โรงพยาบาล (น.) สถานที่ให้บริการเกี่ยวกับสุขภาพอนามัย คือทั้งตรวจรักษา และป้องกันโรคให้แก่ประชาชน และมีเตียงสำหรับรับคนไข้เข้าพักรักษาตัว

- พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย ราชบัณฑิตยสถาน -

4 พฤษภาคม 2558

พวกคุณชอบโรงพยาบาลรึเปล่า?

สถานที่ที่เต็มไปด้วยกลิ่นของแอลกอฮอล์ ความหวัง  ความดีใจ ความหวาดกลัว...และความตาย

มนุษย์ทุกคนล้วนกลัวตายทั้งนั้น ในยุคสมัยที่การแพทย์เฟื่องฟูความรู้ก้าวหน้าระยะเวลาในการใช้ชีวิตของมนุษย์ก็ยืนยาวไปอีกขั้น

สถานที่แห่งนี้ทั้งให้กำเนิดและพรากคนสำคัญของใครหลาย ๆ คน

เอาจริง ๆ ฉันก็เคยคิดนะว่านอกจากเวลามีคนเกิดจะมีใครยินดีที่ได้มาที่นี่บ้าง

...คนนั้นคือฉันเอง

" น้องแคทคะ ได้เวลาตรวจแล้วนะคะ " พี่บัวเปิดประตูเข้ามาพร้อมหมอแววมาตรวจอาการของฉันตามปรกติ

" ค่ะ "

ใช่...ฉันป่วย ด้วยโรคที่ไม่มีใครอยากเป็นทั้งนั้น โรคมะเร็ง น่ะ

ที่จริงฉันรู้ตัวเองมาสักพักแล้วล่ะ และถ้าหากมาตั้งแต่ตอนนั้นก็คงจะรักษาหายไปนานแล้ว

แต่ที่ฉันยังต้องนอนอยู่ที่นี่คงเป็นเพราะครอบครัวฉันรู้ตัวช้าเกินไป...คิดว่าฉันเรียกร้องความสนใจนั่นแหละมั้ง

" อาการปรกติดีนะคะ " หมอแววเอ่ยพร้อมจดข้อมูลลงชาร์ตคนไข้

" ขอบคุณนะคะ "

" น้องแคทอยากได้อะไรมั้ยคะ เหงามั้ย? พี่จะได้อยู่เป็นเพื่อน " พี่บัวเสนอครั้งที่ร้อย...ไม่ว่าจะถามเป็นครั้งที่ร้อยแต่มันก็ยังคงทำให้ฉันยิ้มได้

" ไม่เป็นไรค่ะ หนูมีเพื่อนอยู่ค่ะ " คำตอบของฉันก็ยังคงเรียกรอยยิ้มจากผู้ใหญ่ทั้งสองได้อยู่เสมอ

สายตาของทั้งคู่เบนไปยังแลปท็อปเครื่องหนาบนโต๊ะข้างกับหัวเตียง

" ถ้าหายแล้วอย่าลืมกลับมาให้หมอขอลายเซ็นด้วยนะคะ " หมอแววเอ่ยแซวฉันอีกครา

" หนูแค่แต่งเล่น ๆ น่ะค่ะ ไม่ดังหรอกค่ะ " ฉันรู้ดีว่าคำกล่าวนั้นน่ะ...

" งั้นหมอขอตัวก่อนนะคะ " มันก็แค่การให้ความหวังกับคนไข้ คุณต้องหายจากโรค

" ขอบคุณนะคะคุณหมอ " 

" งั้นถ้าอยากได้อะไรก็บอกพี่นะคะ " จากนั้นพี่บัวก็ขอตัวออกไปอีกคน

ทั้งห้องเหลือเพียงฉันอีกครั้ง

ฉันที่เคยเป็นหัวกะทิของเด็กห้องวิทย์พิเศษระดับมอต้น

ฉันที่เคยมีเพื่อนมาเยี่ยมมากมาย

ฉันที่เคยมีเพื่อนสนิทต่างห้องอยู่คนหนึ่งที่ทำให้ฉันยิ้มได้ตลอด

แต่สถานะของฉันตอนนี้คือผู้ป่วยโรคมะเร็งระดับ 3 ที่ไม่มีใครต้องการ...

เป็นภาระของครอบครัวที่แม้จะอยู่สภาพปรกติยังไม่ค่อยได้ทานอาหารด้วยกัน

การเข้าโรงพยาบาลครั้งนี้ทำให้ฉันถูกตัดจากครอบครัวโดยถาวร

หลังจากที่ฉันเข้ามาอยู่ที่นี่พ่อและแม่ฉันก็บินไปทำงานที่ต่างประเทศเพราะการแข่งขันทางธุรกิจ

ฉันได้รับทุกอย่างที่ทุกคนต่างต้องการแต่ไม่เคยมีใครให้ในสิ่งที่ฉันต้องการจริง ๆ ได้เลย

 

12 มิถุนายน 2558

" ไม่อยากได้อะไรจริง ๆ หรอคะ " พี่บัวถามฉันหลังจากเสร็จสิ้นการตรวจ

" ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณค่ะ " พี่บัวเดินออกไปพร้อมรอยยิ้มเอ็นดูอีกครั้ง

ประตูปิดลงพร้อม ๆ กับน้ำตาที่ไหลลงเป็นสายตามกรอบหน้าของฉันอีกครั้ง

อยากได้สิ...

อยากหายจากโรคมะเร็ง...

อยากได้เพื่อนสนิทคืนมา...

อยาก...ฉันอยากกลับไปทานอาหารกับพ่อและแม่

แต่สิ่งที่ฉัน อยากได้ ล้วนเป็นสิ่งที่ไม่มีใครให้ฉันได้

เด็กมอสามที่ต้องนอนรับการรักษาด้วยการทำคีโม ถูกเจาะตามผิวหนังจนปวดไปทั่วตัว ผมถูกโกนออกเพราะผลข้างเคียงของยา

เด็กที่ตอนนี้แทบจะอยู่ในคำว่า ไร้ค่า

ฉันมักจะปลอบใจตัวเองเสมอว่าการมาอยู่ที่นี่ก็ไม่ได้แย่อะไร

ฉันสามารถนอนเมื่อฉันอยากนอน กินเมื่อฉันหิว ฟังเพลงอัลบั้มโปรด หรือทำงานอดิเรกที่ฉันอยากทำ

หากเป็นเมื่อก่อนฉันต้องวิ่งเรียนพิเศษออกบ้านตั้งแต่ 6โมงเช้าและกลับถึงบ้าน 5ทุ่มครึ่ง สิ่งที่ฟังผ่านหูฟังคือเสียงของครูที่อัดจากห้องเรียน อย่าพูดถึงงานอดิเรกเลยเพราะฉันมักจะเลือกเวลานอนมากกว่าเสมอ

ตอนนี้ฉันสามารถทำได้ทุกอย่างแล้ว...ยกเว้นการออกไปด้านนอกโรงพยาบาล

ฉันมักจะปลอบใจตัวเองเสมอแต่เมื่อระยะเวลาผ่านไปฉันรู้ตัวเองดี...ฉันเริ่มจะทนไม่ไหวแล้ว...

เวลาของฉันเริ่มหมดไปเรื่อย ๆ การรักษานี้ไม่ได้เป็นการรักษาให้หายแต่มันเป็นเพียงการยืดเวลาตายของฉันเท่านั้น

มีบางครั้งที่พี่บัวจะพาฉันออกจากห้องพักของฉันเองและฉันจะเจอเด็กคนอื่นที่เป็นโรคเดียวกัน

และฉันมักจะอิจฉาพวกเขาเสมอ...เพราะพวกเขาล้วนมีคนข้างกายคอยมาเยี่ยมเยือนและให้กำลังใจเสมอ

พ่อ แม่ พี่ น้อง หรือเพื่อน ๆ พวกเขามักจะได้เห็นความรักเหล่านั้นเสมอ...แต่ฉันไม่เคยมี

 

23 มิถุนายน 2559

When you’ re gone

The pieces of my heart are missing you

When you’ re gone

The face I came know is missing too

And when you’ re gone

The word I need to hear to always get me through the day

And make it okay…I miss you

- When You’ re Gone, Avril Lavigne –

มือฉันยังคงเล่นคอร์ดเพลงเดิม ๆ ปากยังคงร้องเพลงเดิม ๆ เพลงที่ฉันและเพื่อนสนิทเคยฟังด้วยกันเสมอ

แม้แต่กีตาร์ตัวนี้ฉันก็ได้มาเพราะเธอไปช่วยพูดกับพ่อและแม่ของฉันแล้วยังพาฉันไปเลือกอีกด้วย

แต่ครั้งนี้คงเป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันจะได้เล่นแล้วล่ะ พรุ่งนี้ฉันต้องเข้ารับการผ่าตัดเพราะหมอเจอไขสันหลังที่ตรงกับฉันแล้ว

แต่ถึงจะเจอแล้วก็เถอะ...แต่ฉันจะรู้ได้ยังไงว่าฉันจะไม่ตายเพราะโรคแทรกซ้อน?

แลปท็อปเครื่องหนาถูกเปิดขึ้นตามด้วยโปรแกรมอัดวิดีโอ บทเพลงที่ฉันมักจะฟังเสมอถูกขับร้องออกมาเป็นท่อนสั้น ๆ

มือเรียวพิมพ์ข้อความส่งท้ายไปในอีเมลเก่าของเพื่อนสนิท ฉันไม่รู้หรอกว่าเพื่อนของฉันจะเปิดอ่านมั้ย

แต่ฉันก็หวังว่าหากเปิดอ่านแล้วเพื่อนของฉันจะไม่เสียน้ำตานะ

 

***

 

ข้อความบอกลาส่งพร้อมวิดีโอที่เธอร้องเพลงแนบไปเป็นครั้งสุดท้ายให้เพื่อนสนิทของเธอในโลกของเด็กเรียนที่การแข่งขันสูง

ข้อความพร้อมข้อมูลเกี่ยวกับเธอทุกอย่างถูกส่งให้กับเพื่อนอีกคนที่คอยให้กำลังใจเธอมาตลอดผ่านตัวอักษร

ข้อความบอกลาผู้ติดตามเธอผ่านโลกออนไลน์เป็นครั้งสุดท้ายในหน้าเพจที่ให้ผู้เป็นเจ้าของแนะนำตัว

และกระดาษที่มีทั้งคำขอบคุณและขอโทษทั้งน้ำตาถูกพับครึ่งและสอดไว้ภายในแลปท็อปให้ผู้เป็นบิดาและมารดา

หญิงสาวแห่งความหวังกลับรู้สึกหนักอึ้ง...สิ้นหวังกับชีวิตของเธอเอง

ไม่ว่าพรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้น ผลลัพธ์มันจะเป็นอย่างไร เธอก็ขอให้ผลลัพธ์นั้นเป็นประโยชน์กับตัวของเธอเองบ้าง

เธอเหนื่อยเหลือเกินกับชีวิตที่ต้องพยายามเพื่อให้บิดาและมารดาพึงพอใจ

หากมีชีวิตรอดแล้วเธอจะเลือกเส้นทางของตนเองได้เธอก็ยินดี

แต่ถ้าหากเธอรอดแต่ต้องใช้ชีวิตโดยถูกบังคับ...เธอก็ขอให้พรากชีวิตเธอพร้อมกับความผิดพลาดในการรักษาเธอเสีย

...เธอเหนื่อยมามากพอแล้วกับการต้องเรียนให้ได้ผลลัพธ์ที่ดีที่สุด

...เธอเหนื่อยพอแล้วกับการอยู่ในสังคมที่ไม่มีใครจริงใจกับเธอเลย

...เธอเหนื่อยพอแล้วกับการต้องปลอบใจตนเองภายในห้องผู้ป่วยที่ว่างเปล่าปราศจากคนดูแลหรือถามไถ่

...และเธอก็เหนื่อย...ที่ต้องอธิบายกับที่บ้านว่าทำไมเธอจึงให้ความสำคัญกับคนในโลกออนไลน์มากกว่าคนในบ้านของตนเอง

อย่างน้อยในโลกจอมปลอมนั่นก็มีคนที่คอยชื่นชมเธอเสมอ

ลาก่อน...โลกที่บิดเบี้ยวและไม่ต้องการเธอเลย

 

***

 

23/06/59 sKy : รีบ ๆ หายสักทีคนรอมันทรมานนะเว้ย ถ้าหายนะเดี๋ยวพาไปหายัยนักบาสนั่นที่โรงเรียนมันเลย เธอต้องรอดนะเว้ย

24/06/59 RiN : พี่คะ ถ้าพี่หายแล้วเราออกมาเจอกันหน่อยนะคะ หนูอยากเลี้ยงเค้กขอบคุณพี่ค่ะ :)

24/06/59 Queen : น้องคะ พี่รักษาหายแล้วนะคะตลอดสามปีที่ผ่านมามันเป็นบทเรียนที่ใหญ่มากสำหรับพี่...ขอบคุณมากนะคะถ้าน้องหายแล้ว เราไปเที่ยวด้วยกันซักครั้งนะคะ พี่อยากตอบแทนน้องบ้างที่ให้พลังงานบวกกับพี่ :)

25/06/59 Shut : น้องครับพี่สอบติดแล้วนะ!!! ขอบคุณที่ให้กำลังพี่มาตลอดนะครับ! ถ้าน้องหายแล้วพี่จะติวหนังสือให้น้องตอบแทนนะ น้องอยากเข้าคณะอะไรบอกพี่มาได้เลย ^_^

27/06/59 Nut : น้องแคทททททท ถ้าน้องผ่าตัดสำเร็จออกมาเจอพี่หน่อยนะ ขอบคุณมากๆนะคะที่เตือนสติพี่TOT พี่อยากตอบแทนน้องบ้าง ขอบคุณที่ให้ชีวิตใหม่กับพี่นะคะ รักน้าาา<3

30/06/59 sKY : ถึงทุกคนที่ติดตามแคทนะครับ ตอนนี้แคทได้จากไปอย่างสงบพร้อมงานศพที่จัดเสร็จแล้วครับ ผมขอขอบคุณกำลังใจจากทุกคนแทนแคทนะครับ ผมหวังว่าความหวังดีของเธอที่ช่วยทำให้ทุกคนมีความสุขในระยะเวลาหนึ่งจะทำให้ทุกคนมีชีวิตที่ดีขึ้นนะครับ

 

***

 

มือหนากดปิดหน้าเพจของเพื่อนตัวน้อยที่ส่งข้อความสุดท้ายมาให้เขาก่อนจะเข้ารับการรักษา

มือหนากำหมัดแน่นพร้อมน้ำตาที่ไหลเพราะการจากไปของเพื่อน

ถ้าหากเธอทันอ่านข้อความที่มีคนมาขอบคุณเธอ...เธอจะยอมสิ้นใจตายหรือไม่?

ถ้าหากเธอรู้ว่าเธอสามารถทำให้ชีวิตใครหลาย ๆ คนดีขึ้นเธอจะยอมสู้อีกสักครั้งหรือไม่?

แต่เพราะเขาไม่ใช่เธอ...เขาไม่มีทางเข้าใจเหตุผลของหญิงสาวเลย

สุดท้ายเขาทำได้เพียงเงยหน้าขึ้นท้องฟ้าแล้วยิ้มอย่างจริงใจเพื่อให้เพื่อนของเขารับรู้ว่าอย่างน้อยการจากลาของเธอก็ไม่ได้น่าเศร้าเกินไปนักตามที่เธอต้องการ

 

- Princess with soul -

from other story

Remember