ในเวลา 20.00 คุณก็เริ่มขับรถจากห้องพักของคุณยังที่อยู่ตามอีเมล ซึ่งจากระยะทางแล้วคุณน่าจะใช้เวลาเดินทางจริงๆแค่ 30 นาที แต่คุณเผื่อเวลาสำหรับการจราจรที่เลวร้ายเอาไว้ 15 นาที และอีก 15 นาทีที่เหลือคุณก็คิดว่า การไปถึงก่อนประมาณ 15 นาทีคงเป็นมารยาทที่ดี...

สองข้างก่อนถึงคฤหาสน์ของคุณชายแวนนิชเต็มไปด้วยไม้ใหญ่ 2 ข้างทาง แต่นับว่ายังโชคที่ที่ไฟถนนนั้นยังคงส่องสว่างจนสามารถมองเห็นทางได้ชัดเจน...หลังจากขับรถมาตามถนนที่สองข้างตามเต็มไปด้วยป่าได้สักพักหนึ่ง คุณก็เริ่มมองเห็นคฤหาสน์ได้ที่บริเวณสุดสายตา

คุณขับรถเข้ามายังเขตของคฤหาสน์ ก่อนจะวนรถรอบๆก่อนจะเจอที่จอดรถ ตอนนี้คุณมาจอดรถหน้าประตูของคฤหาสน์ แสงไฟสลัวๆของโคมไฟที่ประตู บวกกับบรรยากาศวังเวงรอบๆแล้วทำเอาน่าขนลุกอยู่เหมือนกัน... ในจังหวะที่คุณกำลังปลดเข็มขัดนิรภัยของตัวเองอยู่นั่น ก็เหมือนจะมีบางสิ่งวิ่งตัดหน้ารถคุณไป แม้จะมองไม่เห็นแต่คุณก็รู้สึกมันได้ ก่อนที่คุณจะเปิดไฟหน้าขึ้น แต่ก็ไม่เห็นอะไรนอกจากต้นสนที่สูงเป็นแนวรอบคฤหาสน์... คุณชายตามองไปยังนาฬิกาที่บอกเวลา 20.45 จากนั้นคุณก็ดึงกุญแจรถออกก่อนจะลงจากรถ

พลางคิดในใจที่ไม่มีใครออกมาต้อนรับคุณเลย เพราะบริเวณนี้ไม่มีรถคันอื่นเลยนอกจากรถของคุณ ขณะที่คุณกำลังคิดอะไรเรื่อยเปื่อยพลางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อจะทำการเช็คอีเมลว่าทางผู้จ้างงานได้ส่งข้อมูลอะไรเพิ่มเติมมารึไม่

"แกร๊บ"

"แกร๊บ"

เสียงใบไม้แห้งดังขึ้นมาจากบริเวณป่าด้านข้างนั่น ก่อนที่จู่ๆสัญชาตญาณเอาตัวรอดของคุณจะทำงาน... ตัวคุณแข็งถื่อด้วยความรู้สึกที่เหมือนกำลังถูกจ้องมองด้วยดวงตานับสิบคู่จากภายในเงาไม้นั่น... คุณต้องเริ่มตัดสินใจว่าจะวิ่งไปที่ประตูคฤหาสน์หรือจะรีบขึ้นรถแล้วหนีออกไปจากที่นี่ แต่ทันใดนั้นมีข้างหนึ่งก็มาสัมผัสไปไหล่ของคุณอย่างจัง จากทางด้านหลัง ทำเอาคุณสะดุ้งตัว...

"อย่าคิดทำอะไรโง่ๆเชียวนะครับ"

เสียงของชายแก่ในชุดสูทสีดำดังขึ้นจากด้านหลังของคุณ...พร้อมกับความรู้สึกที่กำลังถูกจ้องมองนั้นหายไปแล้ว...

"สะ...สวัสดีครับ" คุณกล่าวทักทายอย่างนอบน้อมก่อนจะหันหลังไปโค้งให้ชายในชุดสูท "คุณเซโนสินะครับ...ดูเหมือนคุณจะมาถึงไวไปหน่อยนะครับ" ชายชราพูดพร้อมหยิบนาฬิกาแบบลูกปัดขึ้นมาดูเวลา "ใช่ครับ...ผมก็คิดแบบนั้น" คุณตอบพลางใช้สายตากวาดมองไปยังป่ารอบอย่างหวาดระแวง... "เอาละครับเชิญตามผมเข้ามาข้างในเลยครับ” ชายชราพูดก่อนจะเดินนำคุณเข้าไปในคฤหาสน์...

ทันทีที่คุณเข้ามาคุณก็สะดุดตาเข้ากับโคมไฟระย้าที่อยู่ตรงกลางหลังคาของห้องโถงในทันที สภาพของคฤหาสน์นั้นอยู่ในสภาพที่เรียกได้ว่าเพียบพร้อมสุดๆ แปลกตรงที่ว่านอกจากคุณกับชายชราตรงหน้า...ก็ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครอยู่ในคฤหาสน์นี้เลย...  ชายชราเดินขึ้นบันไดวนที่จะพาไปยังชั้นสอง ก่อนที่เขาจะเริ่มบอกรายละเอียดของงานเพิ่มให้กับคุณ

"คุณเซโน คุณคงทราบใช่ไหมครับว่างานนี้มี่รายละเอียดเพิ่มด้วย"

"แน่นอนครับ"