้งไปบนเตียง

“ได้รับจูบจากนางฟ้าแต่เช้าปะป๋าต้องเป็นผู้ชายที่โชคดีที่สุดในโลกแน่ๆ” เคยะหัวเราะเขาหอมตัวลุกสาวตัวน้อยกลับสองมือประคองของล้ำค่าในชีวิตอุ้มลูกสาวที่แสนน่ารักที่สุดในโลกเอาไว้ลุกขึ้นไปทำข้าวเช้าและส่งเจ้าหญิงตัวน้อยไปโรงเรียน ชายหนุ่มหันไปมองกระจกมันสะท้อนภาพของชายวัยกลางคนเส้นผมสีน้ำเงินคลอเคลียไหล่ นัยน์ตาสีฟ้าเข้มโดดเด่น ผิวสีแทนผิดกับลุกสาวตัวน้อยที่อุ้มเอาไว้ เคยะหัวเราะให้กับตัวเองเขายังจะต้องการอะไรขอแค่มีนางฟ้าแสนน่ารักก็เพียงพอแล้วเขาส่งอลิสขึ้นรถรับส่งนักเรียนอนุบาลอดไม่ได้ที่จะตีหน้าดุใส่เด็กชายที่แอบมองอลิสของเขา

อลิสของเขาน่ารักที่สุดในโลกใบหน้ารุปไข่ได้รูปผิวขาวผ่องเส้นผมสีแดงหยักศกเป็นลอนตากลมโตเป็นศิลปะชั้นยอดที่ปะป๋าของเขาฟูมฟักมาอย่างดี หลังจากส่งของสำคัญที่สุดในชีวิตไปแล้วเขาก็กลับไปเป็นเคยะพนักงานออฟฟิตเจ้าเสน่ห์ผู้ขยันขันแข็ง มือข้างหนึ่งรับโทรศัพย์จากลุกค้ามืออีกข้างคีย์ข้อมูลลงคอมพิวเตอร์ ให้ตายเถอะคิดว่าคนเราแยกโสตประสาทเก่งขนาดนั้นหรือไง บ่นในใจไปแปดล้านรอบแต่ก็ทำต่อไปเขายังอยากซื้อเดรสสวยๆ ให้นางฟ้าตัวน้อยดังนั้นจึงอยากจะทำโอทีสักหน่อย

“พี่เดนฝากนางฟ้าด้วยนะคร๊าบ” เคยะไม่มีญาติที่ไหนคนที่จะฝากฝังได้กลับเป็นคนที่บอกว่าเป็นลุกพี่ลุกน้องเขาในวันที่เขาไม่เหลืออะไรนอกจากเจ้าหญิงตัวน้อย เดนพาเขาและนางฟ้ามามอบบ้านและที่อยู่ให้เขาจึงยังไม่ตาย

“ทำโออีกแล้วหรือ? ช่วงนี้ถี่ไปหน่อยไหม”

“ไม่เป็นไรอยากรีบปิดยอดนะ ทำไม่นานหรอก”

“อย่าโหมไปละถ้าเรื่องเงินละก็...” เสียงปลายสายถอนหายใจอย่างเห็นได้ชัดนั่นทำให้เคยะรีบใจวาจาจีบคุรพี่ขี้ห่วง

“รู้แล้วคร๊าบใครจะขัดกล้าขัดคุณพี่กันเล่า!” เคยะหัวเราะวางหูเมื่อฝากฝังเรียบร้อยถึงจะรู้สึกผิดกับนางฟ้าตัวน้อยแต่เขายังเป็นพนักงานเงินเดือนที่ชีวิตต้องสู้เพ่อเงิน หลังจากสะสางงานเสร็จสิ้นช่วงบ่ายถึงได้ถูกจีนหัวหน้าสาวผู้ทรงเสน่ห์ให้ไปพบปะลุกค้าเป็นเพื่อน

จีนเป็นเจ้านายที่ดีเธอรับฟังลุกน้องแถมขยันจนเกินเลยทำให้เขาเป็นห่วงในบางครั้ง ดูเหมือนลุกค้าครั้งนี้จะเป็นอดีตรุ่นพี่ที่มหาลัยเก่า

“ถ้าเป็นพวกเจ้าชุ้มาลวนลามเธอฉันจะจัดการให้เอง!” ชายหนุ่มยกแขนหยอกล้อเจ้านายสาวของเขาปฏิเสธคนไม่เป็นทำให้เป็นเป้าหมายการถูกลวนลามบ่อยครั้ง เธอใสซื่อเกินไปจนไม่รู้ว่านั่นคือการลวนลามทำให้เคยะต้องจัดการอยู่บ่อยๆ

“รุ่นพี่ไม่ทำแบบนั้นหรอก” จีนหัวเราะเธอยกแขนตัวเองขึ้นก่อนเบ้งกล้าม “ช่วงนี้ฉันออกกำลังกายเสมอนะ”

“โอ้จีนที่รักเธอช่างพึ่งพาได้เสมอ” เคยะปาดเหงื่อในยามที่มองรอยนูนขึ้นตรงข้อแขนบอบบางของหญิงสาว โอ้วเขาลืมไปได้ยังไงว่าเธอคืออดีตแชมป์ฟันดาบระดับจังหวัด

เคยะเคยคิดว่าตัวเขามีชีวิตเรียบง่ายและนรกสำหรับเขาได้ผ่านพ้นไปแล้วจวบจนในวันนั้นนรกก็ก้าวเข้ามาอีกครั้ง สำหรับชายหนุ่มมันคือปีศาจสีแดงสดใสราวกับเปลวเพลิง เพียงแค่สบสายตาความเจ็บปวดคละขมขื่นก็แล่นขึ้นมาถึงคอ ความทรงจำที่แสนรวดร้าวผุดพรายขึ้นมาในยามที่เปิดประตู

รุ่นพี่คู่ธุรกิจในวันนี้คือคนที่เขาคุ้นเคยอย่างยิ่ง ใบหน้ารูปไข่ได้รุป นัยน์ตากลมโตขับให้ใบหน้านั้นน่ารักงดงาม ผิวขาวผ่องตัดกับเส้นผมสีแดงสดเส้นผมของเขาหยักศกถูกรวบเอาไว้เป็นระเบียบชายหนุ่มผู้นั้นดูตัวเล้กในสูทสามชั้นแต่เคยะรู้ดีว่าภายใต้ร่างกายนั้นเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อสวยงาม

ไม่ได้พบกัน 10 ปีทว่าเขายังคงดูงดงามไม่เปลี่ยนแม้กาลเวลาจะทำให้ใบหน้านั้นคมคายขึ้นแต่ยังมีเค้าลางของความหวานราวกับอิสตรี ดิลุคยังคงเป็นผู้ชายที่น่ารักในสายตาของเขา

ต้องขอบคุณหน้าตานั้นเพราะมันทำให้นางฟ้าน้อยของเขาน่ารักเกินใคร...

‘ไม่เป็นไรนะเคย์พวกเราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป’

ในอดีตเคยมีใครคนหนึ่งให้สัญญาแสนหวานกับเขา

‘ทุกสิ่งทุกอย่างมันเป็นเพราะนาย’

สมัยก่อนเขาได้เห็นใบหน้าน่ารักโกรธขั้นสุดมองดูความน่ากลัวที่ประดับด้วยความสวยงามแล้วเคยะก็ถอนหายใจออกมา เขาเคยเป็นเพลย์บอยมีสาวคบมากมายแต่นั่นเป็นคำบอกเลิกที่แย่ที่สุด

ชายหนุ่มคลี่ยิ้มราวกับสวมใส่หน้ากากก้าวไปเบื้องหน้าอย่างไรเสียทุกสิ่งทุกอย่างก็เป็นอดีตไปหมด...ไม่ว่าจะน้ำตาที่ร่วงหล่น หรือเขาที่เกือบตายเพราะอีกฝ่ายก็ตาม

ผู้ชายคนนี้ทำให้เขาเกือบแท้ง

ผู้ชายคนนี้เกือบฆ่าอลิส

ผู้ชายคนนี้คือคนที่แย่ที่สุด!

“ยินดีที่ได้ร่วมธุรกิจนะครับ วันนี้หวังว่าพวกเราจะตกลงข้อเสนอที่น่าพึงพอใจกันได้ “เคยะลงนั่งตรงข้าม เขานึกถึงค่ำคืนที่ตัวเองตกเลือดเพราะชายตรงหน้า ตัวเขาที่คลานไปบนพื้นถนนท่ามกลางสายฝนจนกระทั่งพบกับเดนสลเฟ

“หึ” นัยน์ตาสีแดงราวไพลินนั้นหรี่ลงเจ้าของธุรกิจใหญ่แรควินเดอร์เพียงแค่นเสียงเลื่อนแววตาที่จับจ้องชายหนุ่มผู้เป็นอดีตไปยังสาวน้อยที่เป็นรุ่นน้อง

“รุ่นพี่”

“ฉันไม่ใช่รุ่นพี่เธออีกแล้วจีน”

“ฮิฮิ แต่รุ่นพี่ก็คือรุ่นพี่นี่คะ”

“เธออ่อนเกินไปแล้วจีน “ดิลุคถอนหายใจรุ่นน้องของเขาเป็นคนดีจนเกินไปจนเขาอดห่วงในหลายๆ เรื่องไม่ได้ การตกลงร่วมธุรกิจในครั้งนี้เขาเสียผลประโยชน์เล้กน้อยแต่เพื่อรุ่นน้องที่แสนน่ารักเขาจึงยอมตกลงไม่นึกไม่ฝันว่าจะได้พบกับคนรักเก่า

ไม่สิ ...สำหรับพวกเขาแล้วอีกฝ่ายต่างเป็นศัตรูกันและกัน

ดิลุคไม่อยากพบอีกฝ่ายอีกครั้งเขาคิดว่าโลกใบนี้ช่างแปลกประหลาดยิ่งรักกันมากเท่าไรก็เกลียดกันได้มากเท่านั้น ชายหนุ่มไม่ใช่เด็กวัยรุ่นที่เลือดร้อนในอดีตที่ลงมือลงไม้อีกต่อไป เขาสุดลมหายใจสงบสติตัวเองมองดูเคยะ

“นี่คือสัญญาครับรบกวนตรวจสอบอีกครั้งด้วยนะครับ” เคยะที่ไมได้พบกันมานานราวกับสวมใส่หน้ากากใบหนึ่งใบหน้าสวยนั้นยิ้มอย่างถือดี อดไม่ได้ที่จะนึกถึงใบหน้าที่ยิ้มด้วยท่าทีเอียงอายในสมัยก่อน

เขาผอมลงหรือเปล่านะ?

ผอมเกินไปแล้ว...

“รุ่นพี่มีอะไรหรือเปล่าคะ?” เสียงของสาวผู้เป็นรุ่นน้องเรียกสตอของดิลุคขึ้น ชายหนุ่มปรือตาลงมองไปยังใบหน้าที่ราวกับเป็นห่วง

“ไม่มีอะไร สัญญาครบถ้วน” ไพลินเม็ดงามหรี่ตาลงหยิบปากกาเว็นลายเซ็นตัวเองลงในใบสัญญา เขาเอื้อมไปจับมือกับรุ่นน้องมองดูเธอหัวเราะสดใส

“ฮิฮิ ได้ร่วมงานกับรุ่นพี่ครั้งแรกเลยคะ”

จีนก็ยังคงเป็นจีนหญิงสาวผู้อ่อนโยนราวกับสายลมที่คอยเยียวยา ดิลุคอดไม่ได้ที่จะมองไปใบหน้าสวยงามด้านข้างของเคยะ เขากำลังเก็บเอกสารและตระเตรียมข้าวของ

ในอดีตมันเป็นใบหน้าที่เขาชอบมองมาก

แต่ว่า...ทุกสิ่งทุกอย่างได้พังทลายลงไปแล้ว

ต่อไปนี้พวกเราคงไมได้เจอกันอีก

“ขอบคุณสำหรับวันนี้ครับ” เคยะยิ้มส่งแขกเขาไมได้โค้งให้และไม่ได้จับมือซึ่งถือเป็นการเสียมารยาทอย่างมากแต่ชายหนุ่มรู้ดีว่าอีกฝ่ายเกลียดจนหน้าก็ยังไม่อยากมอง ...ก็ตอนที่เขาเงยหน้าขึ้นมานัยน์ตาคู่นั้นมักจะเลื่อนหนีเขาอยู่เสมอ

ยิ่งรักมากเท่าไรก็ยิ่งเกลียดกันมากเท่านั้น

ชายหนุ่มสีครามกอบกุมหน้าอกตัวเองในตอนที่มองแผ่นหลังนั้นพ้นบานประตู ภายในมันกำลังกรีดร้อง เขานึกว่าเวลาจะเยียวยาได้ทว่าเมื่อมาเผชิญหน้ากับบาดแผลกลับรู้ว่าตนเองคือคนอ่อนแอ

ขอให้ไม่พบกันอีกครั้ง

โชคชะตาเอ๋ยอย่าโหดร้ายกับฉันอีกเลย ...

เสียแต่ไม่ว่าจะวินวอนถึงสวรรค์อย่างไรพระเจ้ากลับไม่เห็นใจ เคยะ อัลเบอริชไม่คิดว่าตนเองจะต้องกลับมาคุกเข่าขอร้องวินวอนอีกฝ่ายจะมาถึงในไม่นาน แต่หากให้ย้อนเวลากลับไปเขาก็จะยอมลงไปคุกเข่าคนที่เกลียดขี้หน้าคนนี้อยู่ดี

หลังจากวันที่พบกับฝันร้ายชีวิตของชายหนุ่มเรียบง่ายวุ่นกับการดูแลลุกและงานช่วงนี้มีงานโฆษณาไวน์ตัวใหม่ของ Dawn Winery ทำให้ยุ่งจนไม่มีเวลาส่วนดิลุคกลับเป็นฝ่ายเลือนหายไปจากชีวิตของเคยะ ดูท่าอีกฝ่ายคงเกลียดเขาเข้าไส้หากไม่ติดที่จีนเป็นรุ่นน้องที่แสนน่ารักงานนี้คงไม่อยากเซ็นสัญญาด้วยแน่ วันนี้เขาก็ต้องหอบเอกสารกองโตวิ่งไปวิ่งมาไม่ได้กลับบ้านเป็นวันที่ 3 จนกระทั่งหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา

มันเป็นวันที่ย่ำแย่สำหรับเคยะ ...ความจริงที่ได้ยินเสียงตามสายทำเอาเขาสุดลมหายใจเพียงแต่เขาเป็นพ่อคนจะสติแตกตรงนี้ไม่ได้ หลังจากวิ่งไปที่โรงพยาบาลก็ต้องกลับมาที่ทำงานเพื่อขอเบอร์ใครสักคน เคยะรู้ดีว่าอีกฝ่ายไม่มีวันออกมาหาตนดังนั้นจึงหลอกลวงเจ้านายผู้แสนน่ารักไปเสียหน่อย

ชายหนุ่มสีครามเอาแต่ครุ่นคิดว่าพระเจ้าต้องเกลียดขี้หน้าเขาอย่างแน่นอนถึงมักจะมอบความสุขให้ก่อนจะริบมันคืนไป เพียงแต่ตอนนี้ความสุขของเขากลับถูกยื้อเอาไว้เขาจึงต้องทำทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นการเลียรองเท้าผู้ชายไม่ชอบขี้หน้าสักคน

“นี่มันอะไรกัน?” น้ำเสียงเย็นชาจนเสียดแทงเข้าไปในหัวใจดังขึ้น เคยะกลืนน้ำลายเขาพยายามสวมใส่หน้ากากท่ามกลางจิตใจที่กำลังพังทลายอย่างเชื่องช้า ความกระวนกระวายและความหวาดกลัวแสดงออกทางสีหน้า

ใจเย็นเอาไว้ แม้จะพร่ำบอกตัวเองเช่นนั้นแต่เขากลับไม่สามารถทำได้ ...

“ขออภัยที่ต้องเรียกมา..”

“หุบปากแล้วคุยธุระมา” น้ำเสียงนั้นเยือกเย็นจนเคยะตัวสั่น เขาสบเข้ากับนัยน์ตาสีแดงเพลิงที่ราวกับทะเลลึกนั้นเพียงครั้งแรกก่อนที่จะก้มหน้าลงคุกเข่าอยู่เบื้องหน้าชายผู้นั้น

“ได้โปรด ..”

“นายทำงานพลาดหรือไง? แค่งานโฆษณาเล้กน้อยไมได้เรื่องเสียจริง” ดิลุคนั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟาในห้องปิดเขาไม่ได้มองดูร่างอันน่าสมเพชที่จรดศีรษะลงกับพื้นเสียด้วยซ้ำ

ร่างนั้นน่าสมเพชเกินไป

อ่อนแอเกินไป ....

“ขอเลือด...” เคยะพูดด้วยเสียงแผ่วเบาปลายนิ้วจิกลงยังพื้นแข็งจนห้อเลือด

“หือ?” ดิลุคเลิกคิ้วก่อนที่เสียงนั่นจะพูดอีกครั้ง

“ฉันต้องการเลือดของนาย ช่วยบริจาคเลือดให้ฉันที นายมีเลือดRh Negativeเหมือนกับลูกสาวของฉัน”

“ลูกของนาย?” ดิลุคนิ่งเฉยกับคำพูดนั้นเขาและเคยะเลิกรากันไปถึง 10 ปีอีกฝ่ายจะแต่งงานใหม่และมีลูกก็ไม่แปลกเพราะแต่เดิมเคยะค่อนข้างเป็นที่นิยม

เลิกกับเขาแล้วก็ไปมีใหม่....ความคิดของชายหนุ่มแห่งเปลวเพลิงขุ่นมัวเขาไม่เข้าใจว่าทำไมตัวเองต้องขมวดคิ้ว ความโมโหสุมทรวมอย่างเงียบงันมองเรือนร่างผอมบางตรงหน้า

“ขอเลือดนายที เธอประสบอุบัติเหตุและเลือดไม่พอ ...ดังนั้นถ้าเป็นนายที่มีกรุ๊ปเดียวกันได้แน่” เคยะลิ้นพันจนไม่รู้ว่าพูดออกไปถูกต้องหรือไม่ นี่ผ่านมาเกือบ 2 ชั่วโมงแล้วสำหรับเด็กเล็กไม่ใช่เรื่องที่ดีเลย เขาต้องการเลือดที่จะผ่าตัดใหญ่ถ้าเป็นคนที่เป็นพ่อแท้ๆ ของอลิสต้องมีความเข้ากันได้อย่างแน่นอน

“ถึงจะมีเลือดพิเศษแต่รับเลือดปกติได้บ้างไม่ใช่หรือ?”

“เธอเคยรับไปแล้วครั้งหนึ่งตอนเกิดมา “เคยะตกเลือดจนเกือบแท้งเขาต้องผ่าคลอดรอยแผลเป็นยาวยังอยู่ที่ท้องของเขา

“ทำไมฉันต้องช่วยลูกของนาย?” น้ำเสียงราบเรียบดังขึ้นสิ่งทำให้เคยะสมองขาวโพลนเขาอ้ำอึ้งไปชั่วครู่ก่อนจะพูดราวกับคนโง่งม

“ฉันจะจ่ายเงิน...”

“เศษเงินของนายงั้นหรือ?”

“จะให้ทุกอย่าง “ในยามที่คนตื่นตรพหนกและสิ้นหวังย่อมกลายเป็นคนโง่เง่า เคยะทำสีหน้าราวกับคนละเมอเกาะชายกางเกงของอีกฝ่าย เขารู้ดีว่าดิลุคนั้นร่ำรวยแค่ไหน ทั้งการงาน อำนาจและเงินนั้นเคยะไม่มีอะไรที่พอจะให้เพื่อให้อีกฝ่านสนใจได้อีกเลย

ต้องทำยังไง...ทำยังไงดี ...

“ถ้านายมีธุระงี่เง่าแค่นี้ฉันจะกลับ” ดิลุคไม่อยากรับรู้ว่าอีกฝ่ายไปมีความสัมพันธ์และสร้างครอบครัวแสนสุขกับใครที่ไหน เขาต้องอยู่อย่างโดเดี่ยวเพราะอีกฝ่ายแต่อีกคนกลับมีความสุข

“นายไม่อยากได้อวัยวะสำรองหรือ ถ้าเป็นหัวใจ ตับ ไต ฉันก็ให้ได้” เคยะคลี่ยิ้มอย่างขมขื่นเขาไม่มีอะไรจะเสนอให้อีกฝ่ายนอกจากตัวเอง ...เขาไม่มีอะไรที่จะแลกให้ได้แล้วแต่จะปล่อยนางฟ้าตัวน้อยไม่ได้สำหรับชีวิตอันอ้างว้างอลิสคือของขวัญจากพระเจ้าเป็นความสุขที่แท้จริง

ของล้ำค่าที่มีเพียงหนึ่งเดียว เด็กตัวน้อยที่เขาทำทุกอย่างเพื่อเธอ ....สิ่งนั้นคือความสุขเพียงอย่างเดียวสำหรับเขาที่ตัวคนเดียว

“ด้วยอวัยวะของคนที่ดูอ่อนแอขี้โรคอย่างนาย?” ดิลุคกัดริมฝีปากความเจ็บปวดคละเคล้าไปกับความดกรธก่อเกิดในใจอย่างเงียบงัน

เด็กคนนั้นสำคัญต่อเคยะ ...สำคัญยิ่งกว่าทุกสิ่งทุกอย่าง

สำคัญกว่าเขา..และตัวเอง

“ฉัน...” เคยะอ้าปากค้างเขาไม่เหลืออะไรให้อีกฝ่ายทว่าดิลุคกลับคุกเข่าลงมือใหญ่จับกรามเขาจนเจ็บ เคยะถูกดึงรั้งให้เงยหน้าขึ้นสบเข้ากับนัยน์ตาสีไพลินที่วาวโรจน์เหมือนสัตว์ป่า

“ดูเหมือนนายจะทำได้แค่อ้าขาให้คนอื่น ...” นิ้วเรียวรวบปลายคางได้รุปเกลี่ยพวงแก้มชื้นเหงื่อเขาเหลือบมองอีกฝ่ายก่อนจะแค่นยิ้ม “นายเป็นได้แค่ที่ระบาย ทำได้แค่อ้าขารอให้ฉันเข้าไปเท่านั้น”

“ได้” เคยะตอบตกลงอย่างไม่มีเงื่อนไข ...ดูเหมือนเขาจะยอมขายวิญญาณให้ปีศาจร้าย กับผู้ชายที่ทำอลิสเกือบตาย

เคยะไม่อยากเจอดิลุคอีกครั้ง...แต่ดูเหมือนสวรรค์จะเกลียดขี้หน้าเขามากกว่าที่คิด

*************************

‘การผ่าตัดประสบความสำเร็จ เธอปลอดภัยแล้ว นายเองก็รีบกลับบ้านซะนะ’

เคยะมองดูข้อความเรียบง่ายที่ปรากฏขึ้นบนหน้าจอโทรศัพท์มือถือ เขาถอนหายใจโล่งอกได้ครู่เดียวก่อนที่จะก้มลงมองสภาพตัวเองที่ไม่สามารถแม้จะก้าวขาได้ คราบกามรมร์ขาวขุ่นเปรอะไปตามเรียวขาสวยหากไม่รีบล้างออกคิดว่าเขาคงได้ท้องอีกครั้ง ดิลุคในวัย 33 ปีนั้นยังคงป่าเถื่อนและดุดันไม่เปลี่ยนแปลง เซ้กส์ในรอบ10 ปีทำเอาเคยะประหม่าจนเป็นฝ่ายเจ็บตัวแทน

“พักพอแล้ว” เสียงราบเรียงดังขึ้นจนเคยะที่กำลังมองโทรศัพย์สะดุ้งเขาวางมือถือลงที่โต๊ะข้างหัวเตียงของโรงแรมเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าน่ารักนั้น แผ่นอกหนาตึงดผล่พ้นชุดคลุมอาบน้ำมันเป็นร่างกายที่สมบูรณ์กว่าเมื่อก่อน ดิลุคตัวใหญ่กว่าเมื่อ 10 ปีก่อนมาก ...

“เดี๋ยว..อึ่ก!” ชายหนุ่มสีครามร้องได้ประโยคเดียวขากลับถูกลากจนหงายหลังศีรษะแนบกับฟูกนุ่มเรียวขาถูกแยกออก ริมฝีปากถูกแนบปิดจนมิดใบหน้าถูกขับเชยให้รองรับจูบเอาแต่ใจ ดิลุคในวัยโตขึ้นมีเซ้กส์แบบตักตวงไม่ปรนเปรออีกฝ่ายแต่กลับดื้อดึงจนเคยะเจ็บตัว

“คนเสนอคือนายเองไม่ใช่หรือไง จะแข็งเป็นตอไม้แบบนี้?” น้ำเสียงนั้นจี้ใจดำจนเคยะที่จุกไปหมดเพราะน้ำข้างในตัวจึงต้องตอบสนองโดยการโอบรอบคออีกฝ่ายพรหมจูบดูดดื่มเรียวขาอ้าออกปลายเท้าเกี่ยวกระหวัดเอวสอบ

เหมือนกับผู้หญิงขายตัว ...

บางทีชายหนุ่มก็สะท้อนใจเช่นนั้น

“อึ่ก...อ๊ะ “ความอึดอัดอัดแน่นเข้ามารวดเดียวจนเคยะสะท้านไหวไปทั้งร่าง ชายหนุ่มบิดตัวเร่าไปกับสัมผัสเร่าร้อน ความใหญ่ดตแทรกสอดเข้ามาถึงส่วนลึกควานไปทั่วโพรงเนื้ออ่อนบางเรียกเสียงคราง เคยะหลงลืมตัวตนยามอยู่ภายใต้ร่างกายแกร่งบิดตัวเร่าไปตามจังหวะแห่งความสุขสมสองมือกอดรัดไหล่หนา

“อึ่ก ..อื้อ” เคยะไม่ได้มีเซ็กส์มานานพอถูกกระตุ้นกลับตกกลอย่างง่ายดายนัยน์ตาพร่ามัวเขาทั้งเหนื่อยใจเหนื่อยกายมากมาหอบหายใจเพื่อระบายความอึดอัด “อา ช้าหน่อย...ไม่ไหวอื้อ”

“...” ดิลุคไม่ตอบอะไรเขามองใบหน้าที่ตกลงสู่ภวังค์แห่งความตัฒหาแล้วก็เอื้อมมือไปช้อนแผ่นหลังผอมบาง เคยะผอมลงมากทว่าภายในกลับรัดตึงแน่นจนพาให้เขารู้สึกดี ทั้งชีวิตเขาไม่เคยกอดใครนอกจากเคยะแต่อีกฝ่ายกลับมีครอบครัวใหม่ ริมฝีปากปิดปากช่างอิดออดนั้นกระทั้นความต้องการเข้าไปจนสุดแรงพาให้ร่างของนกน้อยในยอ้อมกอดกระตุกเร่า เขาได้เสียงคร่ำควรทว่าชายหนุ่มกลับแผดเผานกตัวหนึ่งกินเนื้อจนหมดแล้วยังเผากระดูกไปด้วย

“อ๊ะ ...พอแล้ว “เคยะคร่ำครวนในสนามรบบนฟูกที่ไม่อาจต้านทานเรี่ยวแรงอีกฝ่ายได้ แต่ไหนแต่ไรเขาไม่เคยเอาชนะเรี่ยวแรงของดิลุคได้แล้วตอนที่เขาไม่สนใจดูแลตัวเองจนแรงถดถอยแบบนี้ยิ่งไม่ต้องพูด ร่างกายถูกจับในท่าแปลกไปหลายท่าปล่อยให้อีกฝ่ายสอดใส่จนพึงพอใจเขาก็สลบไปในอ้อมอกแน่นตึงนั้น

นี่มันแย่พอกับครั้งแรกของพวกเขาเลย

บัดซบเอ้ย ...

***************************************

“ป๊ะป๋าขอบตาคล้ำละ!”

คนเราเมื่อผ่านพ้นนรกมาเจอสวรรค์อันแสนสวยงามมักจะปลื้มอกปลื้มใจ เคยะคิดได้ตอนที่มองดูใบหน้าน่ารักอย่างหาใดเปรียบของลูกสาวตัวน้อยที่อยู่บนเตียงเขาที่ถูกทิ้งนอนแห้งตายบนเตียงทำความสะอาดกินยาคุมกว่าจะมาถึงโรงพยาบาลได้ ก้าวแต่ละก้าวที่ไปหาสรวงสรรค์นั้นช่างเจ็บปวด กระดูกของเคยะร้องลั่นในทุกก้าวจนชายหนุ่มน้ำตาซึม

“นางฟ้าของปะป๋าเป็นเด็กดีหรือเปล่าเอ่ย?” เคยะกอดลูกสาวตัวน้อยความนุ่มนิ่มพาให้เขาสบายใจ อลิสยังหน้าซีดอยู่มากเธอต้องพักตัวในโรงพยาบาลอีกหลายวัน นิ้วเรียวสางเส้นผมหยักศพทีละเส้นด้วยความรักใคร่ เธอคือของขวัญจากพระเจ้าเป็นของล้ำค่าที่หาไม่ได้

“นายดูอิดโรยนะ เป็นอะไรไหมเพื่อนยาก?” น้ำเสียงสดใสดังขึ้นพร้อมกับประตูที่เปิดออกเคยะหันไปมองเพื่อนตัวดีของเขาที่มาพร้อมกับกล่องของเล่นมากมาย

“นายเปย์ลูกฉันเยอะไปแล้ว อย่าตามใจสิไชลด์” เคยะดุอีกฝ่ายชอบซื้อของเล่นมาเอาใจเด็กๆ เขาเป็นคนร่าเริงชอบเด็กและพร้อมจะเป็นเพื่อนเล่นกับเด็กอยู่เสมอ พวกเขารู้จักกันในงานหนึ่งพอคุยกันถูกคอจึงได้สานสัมพันธ์เรื่อยมาก ไชลด์เป้นเพื่อนที่ทำให้เคยะสบายใจจนฝากฝังลูกสาวไว้บางครั้งได้

แต่เพราะนิสัยแบบนี้ทำให้เขาไม่อยากฝาก ...

“ลูกสาวนายจะสนุกแน่เมื่ออยู่กับฉัน ฮ่าๆ”

“โอ๊ย ทำไมมีเพื่อนเหมือนมีลูกให้เลี้ยงอีกคน” เคยะอยากเอาเท้าก่ายหน้าผาก เขาโล่งใจที่การผ่าตัดเป้นไปได้ด้วยดีโชคดีที่ดิลุคไม่สนใจลูกของเขามากนักอีกฝ่ายให้เลือดก็กลับไปไม่ได้เห็นหน้าของขวัญของเขา

กับคนที่เคยอยากฆ่าเด็กคนนี้เคยะทำใจให้อีกฝ่ายมาพบกับอลิสไม่ได้ ...

ถ้าพบแล้วเขายังจะฆ่าเด็กคนนี้อีกไหม?

ความหวาดกลัวเกาะกุมจิตใจของชายหนุ่ม เขาไม่อยากสูญเสีย ...สำหรับเคยะเขามีเพียงอลิสที่ยึดเหนี่ยว

“ป๊ะป๋าอลิสเจ็บ”

“อ๊ะ ขอโทษ” เคยะคลายอ้อมกอดเพราะความกลัวทำให้เขาเผลอกอดลุกสาวตัวน้อยเสียแน่น ความสับสนก่อเกิดขึ้นภายในใจของแซฟไฟร์สีน้ำเงิน เขามองดูไชลด์ชวนลูกสาวตัวเองเล่นนั่งเหม่อมองภาพอันแสนน่ารักของเธอ

อลิสน่ารักราวกับนางฟ้า เธอคือนางฟ้าที่นำความสุขมาให้อย่างไม่ต้องสงสัย ...ดังนั้นไม่ว่าจะต้องทำอะไรเคยะก็จะปกป้องเธอเอาไว้

นางฟ้าไม่สมควรจะถูกปีศาจร้ายตัวนั้นเห็น ...

มีลูกกับคนที่เกลียด....สำหรับปีศาจร้ายตัวนั้นนั่นคงเป็นสิ่งที่อภัยให้ไม่ได้ ...แต่ว่า..เขาจะทำอย่างไรต่อไป

“ไชลด์ ...”

“อะไรเพื่อนยาก”

“นายเคยชวนฉันไปปารตี้สละโสดใช่ไหม?”

“ก็ใช่ ...แต่นายบอกว่าต้องเลี้ยงนางฟ้าไม่มีเวลาหาใครนี่”

“ฉันคิดว่าอยากมีใครสักคนเข้ามาในชีวิตบ้าง...”

ถ้าอลิสไม่ใช่ลูกของเขาคนนั้นเธอก็คงมีสิทธิ์ที่จะมีชีวิตต่อ ..